Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh (1914- 2003)
Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου, ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστὸς εἶπε στοὺς Ἀποστόλους Του ὅτι ὁ χωρισμὸς ἦταν κοντά, ὅτι ἐπρόκειτο νὰ πάει στὸν Θεὸ καὶ Πατέρα Του, ὅπως θὰ ἔλεγε ξανὰ στὶς γυναῖκες ποὺ ἦρθαν στὸν τάφο.
Καὶ ὅταν οἱ καρδιὲς τους λυπήθηκαν στὴν ἰδέα ὅτι δὲν θὰ Τὸν δοῦν πιὰ ξανὰ, εἶπε: «Οἱ καρδιὲς σας εἶναι λυπημένες καὶ ὅμως θὰ πρέπει νὰ χαίρεστε γιὰ μένα, γιατὶ γυρίζω στὸν πατέρα Μου». Μά, πρόσθεσε «δὲν θὰ σᾶς ἀφήσω ὀρφανοὺς, θὰ σᾶς στείλω τὸ Πνεῦμα τό Ἅγιο ποὺ ἐκπορεύεται ἀπὸ Τὸν Πατέρα καὶ θὰ σᾶς τὰ διδάξει ὅλα. Ἔτσι βρισκόμαστε τώρα ἐδῶ, ἐνῶ εἴμαστε ἀκόμη στὸ φῶς Τῆς ἀνάληψης.
Ο Ἀπόστολος Παῦλος θλιβόταν ποὺ ἔπρεπε νὰ ζεῖ στὸν κόσμο καὶ νὰ φέρει τὴν ἀνθρώπινη σάρκα. Εἶπε: «Γιὰ μένα ζωὴ εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ ὁ θάνατος θὰ εἶναι κέρδος, εὐλογία, γιατὶ ὅσο φέρουμε τὴν ἀνθρώπινη σάρκα, εἴμαστε χωρισμένοι ἀπό τὸν Χριστό». Κι ὅμως αὐτὸς ὁ χωρισμὸς δὲν εἶναι ὁλοκληρωτικός, δὲν εἴμαστε χωρισμένοι ἀνεπανόρθωτα, δὲν εἴμαστε χωρισμένοι δἰχως ἐλπίδα ἀπὸ τὸν Χριστὸ ἄν Τὸν προσμένουμε μὲ λαχτάρα, ἄν Τὸν ἀγαπᾶμε, ὅπως ὁ Ἅγιος Παῦλος ποὺ λαχταροῦσε τὸν θάνατο γιὰ νὰ εἶναι γιὰ πάντα μὲ Αὐτόν, γιατὶ σύμφωνα μὲ τὴν ὑπόσχεση Του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἦλθε τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα τὸ ὁποῖο ὀνομάζουμε «ὁ Παράκλητος», ποὺ στὶς ἀρχαῖες γλῶσσες ἔχει εὐρύτερη σημασία, σημαίνει αὐτὸν ποὺ παρηγορεῖ, ποὺ φέρνει χαρά.
Ἡ παρουσία Του ὄντως μπορεῖ νὰ μᾶς παρηγορήσει γιὰ τὸν χωρισμό μας ἀπὸ τὸν Χριστὸ, διότι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, μόνο ἄν ζοῦμε σύμφωνα μὲ τὸ εὐαγγέλιο, ἄν γίνουμε – ὄχι μόνο στὰ λόγια, ἤ στὴ φαντασία μας – μὰ στὴν πραγματικότητα, μὲ τὰ ἔργα καὶ τὴν σκέψη, τὴν καρδιὰ και τὴν ὕπαρξη μας, μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ, τότε κατοικεῖ μέσα μας. Γινόμαστε ναὸς Του καὶ μιλάει σ’ ἐμᾶς, εἴτε μὲ ἀνέκφραστους ἀναστεναγμοὺς, εἴτε μὲ αὐτὴν τὴν θαυμάσια σαφήνεια, ἡ ὁποία μᾶς ἐπιτρέπει νὰ ὀνομάσουμε «Πατέρα» τὸν Θεὸ τῶν Οὐρανῶν, γιατὶ ἐν Χριστῷ καὶ μὲ τὴ δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γίναμε παιδιά τοῦ Ζωντανοῦ Θεοῦ.
Ἅρα ὁ χωρισμὸς ἀπὸ τὸν Χριστὸ εἶναι ἕνας χωρισμὸς ἀπὸ τὸν χῶρο ποὺ ζοῦμε εἶναι μιὰ ἀπώλεια τῆς συγκινητικῆς, θαυμάσιας γνωριμίας μὲ τὴν ἀνθρωπότητα, ὅπως τὴν γνωρίζουμε στὴ γῆ, μὰ εἶναι ἕνα καινούργιο ξεκίνημα μιᾶς νὲας ἀνακάλυψης τοῦ Χριστοῦ, ὄχι μόνο τοῦ ἀναστημένου, ἀλλὰ τοῦ ἀναληφθέντος Χριστοῦ, τοῦ Χριστοῦ, ποὺ σύμφωνα μὲ τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο, λαμπρύνθηκε μὲ τὴ δόξα, τὴν λάμψη ποὺ ἀνῆκε σ’ Αὐτὸν πρὸ αἰώνων, τὴ λάμψη, τὴν λαμπρότητα, τὸ μεγαλεῖο τῆς Θεότητας.
