Σειρά πατρικών νουθεσιών
εις μνήμην του αγαπημένου μας Πατρός Δωροθέου.
Ο γέροντας Δωρόθεος μας μιλάει με τον απλό, αλλά χαρισματικό λόγο του για την θέση της προσευχής στην πνευματική ζωή ενός Χριστιανού.
"H ψυχή μας είναι κρύα συνήθως. Όταν προσεύχεσαι είναι σαν παίρνεις ένα καλώδιο από μία σόμπα που είναι κρύα και το βάζεις στην πρίζα. Όταν το βάζεις στην πρίζα τότε η σόμπα αυτή ζεσταίνεται και ακτινοβολεί θερμότητα και φως.
Γέρων Ἐφραὶμ Φιλοθεΐτης
Τὸν νυμφώνα Σου βλέπω, Σωτήρ μου, κεκοσμημένον καὶ ἔνδυμα οὐκ ἔχω, ἴνα εἰσέλθω ἐν αὐτῶ· λάμπρυνόν μου τὴν στολὴν τῆς ψυχῆς, Φωτοδότα καὶ σῶσον μέ», ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας.
Ἡ ψυχὴ τοῦ χριστιανοῦ, ἡ μετανοημένη ψυχή, αὐτὴ ποὺ ἔχει συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητος καὶ τῆς εὐθύνης, στρέφει τὰ μάτια της πρὸς τὸν Νυμφίον τῆς Ἐκκλησίας καὶ γοερῶς ἀναφωνεῖ:
«Σωτήρα μου, Εὐεργέτα μου, Σὺ ποὺ σταυρώθηκες γιὰ μένα τὴν ἁμαρτωλὴ ψυχή· δὲν ἔχω χιτώνα καθαρό, χιτώνα λελαμπρυσμένο ἀπὸ τὰ δάκρυα καὶ τὴν μετάνοια· ἔνδυμα δὲν ἔχω ἁγνό. Πῶς θὰ παρουσιασθῶ ἐνώπιόν Σου,
Ομιλία γέροντος Δωροθέου στην Κυριακή των Βαΐων.
Ιερά Μονή Αγίας Θεοδώρας, 28 Απριλίου 2013
Ιδού ο Νυμφίος έρχεται - Ψαλμωδίες Ι.Μ. Βατοπαιδίου Αγ. Όρους
Το Αποστολικό Ανάγνωσμα(Φιλιπ. δ´ 4-9)
Ἀδελφοί, χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε. Τὸ ἐπιεικὲς ὑμῶν γνωσθήτω πᾶσιν ἀνθρώποις. ῾Ο Κύριος ἐγγύς. Μηδὲν μεριμνᾶτε, ἀλλ᾿ ἐν παντὶ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει μετὰ εὐχαριστίας τὰ αἰτήματα ὑμῶν γνωριζέσθω πρὸς τὸν Θεόν. Καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἡ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν φρουρήσει τὰς καρδίας ὑμῶν καὶ τὰ νοήματα ὑμῶν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ. Τὸ λοιπόν, ἀδελφοί, ὅσα ἐστὶν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα, εἴ τις ἀρετὴ καὶ εἴ τις ἔπαινος, ταῦτα λογίζεσθε·ἃ καὶ ἐμάθετε καὶ παρελάβετε καὶ ἠκούσατε καὶ εἴδετε ἐν ἐμοί, ταῦτα πράσσετε· καὶ ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης ἔσται μεθ᾿ ὑμῶν.
Απόδοση στη νεοελληνική
Ἀδελφοί, νὰ χαίρεστε πάντοτε μὲ τὴ χαρὰ ποὺ δίνει ἡ κοινωνία μὲ
Ο Κύριος της ζωής ονομάζει τον θάνατο «κοίμηση». Τι άρρητη ανάπαυση είναι αυτό για εμάς! Ω τι γλυκιά είδηση για τον κόσμο! Ο φυσικός θάνατος, επομένως, δεν σημαίνει τον αφανισμό του ανθρώπου, αλλά μόνο έναν ύπνο, από τον οποίο μόνο Εκείνος μπορεί να ξυπνήσει τον άνθρωπο. Αυτός που με το λόγο Του εμφύσησε την ζωή στο πρώτο χώμα.
Όταν ο Κύριος κραύγασε: “Λάζαρε!” (Ιωάννης 11:43), ο νεκρός άνθρωπος ηγέρθη και έζησε. Ο Κύριος γνωρίζει το όνομα του καθενός από εμάς.
Γνωρίζετε ἀσφαλῶς τήν ἐκτίμηση πού ἔχω στό πρόσωπο τοῦ ἁγίου Γέροντα π. Ἐφραίμ. Στήν Ἀριζόνα φέτος κάθε μεσημέρι μετά τό φαγητό καί πρίν πιάσει τό μεροκάματό του, στίς 1 μ.μ., πρίν νά ἀρχίσει τήν ἱερά ἐξομολόγηση, ἐρχόταν στό σπιτάκι τό ἱερατικό ὅπου καί φιλοξενούμην.
...«Που τεθείκατε αυτόν; λέγουσι αυτώ· Κύριε έρχου και ίδε. Εδάκρυσεν ο Ιησούς». (Ιω. 11, 35). Γιατί, αλήθεια, ο Κύριος δακρύζει βλέποντας το νεκρό Λάζαρο αφού γνωρίζει ότι σε λίγα λεπτά ο ίδιος θα του δώσει ζωή; Μερικοί Βυζαντινοί υμνογράφοι βρίσκονται σε αμηχανία σχετικά με το αληθινό νόημα αυτών των δακρύων. Μιλάνε για δάκρυα που χύνει η ανθρώπινη φύση του Χριστού, ενώ η δύναμη της ανάστασης ανήκει στη θεϊκή Του φύση. Η Ορθόδοξη όμως Εκκλησία μας διδάσκει ότι όλες οι πράξεις του Χριστού ήταν «Θεανδρικές», δηλαδή θεϊκές και ανθρώπινες ταυτόχρονα.
Πολύ ωφέλιμη ομιλία του γέροντα Εφραίμ Φιλοθεΐτη - Αριζονίτη όπου μας υποδεικνύει ποιος είναι ο σωστός τρόπος εξομολόγησης, τα αμαρτήματα που πρέπει με ειλικρινή μετάνοια να εξομολογούμαστε. Μας αναφέρει επίσης ο γέροντας Εφραίμ και ένα πολύ θαυμαστό γεγονός για την διάσωση μιας ψυχής με την ιερά εξομολόγηση!
Όπως ζούνε οι Έλληνες σήμερα, δεν είναι η αληθινή ζωή τους. Το νοιώθουνε κ’ οι ίδιοι, κι ας μην το λένε. Λαχταράνε να βρούνε τον εαυτό τους που τον έχουν χαμένον (εκτός από κάποιους, που θαρρούνε πως ζωή είναι μοναχά το φαγοπότι και το «κομφόρ», δίχως κανέναν βαθύν πόθο, χωρίς κανέναν καϋμό). Και κείνος, ακόμα, που δεν έχει συναίσθηση τι είναι αληθινό, έρχεται στιγμή
Δικηγόρος Παρ΄Αρείω Πάγω
«Προσκυνούμεν Αυτού την τριήμερον έγερσιν» αναφωνεί ο Ιερός Χρυσόστομος. Όχι διήμερη αλλά τριήμερη.
Και γιατί έχει τόση μεγάλη σημασία η λεπτομέρεια αυτή, θα μπορούσε αφελώς, κάποιος να πει.
Έχει τεράστια σημασία, διότι στην Ορθόδοξη Πίστη τίποτα δεν είναι ούτε τυχαίο, ούτε αυθαιρέτως χαραγμένο.
Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος λέει: ακόμα και αν έχεις ανέλθει όλη την κλίμακα των αρετών, υπέρ αφέσεως αμαρτιών προσεύχου.
Έστω και αν έχεις όλες τις αρετές, που πολλοί ούτε μία δεν έχουν σωστή, αλλά όλες αν τις έχεις, υπέρ αμαρτιών αφέσεως προσεύχου. Διότι έτσι ασφαλίζεις τις όποιες τυχόν αρετές έχεις δια της ταπεινώσεως.
Την Μεγάλη Πέμπτη του 2002 είχα την μεγάλη ευλογία να μεταφέρω τον άγιο Πατέρα, από το Νοσοκομείο Σερρών όπου νοσηλευόταν, στην Θεσσαλονίκη, στο σπίτι της κόρης του. Ήταν μαζί μας και η ευλογημένη πρεσβυτέρα του Πολυξένη. Στην διάρκεια της διαδρομής, ο π. Ιωάννης μού είπε: «Η Θεία Κοινωνία της Μεγάλης Πέμπτης σκεπάζει τον χριστιανό όλον τον χρόνο, γιατί είναι η Κοινωνία του μαρτυρίου του Χριστού.
Ο δε διάβολος, ὅσον περνᾷ ὁ καιρός κάι φθάνει τό τέλος του, τόσον πολεμεῖ καί βιάζεται μέ ἄκραν μανίαν ὅλους νά μᾶς κολάσῃ.
Τώρα πρό παντός τήν Μεγάλη Σαρακοστήν πού μᾶς ἔρχεται, πολλούς πειρασμούς κάι πολλάς ταραχάς κινοῦν κατ’ ἐπάνω μας οἱ παμμόχθηροι δαίμονες.
Πῶς θὰ σχολίαζε τὶς ἀντίστοιχες ἀποφάσεις;
Τὸ 1898 (ὁ Ἀλέξανδρος Μωραϊτίδης) ἐξέδωσε τὸ διήγημα Χριστούγεννα στὸν ὕπνο μου, μὲ ἀφορμὴ τὴν ἀπόφαση τοῦ τότε Μητροπολίτου Ἀθηνῶν (Προκοπίου Β΄ Οἰκονομίδου) νὰ μεταφερθεῖ ἡ ὥρα τοῦ Ὄρθρου τῶν Χριστουγέννων τὶς πρῶτες πρωινὲς ὧρες. Τὴν ἀπόφαση αὐτὴ θεώρησε ἐντελῶς κακόβουλη, ἐμπνεόμενη ἀπὸ πνεῦμα φιλαρέσκειας πρὸς τὸν κόσμο καὶ ἀδιαφορίας πρὸς τὶς παραδόσεις. Λυπήθηκε τόσο ποὺ δὲν εἶχε ὄρεξη οὔτε νὰ γευματίσει.
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Άρτα, δίπλα σ’ ανθρώπους φτωχούς αλλά έντιμους, που στερήθηκαν πολλά για να μου δώσουν μια καλύτερη ζωή.Μεγαλώνοντας με ψωμί κι αλάτι, κόπιασαν για να
Μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση στο ζήτημα της πανδημίας του κορωνοϊού παρουσίασε την Δευτέρα 19 Απριλίου 2021 στη Σχολή Γονέων – Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κατερίνης ο προσκεκλημένος Ιατρός Εργασίας και Επιδημιολόγος Δρ. Ελπιδοφόρος Σωτηριάδης.
Η ομιλία περιλαμβάνει:
πατρικές νουθεσίες γέροντος Εφραίμ για τον πόνο
Όλα τα λυπηρά μας αποστέλλονται, χωρίς κάθε αμφιβολία, για την θεραπεία της νοσούσης ψυχής μας, όπως διά των θλίψεων εμέση το φαρμάκι της ηδυπαθείας και κάθε πάθους.
* Οι ασθένειες, οι θλίψεις και τα βάσανα των χριστιανών διευκολύνουν την κάθαρσι της ψυχής και την συγχώρησι των αμαρτιών.
Μακαριστός Γέροντας Ἰωνὰς τῆς Ὀδησσοῦ
Ἔχουμε μάθει νὰ ἀνάβουμε κεριὰ καὶ κάνουμε ἀμβλώσεις. Νὰ ἁγιάζουμε τὰ σπίτια μας καὶ νὰ καταστρέφουμε τὶς οἰκογένειές μας. Νὰ χτίζουμε ἐκκλησίες καὶ νὰ ζοῦμε σὲ πορνεία. Νὰ φτιάχνουμε εἰκόνες καὶ νὰ παραμένουμε κουφοὶ στὴν ἀτυχία κάποιου ἄλλου. Νὰ πηγαίνουμε στοὺς ναοὺς καὶ νὰ τυραννᾶμε τὸ σπίτι μας.
Πόσο καιρὸ θὰ συνεχιστεῖ αὐτό; Ὑπάρχει διέξοδος; Φυσικά!
Σαράντα επτά χρόνια έκανε στην έρημο, και ο Κύριος της έδωσε εκείνο που σπάνια δίνει σε κάποιον από τους Αγίους. Χρόνια ολόκληρα δεν γεύθηκε ψωμί και νερό. Στην ερώτηση του αββά Ζωσιμά εκείνη απάντησε: «Ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος» (Ματθ. 4, 4). Ο Κύριος την έτρεφε με έναν ιδιαίτερο τρόπο και την οδηγούσε στην ερημητική ζωή, στους ερημητικούς της αγώνες.
