Τὰ τρία Δεκάρια τῆς Παναγίας μας

Γράφει ὁ Παῦλος Σαββίδης, θεολόγος

Μέσα στὸ ὑπέρλαμπρο διπλὸ πανηγύρι τοῦ Μαρτιοῦ, τῆς σωματικῆς ἐλευθερίας ἀπὸ τὸν βάρβαρο καὶ δυσβάσταχτο τουρκικὸ ζυγό, καὶ τῆς πνευματικῆς ἀπὸ τὴν κατάρα τῆς ἁμαρτίας καὶ τὴν τυραννία τοῦ διαβόλου, ξέχωρα πάντοτε θὰ δεσπόζει ἡ ἁγιασμένη μορφὴ τῆς Ὑπεραγίας μας Θεοτόκου.

Στὴ γιορτὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, τῆς ἀφιερώνουμε ταπεινὰ τὰ τρία ἄριστα Δεκάρια ποὺ ἄλλαξαν τὸ πρόσωπο τῆς γῆς, καὶ τῆς προσωπικῆς μας ἱστορίας. Εἶναι ἐπίκαιρη ἡ εὐκαιρία νὰ ἐμβαθύνουμε καὶ  νὰ στοχαστοῦμε στὰ μεγάλα γεγονότα, νὰ πάρουμε κι ἐμεῖς ἅγιες ἀποφάσεις…

Τὸ πρῶτο Δεκάρι, δηλαδὴ τὶς 10 λέξεις, τὶς μεταφέρει ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριὴλ στὴν...

ταπεινὴ κόρη τῆς Ναζαρέτ, τὴ Μαρία, μὲ τὸν συγκινητικὸ χαιρετισμό: «Χαῖρε, κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετά σοῦ, εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν». Εἶναι τὸ μήνυμα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, πὼς τὸ ὑπέραγνο πρόσωπο τῆς Παναγίας θὰ φιλοξενήσει μέσα στὰ σπλάγχνα της τὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, τὸν Ἰησοῦ Χριστό μας, καὶ μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ θὰ συμφιλιωθεῖ ὁ Θεὸς μὲ τὸν ἄνθρωπο. Θὰ ἀρχίσει μία νέα σχέση ἀγάπης καὶ κοινωνίας. Οἱ οὐρανοὶ θὰ εἶναι ἀνοιχτοὶ γιὰ τὸ ἀνθρώπινο γένος. Ὅτι ἡ ἀγάπη Του δὲν μᾶς ξέχασε. Δὲν ἔπαυσε νὰ ἐπιθυμεῖ τὴ λύτρωση, τὴ σωτηρία μας, μᾶς ἔδωσε χάρη καὶ ἀμνηστία. Καὶ ὅλα αὐτὰ ἐπειδὴ μία ταπεινὴ Παρθένος, μέσα στὴ δυσωδία τῶν χρόνων ἐκείνων, «τράβηξε» ἐπάνω της τὸ στοργικὸ βλέμμα τοῦ Θεοῦ.

Τὸ δεύτερο Δεκάρι ἀνήκει στὴν ἴδια τὴν Παναγία μας! Ἀφοῦ ξεπέρασε δισταγμοὺς καὶ ἀμφιβολίες, εἶπε ἐκεῖνο τὸ μοναδικό, ἀνεπανάληπτο καὶ σωτήριο «ναί». «Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμα σου». Δέχομαι νὰ γίνω ἡ Μητέρα τοῦ Λυτρωτῆ μὲ  ὁποιοδήποτε κόστος. Αὐτὸν τὸν λόγο περίμεναν ἐναγώνια ὅλες οἱ γενεὲς τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἐμεῖς! Ἀπὸ τὸν λόγο αὐτὸ ἀρχίζει ἡ ἀντίστροφη μέτρηση. Μπήκαμε δυναμικὰ σὲ τροχιὰ σωτηρίας. Ἡ ὑπακοὴ Της ἀνέτρεψε τὴν παρακοὴ τῆς Εὕας μὲ ὅλα τὰ δεινὰ ποὺ μᾶς κληρονόμησε, καὶ μᾶς δώρησε ἀνεπίστροφα ὅλες τὶς εὐλογίες, ποὺ τόσο πλουσιοπάροχα ἀπολαμβάνουμε ἐμεῖς σήμερα.

Τὸ τρίτο τὸ Δεκάρι ἀνήκει σ΄ἐμᾶς, στὰ μέλη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Σὲ κάθε Ὄρθρο ἀκοῦμε τὴν προτροπὴ τοῦ Ἱερέα: «Τὴν Θεοτόκον καὶ Μητέρα τοῦ Φωτὸς ἐν ὕμνοις τιμῶντες μεγαλύνωμεν». Καιρὸς λοιπὸν νὰ δοῦμε κι’ ἐμεῖς τὶς ὑποχρεώσεις μας στὸ ἀνθρωπίνως ἱερότερο πρόσωπο. Τοῦτες τὶς δίσεχτες ἡμέρες, ποὺ βιώνουμε ἐπώδυνα οἰκονομικὲς κρίσεις καὶ ὄχι μόνο, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ὕμνους καὶ τὶς «Παρακλήσεις», ἂς στηρίξουμε τὶς ἐλπίδες, τὰ ἐφηβικά μας ὄνειρα στὴν ἀπέραντη στοργὴ καὶ ἀγάπη Της. Στὴν δική Της μητρικὴ ἀγκαλιὰ θὰ νιώσουμε δροσιά, θὰ βροῦμε ζεστὴ ἀγκαλιά, σίγουρη ἀσφάλεια καὶ βεβαιότητα. Νὰ καταφύγουμε στὴν ἄμαχη προστασία γιὰ τὴν Πατρίδα μας, στὴν σκέπη Της γιὰ τὴν οἰκογένειά μας, γιὰ τὸν ὁποιοδήποτε προσωπικὸ ἢ καὶ γενικὸ πόνο, γιὰ νὰ μᾶς ἁπαλύνει Αὐτὴ τὶς πληγωμένες ψυχές μας. Νὰ κρατήσουμε ἀδούλωτο τὸ ἐθνικό μας φρόνημα, ἀμώμητη τὴν ὀρθόδοξη πίστη μας καὶ νὰ ἀκτινοβολήσουμε ἀρετὴ καὶ ἁγιότητα γύρω μας, ἀπὸ τὴν ἀτέλειωτη λαμπρότητά Της!

Μὲ τιμή,
Παῦλος Σαββίδης,
Θεολόγος Καθηγητὴς
Πηγή