Ἡ καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι πλασμένη γιὰ νὰ ἀγαπᾶ, καὶ δὲν μπορεῖ νὰ μένει ἀδιάφορη στὴν ἀγάπη, ἂν δὲν προλάβει νὰ τὴν κυριεύσει ὁ θεῖος ἔρωτας.

Ἁγίου Νεκταρίου Αἰγίνης

Περὶ Ἔρωτος 

Ὁ ἔρωτας εἶναι πάθος μίας ψυχῆς ποὺ εἶναι ἀπερίσκεπτη, καὶ γεννιέται ἀπὸ τὰ μάτια ποὺ βλέπουν, μὲ περιέργεια καὶ ἐπιμονή. Ὁ ἔρωτας φανερώνεται σὰν μία ὑπερβολικὴ καὶ ἀλόγιστη ἐπιθυμία, ποὺ γεννιέται γρήγορα μέσα στὴν ψυχή, σβήνει ὅμως πολὺ ἀργὰ καὶ μὲ μεγάλη δυσκολία.Ὁ ἔρωτας, μία κι' ἀνάψει σὰν φλόγα μέσα στὴν καρδιά, τὴν πυρώνει καὶ τὴν κατακαίει καὶ δὲν σβήνει εὔκολα. Γιατί ζωντανεύει κι ἀναρριπίζεται ἀπὸ τὴν φαντασία, ποὺ φέρνει πάντα ὁλοζώντανο μπροστά του τὸ εἴδωλο τοῦ ἀγαπημένου τοῦ προσώπου.Γὶ αὐτὸ ἅμα κυριέψει τὴν ψυχή, τὴν κάνει νὰ ἀπαρνηθεῖ καὶ τὴν τροφὴ ἀκόμη. 

Ὁ ἔρωτας ἅμα βρεῖ μία ψυχὴ ἀφρούρητη καὶ τρυπώσει μέσα τῆς τὴν αἰχμαλωτίζει καὶ τὴν καταδουλώνει. Καὶ τὴν κάνει νὰ...

καταφρονᾶ τὰ πάντα καὶ μόνο γὶ αὐτὸ νὰ γνοιάζεται.Καὶ πολλὲς ἀλόγιαστες ψυχὲς πέφτουν σὲ ἀληθινὴ τρέλα καὶ μανία, ἐπειδὴ ἡ ἀχαλίνωτη φαντασία τοὺς ὅλο καὶ τροφοδοτεῖ τὴν φλόγα του, καὶ κάνει τὸν νοῦ τους νὰ παραλογιάζει. Σὰν τύχει ὅμως νὰ συναπαντήσει μία ψυχὴ λογικὴ καὶ καλοσυγκρατημένη, σβήνει ἡ φλόγα του, προτοῦ νὰ κάνει ζημιὰ στὸ μυαλό. Γιατί μία τέτοια ψυχὴ αὐτοκυριαρχεῖται. καὶ δὲν παραδίνεται στὴ φαντασία γιὰ νὰ τὴν σέρνει ὅπου θέλει. 

Ὁ ἔρωτας κυριεύει τὶς ψυχὲς ποὺ εἶναι ἄδειες ἀπὸ τὸν ἔρωτα τοῦ Θεοῦ, καὶ εἶναι γεμάτες ἀπὸ ἀνία μέσα στὴ μοναξιά τους, γιατί ἡ καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι πλασμένη γιὰ νὰ ἀγαπᾶ, καὶ δὲν μπορεῖ νὰ μένει ἀδιάφορη στὴν ἀγάπη, ἂν δὲν προλάβει νὰ τὴν κυριεύσει ὁ θεῖος ἔρωτας. Γὶ αὐτὸ ὁ ἔρωτας εἶναι ἀνήμπορος, μπροστὰ στὶς καρδιὲς ποὺ εἶναι συνερπαμένες ἀπὸ τὸν θεῖον ἔρωτα. Γιατί εἶναι ὁλόγιομες ἀπ' αὐτόν, καὶ δὲ μπορεῖ νὰ βρεῖ μέσα τοὺς καμιὰ θέση. 

Ὁ Πλούταρχος λέει γιὰ τὸν ἔρωτα, πὼς εἶναι θηρίο ποὺ ἔχει σουβλερὰ νύχια καὶ δόντια, ποὺ μ' αὐτὰ κατασπαράζει τὴν καρδιά, γιατί τῆς ξυπνὰ τὴ ζηλοτυπία καὶ τὶς ὑποψίες. Καὶ νὰ τί παθαίνουν ὅσοι εἶναι ἐρωτευμένοι, ἀγαποῦνε καὶ μισοῦνε μαζί. Καὶ τὸ ἴδιο πρόσωπο ποὺ ὅταν εἶναι μακρυὰ τὸ λαχταροῦνε, ὅταν εἶναι κοντὰ τρεμοκαρδίζουν γὶ αὐτό. Καὶ μία τὸ κολακεύουν, μία τὸ βρίζουν. 

Ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος πεθαίνουν κυριολεκτικὰ γὶ αὐτό, κι ἀπὸ τὸ ἄλλο τὸ σκοτώνουν. Παρακαλοῦνε νὰ σβήσει ἡ φλόγα τῆς ἀγάπης τους, κι ἀντίθετα τρέμουν μήπως παύσουνε νὰ ἀγαποῦνε.Θέλουν νὰ ἐξουσιάζουν τὸν ἀγαπημένο τους, μὰ καὶ νὰ εἶναι σκλάβοι του. 

Γὶ αὐτὰ ὅλα, τὸ πάθος τοῦ ἔρωτα λογιάζεται σὰν τρέλλα καὶ σὰν μανία. 

"Τὸ γνώθι σαυτόν." σελ, 347

Πηγή