Ζούμε αληθινά όταν αναπνέουμε Θεόν.

Και ερωτώ: τι σημασία έχει αν καταλαβαίνω ή αν δεν καταλαβαίνω, εφ’ όσον ζω το μυστήριον; 

Δεν καταλαβαίνω τι είναι η ζωή. Και αν ερωτήσεις τους επιστήμονας, δεν ξέρουν. Ζούμε όμως. Έτσι ακριβώς ζούμε, επιζούμε εν Αγίω Πνεύματι, κατεργαζόμενοι υπό του Πατρός δια του Υιού. 

Ζω λοιπόν σημαίνει ζω τον Θεόν, επομένως, όπως είναι φυσικό να εισπνεύω και να εκπνεύω, διότι αλλοιώς δεν θα ζούσα, έτσι είναι φυσικό, εισπνέοντας και εκπνεύοντας, να προσκυνώ τον Θεόν, όπως όταν κάνωμε μετάνοιες λέγοντας το Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλόν.

Ζούμε αληθινά, όταν είμεθα, όταν αναπνέωμε εις την εκκλησίας, διότι ο αήρ που αναπνέουμε είναι τεθεωμένος, σε κάθε μόριο του αέρος υπάρχει ο Θεός και επομένως βάζω Θεόν και βγάζω Θεόν, ενώ φαίνεται ότι εισπνέω και εκπνέω απλά στοιχεία ύλης.

Το ίδιος γίνεται και όταν κάνωμε τις μετάνοιες λέγοντας την ευχή ή όταν απλώς την λέμε δια της αναπνοής. Αυτό κάνουν πολλοί Πατέρες.

αρχιμ. Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
από το βιβλίο: Θεία Λειτουργία-Προσδοκία και όρασις του Θεού

Πηγή