Γράφει ο Ιερομόναχος Γεώργιος Αλευράς στην Romfea.gr
Πριν έναν χρόνο περίπου, στις 17 Απριλίου του 2019 η Χριστιανική Ευρώπη και όλος ο κόσμος συγκλονίζεται με τα αποτελέσματα της καταστροφικής πυρκαγιάς στον εμβληματικό ναό της Παναγίας των Παρισίων.
Ένα σημείο προειδοποίησης ότι ο Θεός άρει τη χάρη Του και αυτό είναι προφανώς δυσάρεστο.
Όμως υπάρχει στο συγκεκριμένο συμβάν και το ευχάριστο μήνυμα ότι δεν είμαι, όπως πολλοί θέλουν να πιστεύουν, ο Μεγάλος Απών.
Είμαι πανταχού παρών και στέλνω ένα μήνυμα γιατί σας αγαπώ. Δεν αδιαφορώ μπροστά στο λάθος και αδιέξοδο δρομολόγιο της ζωής σας. Και το μήνυμα είναι αυτό που και ο Άγιος Πορφύριος μας άφησε παρακαταθήκη.
«Μπορεί όμως το Σχέδιο του Θεού να έρθει, ώστε οι άνθρωποι να αποκτήσουν μια επίγνωση, να ιδούνε το χάος ολόφωτο, ολοζώντανο μπροστά τους, και να πούνε: Έεε! πέφτουμε στο χάος, χανόμαστε. Όλοι πίσω, όλοι πίσω, γυρίστε πίσω, πλανηθήκαμε. Και να έλθουν πάλι στο δρόμο του Θεού, Και να λάμψει η Ορθόδοξος πίστις».
Ένα χρόνο ακριβώς από τότε, το Πάσχα του 2020, οι ναοί σε όλη την Χριστιανική Ευρώπη, το Άγιον Όρος, την Ρωσία, την Σερβία κτλ, θα λειτουργούν κεκλεισμένων των θυρών.
Ας ανατρέξουμε στο τι μας λέγει ο Χριστός για τα σημεία των καιρών: «... ὑποκριταί, τὸ μὲν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τὰ δὲ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε γνῶναι;» (Ματθ. 16,3)
Άραγε αυτό που συνέβη στον εμβληματικό ναό της Παναγίας στο Παρίσι, στον Ναό σύμβολο της Δύσης, δεν ήταν ένα "σημείο των καιρών", τουλάχιστον για αυτούς που ακόμη παραμένουν καλοπροαίρετοι;
Η Ελλάδα είναι το μοναδικό κράτος σε όλο τον κόσμο, στου οποίου το Σύνταγμα (προοίμιο), από το πρώτο επαναστατικό Σύνταγμα της Επιδαύρου (1823), γίνεται ρητή επίκληση στο όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος και παράλληλα αφού στην Ελλάδα επικρατούσα θρησκεία είναι η Ορθοδοξία, ουσιαστικά επικεφαλής αυτού του κράτους είναι η κεφαλή της Εκκλησίας ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός.
Τόσο απλά και ξεκάθαρα το Ελληνικό σύνταγμα, το οποίο γράφτηκε με αίμα στη διάρκεια των αγώνων για τη λευτεριά, μας υποδηλώνει αλλά και μας υπενθυμίζει διαχρονικά, ότι ο Χριστός είναι ο επικεφαλής αυτού του μικρού Έθνους και είναι σαν να επαναλαμβάνει σχεδόν τα ίδια λόγια του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, ότι ο Θεός υπέγραψε τη λευτεριά της Ελλάδος και δεν παίρνει πίσω την υπογραφή του.
Ο Χριστιανισμός στην υπόλοιπη Ευρώπη είχε διαδρομή αντίθετη με την Ορθοδοξία. Εκεί σχεδόν πάντα υπήρχε σαφής διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας.
