«Θέλω η ψυχή σου να είναι σαν αυτό το λουλούδι του παραδείσου»

Καρκινοπαθής διηγείται εμπειρία του παραδείσου

Ηταν νεαρή νοσηλεύτρια σε μεγάλη πόλη της Πελοποννήσου. Είχε προσβληθεί από σοβαρή μορφή καρκίνου. Λίγο πριν κοιμηθεί τής δόθηκε μία πρόγευση της αιωνιότητας και της μεγάλης αγάπης του Θεού για το πλάσμα του.

Διηγήθηκε σε μία παρέα χριστιανών που την άκουγαν:

– Ενώ οι συγγενείς και οι φίλοι μου που με παρέστεκαν, όσο ήμουν στο κρεβάτι του πόνου στο νοσοκομείο, πίστευαν πώς βρισκόμουν στο επιθανάτιο κώμα, η ψυχή μου απολάμβανε την «περιήγηση» στο θαυμαστό κόσμο του Θεού κι άκουγε τις στοργικές νουθεσίες Του. Δεν Τον έβλεπα, όμως Τον άκουγα, και κοιτούσα ό,τι μου έδειχνε. Πολλά αφορούσαν εμένα και τη σωτηρία μου προσωπικά. Γι’ αυτά ταιριάζει η σιωπή. Τα υπόλοιπα όμως νομίζω αφορούν όλους μας…

-Κατ’ αρχήν ο Κύριος μου είπε:

-Ο Θεός σας είναι Ένας. Εγώ ο Πλάστης σας, που θυσιάστηκα για να σας σώσω. Οι θεοί που έφτιαξαν οι άνθρωποι είναι ψεύτικοι κι ανύπαρκτοι. Και έπειτα:

-Θέλω η ψυχή σου να είναι σαν αυτό το λουλούδι μέσα στον κόσμο… (και πράγματι μπροστά μου έβλεπα ένα υπερκόσμιο και πανέμορφο λουλούδι!). Τελικά μου είπε:

-Εγώ κόρη μου, θέλω όλοι οι άνθρωποι να σωθούν, αλλά δεν θέλουν εκείνοι…

Ενώ έλεγε αυτά ο Κύριος, έβλεπα μπροστά μου ένα πλήθος ανθρώπων, κι ανάμεσά τους ξεχώριζαν οι μορφές κάποιων γνωστών μου, που ζούσαν μακριά από τόν Θεό και από ό,τι ήξερα δεν έδειχναν καμία διάθεση μετανοίας.

Αυτά είπε η χαριτωμένη αυτή ψυχή, όταν ο φιλάνθρωπος Θεός παρέτεινε τη ζωή της, ασφαλώς για να ετοιμαστεί καλύτερα.

Μετά από λίγο καιρό έφυγε για τη χαρά του Ουρανού, την οποία προγεύτηκε χάριτι Θεού από αυτή τη ζωή.

Από το βιβλίο «Μηνύματα απο τον Ουρανό», έκδ. Ιεράς Μονής Παναγίας Βαρνάκοβας, 2005, σ. 89-90.

Πηγή