Προλεγόμενα του βιβλίου «Ασκητές μέσα στον κόσμο» (Τόμος Γ’)

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

Ἡ ἀγάπη εἶναι δύναμη ἀνυπολόγιστη, διότι αὐτή κινεῖ τόν οὐρανό καί τήν γῆ. Ὁ Θεός ἀπό ἀγάπη δημιούργησε τό σύμπαν καί τό διατηρεῖ μέ τήν Πρόνοιά του, καί ἀπό ἀγάπη κατέβηκε στήν γῆ ὡς ἄνθρωπος καί ἀπό τήν γῆ στόν ᾅδη γιά νά ἀνεβάση τόν ἄνθρωπο στόν οὐρανό. Στήν ζωή τοῦ ἀνθρώπου ἐπίσης ἡ ἀγάπη κινεῖ καί παρακινεῖ τά πάντα. Ἡ ἀγάπη εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός στήν ἐνέργειά Του. 

Ἡ ἀγάπη εἶναι οὐσιαστικά μία, διότι ὅποιος ἀγαπᾶ τόν Θεό, ἀγαπᾶ

καί τούς ἀδελφούς του (Α΄ Ἰωάν. δ, 21) καί ὅποιος ἀγαπᾶ «ἐν ἔργῳ καί ἀληθείᾳ» (Α΄ Ἰωάν. γ, 18) τόν πλησίον του, φανερώνει ὅτι ὄντως ἀγαπᾶ καί τόν Θεό. Ὅποιος ἔχει καί   προσφέρει ἀγάπη, αὐτός εἶναι ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, διότι «ὁ ἀγαθοποιῶν ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστι» (Γ΄ Ἰωάν., 11). Ἡ ἀγάπη δίνει νόημα στήν ζωή μας, καί ὅποιος ἀγαπᾶ, ζεῖ ἀπό αὐτή τήν ζωή τόν παράδεισο, διότι «ἡ ἀγάπη εἶναι ὁ παράδεισος» (Ἀββᾶς Ἰσαάκ, Λόγ. ΟΒ΄, σελ. 282). Ὅποιος ὅμως δέν ἔχει ἀγάπη, ζεῖ τήν κόλαση, διότι «ὁ μή ἀγαπῶν τόν ἀδελφόν μένει ἐν τῷ θανάτῳ» (Α΄ Ἰωάν., γ΄, 14).

Αὐτήν τήν διπλῆ ἀγάπη πρός τόν Θεό καί τόν πλησίον εἶχαν καί οἱ βιογραφούμενοι Ἀσκητές μέσα στόν κόσμο, καί αὐτή τούς ἐνέπνεε καί τούς ὠθοῦσε σέ ἀγῶνες πνευματικούς γιά τόν Θεό καί θυσιαστική προσφορά καί διακονία πρός τόν πλησίον.

Τόση μεγάλη ἦταν ἡ ἀγάπη τους γιά τόν Θεό, ὥστε ἐνδυνάμωνε τήν ἀσθενική τους φύση καί ξεπερνοῦσαν τήν φτώχεια τους, τίς δυσκολίες καί τά βάσανα τῆς πολύπαθης ζωῆς τους καί ἄντεξαν σέ πολέμους, σέ πεῖνες, σέ θανάτους, σέ στενοχώριες καί κινδύνους. Ὅλα τά ὑπέμειναν ἀγόγγυστα καί δοξολογητικά μέ τήν δύναμη τοῦ Θεοῦ˙ δέν εἶχαν ψυχολογικά καί κρίσεις πανικοῦ, ὅπως πολλοί ἀπό τούς σημερινούς ἀνθρώπους μέ τίς πολλές ἀνέσεις.

Ἦταν χαρούμενοι καί εἰρηνικοί μέσα στίς δυσκολίες τους, γιατί ἐνδυναμώνονταν μέ τήν διά τῆς προσευχῆς καί τῶν ἁγίων Μυστηρίων κοινωνίαν τους μέ τόν Θεό καί ἐνισχύονταν ἀπό τήν Χάριν Του καί μετέδιδαν αὐτήν τήν Χάρι καί τήν χαρά τους καί στούς ἄλλους καί αὐτά φθάνουν ἕως ἐμᾶς σήμερα ἀλλά καί στούς μεταγενεστέρους. 

Αὐτοί, ἐνῶ ἦταν συνήθως πτωχοί καί ἐστερημένοι ὑλικῶν ἀγαθῶν, μοιράζονταν τόν ἄρτο τους μέ τούς πεινῶντες, ἐνῶ ἦταν θλιβόμενοι, παρηγοροῦσαν τούς ἄλλους καί ἐνῶ καταποντίζονταν ἀπό τίς δυσκολίες καί τούς κινδύνους, ἀνώρθωναν ἄλλους.  Μέ λίγα λόγια ἔγιναν χαρά, ἀνάπαυση καί παρηγορία στόν πλησίον τους. Θυσιάστηκαν γιά νά βοηθήσουν ὑλικά καί πνευματικά τήν κάθε ψυχή πού εἶχε ἀνάγκη. Γι᾿ αὐτό καί ὁ μισθός τους πολύς ἐν τοῖς οὐρανοῖς καί τό μνημόσυνό τους αἰώνιο ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους.

Ἡ δόξα τῶν ἀνθρώπων τοῦ κόσμου τούτου εἶναι προσωρινή καί ἐξαφανίζεται, ὅπως ὁ χόρτος  πού μαραίνεται καί τό ἄνθος πού πέφτει. Ἐνῶ οἱ ἄσημοι καί ἀφανεῖς αὐτοί Ἀσκητές, ὡς δίκαιοι καί ἐνάρετοι ζοῦν αἰώνια κοντά στόν Θεό, πού ἀγάπησαν καί λάτρευσαν καί στήν μνήμη τῶν ἀνθρώπων, ἐπειδή ἡ ἀρετή ἔχει ἀρχή καί ρίζα της τόν Θεό. Ὁ ἐνάρετος ἄνθρωπος ἐξομοιώνεται μέ τόν Θεό καί παίρνει τά ἰδιώματα τοῦ Θεοῦ καί γίνεται φίλος καί «οἰκεῖος τοῦ Θεοῦ» (Ἐφεσ. β΄, 19). 

Ἡ ζωή αὐτῶν τῶν ὀλιγογραμμάτων στήν πλειοψηφία Ἀσκητῶν εἶναι γιά μᾶς ἔλεγχος καί παιδεία, παράδειγμα πρός μίμηση καί ἀφορμή γιά ἀγῶνες.  Αὐτοί, τά λίγα πού ἤξεραν γιά τήν πίστη τους στόν Χριστό, τά τήρησαν μέ εὐλάβεια καί ἀκρίβεια καί τά ἔκαναν βίωμά τους. Τήρησαν μέ ὑπακοή τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, γι᾿ αὐτό καί ὁ Θεός ὑπάκουε στίς προσευχές τους καί γίνονταν θαύματα. Ἐπειδή ἡ ἀγάπη συνυπάρχει μέ τήν ταπείνωση, εἶχαν καί τήν ὑψοποιό ταπείνωση πού χαρακτηριστικό της εἶναι ἡ ἁπλότητα. Γι᾿ αὐτό δέχονταν ἁπλᾶ καί φυσικά τά θεῖα γεγονότα καί τά χαρίσματα πού τούς χορηγοῦσε ἐπαξίως ἡ θεία Χάρις.

Ἀξιοθαύμαστα καί ἀξιομίμητα εἶναι τά ἀσκητικά τους κατορθώματα, τό πλῆθος τῶν ἀρετῶν τους  καί τά ἐξαίρετα χαρίσματά τους. Ἔφθασαν κάποιοι στήν ἀδιάλειπτη προσευχή, ἄλλοι εἶδαν ἁγίους, ἕτερος ἀνέστησε νεκρό καί μερικῶν εὐωδίασαν τά ὀστᾶ. Οἱ καλοπροαίρετοι ἀναγνῶστες, οἱ ἐργάτες τῆς ἀρετῆς, πολλά μποροῦν νά ὠφεληθοῦν, ἀλλά καί νά παρακινηθοῦν στήν μίμησή τους.

Σήμερα πού λιγόστεψε ἡ ἀγάπη μας, διότι ἐψύγη ἀπό τίς ἁμαρτίες μας καί ὑποφέρομε ὅλοι μας, οἱ Ἀσκητές αὐτοί εἶναι μιά ἡλιαχτίδα στήν καταχνιά, μιά θαλπωρή στήν παγωνιά, μιά ἐλπίδα σέ ἕναν λαό ἀπεγνωσμένο, πού ἀναζητᾶ τόν χαμένο δρόμο του καί τόν σκοπό του, πού δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν. Αὐτοί μέ τήν ἁπλότητά τους βρῆκαν τήν ὁδό πού ὁδηγεῖ στήν αἰώνια ζωή καί μᾶς τήν δείχνουν μέ τήν ἐνάρετη ζωή τους, γιά νά τούς ἀκολουθήσωμε. 

Ὁ παρών Γ΄ τόμος τῶν Ἀσκητῶν μέσα στόν κόσμο περιέχει εἴκοσι τέσσερις βιογραφίες˙ οἱ ὀκτώ βιογραφούμενοι ἦταν ἱερεῖς ἔγγαμοι, ἐννέα ἦταν γυναῖκες ἁπλές καί ἀγράμματες καί οἱ ὑπόλοιποι ἑπτά ἦταν ἄνδρες.

Τήν εὐχή τους νά ἔχωμε καί νά ἀξιωθοῦμε νά ἀγαπήσωμε, ὅπως αὐτοί τόν Θεό, καί νά κάνωμε καί ἐμεῖς βίωμα τήν πίστη μας. Ἀμήν. 

Κεντρική – ἀποκλειστική διάθεση βιβλίου:
Ἱερόν Ἡσυχαστήριον «Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος»
630 88 Μεταμόρφωση Χαλκιδικῆς
Τηλέφωνον: 23750 61592 καί 23750 61103
Τηλεομοιότυπον (FAX): 23750 61103

Πηγή