Στις Ευρωπαϊκές συνθήκες δεν υπάρχουν δεσμοί με καμία θρησκεία και δεν γίνεται η παραμικρή αναφορά στον Χριστιανισμό.
Κι ενώ η Ορθοδοξία γνώρισε τους περισσότερους διωγμούς και πολέμους εις βάρος της, αντιθέτως ο «χριστιανισμός» της Ευρώπης γνώρισε δόξεςκαι πραγματοποίησε πολέμους σε βάρος όχι μόνο λαών, αλλά και μεμονωμένα κατά ανθρώπων που είχαν το θάρρος να πουν κάτι διαφορετικό από τις δοξασίες που ανέπτυσσε η «χριστιανική» Ευρώπη του μεσαίωνα. Όλα ιστορικά καταγεγραμμένα γεγονότα.
Το τέλος της Δύσης από τον Μέγα Κωνσταντίνο, η μεταφορά της πρωτεύουσας από τη Ρώμη στη Νέα Ρώμη την Κωνσταντινούπολη και η τρομερή άνθηση που γνώρισε το Βυζάντιο με επίκεντρο τον Ελληνισμό, ήταν φανερό ότι προκαλούσαν τον φθόνο, γι΄ αυτό από την πρώτη στιγμή ξεπήδησαν οι αιρέσεις, που αργότερα έφεραν τα σχίσματα, τις Σταυροφορίες και πολλά δεινά.
Η στέψη του Καρλομάγνου επιβεβαιώνει αυτόν ακριβώς το φθόνο, αμφισβητώντας την οικουμενική ιδιότητα του Βυζαντινού Αυτοκράτορα και του Οικουμενικού Πατριάρχη.
Ο Πάπας της Ρώμης είχε πλέον βρει τον δικό του προστάτη και ο δρόμος για το σχίσμα είχε ανοίξει. Ο Καθολικισμός γρήγορα έδειξε το πρόσωπό του. Ιερά εξέταση, σταυροφορίες κ.α.
Μόνο από την ιερά εξέταση τα θύματα από ιστορικούς προσμετρούνται σε δεκάδες χιλιάδες, ίσως και εκατοντάδες.
Και ο καθολικισμός, που πίστευε στο αλάθητο του Πάπα και των συνόδων του, βρήκε στο πρόσωπο ενός δικού του παιδιού, τον Λούθηρο, τον αμφισβητία του, που αντί να πλησιάσει στην Ορθοδοξία, έστω αυτός, απομακρύνθηκε ακόμη περισσότερο.
Αντιθέτως η Ορθοδοξία όχι μόνο δεν έκανε σταυροφορίες και διώξεις, αλλά κουβάλησε στις πλάτες τις ένα βαρύ Σταυρό δοκιμασιών. Κατηγορήθηκε συλλήβδην και αυτή, όταν η «χριστιανική» δύση «εκχριστιάνισε» με το σπαθί και τη βία τους λαούς, ενώ το βυζάντιο μέσα από τους Κύριλλο και Μεθόδιο, κήρυξε Χριστό στους Σλάβους, μέσα από τις Γραφές, τον πολιτισμό και την Ελληνική παιδεία και με την εξής σημαντική διαφορά.
Δεν τους επιβλήθηκε, ακόμη και με τρόπο ειρηνικό, το ελληνικό αλφάβητο, αλλά δημιούργησε το Κυριλλικό, συμβατό στη γλώσσα των Σλάβων, μέσα στο πνεύμα της ελευθερίας. «ὁ δὲ Κύριος τὸ Πνεῦμά ἐστιν· οὗ δὲ τὸ Πνεῦμα Κυρίου, ἐκεῖ ἐλευθερία» (Κορ. 3,17).
Έτσι κι εκείνοι οι Σλάβοι, όπως και οι Έλληνες, ως γνήσια τέκνα του Χριστού παιδεύτηκαν πολύ μέσα στην ιστορία.
«ὃν γὰρ ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει, μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱὸν ὃν παραδέχεται». (Εβρ. 12,6)
Ποιός μπορεί να ξεχάσει τα εκατομμύρια μαρτύρων και εθνομαρτύρων, τους διωγμούς, τις διώξεις και τους θανάτους, ειδικά στα τελευταία 400 χρόνια της Τουρκοκρατίας;
Πατριάρχες να γίνονται μάρτυρες, ιερείς και μοναχοί να σφάζονται μέσα στα μοναστήρια και να μαρτυρούν; Και όλοι αυτοί να είναι οι πρώτοι που στήριξαν τον ξεσηκωμό των Ελλήνων.
Αν δεν υπήρχε ο Καποδίστριας στο συνέδριο του Λάϊμπαχ (Λουμπλιάνα της Σλοβενίας), να πει ότι οι Έλληνες διεκδικούν το αυτονόητο, δηλαδή την ελευθερία τους, οι «Χριστιανικές» δυνάμεις της Δύσης, με τον εκπρόσωπό τους Μέττερνιχ, (διαχρονικές οι ιδέες του), θα είχαν καταπνίξει στο αίμα τους Έλληνες επαναστατημένους του 1821.
Κι όταν τελικά κατάφεραν οι «φίλοι» μας να βγάλουν από τη μέση τον Ι.Καποδίστρια, οι Βαυαροί ανέλαβαν τα ηνία της πατρίδας μας, έκλεισαν (!) την πλειοψηφία των μοναστηριών και έκτοτε πλειάδα ιερέων και αρχιερέων μέχρι και τις ημέρες μας, κατέφευγαν για σπουδές (θεολογικές) στη Γερμανία.
Στα 1967 (ένας ακόμη σπουδαγμένος στη Γερμανία), ο Ιερώνυμος ο Α΄ Κοτσώνης, τοποθετείται παράνομα από τη Χούντα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος.
Κατά την περίοδο της αρχιερατείας του απομακρύνθηκαν, αντικανονικά, πολλοί επίσκοποι και μητροπολίτες και πολλοί εξωθήθηκαν σε παραιτήσεις.
Για όσους ιερείς και αρχιερείς συνέπραξαν μετά του Ιερωνύμου Α΄ ο Άγιος Πορφύριος ήταν ξεκάθαρος: «Έπρεπε να καθαιρεθούν» μας έλεγε.
Για αυτό το λόγο, όταν αργότερα αποκαταστάθηκε η τάξη με την εκλογή του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ Τίκα, άρχισαν κάποιοι να τον αποκαλούν υποτιμητικά ο «Τίκας», ενώ τον Άγιο Πορφύριο, οι πλείστοι εξ αυτών, ουδέποτε μέσα στην ψυχη τους, τον αποδέχτηκαν ως Άγιο του Θεού μέχρι και σήμερα.
Αλλά δεν υπέφερε μόνο η Ορθόδοξη Ελλάδα. Ποιός μπορεί να ξεχάσει τις απίστευτες διώξεις των Μπολσεβίκων στη Ρωσία κατά των Χριστιανών; Κι εκεί, όλα καταγεγραμμένα στην ιστορία.
Η Ορθόδοξη Ρωσία ήταν ένα πρόβλημα για την υπόλοιπη Ευρώπη. Η δίωξη του Τσάρου Νικολάου, η άνοδος των Μπολσεβίκων και ο Α’ Παγκόσμιος έβαλε τέλος στη Ρωσική Αυτοκρατορία.
Στη διαδικτυακή βιβλιοθήκη βρίσκουμε ότι μόνο το διάστημα 1917-1935 στη Ρωσία, φυλακίστηκαν 130.000 ιερείς και εκτελέστηκαν 95.000.
Τα νούμερα δε, για όλα τα χρόνια του κομμουνιστικού καθεστώτος, είναι απλά τρομακτικά.