Καὶ εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ποὺ συναντᾶμε στὴν προσευχὴ, ποὺ ἀνακαλύπτουμε μέσω τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων, μὲ τὸν ὁποῖο μποροῦμε νὰ ἑνωθοῦμε στὴ ζωὴ μόνο μέσα ἀπὸ τὴν πίστη, εἶναι ὁ Χριστὸς γιὰ τὸν ὁποῖο ὁ Παῦλος μᾶς λέει: «Δὲν γνωρίζουμε πλέον τὸν Χριστὸ ὡς πρὸς τὴν σάρκα, δὲν τὸν ἀγγίζουμε ὅπως ὁ Θωμᾶς, δὲν τὸν βλέπουμε καὶ δὲν τὸν ἀκοῦμε, ὅπως ἔκαναν οἱ Απόστολοι καὶ οἱ γυναῖκες καὶ τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ, μὰ γνωρίζουμε Tὸν Χριστὸ ἐν Πνεύματι, τὸν ἀναστημένο καὶ ἀναληφθέντα Χριστὸ ποὺ εἶναι παντοῦ, ὅπου δύο ἤ τρεῖς εἶναι συνηγμένοι, ποὺ βρίσκεται παντοῦ, ὅταν μιὰ μοναχικὴ ψυχὴ καλεῖ σὲ βοήθεια, ὅταν μιὰ ζωὴ Τοῦ ἀφιερώνεται.
Ἔτσι λοιπὸν ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ τὸ μυστήριο ἑνὸς χωρισμοῦ ποὺ εἶναι νίκη, ἑνός χωρισμοῦ ποὺ μᾶς ὁδηγεῖ σὲ μιὰ νέα γνώση, μιὰ νέα ἀνακάλυψη τοῦ Χριστοῦ . Ἡ Θεότητα Του δὲν εἶναι πλέον καλυμμένη σ’ἐμᾶς ἀπὸ τὴν Ἀνθρώπινη Του παρουσία, μᾶς ἀποκαλύπτεται σὰν Θεὸς ἀπαστράπτων, ὄχι μόνο μέσα ἀπὸ τὴν Θεότητα Του, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη Του ὑπόσταση. Κι ἔτσι συμβαίνει συνέχεια ὅταν οἱ ἄνθρωποι συναντιοῦνται σὲ ἀνθρώπινο ἐπίπεδο καὶ μετὰ ἀνακαλύπτουν ὁ ἕνας τὸν ἄλλο ἐν Ἁγίω Πνεύματι, μιὰ ἀνακάλυψη ποὺ κάνει τὴν ἀνθρωπότητα νὰ λάμπει μέσα στὸ φῶς τῆς αἰωνιότητας.
Ἄς εὐφρανθοῦμε στὴν γιορτὴ τῆς ἀναλήψεως, καὶ ἄς θυμηθοῦμε ὅτι σὲ μιὰ ἑβδομάδα θὰ στεκόμαστε ἐδῶ, ἐνθυμούμενοι τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς ὄχι μόνο ὡς γεγονὸς τοῦ παρελθόντος, ἀλλὰ φέρνοντας τὸ ξανὰ πίσω, ἐπειδὴ εἴμαστε παρόντες στὴν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καθὼς οἱ Ἀπόστολοι Τοῦ προσφέρθηκαν στὸ Ὑπερῶο σχεδὸν πρὶν 2000 χρόνια. Μὰ γιὰ νὰ τὸ κάνουμε αὐτό πρέπει νὰ εἴμαστε μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ, νὰ εἴμαστε δικοί Του, πρέπει νὰ εἴμαστε πιστοὶ στὸν λόγο τοῦ κηρύγματος Του, πρέπει νὰ ἀκολουθήσουμε τὸ παράδειγμα ποὺ μᾶς ἔδωσε, πρέπει ἀληθινὰ νὰ εἴμαστε στὸν κόσμο ὅπου ζοῦμε μιὰ σαρκωμένη παρουσία Τοῦ Χριστοῦ καὶ ναὸς τοῦ Πνεύματος, ἐμπροσθοφυλακὴ τῆς Βασιλείας τῶν oὐρανῶν .
Ἄς ἀφιερώσουμε τὴν ἐρχόμενη ἐβδομάδα στὴν προετοιμασία τοῦ ἑαυτοῦ μας, ἐρευνώντας τὴ ζωὴ μας, ἀπορρίπτοντας σκόπιμα καὶ ἀποφασιστικὰ κάθε τι ποὺ μᾶς καθιστᾶ ἀνάξιους τῆς κλίσης μας. Ἄς προετοιμαστοῦμε νὰ ἔλθουμε ἐλεύθεροι, ἀνοιχτοι, γιὰ νὰ γεμίσουμε ἀπὸ τὸ Πνεῦμα, ἔτσι ποὺ ἴσως γίνουμε ἀληθινὰ, μὲ ὁλοένα αὐξανόμενο τρόπο, ναοὶ τῆς παρουσίας Του. Ἀμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου