π. Γεώργιος Κουγιουμτζόγλου : Μακάριον το έθνος ου έστιν Κύριος ο Θεός αυτού…

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

ΠΡΩΤ. π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΟΓΛΟΥ

Ι.ΝΑΟΣ ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΡΟΤΟΝΤΑ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Ο π. Γεώργιος γεννήθηκε στη Φλώρινα το έτος 1939.

Υπήρξε αξιωματικός Πεζικού του Ελληνικού Στρατού (τάξεως 1960) και το έτος 1989 αποστρατεύθηκε με το βαθμό του Ταξιάρχου.

Συγκλονιστικό θαύμα στην Κύπρο. "Δεν τον χαιρέτησα! Πρέπει να τον χαιρετήσω!"

"Ο Γέροντάς μας Ιωσήφ ήταν άνθρωπος του Θεού. Υπήρξε ένα γεγονός που μάς απαγόρευσε να το λέμε τότε, όσο ακόμη ζούσε.

"Πήγε στην Κύπρο και μία συγγένισσα του έχασε τον άνδρα της και πέθανε, ενώ αυτή βρισκόταν στην Αγγλία. Πήγε αυτή να δει κάποιους γνωστούς και ενώ ήταν στην Αγγλία, της είπαν: «Ξέρεις, ο άνδρας σου πέθανε από συγκοπή». Αυτή ήταν απαρηγόρητη. Λέει, «δεν το χαιρέτησα». Δεν μπορούσε να τη συγκρατήσει κανείς από τα κλάματα που έκανε.

"Ήταν ο Γέροντας στην Κύπρο τότε, ο Γέροντας Ιωσήφ, και του λένε να πας τη δεις γιατί αυτή είναι ανυπόφορη, της βάζουν ενέσεις και τα λοιπά, αλλά δεν την πιάνει τίποτε.

"Πήγε, τότε, ο Γέροντας, οπότε αυτή τον αγκάλιαζε, φώναζε, έκλαιγε, του έλεγε:

Ο ζήλος για τον ναό της ψυχής και του σώματος

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης 

Το σώμα του ανθρώπου κατά τον απόστολο Παύλο είναι ο ναός του Θεού: «Ουκ οίδατε ότι ναός Θεού εστε και το Πνεύμα του Θεού οικεί εν υμίν;» (Α’ Κορ. 3:16). Από την στιγμή που αναγεννηθήκαμε πνευματικώς με την ιεροπραξία του Βαπτίσματος, το Πνεύμα του Θεού, το Πνεύμα το Άγιο ήρθε μέσα στην καρδιά μας και με τον πνευματικό μας αγώνα κατοικεί μέσα μας. Η Χάρη αυτή του Αγίου Πνεύματος δια του ιερού Βαπτίσματος κάνει το σώμα και την ψυχή του ανθρώπου ναό του Θεού. 

Αυτή όμως η Χάρη, όταν δεν προσέξει ο άνθρωπος και αμαρτάνει, καταπλακώνεται, καταχώνεται βαθιά στην καρδιά, θάπτεται και η λαμπρότητά της δεν λάμπει στον νου του, ώστε η λάμψη και ο φωτισμός της να δώσει την δυνατότητα να γνωρίσει τον Θεό μέσα του. Διότι, όταν ο ναός του Θεού δεν είναι καθαρός, ο Θεός δεν τον επισκέπτεται, δεν μένει μέσα εκεί, αλλά φεύγει και τον αφήνει έρημο· και τότε

Μετέωρα: Η κίνηση της Γης και των αστεριών πάνω από τους ιερούς βράχους [Βίντεο]

Ένα καταπληκτικό βίντεο από τα Μετέωρα που αξίζει να το δείτε

Το βίντεο, που δημιουργήθηκε από τον Αλέξανδρο Μαραγκό, προφανώς φίλο των Μετεώρων, δείχνει την κίνηση της γης και των αστεριών πάνω από τους ιερούς βράχους των μοναστηριών.

Σε συνδυασμό με την καταπληκτική μουσική επένδυση, δημιουργεί μια πάρα πολύ όμορφη αίσθηση:

Πηγή

δεν θέλω τίποτε... Ούτε τον εαυτό μου, ούτε και αυτόν τον ίδιο τον Θεό...

«Σταθείτε όλα τα σύμπαντα, όλοι οι υπάρχοντες κόσμοι και όλα τα όντα.

Κάτω όλες οι καρδιές , όλες οι διάνοιες , όλες οι αθανασίες όλες οι αιωνιότητες!

Διότι όλα αυτά χωρίς τον Χριστό είναι για μένα κόλαση , η μιά κόλαση δίπλα στην άλλη κόλαση , όλα είναι αναρίθμητες και ατελείωτες κολάσεις και στο ύψος και στο βάθος και στο πλάτος .

 Η ζωή χωρίς τον Χριστό και τα σύμπαντα χωρίς Αυτόν , όλα είναι τρομερή ανοησία, ανυπόφορο μαρτύριο, σισύφειο βάσανο , κόλαση!

Η Βασιλεία του Χριστού

Εφόσον ο Χριστός είναι ο πράος, ταπεινός και στοργικός Βασιλιάς, κατ’ ακολουθίαν δεν μπορεί παρά και το έργο Του να είναι τέτοιο, έργο αρμονίας, καρδιακό, εσωτερικό, πνευματικό. Σε πολλά σημεία διαφέρει και υπερτερεί η Βασιλεία Του από τις επίγειες βασιλείες, ακόμη και τις πιο περίλαμπρες κοσμοκρατορίες. Το άφθαστο όμως σημείο στο οποίο δεν επιδέχεται καμμιά σύγκριση είναι η υφή της. 

Είναι ακριβώς η πνευματική ουσία της.Δεν πρόκειται για κοσμική, επεκτατική, στυγνά «ιμπεριαλιστική» δύναμη, που στηρίζεται στη βία. Δεν έχει τόπο ο «ιερός» πόλεμος του τύπου «Να μη μείνει κανείς άπιστος στη γη»· του τύπου «Ο αποκτέννων εχθρόν, ή υπό εχθρού αποκτεννόμενος εις παράδεισον εισέρχεται» (Θεοφάνης Χρονογραφία στο Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου Γιαννουλάτου, Ισλάμ Έκδ. «Πορευθέντες» Αθήναι, 1993, σελ. 89) για ν’απολαύσει από τον Αλλάχ αισθησιασμούς κτηνώδεις… Το ίδιο και η Ιερά Εξέταση είναι ξένη στο πνεύμα της Ορθοδοξίας.Η Βασιλεία Του δέν είναι καταναγκασμός και σκοτισμός και διάλυση της προσωπικότητος και ιδιαιτερότητος. Δεν είναι