Οι ίδιοι οι Τούρκοι σήμερα επαίρονται ότι με χιλιάδες τόνους οπλισμού και χρημάτων που πήραν από τους Μπολσεβίκους, κατάφεραν επί Κεμάλ να ρίξουν τους Έλληνες στη θάλασσα της Σμύρνης το 1922.
Φυσικά οι γείτονες αποφεύγουν να αναφερθούν και στους "συμμάχους" των Ελλήνων που επίσης τους βοήθησαν. Ξεχνούν να αναφερθούν στις "χριστιανικές" κυβερνήσεις της Γαλλίας, Γερμανίας και Ιταλίας, που φρόντισαν για τον εξολοθρεμό του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας.
Ήταν παραμονές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και η "χριστιανική" Γερμανία είχε ήδη εισχωρήσει στον "μεγάλο ασθενή" την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Οι Έλληνες το μοναδικό τους εμπόδιο. Φυλλάδια προπαγάνδας από την Γερμανική Τράπεζα Παλαιστίνης, προέτρεπαν τους Τούρκους να διακόψουν κάθε συναλλαγή με τους Έλληνες, ενώ Γερμανοί στρατιωτικοί υπέδειξαν τον εκτοπισμό των Ελληνικών πληθυσμών της Ανατολικής Θράκης και της Μικράς Ασίας, με σκοπό τη συστηματική μεθόδευση της μαζικής μεταφοράς χιλιάδων Ελλήνων προς τα ενδότερα, θεωρητικά για «στρατιωτικούς λόγους», που στην εφαρμογή του, αποσκοπούσε στη φυσική τους εξόντωση.
Σε όλους τους εκτοπισμούς που υπέστη ο Ελληνισμός χρησιμοποιήθηκαν μέθοδοι εμπνευσμένες από Γερμανούς συμβούλους. Και οι Έλληνες νεκροί, ανάπηροι και πρόσφυγες… Κι έπειτα ξανά πολιορκημένοι από τα «Χριστιανικά» Ιταλικά στρατεύματα του 1940, που χάριν του ηρωισμού των Ελλήνων και της προστασίας της Κυρίας Θεοτόκου, γνώρισαν πανωλεθρία στα αλβανικά βουνά, κι έπειτα ξανά η «Χριστιανική» Γερμανική μπότα, να ολοκληρώσει όσα οι Ιταλοί δεν κατάφεραν.
Δίστομο, Καλάβρυτα, Κρήτη, κατοχή, πείνα, εκτελέσεις, θάνατος. Αυτά από μία χώρα που είχε επί ναζισμού θρησκευτικές οργανώσεις Γερμανών Χριστιανών και την Προτεσταντική Εκκλησία του Ράιχ και παράλληλα τον Χίλτερ σε λόγο του στο Ράιχσταγκ το 1933 να αναφέρει ότι «τα χριστιανικά ιδεώδη είναι η βασική ασπίδα προάσπισης της ψυχής του γερμανικού λαού». Η πλήρης σύγχυση και παράνοια.
Αλλά δεν έλειψε κι από εμάς η παράνοια. Πώς θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί αλλιώς το γεγονός όταν λαός και κλήρος παίρνουν τα όπλα κατά των Γερμανών και Ιταλών, γράφουν ένδοξες σελίδες στην ιστορία, κι έπειτα γράφουν ματωμένες σελίδες εμφυλίου πολέμου που ισοπέδωσε τη χώρα; Κι ενώ η «Χριστιανική» Ευρώπη αναστηλώνει τα ερείπιά της, εμείς σκοτώνουμε αδελφός τον αδελφό.
Η «Χριστιανική» Ευρώπη για ακόμη μία φορά «έδειξε» την αλληλεγγύη της στο Έθνος που προσέφερε τόσα πολλά στον κόσμο όσο κανένα άλλο.
