γέροντος Δωροθέου: γράμματα στούς πιστούς

73 Ὁ Θεός ἀναζητεῖ τό πλάσμα του. Δέχεται τό αὐτεξούσιο πού ὁ ἴδιος ἔδωσε στό πλάσμα του. Ὅμως πάντοτε τόν ἀναζητεῖ. Προσβαλόμενος δέν φεύγει. Ἐκδιωκόμενος παραμένει ἔξω ἀπό τήν θύρα. Δέχεται τίς ὀδύνες καί γιά τόν ἄνθρωπο ἀποθνήσκει. Δέν ἄντεχε νά βλέπει τό πλάσμα του νά πάσχει καί νά ὀδυνᾶται καί διά τοῦτο ἐνανθρώπισε. Τό μοναδικό, κατά τόν Ἅγιο Νικόλαο Καβάσιλα, εἶναι ὅτι διατηρεῖ τίς πληγές καί μετά τήν Ἀνάσταση. Τώρα οἱ πληγές εἶναι ὁ θρίαμβος τῆς ἀγάπης του.

Καί σύ θά μποροῦσες νά τό κάνεις. Νά δεχθεῖς πληγές ἀπό τήν ἀγάπη σου γιά τούς ἄλλους ἀνθρώπους.