Ὁσίου Παϊσίου: Δάκρυα μετανοίας καὶ δάκρυα δοξολογίας

Σχόλιο «Ρωμαίικου»: Ὅλοι ὅσοι βρεθήκαμε στὸ Σύνταγμα γιὰ τὸ συλλαλητήριο τῆς 20ης Ἰανουαρίου 2019 ὑπὲρ τῆς Μακεδονίας συγκινηθήκαμε γιὰ δύο λόγους. Ἀφ΄ ἑνὸς γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ὅλοι οἱ Ἕλληνες βρεθήκαμε ἑνωμένοι γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῆς Πατρίδος. Ἀφετέρου δάκρυσαν τὰ μάτια μας ἐξαιτίας τῶν δακρυγόνων ποὺ ἀναίτια ἡ προδοτικὴ Κυβέρνηση Τσίπρα ἔριξε στοὺς πολίτες. Ἴσως πολλοὶ νὰ δάκρυσαν μετανιωμένοι ποὺ τὸν ψήφισαν… Ἐπειδὴ λοιπὸν γίνεται πολὺς λόγος περὶ δακρύων, διαβάστε σχετικὸ ἀπόσπασμα τοῦ Ὁσίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου ἀπὸ τὸ βιβλίο «Περὶ Προσευχῆς» Λόγοι ΣΤ΄.

– Γέροντα, νὰ μᾶς ἐξηγήσετε αὐτὸ ποὺ γράφει ὁ Ἀββὰς Ἰσαὰκ γιὰ τὰ δάκρυα:...

«Ἄλλα δάκρυα καίουσι καὶ ξηραίνουσι τό σῶμα καὶ ἄλλα δάκρυα εὐφραίνουσι καὶ τρέφουσιν αὐτό· καὶ ὅσα μὲν δάκρυα γεννῶνται ἐκ τῆς κατανύξεως τῆς ταπεινῆς καρδίας διὰ τὰς ἁμαρτίας, καίουσι καὶ ξηραίνουσι τὸ σῶμα (...) Τὰ τῆς δευτέρας τάξεως δάκρυα προέρχονται ἐκ τῆς γνώσεως καὶ συνέσεως, τὰ ὁποία καλλωπίζουσι τὸ πρόσωπον καὶ τρέφουσι τὸ σῶμα».

– Τὰ πρῶτα δάκρυα εἶναι δάκρυα μετανοίας. Πονᾶς βαθιὰ καὶ εἰλικρινὰ γιὰ τὸ σφάλμα σου καὶ κλαῖς μὲ ταπείνωση. Τὰ δάκρυα αὐτὰ καταβάλλουν τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ ἔχουν καὶ θεία παρηγοριά. Ὅταν ὅμως ἡ ψυχὴ συμφιλιωθεῖ μὲ τὸν Θεό, ἔρχονται τὰ δάκρυα τῆς εὐγνωμοσύνης καὶ τῆς δοξολογίας, ποὺ εἶναι δάκρυα ἀγαλλιάσεως. Τότε ἡ ψυχὴ βρίσκεται σὲ ἄλλον χῶρο, φτερουγίζει στὴν ἁπαλὴ ἐκείνη γλυκύτητα, τὴν παραδεισένια. Στὴ δεύτερη αὐτὴν κατάσταση ὁ ἄνθρωπος καὶ μὲ λίγη τροφὴ περνάει. Εὐφραίνεται ἡ καρδιά, καὶ τὸ ἐλάχιστο ποὺ τρώει τὸν κρατάει, ἀλλὰ καὶ ἡ ἔλλειψη ὕπνου δὲν τὸν βλάπτει. Δὲν εἶναι ὅτι πιέζει τὸν ἑαυτό του, γιὰ νὰ μὴν κοιμηθεῖ, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ὑπερβολικὴ ἀγαλλίαση δὲν μπορεῖ νὰ κοιμηθεῖ. Φουντώνει ὁ θεῖος ἔρωτας στὴν καρδιὰ καὶ δὲν τοῦ κάνει καρδιὰ νὰ κοιμηθεῖ. Ἐκείνη ἡ χαρὰ ἡ μεγάλη ἀναπληρώνει πολὺ ὕπνο.

– Μπορεῖ, Γέροντα, νὰ ψάλλει κανεὶς τὸ «Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε» μὲ δάκρυα;

– Ναί, μὲ πλημμύρα ἀπὸ δάκρυα, ἀπὸ εὐγνωμοσύνη!

– Δηλαδή, Γέροντα, μπορεῖ νὰ κλαίει κανείς, ὅταν δοξολογεῖ τὸν Θεό;

– Ναί, αἰσθάνεται μία ἀνέκφραστη ἀγαλλίαση ἀπὸ εὐγνωμοσύνη, ποὺ δὲν κρατιέται ὁ ἄνθρωπος, τινάζεται. Αὐτὸ εἶναι τὸ πραγματικὸ ξέσπασμα δοξολογίας. Νὰ κινηθεῖτε στὴν πνευματικὴ σφαίρα, στὴ δοξολογία. «Δόξα σοι ὁ Θεός, δόξα σοι ὁ Θεὸς» νὰ λέτε συνέχεια. Μετὰ ὅλα θὰ σᾶς συγκινοῦν, γιὰ ὅλα θὰ νιώθετε μεγάλη εὐγνωμοσύνη πρὸς τὸν Θεό, καὶ ὁ Θεὸς θὰ σᾶς τρελάνει μὲ τὶς πολλές Του εὐλογίες.

Πηγή