Σε μία σκηνή της ταινίας ο νονός, περιγράφεται σε ένα μικρό διάλογο όλη η Χριστιανική Ευρώπη.
Ο Καρδινάλιος Λαμπέρτο παίρνει μια βρεγμένη πέτρα από το συντριβάνι και την δείχνει στον Κορλεόνε λέγοντάς του: «Κοιτάξτε αυτή την πέτρα. Βρισκόταν εδώ και πολύ καιρό στο νερό, (έπειτα την σπάει ) αλλά το νερό δεν έχει διεισδύσει στο εσωτερικό.
Το ίδιο συμβαίνει και με τους άνδρες στην Ευρώπη. Εδώ και αιώνες περιβάλλεται (η Ευρώπη) από τον Χριστιανισμό αλλά ο Χριστός δεν έχει διεισδύσει, ο Χριστός δεν ζει μέσα τους».
Και είναι αλήθεια. Στην Ευρώπη, όταν πριν πολλά χρόνια αποφάσισαν τα κράτη μέλη να ενωθούν κάτω από μία κοινή οικονομική ομπρέλα, έπρεπε να βασιστούν σε ένα πρότυπο.
Κι όταν λέμε για Χριστιανική Ευρώπη, το πρότυπο αυτό θα έπρεπε να αναζητηθεί μέσα στα 2000 χρόνια Χριστιανικής ιστορίας.
Η πρώτη επιτυχημένη οικονομική ένωση ήταν ουσιαστικά και η πρώτη εκκλησία των Αποστόλων, τότε που όλοι είχαν άπαντα κοινά. Κανείς δεν ήταν φτωχός.
Αντιθέτως η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση, ένα βήμα πριν την κατάρρευση, δεν αντιλαμβάνεται ότι συνιστά ακαταστασία και αταξία, με το να υπάρχουν πλούσια κράτη που ρυθμίζουν τις τύχες των φτωχότερων κρατών, και όλα αυτά όχι με πόλεμο, αλλά μέσα σε μία κοινή οικονομική ένωση, όπου απουσιάζει επιδεικτικά το Χριστιανικό πνεύμα.
Απουσιάζει στις καρδιές αλλά στις βιτρίνες θριαμβεύει. Μια βιτρίνα Χριστού δεν είναι και το κόμμα που κυβερνά τη Γερμανία στα χρόνια των Ελληνικών μνημονίων; Και το όνομα αυτού; "Χριστιανοδημοκρατική Ένωση". Πόση υποκρισία…
Αυτή η υποκρισία ήταν και ο καημός του Αγίου Πορφυρίου και γι΄αυτόν ακριβώς τον λόγο ήθελε να κάνει ένα έργο ισάξιο των Πράξεων των Αποστόλων ώστε να επέλθει και τώρα Αναγέννηση του κόσμου πάνω στις Πράξεις των Αποστόλων. Επανευαγγελισμός των ανθρώπων και κτίσιμο της κοινωνίας πάνω στο πρότυπο της πρώτης εκκλησίας.
Μα μπορούν να ξεκινήσουν όλα από αυτή τη μικρή γωνιά του κόσμου, την Ελλάδα; Κι όμως ο ρόλος της Ελλάδας είναι βαρυσήμαντος.
Θεωρώ ότι οποιοδήποτε Έθνος βίωνε μόνο λίγα από όσα έχουν υποστεί οι Έλληνες στην ιστορία, θα είχε απλά ξεγραφεί από τα βιβλία, θα είχε σβήσει.
Υπάρχει λόγος που η Ελλάδα υπάρχει ακόμη, αντιστέκεται. Δέκα χρόνια κρίσης και τώρα αυτή η πρωτόγνωρη κρίση της επιδημίας, που θα φέρει όπως φαίνεται και χειρότερες καταστάσεις σύντομα, αλλά ο Έλληνας κρατά γιατί έχει για Κυβερνήτη τον ίδιο τον Χριστό. «Ὅπως ὑπὸ τοῦ κράτους σου πάντοτε φυλαττόμενοι» λέγει ο ιερέας. Έτσι είναι.
Κι όμως αντί να γονατίσουμε και να παρακαλέσουμε τον Θεό να μας ελεήσει, λέμε με μία κοσμική αντίληψη ότι η υγεία είναι πολύτιμο αγαθό, όταν ο Απόστολος Παύλος μας λέγει: «καὶ εἴρηκέ μοι· ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου· ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται». (Β Κορ. 12,9) και «διὸ εὐδοκῶ ἐν ἀσθενείαις, ἐν ὕβρεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν διωγμοῖς, ἐν στενοχωρίαις, ὑπὲρ Χριστοῦ· ὅταν γὰρ ἀσθενῶ, τότε δυνατός εἰμι». (Β Κορ. 12,10) και «εἰ καυχᾶσθαι δεῖ, τὰ τῆς ἀσθενείας μου καυχήσομαι». (Β Κορ. 11,30).
Μα αν ο Χριστός κοιτούσε την υγεία Του, κανείς άνθρωπος δεν θα είχε σωθεί. Το προφητεύει ο Προφήτης Ησαΐας: «αὐτὸς δὲ ἐτραυματίσθη διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν καὶ μεμαλάκισται διὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν· παιδεία εἰρήνης ἡμῶν ἐπ᾿ αὐτόν. τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν». (Ησ. 53,5)
Ο Χριστός δεν ήλθε για να σώσει τον κόσμο απ' τις ασθένειες του σώματος. Ήλθε για τις ασθένειες της ψυχής. Δεν ήλθε για να μας χαρίσει υγεία σωματική. Ήλθε για να μας χαρίσει ελευθερία πνευματική.
Αλλά δυστυχώς κυριαρχεί ο φόβος. Και διασπείρεται ο φόβος και κάποιοι ποντάρουν σ' αυτόν. Και οι χριστιανοί αγνοούν πως αποβάλλεται, απ' τις ψυχές, ο φόβος. Η Αγάπη (ο Χριστός) έξω βάλλει τον φόβον. (Α Ιω. 4,18).
Ακόμη και οι Απόστολοι μπροστά στο φόβο λύγισαν, πρόδωσαν τον Χριστό, τον αρνήθηκαν και κλείστηκαν στα σπίτια τους φοβισμένοι. Είναι θέμα πίστης.
Έχασαν την πίστη τους γι’ αυτό και ο Χριστός είπε προς τον Πέτρο ότι προσευχήθηκε προς τον Πατέρα για να ενισχυθεί η πίστη τους.
«Εἶπε δὲ ὁ Κύριος· Σίμων Σίμων, ἰδοὺ ὁ σατανᾶς ἐξῃτήσατο ὑμᾶς τοῦ σινιάσαι ὡς τὸν σῖτον· ἐγὼ δὲ ἐδεήθην περὶ σοῦ ἵνα μὴ ἐκλίπῃ ἡ πίστις σου· καὶ σύ ποτε ἐπιστρέψας στήριξον τοὺς ἀδελφούς σου». (Λουκ. 22,31-32)
Ο Άγιος Πορφύριος έλεγε: «Δεν θέλει τον φόβο ο Χριστός. Μέχρι το τέλος οι καημένοι οι Απόστολοι φοβήθηκαν, κλείστηκαν, τι πάθανε! Το Πνεύμα που πήγε, αυτό τους ετελείωσε, η Χάρις τους ετελείωσε.
Φόβος σημαίνει ότι έχουμε απουσία Χριστού. Εκείνος είναι εδώ κρούων την θύρα κι εμείς κοιτάμε τη διασπορά του φόβου μέσα από κάθε μέσο που πλέον χρησιμοποιείται προς αυτό τον σκοπό και συναινούμε.
Και δεχόμαστε να μείνουμε με κλειστές Εκκλησίες, χωρίς Πάσχα και Μυστήρια γιατί έτσι μας είπαν ποιοί; Η «Χριστιανική» δύση και οι εντός των τειχών φίλοι τους;
Εκείνοι που έκτισαν μία Ευρώπη σταυροφόρων, πολέμων, μνημονίων, υποδούλωσης, οικονομικών μέτρων, εξαθλίωσης, ψέματος;
Πάσχα του 2020 και συντελείται εις βάρος των Ελλήνων Ορθοδόξων μία προδοσία άνευ προηγουμένου.
Η κυβέρνηση με σύμμαχο την αντιπολίτευση, ανακοινώνει ότι η Μ.Εβδομάδα θα γίνει κεκλεισμένων των θυρών για τους πιστούς, ούτε καν σε ανοιχτούς χώρους συναθροίσεις.
Η πολιτεία δεν έπραξε σωστά κλείνοντας τους ναούς σε όλη την χώρα. Τα νοσοκομεία σε όλη τη χώρα είναι ανοιχτά για την περίθαλψη των ασθενών.
Μα οι Εκκλησίες δεν είναι θεραπευτήριο των ψυχών και των σωμάτων; «ἀσθενοῦντας θεραπεύετε, λεπροὺς καθαρίζετε, νεκροὺς ἐγείρετε, δαιμόνια ἐκβάλλετε· δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε». (Ματθ. 10,8)
Στην Εκκλησία τελούνται όλα τα Μυστήρια με κορυφαίο την Θεία Ευχαριστία και η Εκκλησία προσφέρει δωρεάν την ίαση σε όλους τους ανθρώπους οι οποίοι όμως θα προσέλθουν με βαθειά πίστη «… ἡ πίστις σου σέσωκέ σε·..» (Λουκ. 7,50).
Δωρεάν όπως οι Άγιοι Ανάργυροι και όχι όπως τα σύγχρονα θεραπευτήρια που έγιναν για τους λίγους που έχουν την οικονομική δυνατότητα.
Σε εποχές έσχατης πενίας και καταστροφής οι άνθρωποι καταφεύγουν εκεί που είναι το πραγματικό θεραπευτήριο, στην Εκκλησία.
Δεν είναι τυχαίο ότι και ο Άγιος Πορφύριος ήθελε το ησυχαστήριό του στο Μήλεσι να λειτουργεί σαν ένα εφημερεύον νοσοκομείο (θεραπευτήριο) για όλο τον κόσμο.
Όσο ζούσε ακόμη και όταν ήταν στην πολυκλινική Αθηνών, όλοι οι γιατροί υποκλίνονταν στη Χάρη και στη γνώση του Αγίου. Και όχι μόνο.
Μέχρι το τέλος της ζωής του άνθρωποι όλων των επιστημών υποκλίνονταν στη Χάρη του. Σπανίως παραδεχόταν τους γιατρούς.
Όταν υπηρετούσα τη θητεία μου στο Στρατό, τον επισκέφθηκα για να πάρω την ευλογία του. Πρόσφατα είχα κάνει εξετάσεις στο ΓΝΑ για τον θυρεοειδή.
Χωρίς να του πώ τίποτα για τις εξετάσεις διότι δεν το θεωρούσα σοβαρό, εκείνος το είδε και μου αποκάλυψε την επίσκεψή μου στο νοσοκομείο.
Ήμουν ανυποψίαστος για την επικινδυνότητα του προβλήματος. Τότε μου λέει: «Βρε ξέρεις τι είναι ο θυρεοειδής για τον άνθρωπο. Είναι το κουρδιστήρι του ανθρώπου. Αν σου έδιναν φάρμακα και θεραπείες θα σε ξεκουρδίζανε, θα ήσουν άχρηστος. Αυτά θεραπεύονται με την αγάπη στο Χριστό. Οι μαύροι γιατροί δεν γνωρίζουν ότι είναι ψυχική αρρώστια. Μετά πάει και το Άγιον Όρος, πάν και τα Καυσοκαλύβια, ούτε για γάμο δεν θα έκανες, θα ήσουν άχρηστος».