γέροντος Δωροθέου: γράμματα στούς πιστούς

40. Εἶναι άδιανόητο νά θεωρήσουμε ὅτι οἱ ἄγγελοι μάχονται μεταξύ τους. Γιατί νά τό κάνουν αὐτό οἱ ἄνθρωποι; Εἶναι ἐπειδή δέν θεωροῦν ὅτι ἀνήκουν στό ἴδιο γένος, τό ἀνθρώπινο,  πλασμένο ἀπό τόν Θεό. Στόν κόσμο ὑπάρχουν δύο γένη: αὐτό τῶν ἀγγέλων καί τό ἔτερο τῶν ἀνθρώπων. Οἱ ἄγγελοι κατά τούς Πατέρες δέν ψέγουν τού δαίμονες ὅταν τούς συναντοῦν μήπως καἰ ἔχει ἐναπομείνει μέσα τους κάτι ἀπό τήν ἀγγελική φύση. Ἐμεῖς γιατί μαχώμεθα μεταξύ μας;

γέροντος Δωροθέου: γράμματα στούς πιστούς

39. Ἐγώ φταίω πού ὅταν δέν μπορῶ νά ἀγαπήσω κάποιον πού μοῦ ἐπιτίθεται. Ἡ ἐντολή πού ἔχουμε ἀπό τόν δεσπότη Χριστό εἶναι νά ἀγαποῦμε τούς ἐχθρούς μας. Ὄχι νά τούς ἀνεχόμεθα, οὔτε νά λέμε «ὁ Θεός νά σέ πληρώσει ἀνάλογα» ἀλλά νά τούς ἀγαποῦμε. Ἄς ἀρχίσουμε ἀπό τήν προσπάθεια νά μήν ἀνταποδίδουμε κακό στό κακό καί νά πορευθοῦμε πρός τήν ἀγάπη πρός τόν «ἐχθρό».

Η θέση τής Παναγίας στην Ορθόδοξη Εκκλησία

Η Παναγία έχει μία συγκεκριμένη θέση μέσα στο Σχέδιο της θείας Οικονομίας. Για μας και για τη σωτηρία μας είναι πολύ χρήσιμο να

γνωρίζουμε τη σωστή θέση της Παναγίας μέσα σ’ αυτό, τη θέση που μας αποκαλύπτει η εκκλησιαστική μας Παράδοση. Γίνεται δε περισότερο απαραίτητη η γνώση αυτή, εξαιτίας των αιρετικών παρεκκλίσεων. Οι αιρετικοί δεν γνωρίζουν ούτε ποια είναι πράγματι η Παναγία, ούτε ποια είναι η σωστή της θέση σε σχέση με την Εκκλησία.

Το μεγάλο κακό που προξενούν οι αιρετικοί είναι η παραμόρφωση του εκκλησιαστικού Σώματος. Φαντασθείτε ένα ανθρώπινο σώμα, στο οποίο επεμβαίνει κάποιος και αλλάζει τη θέση των μελών του. Παίρνει το κεφάλι και το τοποθετεί στη θέση που είναι το στομάχι. Αλλάζει τη θέση των χεριών με εκείνη των ποδιών και αντίστοιχα.

«Τα Χριστούγεννα ενός αγοριού»

Κάπου, κάποτε, ακριβώς παραμονές Χριστουγέννων, συνέβη σε μία τεράστια πόλη και με τρομερή παγωνιά. Έχω την εντύπωση, λοιπόν, ότι υπήρχε στο υπόγειο ένα αγόρι, όμως πολύ μικρό ακόμα, έξι χρονών ή μπορεί και μικρότερο. Αυτό το αγόρι ξύπνησε το πρωί μέσα σε ένα υγρό, κρύο υπόγειο. Φορούσε κάτι σαν ρομπάκι και τουρτούριζε. Η ανάσα του έβγαινε από το στόμα του σαν άσπρος αχνός, κι εκείνο, καθισμένο πάνω σε ένα σεντούκι στη γωνίτσα, διασκέδαζε παρατηρώντας την να πετάει και να χάνεται.

Όμως, ήθελε τόσο πολύ να φάει κάτι. Είχε πλησιάσει κάμποσες φορές από το πρωί το σανιδένιο κρεβάτι, όπου πάνω σε ένα λεπτό σαν φύλλο στρώμα και με έναν μπόγο για μαξιλάρι κειτόταν η άρρωστη μητέρα του.

Προσευχή στον Ιησού Χριστό ( Αγίου Νικόδημου του Αγιορείτου )

Ἰησοῦ, πού εἶσαι ἡ καταπληκτική καί ὑπερκαλή ὡραιότης, σέ δοξολογῶ, γιατί ἔχεις συγχρόνως θέληση καί δύναμη εὐεργετική.

Ἰησοῦ, πού εἶσαι ἡ ἀληθινή ὁδός, ἡ πεντακάθαρη ἀλήθεια καί ἡ εὐτυχισμένη ζωή, σ’ εὐχαριστῶ γιατί μέ ὁδήγησες στό φῶς τῶν θείων καί ζωοπάροχων λόγων σου.

Ἰησοῦ, πού ἀνοίγεις τήν καρδιά σου σ’ αὐτούς πού χτυποῦν, μέ λύπη μου σού λέω ὅτι ποτέ δέν ἄνοιξα τήν καρδιά μου νά μπεῖς μέσα.

Χριστός Ετέχθη! Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Χριστός Ετέχθη!

Ὅταν λέμε: «Χριστός ἐτέχθη», εἶναι τό ἴδιο μέ τό νά λέμε: «Ὁ Μεσσίας γεννήθηκε», ἤ «ὁ Βασιλιάς γεννήθηκε», ἤ «ὁ Σωτήρας γεννήθηκε»!

Μέ τόν χαιρετισμό αὐτό ἰσχυριζόμαστε καί μαρτυροῦμε ὁ ἕνας στόν ἄλλο, ὅτι ἦρθε στόν κόσμο Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἔπρεπε νά ἔρθει γιά τή σωτηρία τῆς γενεᾶς τῶν ἀνθρώπων, καί ὅτι ἐκτός Αὐτοῦ ἄλλον δέν πρέπει νά περιμένουμε.

Ἐκεῖνος, τόν ὁποῖο ὁ Θεός ὑποσχέθηκε στούς προπάτορές μας ὅταν διώχθηκαν ἀπό τόν Παράδεισο,

Για να νιώθεις πάντα αγάπη, πρέπει να πάρεις μια πολύ σκληρή απόφαση

 Σ΄αυτή την κρύα σπηλιά πρώτα άρχισε να χτυπά η πλέον ζεστή καρδιά, που χτύπησε στη γη. Κάθε κτύπος τούτης της καρδιάς σήμαινε αγάπη και μόνο αγάπη προς το γένος των ανθρώπων.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Ἄς μιμηθοῦμε τόν Χριστό μέ τήν ἀληθινή ταπείνωσι, γιά νά κάνουμε αἰώνια Χριστούγεννα

Ἱερὰ Μητρόπολις Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας, Χριστούγεννα 2017

«…Ἑαυτόν ἐκένωσε μορφήν δούλου λαβῶν…» (Φιλιπ. Β΄, 7).