Και ποιό ήταν το αποτέλεσμα; Η Αγία μετέτρεψε την κόλασή της σε παράδεισο! Νίκησε το διάβολο και ανέβηκε ψηλά στον Θεό! Πώς, με τι; Με τη νηστεία και την προσευχή, με νηστεία και προσευχή!
Το Αποστολικό Ανάγνωσμα (῾Εβρ. θ´ 11-14)
Αδελφοί, Χριστὸς παραγενόμενος ἀρχιερεὺς τῶν μελλόντων ἀγαθῶν διὰ τῆς μείζονος καὶ τελειοτέρας σκηνῆς, οὐ χειροποιήτου, τοῦτ᾿ ἔστιν οὐ ταύτης τῆς κτίσεως, οὐδὲ δι᾿ αἵματος τράγων καὶ μόσχων, διὰ δὲ τοῦ ἰδίου αἵματος εἰσῆλθεν ἐφάπαξ εἰς τὰ ῞Αγια, αἰωνίαν λύτρωσιν εὑράμενος.
Εἰ γὰρ τὸ αἷμα ταύρων καὶ τράγων καὶ σποδὸς δαμάλεως ῥαντίζουσα τοὺς κεκοινωμένους ἁγιάζει πρὸς τὴν τῆς σαρκὸς καθαρότητα, πόσῳ μᾶλλοντὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὃς διὰ Πνεύματος αἰωνίου ἑαυτὸν
༄༄༄
Όλα να αντιμετωπίζωνται μέσα στον γάμο με αγάπη, πραότητα, υπομονή.
Πίστη στον Θεό και προσευχή και όλα θα πηγαίνουν κατά Θεόν. Μεταξύ σας (με τον σύζυγο) να υπάρχη κλίμα απόλυτης εμπιστοσύνης και ειλικρίνειας. Μην αφήνης κάτι μέσα σου, γιατί αυτό μετά θα σε πνίξη.
…Τί μεγαλομανία σ᾿ ἔχει πιάσει, ἀδελφέ μου, καὶ δὲν βρίσκεις ἡσυχία καὶ χτίζεις πατώματα ἀπάνω στὰ πατώματα, κι᾿ ἔχεις δυὸ τρία αὐτοκίνητα καὶ κότερα καὶ κάθε λογὴς μάταια πράγματα!
Γύρισε καὶ κύτταξε καὶτὸν ἀδελφό σου, νὰ δροσισθεῖ ἡ ψυχή σου μὲ τὴν εὐλογημένη καλωσύνη, ποὺ τὴν ξεράνανε τὰ τσιμέντα, οἱ ψεύτικες κουβέντες, οἱ συμφεροντολογικὲς παρέες, οἱ συνοφρυωμένες ἀξιοπρέπειες. Ἂν δὲν μπορεῖς νὰ κάνεις θυσίες, τουλάχιστον νὰ συχαθεῖς τὴν ἀδικία. Μὴν ἀδικεῖς.
Έτρεφαν για την Παναγία τόση πολύ ευλάβεια, που αγιογράφησαν με πολύ πόθο σε έναν από τους τοίχους του σπιτιού τους την εικόνα της, ξοδεύοντας πολλά χρήματα για να γίνει ωραία και ευπαρουσίαστη.
Κάθε μέρα και ώρα, όσες φορές κι αν περνούσαν μπροστά από την αγία εικόνα της,
Για να γίνει κανείς χριστιανός, πρέπει να έχει ποιητική ψυχή, πρέπει να γίνει ποιητής. «Χοντρές» ψυχές κοντά Του ο Χριστός δεν θέλει. Ο χριστιανός, έστω και μόνο όταν αγαπάει, είναι ποιητής, είναι μες στην ποίηση. Την αγάπη ποιητικές καρδιές την ενστερνίζονται, τη βάζουν μέσα στην καρδιά τους, την αγκαλιάζουν, τη νιώθουν βαθιά. Όλα γύρω μας είναι σταλαγματιές της αγάπης του Θεού.