Μία φορά εξομολογήθηκε εμπιστευτικά κάπου ο Άγιος ότι: «Ακόμη και δικοί μου άνθρωποι γιατροί, μου έκαναν κακό..».
Κάποιους καλούς γιατρούς όμως ο Άγιος Πορφύριος τους έδειχνε. Κάποτε μου φανέρωσε ότι πέρασα μια μεγάλη αρρώστια. Μου είπε λεπτομέρειες που έμεινα ενεός.
«Εσύ πέρασες μία μεγάλη αρρώστια, αλλά σε έκανε καλά ο Χριστός. Ο γιατρός αυτός είναι καλός που σε ανέλαβε, σε βοήθησε πολύ».
Ο γιατρός που είχα επισκεφθεί όντως είχε κάνει αμέσως σωστή διάγνωση στο πρόβλημα που μου είχε παρουσιαστεί. Αρκετές φορές διαπίστωσα τη θαυματουργική δύναμη του Αγίου Πορφυρίου και στο σώμα μου και στην ψυχή. Και όχι μόνο εγώ αλλά και χιλιάδες άλλων ανθρώπων.
Παλαιότερα που οι άνθρωποι δεν είχαν τα μέσα, τα χρήματα και τις ανέσεις και υπήρχε φτώχια, κατέφευγαν στο Θεό με πίστη. Και ενεργούσε η πίστις και βοηθούσε πολύ.
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια η καλοπέραση και οι ανέσεις, έκαναν μαλθακούς και νωθρούς τους ανθρώπους. Απομακρυνθήκαμε από τον Θεό και καταντήσαμε χλιαροί. Ατόνησε η πίστη μας και γι΄αυτό φτάσαμε ως εδώ.
Όμως τα πάντα παραχωρούνται από τον Θεό για κάποιο λόγο. Αυτή η κατάσταση έχει παραχωρηθεί από Εκείνον ένεκα των αμαρτιών μας, διότι πολύ επικράναμε και αδικήσαμε τον Θεό. «ἐπισκέψομαι ἐν ῥάβδῳ τὰς ἀνομίας αὐτῶν καὶ ἐν μάστιξι τὰς ἀδικίας αὐτῶν·» (Ψαλ. 88,33)
Η Ορθόδοξη Εκκλησία ζει την Αγία Τεσσαρακοστή ως περίοδο μετανοίας, γι΄ αυτό κι εορτάζει λίγο πριν το Πάσχα, την 1η Απριλίου, (Για την Εκκλησία Ε' Κυριακή των Νηστειών) την Οσία Μαρία την Αιγυπτία, αυτό το πρότυπο της μετανοίας.
Σε εκείνη δεν επετράπη η είσοδός της στον Ναό στα Ιεροσόλυμα, για να συναισθανθεί τη μεγάλη αμαρτωλότητά της και να έχει βαθειά και αληθινή μετάνοια.
Έζησε 47 ολόκληρα χρόνια στην έρημο και αξιώθηκε να μεταλάβει των Αχράντων Μυστηρίων λίγο πριν την οσιακή κοίμησή της.
Ας γίνει και σε μας η Οσία Μαρία η Αιγυπτία, μέσα σε αυτές τις δυσκολίες που βιώνουμε ως λαός, Το πρότυπο μετανοίας, για να μπορέσουμε να εορτάσουμε ένα αληθινό Πάσχα και να Αναστηθούμε πραγματικά.
Σε όλους τους Έλληνες Ορθοδόξους και σε όλο τον Χριστιανικό κόσμο, ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ !
1η Απρίλιου 2020 - Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου