'Νά ανακρίνεις κάθε μέρα τόν εαυτό σου, τί καλό η τί κακό επραξες.

Καί τά καλά νά τά λησμονεις, μήν τυχόν πέσεις στό πάθος της κενοδοξίας. Γιά τά κακά ομως νά χύνεις δάκρυα, νά εξομολογεισαι καί νά προσεύχεσαι θερμά. Η ανάκριση αυτή νά γίνεται κατά τόν εξης τρόπο. Αφου τελειώσει η ημέρα καί ερθει τό βράδυ, νά συλλογίζεσαι: 

«Πως αραγε, μέ τή βοήθεια του Θεου, πέρασα τήν ημέρα; Μήπως κατέκρινα κανένα, η πρόσβαλα, η σκανδάλισα, η κοίταξα αλλον μέ εμπάθεια... Οταν βρεις σ΄ ολα αυτά τόν εαυτό σου ανεύθυνο (πράγμα αδύνατο, γιατί κανείς δέν ειναι καθαρός από αμαρτία ουτε μιά ημέρα της ζωης του καί κανείς δέν μπορει νά καυχηθει οτι εχει αγνή καρδιά), τότε φώναξε στό Θεό μέ πολλά δάκρυα: «Κύριε συγχώρησέ μου οσα αμάρτησα μέ πράξεις καί λόγια, μέ γνώση μου η μέ αγνοια». Γιατί σέ πολλά φταιμε χωρίς νά τό γνωρίζομε.''

~ Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος
Πρακτικά καί θεολογικά κεφάλαια 121

Πηγή