Ἀγαπητοί πατέρες καί ἀδελφοί,

Ὁ Κύριος καί Θεός μας «…Ἑαυτόν ἐκένωσε μορφήν δούλου λαβῶν…» (Φιλιπ. β’, 7).  Τήν μεγάλη αὐτή ἀλήθεια διακηρύσσει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφοντας πρός τούς Φιλιππησίους. Εἶναι καταπληκτικός ὁ λόγος του αὐτός. Ὁ Χριστός, λέει, δέν θεώρησε τήν ἰσότητά του μέ τόν Θεό Πατέρα ἀποτέλεσμα ἁρπαγῆς, ἀλλά τά ἀπαρνήθηκε ὅλα καί πῆρε μορφή δούλου∙ ἔγινε ἄνθρωπος, καί ὄντας πραγματικός ἄνθρωπος ταπεινώθηκε θεληματικά, ὑπακούοντας μέχρι θανάτου καί μάλιστα θανάτου σταυρικοῦ.

Ἡ ἑορτή τῶν Χριστουγέννων, τήν ὁποία ἑορτάζουμε καί ζοῦμε, εἶναι ἑορτή ἐκπληκτικῆς συγκαταβάσεως καί ταπεινώσεως τοῦ Θεοῦ μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἡ κένωσις τοῦ Λόγου εἶναι συγκατάβασις! «Συγκαταβαίνει τοῖς ἑαυτοῦ δούλοις, συγκατάβασιν ἄφραστόν τε καί ἀκατάληπτον» λέει ὁ ἱερός Δαμασκηνός. Ὁ Θεός, ὁ ἄναρχος καί...

αἰώνιος, ὁ Παντοδύναμος καί Παντοκράτωρ γιά νά δωρήση στόν πεσμένο ἄνθρωπο τήν ἀνύψωσι καί τήν μέχρι Θεοῦ ἄνοδο, συγκατέβη, ταπεινώθηκε. Ἄφησε τήν δόξα τοῦ οὐρανοῦ καί χωρίς νά παύση νά εἶναι Θεός, περιεβλήθηκε τήν πτωχεία καί τήν ἀδοξία τῆς γῆς.

Ὄντως εἶναι μυστήριο ἡ συγκατάβασις, ἡ ταπείνωσις τοῦ Θεοῦ μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. «Ὁ πλήρης κενοῦται, κενοῦται γάρ τῆς ἑαυτοῦ δόξης ἐπί μικρόν, ἵνα ἐγώ τῆς ἐκείνου μεταλάβω πληρώσεως» σημειώνει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος.

Ἡ ἄκρα ταπείνωσις τοῦ Κυρίου δέν φαίνεται μόνο στόν σταυρικό θάνατό του, ἀλλά καί στή γέννησί του στό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ.

Γιάννης ὁ Εὐλογημένος

Τοῦ Φώτη Κόντογλου

O Ἅγιος Βασίλης, σὰν περάσανε τὰ Χριστούγεννα, πῆρε τὸ ραβδί του καὶ γύρισε σ᾿ ὅλα τὰ χωριά, νὰ δεῖ ποιὸς θὰ τόνε γιορτάσει μὲ καθαρὴ καρδιά. Πέρασε ἀπὸ λογιῶν - λογιῶν πολιτεῖες κι ἀπὸ κεφαλοχώρια, μὰ σ᾿ ὅποια πόρτα κι ἂν χτύπησε δὲν τ᾿ ἀνοίξανε, ἐπειδὴ τὸν πήρανε γιὰ διακονιάρη. Κ᾿ ἔφευγε πικραμένος, γιατὶ ὁ ἴδιος δὲν εἶχε ἀνάγκη ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, μὰ ἔνοιωθε τὸ πόσο θὰ πονοῦσε ἡ καρδιὰ κανενὸς φτωχοῦ ἀπὸ τὴν ἀπονιὰ ποὺ τοῦ δείξανε κεῖνοι οἱ ἄνθρωποι.

Ὁ ἄγνωστος συνταξιδιώτης

Τοῦ π. Δημητρίου Μπόκου 

«Ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον» (Ματθ. 2, 13) 

Ἔκοψε τὸ γρήγορο τρεχαλητό του, καθὼς στὸ ἐξασκημένο αὐτί του ἔφτασε χαρούμενο μουρμουρητὸ τρεχούμενου νεροῦ. Χώθηκε στὰ χαμόκλαδα ἀναζητώντας μὲ λαχτάρα τὴν πηγή. Ἤπιε λαίμαργα, βρέχοντας ἡδονικὰ τὰ φλογισμένα χείλη του. Γέμισε τὸ ἁπλόχερό του καὶ ἔριξε τὸ δροσερὸ νερὸ στὸ κάθιδρο, ξαναμμένο πρόσωπό του, ἐνῶ τὸ βλέμμα του ἀγριεμένο δὲν ἔπαυε στιγμὴ νὰ στρέφεται πίσω ἐρευνώντας ἐπίμονα. Πῶς ἔγινε νὰ ξεφυτρώσουν ξαφνικὰ στὴν περιοχή του τόσοι στρατιῶτες; 

Ἦταν γνωστὸς κακοποιὸς καὶ ἐπικηρυγμένος βέβαια. Ποτέ του δὲν

Προχωρώντας προς τα Χριστούγεννα

Τι σημαίνει Χριστούγεννα; Λέει ο άγιος Αθανάσιος: «Ο Θεός έγινε άνθρωπος, για να γίνει ο άνθρωπος θεός». Δεν μπορούμε να σταθούμε μόνο στο ένα, ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος. Για όσους το πιστεύουν αυτό –είναι κάποιοι που δεν το πιστεύουν· ας τους αφήσουμε εκείνους– δεν φτάνει αυτό μόνο, ότι έγινε ο Θεός άνθρωπος, αλλά ότι ο σκοπός που έγινε άνθρωπος ο Θεός είναι να κάνει τον άνθρωπο θεό. Και τον κάνει τον άνθρωπο θεό. Δηλαδή ενώνεται με τον άνθρωπο, κοινωνεί με τον άνθρωπο και του δίνει αυτή την άλλη, την άνωθεν ειρήνη, ας πούμε,αυτή τη θεϊκή κατάσταση.

Αυτό αρχίζει ο άνθρωπος να το αισθάνεται από αυτόν τον κόσμο. Στην αρχή λίγο, έπειτα περισσότερο, έπειτα ακόμη περισσότερο, έως ότου ετοιμαστεί και φύγει από εδώ. Φεύγοντας από τον κόσμο αυτό και ιδίως κατά τη δευτέρα παρουσία θα του το δώσει όλο ο Θεός. Θα ενωθεί δηλαδή ολοκληρωτικά ο Θεός με τον άνθρωπο.

Αυτά είναι τα Χριστούγεννα κι έτσι πρέπει κανείς να τα σκέπτεται τα Χριστούγεννα κι έτσι να ετοιμάζεται να γιορτάσει τα Χριστούγεννα. Είναι αδιανόητο να κάνεις Χριστούγεννα, χωρίς να κοινωνήσεις. Αλλά γιατί να κοινωνήσεις;

Τά Xριστούγεννα τοῦ ἀσκητή

Μία ΑΝΕΚΔΟΤΗ συγκλονιστική Ἁγιορείτικη Ἱστορία

Ἡ παροῦσα διήγηση εἶναι μία συγκλονιστικὴ ἐμπειρία τοῦ μακαριστοῦ π. Θεόκλητου Διονυσιάτη, ὅπως τὴν ἐμπιστεύθηκε πρὶν 38 χρόνια σχεδὸν στὸν Ἁγιορείτη Μοναχὸ π. Κύριλλο Παντοκρατορινό, ὁ ὁποῖος μὲ δέος καὶ νοσταλγία πρὶν λίγες ἡμέρες μᾶς τὴν μετέφερε. Από τὰ Happy Christmas λοιπὸν τῶν «εὐτυχισμένων»  ἀνθρώπων  ἂς ταξιδεύσει φέτος ὁ λογισμός μας στ’ Ἅγιονορος, ἐκεῖ στὰ φρικτὰ Καρούλια, μὲ τοὺς ξυπόλυτους ἀσκητᾶς καὶ σὲ ὅσα μᾶς ἐξομολογιέται μὲ συγκλονισμὸ ὁ ἁγιασμένος καὶ σοφός μας π. Θεόκλητος ὁ Διονυσιάτης.

*  *  *

«ΝΕΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ τότε, κατὰ τὸ ἔτος 1941, ἐν μέσῳ τῆς κατοχῆς καὶ τοῦ ἐνσκήψαντος δεινοῦ χειμῶνος, μοῦ ἦρθε ὁ καλὸς λογισμὸς νὰ ἐπισκεφθῶ προσκυνητὴς τὰ φρικτὰ Καρούλια, νὰ κάμω καὶ ἐγὼ ἀσκητικὰ Χριστούγεννα μαζὶ μὲ....

τοὺς ἀετόψυχους Καλόγηρους τούτου τοῦ ἀπαράκλητου τόπου.

Τὴν εὐλογία μοῦ τὴν ἔδωκε ἀμέσως δίχως δισταγμὸ ὁ Γέροντάς μου, ὁ Ὀσιότατος π. Γαβριήλ, ὁ καὶ Ἡγούμενος χρηματίσας τῆς τοῦ Διονυσίου Μονῆς. Μοῦ ἔδωκε εἰσέτι καὶ λίγους ὀβολοὺς διὰ τὸ ταξίδιό μου μὲ  τὸ μοτόρι καὶ λίγες φανέλες γιὰ νὰ ἔχω νὰ ἀλλάξω, μὲ εὐλόγησε καὶ εὐχόμενος μὲ ἔστειλε σὲ τοῦτο τὸ κατανυκτικὸ ταξίδι.

Ἔβαλα μετάνοια στὸν Γέροντά μου λοιπὸν, φορτώθηκα τὸν ντορβά μου, κι’ ἔλαβα τὸ ραβδὶ μὲ προορισμὸ τὰ κατανυκτικὰ Καρούλια προκειμένου νὰ λάβω μέρος στὴν ἀγρυπνία τῶν Χριστουγέννων.

Και οι Μητροπόλεις Διδυμοτείχου και Κηφισίας στο χωρό των αντιδράσεων για τα νέα Θρησκευτικά : Το αιωνόβιο δένδρο που λέγεται «Ελλάς» κάποιοι άρπαξαν τσεκούρια και πριόνια και κόβουν τα κλαδιά του

Αυξάνονται και πληθύνονται οι αντιδράσεις των Μητροπόλεων για νέα Θρησκευτικά αφήνοντας εκτεθειμένη την διοικούσα Εκκλησία.

Την σκυτάλη των αντιδράσεων λοιπόν για τα σχέδια του υπουργείου Αθεϊας με την ανοχή της Μονής Πετράκη πήραν οι Μητροπόλεις Διδυμοτείχου και Κηφισίας.

Με ομόφωνο ψήφισμά τους οι κληρικοί της Ιεράς Μητροπόλεως Ορεστιάδος και Σουφλίου, στην Ιερατική Σύναξη, που πραγματοποιήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου στο Διδυμότειχο, εκφράζουν την αγωνία τους για την ενεστώσα κατάσταση στην περιοχή και στην χώρα γενικότερα.

Εκφράζουν την αγωνία τους για τα εθνικά θέματα, το δημογραφικό αλλά δεν παραλείπουν να αναφερθούν και στα Θρησκευτικά.

Ανατριχιαστική η αναφορά τους :

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Σαν έρθει η στιγμή της Θείας Κοινωνίας.

Καί σάν ἔρθει ἡ στιγμή τῆς θείας Κοινωνίας καί πρόκειται νά πλησιάσεις τήν ἁγία Tράπεζα, πίστευε ἀκλόνητα πώς ἐκεῖ εἶναι παρών ὁ Xριστός, ὁ Bασιλιάς τῶν ὅλων. Ὅταν δεῖς τόν ἱερέα νά σοῦ προσφέρει τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Κυρίου, μή νομίσεις ὅτι ὁ ἱερέας τό κάνει αὐτό, ἀλλά πίστευε ὅτι τό χέρι πού ἁπλώνεται εἶναι τοῦ Xριστοῦ. 

Τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἀναπαύει τόν ἄνθρωπο... ( Μητροπολίτη Λεμεσοῦ Ἀθανασίου )

Ἕνας Μοναχός πῆγε νά συναντήσει ἕνα Γέροντα περίφημο. Ὁ Μοναχός αὐτός ἐπέμενε νά κάνει κάτι στή ζωή του κι ὁ Γέροντας τοῦ ἔλεγε ὅτι αὐτό πού θέλεις νά κάνεις δέν εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Δέν θά τό εὐλογήσει ὁ Θεός. Ἐκεῖνος ἐπέμενε. Τότε ὁ Γέροντας τοῦ εἶπε, ἐντάξει. Ἄς κάνουμε προσευχή καί νά πᾶς στό καλό. 

Αγιος Γέροντας Παΐσιος: «Η λύπη εξαντλεί τις ψυχικές και σωματικές μας δυνάμεις»

– Γέροντα, συχνά μου πονάει το στομάχι και δυσκολεύομαι να ανταποκριθώ στα πνευματικά μου καθήκοντα.

– Εσύ κάθεσαι και συζητάς με τους λογισμούς σου, τα βλέπεις όλα μαύρα και βασανίζεσαι χωρίς λόγο ∙ έτσι τσακίζεσαι ψυχικά και σωματικά.

Έπειτα από ένα τέτοιο τσάκισμα πονάει και το στομάχι, και πού να βρεθή μετά κουράγιο για πνευματικά;

Πώς θα ένιωθες αν ο Χριστός σού έλεγε αυτά τα λόγια;

Όπως θα ξέρεις, πλησιάζουμε ξανά στην ημερομηνία των γενεθλίων μου. Κάθε χρόνο γίνεται γιορτή προς τιμή μου, έτσι και φέτος. Αυτές τις μέρες ο κόσμος κάνει πολλά ψώνια, γίνονται διαφημίσεις μέχρι και στο ράδιο, την τηλεόραση και παντού κανείς δεν μιλά για κάτι άλλο εκτός από το τι λείπει μέχρι να έρθει εκείνη η μέρα…

Είναι ευχάριστο να ξέρω ότι τουλάχιστον μία μέρα τον χρόνο κάποιοι με σκέφτονται.

Όπως θα γνωρίζεις πριν από πολλά χρόνια ξεκίνησαν να γιορτάζουν τα γενέθλιά μου. Στην αρχή φαινόντουσαν να

ΓΕΡΩΝ ΜΩΥΣΗΣ ΣΙΝΑΙΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ

Πηγή

Όταν αγαπήσεις τον Θεό, ο πόθος σου γι’ Αυτόν είναι ανεξάντλητος

Οι ψυχές που αγαπούν τον Θεό και την αλήθεια, δεν υποφέρουν ούτε την παραμικρή ελάττωση του έρωτά τους προς τον Κύριο.

Αλλά καρφωμένες ολοκληρωτικά στο σταυρό Του αισθάνονται μέσα τους την Πνευματική προκοπή.

Πληγωμένες λοιπόν από τον πόθο Του, κι αν ακόμη αξιωθούν Θεία μυστήρια και μετάσχουν ευφροσύνης και Χάριτος, δεν έχουν πεποίθηση στον εαυτό τους, ούτε νομίζουν ότι είναι τίποτε. Αλλά όσο αξιώνονται πνευματικά χαρίσματα τόσο επιζητούν τα ουράνια. Καί όσο περισσότερη προκοπή αισθάνονται, τόσο πιο λαίμαργες γίνονται για τα θεία. Καί ενώ είναι πνευματικά πλούσιες, κάνουν σαν να είναι φτωχές. «Όσοι με τρώνε θα πεινάσουν κι’ άλλο, και όσοι με πίνουν θα διψάσουν κι’ άλλο», λέει η Θεία Γραφή.

Άγιος Πορφύριος: Ο Χριστός είναι η αγάπη μας, ο έρωτάς μας.

Ο Χριστός είναι η χαρά, το φως το αληθινό, η ευτυχία. Ο Χριστός είναι η ελπίδα μας. 

Η σχέση με τον Χριστό είναι αγάπη, είναι έρωτας, είναι ενθουσιασμός, είναι λαχτάρα του θείου. Ο Χριστός είναι το παν. Αυτός είναι η αγάπη μας, Αυτός ο έρωτάς μας. Είναι έρωτας αναφαίρετος ο έρωτας του Χριστού. Από κει πηγάζει η χαρά.

Η χαρά είναι ο ίδιος ο Χριστός. Είναι μία χαρά, που σε κάνει άλλο άνθρωπο. Είναι μία πνευματική τρέλα, αλλά εν Χριστώ. Σε μεθάει σαν το κρασί το ανόθευτο, αυτό το κρασί το πνευματικό. Όπως λέγει ο Δαβίδ: «Ελίπανας εν ελαίω την κεφαλήν μου και το ποτήριόν σου μεθύσκον με ωσεί κράτιστον» (Ψαλ. 22, 5). Ο πνευματικός οίνος είναι άκρατος, ανόθευτος, πολύ δυνατός κι όταν τον πίνεις, σε μεθάει. Αυτή η θεία μέθη είναι δώρο του Θεού, που δίδεται στους «καθαρούς τη καρδία» (Πρβλ. Ματθ. 5, 8).

Αγιασμένες μέρες- Φώτης Κόντογλου

Τὴν πνευματικὴ χαρὰ καὶ τὴν οὐράνια ἀγαλλίαση ποὺ νοιώθει ὁ χριστιανὸς ἀπὸ τὰ Χριστούγεννα, δὲν μπορεῖ νὰ τὴ νοιώσει, μὲ κανέναν τρόπο, ὅποιος τὰ γιορτάζει μοναχὰ σὰν μία συγκινητικὴ συνήθεια, ποὺ εἶναι δεμένη περισσότερο μὲ τὶς συνηθισμένες χαρὲς τοῦ κόσμου, μὲ τὸν χειμώνα, μὲ τὰ χιόνια, μὲ τὸ ζεστὸ τζάκι.

Μοναχὰ ὁ ὀρθόδοξος χριστιανὸς γιορτάζει τὰ Χριστούγεννα πνευματικά, κι ἀπὸ τὴν ψυχὴ του περνᾶνε ἁγιασμένα αἰσθήματα, καὶ τὴ ζεσταίνουνε μὲ κάποια θέρμη παράδοξη, ποὺ ἔρχεται ἀπὸ ἕναν ἄλλο κόσμο, τὴ θέρμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, κατὰ τὸν ἀναβαθμὸ ποὺ λέγει:

Πόσο δύσκολο εἶναι αὐτό:Ν'ἀγαπήσει κάποιος τούς ἐχθρούς του!(Άγιος Γαβριήλ)

«Ότι είναι κακό στον άνθρωπο είναι συμπτωματικό.Να μην περιφρονείτε κανέναν,ακόμη κι αν βλέπετε πόσο ανήθικοι,μέθυσοι και βλάσφημοι είναι.

Η Εικόνα του Θεού υπάρχει και σ'αυτούς κάπου,χωρίς βέβαια να το συνειδητοποιούν..

Είναι φυσιολογικό ο εχθρός να θέλει να λερώσει αυτήν την Εικόνα.

Δεν είναι καθόλου εύκολο να βλέπεις την εικόνα του Θεού σε εκείνους που σε ονειδίζουν και σου συμπεριφέρονται σαν θηρία.Αυτούς όμως πρέπει να τους λυπάσαι ακόμη πιο

«Έβλεπε το άκτιστο φως και κάποια μέρα ανησύχησε γιατί δεν το είδε και ζητούσε να εξομολογηθεί στον Πνευματικό του..»

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΗΣ (1892 – 1981)

~ Ο οσιώτατος Μοναχός Αυξέντιος Γρηγοριάτης, ήταν το καμάρι και το στολίδι της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου. Ήταν ο ασκητής του κοινοβίου, ο αετός της θείας αγάπης, ο θεωρός του ακτίστου Φωτός, ο περιφρονητής των γηίνων και εραστής των ουρανίων.

Ήταν το καύχημα της μετανοίας. ο πλούτος της θείας σοφίας, ο δυνάστης των δαιμόνων, της προσευχής το λαμπρότατον τέμενος, ο επίγειος Αγγελος και ουράνιος άνθρωπος…

Γέροντος Δωροθέου: Νά ἔχετε θάρρος λοιπόν... (θαρσείτω τοίνυν...)

Όπου και αν κρυφτείς, ο Θεός θα σε βρεί

Όπου και αν κρυφτείς, ο Θεός θα σε βρεί. Ξανά και ξανά θα χτυπάει την πόρτα της καρδιάς σου και συ κάποτε, δεν μπορεί, θα θελήσεις να του ανοίξεις. Ίσως τότε καταλάβεις πόσο άργησες, πόσο γρήγορα περνάει η ζωή. Μα πάλι δεν πειράζει, η Θεία Χάρη αναπληρώνει τα ελλείποντα. Και κεί, στη δύση του βίου, πιο ώριμος από ποτέ, καταλαβαίνεις πως ο χρόνος, ο τόσο λίγος, για να προφθάσει ο

Μαρτυρία και διδαχή

Από την ασκητική ζωή τού Αγίου Παϊσίου

Στην διαδρομή από Σταυρονικήτα προς Καρυές, λίγο μετά το προσκυνητάρι από τα αριστερά του δρόμου, ξεκινά ένα μονοπάτι. Διασχίζει

χαμηλό δάσος από κουμαριές, άρια και ρείκια, ανεβοκατεβαίνει σε ανώμαλο έδαφος και καταλήγει σε ένα Καλύβι περιφραγμένο με συρματόπλεγμα. Δίπλα στην πόρτα υπήρχε ένα κουτί με σχισμή, σαν γραμματοκιβώτιο, και ένα σημείωμα που έγραφε περίπου τα εξής:

«Σημειώστε στο χαρτί τι θέλετε να συζητήσουμε και βάλτε το μέσα στο κουτί. Περισσότερο θα ωφεληθήτε από την προσευχή παρά από την συζήτηση».

Ψάχνε με την ευχή να βρεις τη σπίθα

Εφόσον ο Κύριος μάς έδωσε ως αρραβώνα της σωτηρίας μας τη Χάρι του Αγίου Πνεύματος δια του Βαπτίσματος και γενικότερα μας τη δίνει δια της Εκκλησίας, και είναι εκεί μέσα ο ίδιος, πρέπει τρόπον τινά να ανοίξουμε δρόμο στον Κύριο να βρει αυτό το οποίο έχει βάλει εκεί μέσα μας, για να ανάψει η φωτιά στην ψυχή, και να γίνει ο άνθρωπος χριστιανός.

Παλαιότερα οι Πατέρες έκαναν κατά διαφορετικότερο τρόπο το όλο έργο. Οι νεώτεροι, πό τον 12ο αιώνα και έπειτα, βρήκαν αυτή την προσευχή,την ευχή, και συνιστούν ότι δεν πρέπει να κουραστεί κανείς να λέει την ευχή. Βέβαια, θα αγωνίζεσαι συγχρόνως να κάνεις τις εντολές του Θεού, θα εμπιστεύεσαι στον Θεό, θα προσεύχεσαι γενικώς, θα εκκλησιάζεσαι, θα είσαι μέσα στην Εκκλησία, αλλά θα κάνεις και αυτό το έργο, το οποίο έχει αυτό τον χαρακτήρα: ψάχνεις να βρεις τη σπίθα.

Ο Αντίχριστος θα κάνει μέγα ψευτοθαύμα με σκοπό να πλανηθούν ακόμη και οι εκλεκτοί του Θεού

Ο Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ, ερμηνεύοντας την Αποκάλυψη Ιωάννου μιλά για τις απάτες και ο μέγα ψευτοθαύμα που θα κάνει ο Αντίχριστος προκειμένου να πλανηθούν ακόμη και οι εκλεκτοί του Θεού.

Θα πλανηθούν άραγε;

Αν πλανηθούν τελικά κάποιοι, αυτό σημαίνει πως ποτέ δεν ήσαν πραγματικά εκλεκτοί του Θεού…

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ: 

Και πρέπει ιδιαίτερα να το προσέξωμε. Και να κλαύσωμε γι’ αυτό. Γιατί τα θαύματα και οι πράξεις του αντιχρίστου θα φέρουν σε δύσκολη θέση και τους πιο εκλεκτούς δούλους του Θεού.

Η αιτία της μεγάλης επίδρασης του αντιχρίστου θα έγκειται στην

Μακριά από τη Ζήλια. Άγιος Πορφύριος

«Μακριά από τη Ζήλια. Τον κατατρώγει τον άνθρωπο. Από φθόνο, μια Μοναχή προς άλλη, την φαντάστηκε να ασχημονεί με τον πνευματικό, και το έλεγε σαν πραγματικότητα.

Όλα γίνονται στο φθονερό άνθρωπο. Εγώ τα έζησα. Οι άνθρωποι με είχαν για καλό και ερχόντουσαν πολλοί για να εξομολογηθούν. Και μου τα έλεγαν με ειλικρίνεια.

Μακριά από αυτά τα γυναικίστικα παράπονα. Το Χριστό, μωρέ, το Χριστό να αγαπήσουμε με πάθος, με θείο έρωτα.

Ο Δια Χριστόν κλέφτης

Άγιος Γέροντας Παΐσιος 

Ένα πρωϊ στο καλύβι χτύπησε κάποιος το σιδεράκι στην πόρτα. Κοίταξα από το παράθυρο να δω ποιος είναι, γιατί δεν ήταν ακόμα η ώρα να ανοίξω. 

Είδα έναν νέο με φωτεινό πρόσωπο και κατάλαβα ότι είχε βιώματα πνευματικά, αφού τον πρόδιδε η Χάρις του Θεού. 

Γι αυτό, αν και ήμουν απασχολημένος, διέκοψα αυτό που έκανα, άνοιξα την πόρτα, τον πήρα μέσα, του πρόσφερα νερό και με τρόπο άρχισα να τον ρωτάω για την ζωή του, γιατί έβλεπα ότι είχε πνευματικό περιεχόμενο. 

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΑΪΣΙΟ

ΚΆΠΟΤΕ ΡΏΤΗΣΑΝ ΤΟΝ ΓΈΡΟΝΤΑ ΠΑΪ́ΣΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΎΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΠΏΣ ΘΑ ΜΠΟΡΈΣΟΥΜΕ ΝΑ ΖΉΣΟΥΜΕ ΤΟ ΓΕΓΟΝΌΣ ΤΗΣ ΓΕΝΝΉΣΕΩΣ, ΌΤΙ ΔΗΛΑΔΉ Ο ΧΡΙΣΤΌΣ «ΣΉΜΕΡΟΝ ΓΕΝΝΆΤΑΙ ΕΚ ΠΑΡΘΈΝΟΥ» 

Ο Χριστός με τη μεγάλη Του αγάπη και με την μεγάλη Του αγαλλίαση που σκορπάει στις ψυχές των πιστών με όλες τις άγιες γιορτές Του, μας ανασταίνει αληθινά αφού μας ανεβάζει ψηλά πνευματικά. Αρκεί να συμμετέχουμε και να έχουμε όρεξη πνευματική να τις πανηγυρίζουμε πνευματικά. Tότε τις γλεντάμε πνευματικά και μεθάμε πνευματικά από το παραδεισένιο κρασί που μας φέρνουν οι Άγιοι και μας κερνούν.

Η συγκινητική ιστορία μιας φτωχής γιαγιάς

Με την πρώτη ματιά έβλεπε κανείς απλώς μια γριούλα.

Έσερνε τα βήματά της στο χιόνι, μόνη, παρατημένη, με σκυμμένο κεφάλι.

Όσοι περνούσαν από το πεζοδρόμιο της πόλης αποτραβούσαν το βλέμμα τους, για να μη θυμηθούν ότι τα βάσανα και οι πόνοι δεν σταματούν όταν γιορτάζουμε Χριστούγεννα.

Ένα νέο ζευγάρι μιλούσε και γελούσε με τα χέρια γεμάτα από ψώνια και δώρα και δεν πρόσεξαν τη γριούλα.

Μια μητέρα με δυο παιδιά βιάζονταν να πάνε στο σπίτι της γιαγιάς.

Δεν έδωσαν προσοχή.

ΤΙ ΜΟΥ ΚΑΤΕΘΕΣΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΛΛΟΥΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ

ΤΙ ΜΟΥ ΚΑΤΕΘΕΣΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΛΛΟΥΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ Ι.Μ ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΟΥ. ΔΗΜΗΤΡΙΑ 2016. ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ. 17/10/2016

Η Αναλαμπή της Ορθοδοξίας Δώρο της ΠΑΝΑΓΙΑΣ, «αγκαλιάσαμε το τέλος και πάμε για καινούργια αρχή»

~ Κάποτε ένας άγιος ασκητής ήρθε σε μία οπτασία. Και είδε τον Χριστό, επι θρόνου Δόξης. Δεξια ΤΟΥ, παραστεκόταν η Παναγία και αριστερά ΤΟΥ, ο Τίμιος Πρόδρομος και στον περιβάλλον χώρο βρισκόταν οι Αρχάγγελοι.

Είδε λοιπόν έναν Αρχάγγελο να πηγαίνει στο Χριστό τα βιβλία των αιώνων. Και άνοιγε ο Χριστός κάθε βιβλίο και έβλεπε τα αμαρτήματα του κάθε αιώνα. Και όταν έφτασε στο ανάλογο βιβλίο του έβδομου αιώνα, είδε τόσες αμαρτίες που άρχισε να αναστενάζει και να σκέπτεται να πάρει μία σημαντική απόφαση.

Εαν δεν βρεις τον Χριστο σε αυτην την ζωη, δεν θα Τον βρεις ουτε στην αλλη

Προσπαθούμε κάθε στιγμή για το μέλλον μας. Αγωνιούμε για την στιγμή που θα ζήσουμε. Χτίζουμε σπίτια, εργαζόμαστε, αποθηκεύουμε πράγματα, μεριμνούμε τόσο προσεκτικά για το μέλλον μας. 

Μιλούμε για τον Θεό και Τον θέλουμε Αρωγό για το μέλλον μας. Θέλουμε έναν Θεό που θα

Ο άγιος Αμβρόσιος επίσκοπος Μεδιολάνων

Πυρσός ακτινοβολών άκτιστο φως, ο ονομαστός Πατήρ ημών Αμβρόσιος, το όνομα του οποίου υπενθυμίζει τη θεϊκή αθανασία, ήταν γόνος

αρχοντικής και ισχυρής οικογένειας Ρωμαίων που είχαν ασπασθεί τον χριστιανισμό. 

Γεννήθηκε το 349 στα Τρέβηρα (σημ. Τρίερ στη Γερμανία), όπου ο πατέρας του είχε το υψηλό αξίωμα του έπαρχου της Γαλατίας. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, η μητέρα του επέστρεψε στη Ρώμη μαζί με τους τρεις ανήλικους γιους της Αμβρόσιο, Μαρκελλίνο και Σάτυρο, που και οι τρεις επρόκειτο να τιμηθούν ως άγιοι της Εκκλησίας. Μια μέρα, όταν ο Αμβρόσιος ήταν ακόμη βρέφος στην κούνια, ένα σμήνος μέλισσες τον τριγύρισε και μπήκε μέσα στο στόμα του πριν ανεβεί στον ουρανό, προλέγοντας την ουράνια ευφράδειά του.

Από τον βίο του αγίου Νικολάου

Κάποιος άνθρωπος, από ένδοξος και πλούσιος, είχε καταντήσει άσημος και φτωχός. Αυτός, καθώς δεν είχε εντελώς τίποτε και του είχαν πλέον

τελειώσει και αυτά τα απαραίτητα, σκέφτηκε –αλίμονο, μέχρι πού μπορεί να φτάσει η φτώχεια!– να εκδώσει τις τρεις κόρες του, που ήταν εξαιρετικά όμορφες, στην πληρωμένη ακολασία, ώστε από τα σχετικά έσοδα να τρέφεται και ο ίδιος και αυτές. Γιατί το να τις παντρέψει του ήταν αδύνατο, επειδή όλοι τις απέρριπταν αμέσως για την πολλή τους φτώχεια.

Από τον βίο του αγίου Σάββα

Μετά την άδικη εξορία του πατριάρχη Ιεροσολύμων Ηλία, η Παλαιστίνη δοκιμάστηκε από φοβερή πείνα και έλλειψη των αναγκαίων, και επιπλέον από ξηρασία, επιδρομή ακρίδων και κάποιες άλλες βαριές μάστιγες για πέντε ολόκληρα χρόνια.

 Τα μοναστήρια που είχε ιδρύσει ο άγιος Σάββας και για τα οποία, με τη βοήθεια του Θεού, φρόντιζε ο ίδιος, ήταν επτά· για κανένα όμως από αυτά δεν σκέφτηκε να εξασφαλίσει κάποιο εισόδημα, αλλά ανέθεσε όλη τη φροντίδα γι’ αυτά στον Θεό. Καθώς λοιπόν και τα μοναστήρια αυτά υπέφεραν από την έλλειψη των αναγκαίων, εκείνος όχι μόνο δεν

Ποτέ δεν είναι αυτό που φαίνεται – Συγκλονιστική ιστορία!

~ Ο ιερέας μόλις είχε τελειώσει το συμβούλιο με την εκκλησιαστική επιτροπή. Είχε βραδιάσει πια. Η βροχή έκανε τους δρόμους να γυαλίζουν στο φως του φεγγαριού.

Μπήκε στο αμάξι του και πήρε τον δρόμο για το σπιτικό του. Ήταν πολύ κουρασμένος. Σωματικά αλλά και ψυχικά.

Όλη την ημέρα άκουγε τα προβλήματα του κόσμου προσπαθώντας να καθοδηγήσει, προσπαθώντας να μην αποκάμει ο ίδιος με αυτά που άκουγε δίνοντας συγχρόνως συγχώρεση και ελπίδα.

