γέροντος Δωροθέου: γράμματα στούς πιστούς

47  Τό νόημα στό ταξίδι τῆς ζωῆς μας εἶναι νά ἑνωθοῦμε μέ τόν Κύριο. Αὐτός τό θέλησε ὅταν μᾶς ἔπλασε καί τό ἐπιβεβαίωσε μέ τήν πρόσληψη τῆς φύσης μας στήν ὑπόστασή Του. Πόσο μεγάλη πράξη ἀγάπης! Τίποτα πιό συγκλονιστικό ἀπό τήν ταπεινή γέννησή του στό σπήλαιο καί τήν ἀγωνία του καί τό ἰδρῶτα πού κατέβηκε «ὡσεί θρόμβοι αἵματος» στό πρόσωπό του στόν κῆπο τῆς Γεσθημανῆ. Κι αὐτό γιά τήν ἀγάπη μας.

Γεννιόμαστε καί δέν τα ξέρουμε αὐτά ὅπως ἕνα κουτάβι ἔχει κλειστά τά μάτια του.  Στίς ἐνηλικιώσεις μας εἶναι καί ἡ ἐπίγνωση τοῦ ἑαυτοῦ μας, τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, τῆς κτίσης ἀλλά καί ἡ γνωριμία καί ἀγάπη μας πρός τόν Κύριο. Ἡ ζωή μας εἶναι μιά προσπάθεια ἀγάπης. Δέν μπορεῖ νά εἶναι διαφορετικά ἀφοῦ ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη. Κύριέ μου, πῶς νά μή σ’ ἀγαπήσω.