ΕΝΑΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΑΖΙ ΣΟΥ...

ΠΑΤΗΡ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ.

Προσεύχεσαι; Ναι.

Πού όμως; Στον εαυτό σου, ή στο Θεό;

Μη βιαστείς να πεις ¨στο Θεό¨. Διότι, δεν είναι κάτι απλό.

Προσεύχομαι θα πει, αγγίζω το Θεό. Αυτόν που είναι: 

η ειρήνη, κι η αγάπη.

Απόδειξη αληθινής προσευχής: 

Η καλή αλλοίωσή σου. Η ευτυχία σου. Η λάμψη του προσώπου σου. Εσύ λες ότι προσεύχεσαι, μα το παιδί σου, δεν βλέπει την αλλοίωση του Θεού στην ψυχή σου, παρόλο που λες ότι είσαι πνευματικός άνθρωπος που εκκλησιάζεται 

και προσεύχεται.

Μας ταιριάζει πολύ η προσευχή ξέρεις ;...

Μας παίρνει από την φασαρία, και μας ενώνει με ένα

περιβάλλον ήσυχο και ήρεμο.

Σε προχωρημένο επίπεδο προσευχής ξεχνάς: μέρα, ώρα, 

τόπο, χρόνο, φαγητό, ανάγκες. Ζεις αλλού. 

Σαν τον άγιο Νεκτάριο, που ¨χανόταν¨ μέσα στη γαλήνη 

της προσευχής αυτής.

Τί είναι Προσευχή θα μου πείς..: Και σου απαντώ.

Είναι η είσοδος σ'ένα χώρο που δεν έχει προβλήματα.

Ο λόγος που δεν αντέχω την ησυχία της προσευχής είναι, 

ότι έχω συνηθίσει στη φασαρία του νου, τη νοητική 

¨βαβούρα¨ και αιχμαλωσία στα πράγματα αυτού του κόσμου.

Μερικοί όταν προσεύχονται, ξεχνούν τα προβλήματά τους!

Λιώνουν μέσα στη χάρη αυτής της θείας επαφής. 

Το άγχος φεύγει. Η ψυχή γεμίζει ασφάλεια, αγάπη, σιγουριά.

Όταν δεν προσεύχεσαι, αδικείς τον εαυτό σου. 

Του στερείς κάτι μεγάλο και σπουδαίο. Τον αφήνεις 

αφρόντιστο κι αβοήθητο.

Λίγη ώρα κάθε μέρα, να προσεύχεσαι.

Μιλάω για την προσευχή θα μου πεις εύκολα. 

Εγώ ,εσύ ,ο καθένας...

Μα δυσκολεύομαι να κάνω προσευχή. 

Πάντα τα λόγια είναι πιο εύκολα απο την πράξη....

Προσπάθησε όμως λίγο κάθε μέρα και θα δεις πόση

γαλήνη θα βρείς στην ταραγμένη ζωή σου...

Θα προσεύχομαι κι εγώ μαζί σου και να με θυμάσαι

πάντα σ'αυτήν 'οπως κάνω κι εγώ για σένα..

Σ ευχαριστώ....