ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ)

«ἀπ’ἄρτι ὄψεσθε τόν οὐρανόν ἀνεῳγότα…» 

Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας σήμερα, ἀδελφοί, καί γιορτάζει τό εἶναι μας, τό βάθος τῆς ὕπαρξῆς μας. Γιατί αὐτό πού μᾶς χαρακτηρίζει εἶναι τό γεγονός ὅτι εἴμαστε Ἕλληνες καί Ὀρθόδοξοι.

Ὀρθοδοξία, ἀσφαλῶς, δέν εἶναι μόνο οἱ εἰκόνες. Εἶναι ὁ συνολικός πολιτισμός πού πρόσφερε καί προσφέρει στήν οἰκουμενη ὁ ὀρθόδοξος κόσμος: τά δόγματα, τά γραπτά τῶν Πατέρων, τό νέφος τῶν Ἁγίων, παλαιῶν καί συγχρόνων, ἡ ψαλτική, ἡ ναοδομία, τά ψηφιδωτά, οἱ τρόποι τῶν γονιῶν μας ἀκόμη καί ἡ ταπεινή ἀγάπη τῆς γιαγιᾶς μας.

Εἶναι τό πιό άκριβό ἄνθος πού παρήγαγε ἡ ἀνθρωπότητα σάν ἀπάντηση στήν ἀπίστευτη δωρεά τῆς ἐνανθρώπισης τοῦ Θεοῦ. Ἀφοῦ ὁ Θεὀς εἶναι τόσο ταπεινός καί ἀγαπητικός, οἱ Ἅγιοί μας ἀλλά καί οἱ καθημερινοί ὀρθόδοξοι ἄνθρωποι ἀνταπέδωσαν ἕνα ἴδιο πρότυπο: τοῦ ταπεινοῦ ἀνθρώπου πού ὁδεύει στήν θέωση, τήν πορεία ἀπό τό κατ’εἰκόνα στό καθ’ὁμοίωση.

Ἡ ένανθρώπιση τοῦ Θεοῦ αὐτό προσέφερε: τήν θέωση τοῦ ἀνθρώπου. Κατά τόν Ἄγιο Ἀθανάσιο, ὀ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος προκειμένου ὁ ἄνθρωπος νά γίνει Θεός. Ὁ Θεός προσέλαβε τήν ἀνθρώπινη φύση καί τήν θέωσε. Ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά γίνει κατά χάρη Θεός ἐνούμενος μέ τόν Χριστό καί ὄχι πίσω ἀπό τήν πλάτη τοῦ Θεοῦ ὅπως προσπάθησαν οἱ πρωτόπλαστοι. Ἡ πορεία τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου εἶναι μία πορεία Χριστοποίησης ὥσπου νά μπορεῖ νά πεῖ τά λόγια τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «δέν ζῶ πιά ἐγώ, ζεῖ μέσα μου ὁ Χριστός». Ὁ Θεός, λοιπόν, ἀνακαίνισε τόν κόσμο, ἔθεσε κεφαλή πάντων τόν Χριστό, ὅρισε τήν Ἐκκλησία ὡς σῶμα Χριστοῦ. 

Στήν διάρκεια τῶν αἰώνων στήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας παρουσιάστηκαν πολλές αἰρετικές διδασκαλίες. Ὑπῆρξαν αἱρετικοί οἱ ὁποῖοι δίδασκαν ὅτι ὁ Χριστός δέν εἶναι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ σεσαρκωμένος ἀλλά ὅτι εἶναι κτίσμα τοῦ Θεοῦ μέσω τοῦ ὁποίου ὁ Θεός δημιούργησε τόν κόσμο, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ἕνας ἄνθρωπος στόν ὁποῖο ἐγκατοίκησε ἡ θεότητα, ὅτι εἶναι ἕνας ἄνθρωπος πού προώδευσε πνευματικά καί κατέστη αὐτό πού εἶναι καί ἄπειρα τοιαῦτα. Ὑπῆρξαν Τριαδολογικές αἱρέσεις, Χριστολογικές αἱρέσεις, ὑπῆρξαν Πνευματομάχοι, Μονοφυσῖτες, Μονοθελῆτες, Μονοενεργῆτες, εἰκονομάχοι καί κάθε εἴδους αἱρετικοί. Ὅμως ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὅλους τούς ἀντιμετώπισε καί τούς κατεδίκασε γιατί «πῦλες Ἄδου» δέν μποροῦν νά τήν κατανικήσουν ποτέ κατά τό ἀψευδές στόμα τοῦ Κυρίου.  Αἱρέσεις ὑπάρχουν καί σήμερα πού ἀπειλοῦν τήν Ὀρθοδοξία καί σκοτεινές δυνάμεις προετοιμάζουν τήν ἔλευση τοῦ Ἀντιχρίστου. Σέ μᾶς ἔγκειται νά ὑπερασπιστοῦμε τήν Ὀρθοδοξία μας ἀπό τους σύγχρονους «βαρεῖς λύκους» πού τήν ἀπειλοῦν. 

Θά πρέπει νά τονισθεῖ ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι καί βίωμα. Αὐτό πού ὤθησε τους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας νά ἐναντιωθοῦν στίς αἱρέσεις εἶναι ὅτι αὐτές ἀντέβαιναν στό καθημερινό Ὀρθόδοξο βίωμά τους. Αὐτό εἶναι χρήσιμο μάθημα γιά μᾶς: τονίζει τήν ἀνάγκη τῆς διαρκοῦς προσκόλλησης στήν λειτουργική καί μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας, τήν ἀνάγκη γιά τήν πνευματική ζωή μέσω τῶν ὁδηγιῶν τῶν πνευματικῶν πατέρων. Δέν νοεῖται νά ὑπάρχει ὀρθόδοξος χριστιανός πού νά μήν ἔχει πνευματικό ἀγώνα καί νά περιφέρεται στόν κόσμο ἄσκοπα. Εἰδικά στήν ἐποχή μας πού πληθύνεται ἡ ἁμαρτία εἶναι ὅλων ὐποχρέωση ἡ προσκαρτέρηση στήν προσευχή καί ἡ ἁγιότητα τοῦ βίου. 

Ἐκεῖνο πού πρέπει νά τονισθεῖ εἶναι τό γεγονός ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία «παράγει» Ἁγίους καί στίς μέρες μας. Αὐτό δείχνει τήν ὀρθότητα τῆς διδασκαλίας της καί ὅτι εἶναι εὐλογημένη «ἄνωθεν». Ἡ Ὀρθοδοξία διδάσκει τόν τρόπο ὥστε ὁ ἄνθρωπος νά καθαριστεῖ ἀπό τά πάθη του, νά δεχθεῖ τόν φωτισμό τῆς διανοίας ἐκ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τέλος νά ἔχει «ἐμπειρία» τοῦ Θεοῦ, δηλαδή νά θεωθεῖ. Αὐτοί πού άκολουθοῦν πιστά καί κατά γράμμα τόν λόγο τοῦ Εὐαγγελίου ὅπως τόν ἑρμηνεύει ἡ Ὀρθοδοξία, οἱ ὑπέρεκλεκτές ψυχές κάθε γενιᾶς, γίνονται Ἅγιοι. Αυτή εἶναι ἡ περιουσία τῆς ἀνθρωπότητας σήμερα: οἱ Ἅγιοι τῆς Ὀρθοδοξίας. Γι αὐτό καί γιά ἐμᾶς ἀνοίγεται πεδίο πνευματικοῦ ἀγῶνος εὐρύ. Ἡ ἐντολή πού ἔχουμε εἶναι «Ἅγιοι ἐστέ ὅτι Ἅγιος εἰμί». Ὁ προορισμός τοῦ ἀνθρώπου εἶναι νά γίνει ἅγιος , νά θεωθεῖ, νά ἀποκτήσει ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ καί γεύση τοῦ Παραδείσου ἀπό αὐτήν τήν ζωἠ. Αὐτό γίνεται μόνο στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί ἀποδεικνύει ἔμπρακτα τήν ὀρθότητά της. 

 Ἡ παρουσία σύγχρονων Ἁγίων, ἐκτός ἀπό τήν ὀρθότητα τῆς πίστης μας, καταδείχνει καί ἕνα ἄλλο γεγονός: ὅτι ὁ Θεός δέν μᾶς ξέχασε καί ἔχει ἕνα συγκεκριμένο σχέδιο γιά τήν σωτηρία μας. Ἀναδεικνύει Ἀγίους ἀνάμεσά μας πού φανερώνουν τήν ἀγάπη του καί τήν διαρκή μέριμνά του γιά τόν κόσμο του. Ἀπό φιλότιμο, κατά τίς ρήσεις τοῦ Ἀγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, ἄς προσπαθήσουμε νά τοῦ ἀνταποδώσουμε τήν ἀγάπη μας ἁγιάζοντας τόν καθημερινό βίο μας. 

Αρχ. δωροθέου Τζεβελέκα