"Γράμματα στους αδελφούς"
Σέ πόσα μικρά ἤ μεγάλα πράγματα πρέπει νά κάνουμε ἀλλαγές στήν ζωή μας γιά νά ζοῦμε κατά Χριστόν! Μήν σκέπτεσαι ὅμως ὅλη αὐτή τήν ἀλλαγή. Θά γίνει μόνη της. Ἁπαλά! Ἀφοῦ ὁ Θεός μᾶς ἀγαπᾶ. Φτάνει κάθε φορά νά ἐμπιστεύεσαι τόν Κύριο καί νά λές: Κύριε, κάντο ἐσύ, ἐγώ δέν μπορῶ, δέν ξέρω. Δέν εἴμαστε μόνοι μας. Ὁ Θεός σάν ἀληθινός Πατέρας τρελαίνεται νά μᾶς ἀγκαλιάζει, νά μᾶς κανακεύει. Ἡ στοργή ἔχει ἕνα ὄνομα: Χριστός.
ΣΧΟΛΙΟ : Οποιαδήποτε διάκριση σε βάρος αυτών που δε θα εμβολιαστούν είναι παράνομη και δημιουργεί πολίτες β και γ κατηγορίας. Οι εργαζόμενοι να ζητούν γραπτώς την οποιαδήποτε παραίνεση από τους εργοδότες τους για να εμβολιαστούν.
"Υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα με τη διαφάνεια όσον αφορά την λογική των μέτρων. Είναι βασικό να δημοσιοποιεί η επιτροπή το σκεπτικό και τις αποφάσεις της. Είναι ο μόνος τρόπος εμείς οι νομικοί να μπορούμε να δούμε αν τηρείται αυτή η λογική της αναλογικότητας που εξήγησα. Θα σας πω ένα πράγμα που είναι και πολύ σημαντικό σαν είδηση. Με συνεργάτη μου στην Αθήνα καταθέσαμε αίτηση να λάβουμε γνώση της εισηγήσεως της επιτροπής για τις μάσκες στα σχολεία, διότι ήταν πολύ πιο διαφορετική σε σχέση με το τι έλεγε η Unicef και ο ΠΟΥ, δεν μας χορηγήθηκε ποτέ, αναγκαστήκαμε και πήραμε εισαγγελική παραγγελία, εισαγγελέας διέταξε την επιτροπή να χορηγήσει την βεβαίωση και από τον Οκτώβριο έως και σήμερα ο Υπουργός Υγείας αγνοεί εισαγγελική παραγγελία...Εδώ δεν μιλάμε για ζήτημα διαφάνειας, μιλάμε για αγνόηση της δικαστικής εξουσίας. Υπάρχει μία εισαγγελική παραγγελία που αγνοείται".
Γέροντα, την υπερηφάνεια συνήθως την καταλαβαίνω εκ των υστέρων, όταν πέσω.
– Σκοπός είναι να την καταλάβης, πριν πέσης. Όταν σου λέη κάποιος ότι έκανες κάτι καλό, να μην αισθάνεσαι ικανοποίηση. Να μην πιάνη, να μην κολλάη επάνω σου ο έπαινος.
Τι θα με βοηθούσε σε αυτό;
– Το να γνωρίσης τον εαυτό σου. Αν ο άνθρωπος γνωρίση τον εαυτό του, τελείωσε. Οι έπαινοι μετά είναι ξένα σώματα. Δεν κολλάνε επάνω του. Όταν λ.χ.
Ένα ακόμη θαύμα των ημερών μας, μέσα σε εντατική, σε διασωληνωμένο ασθενή με κορωνοϊό, ο οποίος είχε σχεδόν καταλήξει, ανέπνεε μόνο χάρη σε αναπνευστήρα και δεν υπήρχε καμία ελπίδα να ζήσει, ανέφερε ο Μητροπολίτης Μόρφου κ.κ. Νεόφυτος.
Τότε εμφανίστηκε ο άγιος Γέροντας Ευμένιος Σαριδάκης (+23 Μαΐου 1.999 μ.Χ.), που διακονούσε στο παρελθόν του λεπρούς και...
Ἐκεῖνον τὸν Ἀπρίλιο... (Ἡ ἅλωση τοῦ 1204)
Ἂν ἡ 29η Μαΐου εἶναι ἡμέρα πένθους γιὰ τὸν Ἑλληνισμό, διότι φέρνει στὴ μνήμη μας τὴν ἅλωση τῆς Πόλης ἀπὸ τοὺς Ὀθωμανοὺς τὸ 1453, ἄλλο τόσο ἀποφρὰς εἶναι γιὰ τὸ Γένος μας καὶ ἡ 13η Ἀπριλίου, διότι κατ᾿ αὐτὴν ἔπεσε ἡ Πόλη τὸ 1204 στοὺς Φράγκους. Τὸ δεύτερο γεγονὸς δὲν ὑστερεῖ καθόλου σὲ σημασία καὶ συνέπειες ἔναντι τοῦ πρώτου.
Ι.Μ. ΑΓ. ΘΕΟΔΩΡΑΣ, 25 Απριλίου 2013
Αρχ. Δωρόθεος Τζεβελέκας
Κύριε των Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού, άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν, Κύριε των Δυνάμεων, ελέησον ημάς.
«Η νηστεία είναι εντολή του Θεού. Γι’ αυτό και μεις να νηστεύουμε, παιδιά μου. Δε μ’ έβλαψε η νηστεία μέχρι σήμερα που είμαι 70 χρονών.
Η μητέρα μου μ’ έμαθε νηστεία παιδιόθεν. Δεν κάνω τον υποκριτή ότι, παιδιά μου, νηστεύω, αλλά αυτά με δίδαξαν οι γονείς μου και μέχρι σήμερα αυτά τηρώ, τέκνα μου. Δεν με έβλαψε ποτέ η νηστεία κι ας έχω ασθένειες πάνω μου.
Πατρικές Νουθεσίες του γέροντος Εφραίμ του Φιλοθεΐτου
Ο Θεός παιδεύει σαν πατέρας, για να μας απαλλάξη από υπερβολές και ελλείψεις. Μας παιδεύει όχι για να έλθουμε σε απόγνωσι, αλλά για να μετανοήσουμε και διορθωθούμε.
Όταν υγιώς κρατήσουμε την έννοια της παιδείας των θλίψεων, ακολουθεί πολλή θεϊκή παρηγοριά.
Με την υπομονή στα παθήματα κάμνουμε το θέλημα του Θεού. Όποιος υπομένει πειρασμό, σε οποιαδήποτε μορφή,
Ἡ Κλίμακα τοῦ Παραδείσου!
...Ναί, ἡ κλίμακα τοῦ Παραδείσου ἐξαρτᾶται ἀπό σένα. Πές ὅτι νηστεύω μέ φόβο Θεοῦ, μέ εὐλάβεια, μέ πένθος, μέ δάκρυα. Μετά ὅμως τά παρατάω. Νά, ἄρχισα νά κτίζω τήν κλίμακα καί ἐγώ ὁ ἴδιος τήν γκρέμισα, τήν ἔσπασα. Ἐσύ πάλι, ἐσύ, νηστεύεις συχνά, ἐγκρατεύεσαι ἀπό κάθε σωματική τροφή. Ἀλλά νά, τόν καιρό τῆς νηστείας ἀφήνεις νά κατοικήσῃ στήν ψυχή σου ἡ ἁμαρτία,
μελέτη στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα
Στήν πορεία του γιά τήν ἕνωσή του μέ τόν Θεό ὁ ἄνθρωπος θά συναντήσει ὁπωσδήποτε ἀντίσταση ἀπό τό γένος τῶν δαιμόνων. Ἡ ὅλη ἀσκητική τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μέ ἔμφαση στήν προσευχή καί τήν νηστεία, ἐπιτρέπει μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ τήν νικηφόρα διάβαση.
Οἱ δαίμονες εἶναι πεπτωκότες ἄγγελοι. Ἡ πτώση τους συνέβη πρίν τήν δημιουργία τοῦ Ἀδάμ καί μισοῦν τούς ἀνθρώπους. Ὁ Χριστός
Γέροντος Δωροθέου
Ἡ ἐλπίδα παίζει μεγάλο ρόλο στήν ζωή τῶν χριστιανῶν. Στήν πορεία τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, μετά τήν ἐνθάρρυνση πού μᾶς ἔδωκε ἡ Σταυροπροσκήνυση, τό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ἀναφέρεται στήν ἐλπίδα τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, ἡ ὁποία γίνεται βεβαιότητα διά τῆς πίστεως καί τῆς ἀνάμνησης τῆς μεθ’ ὅρκου ὑπόσχεσης τοῦ Θεοῦ στόν Ἀβραάμ.
Ἡ ἐλπίδα τῶν μελλόντων ἀγαθῶν παραπέμπει στήν ἐσχατολογία τῆς Ἐκκλησίας.
Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Εβραίους, ΣΤ'(6) 13-20
Τῷ γὰρ ᾿Αβραὰμ ἐπαγγειλάμενος ὁ Θεός, ἐπεὶ κατ’ οὐδενὸς εἶχε μείζονος ὀμόσαι, ὤμοσε καθ’ ἑαυτοῦ, λέγων· ἦ μὴν εὐλογῶν εὐλογήσω σε καὶ πληθύνων πληθυνῶ σε· καὶ οὕτω μακροθυμήσας ἐπέτυχε τῆς ἐπαγγελίας. ἄνθρωποι μὲν γὰρ κατὰ τοῦ μείζονος ὀμνύουσι, καὶ πάσης αὐτοῖς ἀντιλογίας πέρας εἰς βεβαίωσιν ὁ
Έλαβα, παιδί μου, την επιστολή σου, και είδα σ’ αυτή την ανησυχία σου. Όμως μη λυπάσαι, παιδί μου. Μην ανησυχείς τόσο. Και αν πάλι έπεσες, πάλι σήκω. Ονομάσθηκες ουρανοδρόμος. Δεν είναι, παράξενο να σκοντάφτει εκείνος που τρέχει. Μόνον χρειάζεται να έχει υπομονή και μετάνοια κάθε στιγμή.
Βάζε λοιπόν μετάνοια συνεχώς, όταν σφάλεις, και μη χάνεις καιρό. Γιατί, όσον αργείς να ζητήσεις συγχώρηση, τόσον δίνεις άδεια στον πονηρό να απλώνει μέσα σου ρίζες. Μην τον αφήνεις να αποκτά δικαιώματα εις βάρος σου.
Λοιπόν μην απελπίζεσαι όταν πέφτεις, αλλά αφού σηκωθείς πρόθυμα βάζε μετάνοια λέγοντας·
Δεν θα πάει πολύ αυτή ή κατάσταση. Θα πάρει σκούπα ό Θεός! Κατά το 1830, επειδή υπήρχε στο Άγιον Όρος πολύς τουρκικός στρατός, για ένα διάστημα δεν είχε μείνει στην Μονή Ιβήρων κανένας μοναχός. Είχαν φύγει οι Πατέρες, άλλοι με τα άγια Λείψανα, άλλοι για να βοηθήσουν στην Επανάσταση. Ερχόταν στο μοναστήρι μόνον ένας μοναχός από μακριά πού άναβε τα κανδήλια και σκούπιζε.
Μέσα και έξω από το μοναστήρι ήταν τουρκικός στρατός, και αυτός ό καημένος σκούπιζε και έλεγε: «Παναγία μου, τι θα γίνει μ’ αυτήν την κατάσταση;». Μία φορά πού προσευχόταν με πόνο στην Παναγία, βλέπει να τον πλησιάζει μία γυναίκα –ήταν η Παναγία–
Απάντηση: Σε κάποια θλιμμένη μητέρα, για τα “κακά” παιδιά.
Παραπονείστε, αλίμονο, για τα ίδια σας τα παιδιά! Εκτός από το σχολείο τους, πληρώνατε ιδιαίτερους δασκάλους για να τα διδάξουν να παίζουν πιάνο και να μιλούν γαλλικά. Και τώρα σας έχουν πάρει το κεφάλι με το πιάνο. Και όταν μεταξύ τους μιλάν τα γαλλικά, κοροϊδεύουν.
Νοιώθετε ότι συζητούν άσχημα για το πρόσωπό σας. Κάποιο Σάββατο θελήσατε να πάτε στο κοιμητήριο για να κάνετε τρισάγιο στο μεγαλύτερο γιό σας που σκοτώθηκε στον πόλεμο. Το ανακοινώσατε στα παιδιά σας μα εκείνα δεν ακολούθησαν στο τρισάγιό σας αλλά
Να ζητάμε να γίνει το θέλημα τού Θεού. αυτό είναι το πιο συμφέρον, το πιο ασφαλές για μάς και για όσους προσευχόμαστε. Ο Χριστός θα μάς τα δώσει όλα πλούσια. Όταν υπάρχει έστω και λίγος εγωισμός, δεν γίνεται τίποτα.
Όταν ο Θεός δεν μάς δίδει κάτι πού επίμονα ζητάμε, έχει το λόγο Του. Έχει κι ο Θεός τα «μυστικά» Του.
Να περιμένουμε να ωριμάσουν φυσιολογικά, με τον καιρό, τα φρούτα, για να τα φάμε. Να μη βιαζόμαστε.
Με την υπομονή θα νικήσουμε. Μέσα στο σπίτι πρέπει να κάνουμε και να έχουμε υπομονή. Σ’ όλες τις εκδηλώσεις μας να είμαστε γεμάτοι γαλήνη, ηρεμία και αγάπη. Τα νεύρα και η ταραχή βλάπτουν.
Ὁ Κύριός σου καρφώθηκε στό σταυρό κι ἐσύ ἐπιζητᾶς τήν ἄνεση καί ζῆς μέ πολυτέλεια;
Ἄν ἀγαπᾶς τόν Κύριό σου, πέθανε ὅπως Ἐκεῖνος.
Σταύρωνε τόν ἑαυτό σου, ἔστω κι ἄν δέν σέ σταυρώνει κανείς.
«Άξιόν εστί».
Εκείνη την ώρα να προσέχουμε τον λογισμό μας και να σταυρώνουμε όλο το σώμα μας, διότι είναι παρών ο Θεός.
Εκείνη την ώρα αποκαλύπτει πολλά πράγματα ο Θεός και πολύ μάς ενισχύει.
Εκείνη την ώρα επισκιάζει ή Χάρις τού Παναγίου Πνεύματος.
Η δε Παναγία όλα τα εξορκίζει, είτε πειρασμό είτε αρρώστια.
Μιά Γερόντισσα, πού ἀγαποῦσε τήν Παναγία καί εἶχε τό εἰκόνισμά της, πού εἶχε φέρει ἀπό τά Δωδεκάνησα, στό πιό κεντρικό σημεῖο τοῦ μικροῦ οἰκίσκου της, στήν Ἁγία Παρασκευή Ἀττικῆς.
Ομιλία του γέροντος Δωροθέου στην Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως.
Μερικά αποσπάσματα από την ομιλία:
Για μας όμως, τους αδύναμους Χριστιανούς, που δίνουμε λίγη
Έχεις ακούσει για τον μακάριο διάκο Αββακούμ; Όταν τον οδηγούσαν οι Τούρκοι μέσω του Βελιγραδίου, στα δεσμά, για να τον καρφώσουν στον πάσσαλο, αυτός ο ιπποτικός Βόσνιος τραγουδούσε: «Ο Σέρβος είναι του Χριστού, χαίρεται, τον θάνατο»! Αυτά τα λόγια ακούγονται εντελώς σύμφωνα με το πνεύμα του απόστολου Παύλου ο όποιος γράφει στους Φιλιππησίους: «Συνέχομαι δε εκ των δύο, την επιθυμίαν έχων εις το αναλύσαι και συν Χριστώ είναι· πολλώ γαρ μάλλον κρείσσον· το δε επιμένειν εν τη σαρκί αναγκαιότερον δι’ υμάς» (Φιλιπ, 1,23-24). Ο απόστολος δεν μιλά καν περί του θανάτου αλλά μόνο περί της μετάβασης απ΄ αυτή τη ζωή στην άλλη ζωή. Και χαίρεται περισσότερο εκείνη τη ζωή παρά αυτήν.
Ὁ πανάγαθος Θεός τόν Σταυρόν μᾶς ἐχάρισεν. Μέ τόν Σταυρόν νά εὐλογοῦμεν καί τά Ἄχραντα Μυστήρια, μέ τόν Σταυρόν νά ἀνοίγωμεν καί τόν Παράδεισον, μέ τόν Σταυρόν νά κατακαίωμεν καί τούς δαίμονας. Πρῶτα ὅμως καί ἐμεῖς νά ἔχωμεν τό χέρι μας καθαρόν ἀπό ἁμαρτίες καί ἀμόλυντο. Καί τότε, ὡσάν κάνωμεν τόν σταυρόν, κατακαίεται ὁ διάβολος καί φεύγει.
Γέροντας Δωρόθεος
Στό μέσον τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἡ Ἐκκλησία στήνει στό κέντρο τοῦ ναοῦ τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου, ὡς τρόπαιο νίκης κατά τοῦ θανάτου καί ἐπικαλεῖται τό εὔσπλαχνο τοῦ Κυρίου. Ὁ Χριστός συγγενεύει μέ ἐμᾶς κατά σἀρκα καί ἄν καί ἀναμάρτητος ἱλάσκεται τίς ἁμαρτίες μας.
Ὁ Χριστός εἶναι τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος, μή δυνάμενος νά ἁμαρτήσει.