Μην εμποδίζουμε την προσέλευση στον Χριστό – Κυριακή ΙΔ’ Λουκά

Ιερομόναχος Ιουστίνος

 Κυριακή ΙΔ’ Λουκά 

Το όνομα του πρωταγωνιστή του σημερινού επεισοδίου (Λουκ. 18.35-43) μάς το διέσωσε άλλος ευαγγελιστής, ο Μάρκος. Λεγόταν Βαρτίμαιος (10.46). Όντας τυφλός, έβλεπε οξυδερκέστερα και τηλαυγέστερα από κάθε φανατικό Ιουδαίο που πίστευε απατηλά τον εαυτό του «οδηγόν είναι τυφλών, φως των εν σκότει» (Ρωμ. 2.19). Ο Βαρτίμαιος διαισθάνθηκε ό,τι δεν έβλεπαν οι Φαρισαίοι, ότι δηλαδή για τον Χριστό είχε πει ο Θεός δια στόματος του προφήτη Ησαΐα 

Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΩΡΗΣΗΣ... ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΙΑΚΩΒΟ ΤΣΑΛΙΚΗ

Μορφωμένος άνθρωπος ο κ. Σταύρος. Με πτυχίο πανεπιστημίου και ξένες γλώσσες και πείρα ζωής. Δυσκολευόταν, όμως, στα πνευματικά. Δεν μπορούσε να καταλάβει και τα πιο απλά πράγματα. Όλα τα εξέταζε και τα πλησίαζε ορθολογιστικά. Είχε αναπτύξει το νου και όχι την καρδιά. Δεν ήταν πρόθυμος να συγχωρήσει εύκολα τους άλλους. Ειδικά αυτούς που έβλεπε κατώτερους και εμπαθείς. Καθόταν τώρα απέναντι από τον Γέροντα Ιάκωβο, έναν ασκητικό ιερομόναχο, με ροζιασμένα χέρια και ένοιωθε σαν μαθητούδι μπροστά στον δάσκαλο. Ερωτήσεις πολλές. Αντιρρήσεις περισσότερες. Αλλά και οι απαντήσεις σοφές και αποκαλυπτικές.

Εφραίμ Φιλοθεΐτης: Ο φαρδύς δρόμος οδηγεί τους ανθρώπους στην κόλαση

Οι εντολές του Θεού δεν είναι βαριές, είναι πολύ ελαφριές, ανακουφίζουν, δροσίζουν και δημιουργούν και φτιάχνουν μακαριότητα στην ψυχή του ανθρώπου. 

Γι' αυτό ο Χριστός μας δεν ζήτησε πολλά πράγματα. Και στη Δευτέρα Παρουσία δεν θα πει «γιατί δεν ασκητεύσατε ...». Όχι. Θα πει «γιατί δεν ελεήσατε, γιατί δεν θρέψατε, γιατί δεν ντύσατε, γιατί δεν ανακουφίσατε το φυλακισμένο». Τι είναι αυτά; Έργα αγάπης. 

ΔΙΨΑ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ (Αγίου Συλουανού του Αγιορείτου)

Διψά η ψυχή μου τον Κύριον

Και μετά δακρύων ζητώ Αυτόν

Πως να μη Σε ζητώ, Συ πρώτος με εζήτησες

Και έδωκας εις εμέ να γευτώ της γλυκύτητος του Πνεύματος Του Αγίου

Και η ψυχή μου Σε ηγάπησεν έως τέλους..........

Ποιος ενδιαφέρεται σήμερα για τον άλλο... ( Αγιος Παισιος )

Ποιος ενδιαφέρεται σήμερα για τον άλλο; Κανείς. 

Όλοι ενδιαφερόμαστε για τον εαυτό μας, για τον άλλο τίποτα. 

Γι’ αυτό θα δώσουμε λόγο. 

Γιατί ο Θεός που είναι όλος αγάπη 

δε θα μας συγχωρέσει αυτή την αδιαφορία για τον πλησίον μας…

Αγιος Παισιος

Πηγή

"Πρέπει, όπου κι αν πάει, και και με την προσευχή του και με τη φαντασία του να πετάει..." ~ Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης.

"Ο Χριστιανός δεν πρέπει να είναι νωθρός, δεν πρέπει να κοιμάται. Πρέπει, όπου κι αν πάει, και και με την προσευχή του και με τη φαντασία του να πετάει. Και πράγματι, δύναται ο χριστιανός που αγαπάει τον Θεό να πετάει με την φαντασία του. Να πετάει μές στ' άστρα, μές στ' άπειρο, μές στο μυστήριο, μές στην αιωνιότητα, μές στο Θεό. Να είναι υψιπέτης. Να προσεύχεται και να αισθάνεται

"- Οι φίλοι μου όλοι, πάτερ, με εγκατέλειψαν!... -

-Πάτερ, είμαι νέος, μοντέρνος, και δεν ξεχωρίζω από τους άλλους. Κάποια στιγμή άρχισα να εκκλησιάζομαι, να έχω πνευματικό, και να διαβάζω πολύ την Καινή Διαθήκη. Με χαρά & ενθουσιασμό άρχισα να μιλώ στους φίλους μου για το Χριστό. 

Τελικά, σιγά σιγά...τους έχασα όλους! 

Με κάνανε στην άκρη, και με κακολογήσανε λόγω της πίστης. Έκανα λάθος που τους μίλησα για αυτά. 

Λόγοι Αγίου Πορφυρίου

Μία είναι η ζωή, είναι ατελείωτη συνέχεια, δεν εχει τέλος, δεν υπάρχει. θάνατος…

Κι όταν λέμε επουράνια, μη νομίζουμε οτι θα βρούμε στην άλλη ζωή κήπους με λουλούδια και βουνά και νερά και πουλιά. Δεν εχει εκει τις επίγειες ομορφιές. 

Είναι κάτι άλλο., κατι πολύ υψηλό. Αλλά για να πάμε στο κάτι άλλο, πρέπει να περάσουμε απο αυτά, απο τις γήινες εικόνες κι ομορφιές..... 

Να εκμεταλλεύεσθε τις ωραίες στιγμές. Οι ωραίες στιγμές προδιαθέτουν την ψυχή σε προσευχή, την καθιστούν λεπτή, ευγενική, ποιητική. Ξυπνήστε το πρωί, να δείτε τον βασιλιά ήλιο να βγαίνει ολοπόρφυρος απ' το πέλαγος. 

Όταν σας ενθουσιάζει ένα ωραίο τοπίο, ένα εκκλησάκι, κάτι ωραίο, να μη μένετε εκεί, να πηγαίνετε πέραν αυτού, να προχωρείτε σε δοξολογία για όλα τα ωραία, για να ζείτε τον μόνον Ωραίον. Όλα είναι άγια, και η θάλασσα και το μπάνιο και το φαγητό. Όλα να τα χαίρεσθε. 

Όλα μας πλουτίζουν, όλα μας οδηγούν στη μεγάλη Αγάπη, όλα μας οδηγούν στον Χριστό.

Να χαίρεστε όσα μάς περιβάλλουν. 

Όλα μάς διδάσκουν και μάς οδηγούν στον Θεό...

Όλα γύρω μας είναι σταλαγματιές της αγάπης του Θεού. 

Και τα έμψυχα και τα άψυχα και τα φυτά και τα ζώα και τα πουλιά και τα βουνά και η θάλασσα και το ηλιοβασίλεμα και ο έναστρος ουρανός. Είναι οι μικρές αγάπες, μέσα απ' τις οποίες φθάνομε στη μεγάλη Αγάπη, τον Χριστό…

πηγή

ΟΙ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΟΡΦΥΡΙΟ

ΜΙΛΑ Η Κ. ΑΘΗΝΑ ΣΙΔΕΡΗ 

22-01-2013

Δείτε παρακάτω την ομιλία: