Εἶναι πολὺ πικρό...

Εἶναι πολὺ πικρὸ νὰ διαπιστώνουμε ὅτι στὴν πονεμένη καὶ αἱματοβαμμένη μὲ τόνους αἵματος Ἁγίων καὶ Ἡρώων, Πατρίδα μας, ζοῦν καὶ περπατοῦν πλέον πρόσωπα πού ἀρνοῦνται τὸ πρόσωπὸ τους, (τὸ λιγότερο) ἀλλὰ ἀρνοῦνται καὶ τὸ Πρόσωπο τοῦ Προτύπου τους, τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, τοῦ 2οὐ Προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος (τὸ φρικωδέστερο)! 

Εἶναι πολὺ πικρὸ νὰ διαπιστώνουμε ὅτι ζοῦμε στὴν ἐποχὴ τῆς Μυστηριομαχίας, ὅπου πολεμεῖται ἡ Ἱερότητα τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας. Κάποτε οἱ προπάτορὲς μας ἔζησαν τὴν ἐποχὴ τῆς Εἰκονομαχίας ὅταν πολεμούνταν ἡ ἱερότητα τῶν Εἰκόνων, ἀλλὰ ὁ

διάολος ἀποθρασύνθηκε πλέον ἐντόνως, ἀφοῦ κατὰ τοὺς συγχρόνους Ἁγίους μας, νιώθει ὅτι τελειώνουν οἱ μέρες του καὶ πλέον ὠρυόμενος προσπαθεῖ νὰ καταπιεῖ ὅλο καὶ περισσότερες ψυχές Εἰκόνων τοῦ Θεοῦ.

Εἶναι πολὺ πικρὸ διότι σήμερα οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες εἶναι ὅλοι τοὺς ἀπὸ τὸν πρῶτο στὴν ἡγεσία ἕως τὸ τελευταῖο μέλος τῆς Ἐκκλησίας, Μυστηριομάχοι! Γίναμε ὅλοι μας, εἴτε ἐν ἔργῳ, εἴτε ἐν διανοία, εἴτε ἐν λογισμῶ, ἀρνητὲς τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας. Αὐτὸ πού οἱ δυτικοὶ συνάνθρωποὶ μας, πλὴν ὅμως αἱρετικοὶ καὶ Χριστομάχοι καὶ Θεοτοκομάχοι καὶ Ἀγιομάχοι, ἔκαναν ἐπισήμως 10 αἰῶνες πρὶν, καὶ ἀνεπισήμως περίπου 15 αἰῶνες πρὶν, ἦλθε πλέον ἡ σειρὰ τῶν Ὀρθοδόξων νὰ πράξουν τὸ ἴδιο ἀκριβῶς! Καὶ εἶναι πολὺ πικρό! 

Ἄραγε ὁ Χριστὸς ἂν ἔλθει αὔριο θὰ βρεῖ τὴν Πίστη; Σίγουρα θὰ βρεῖ τὴν πίστη στὴν ὕπαρξή Του πού ἔχει καὶ ὁ διάολος, ἀλλὰ Πίστη στὴν Πρόνοιὰ Του, στὴν Δύναμὴ Του θὰ βρεῖ; Εἶναι πολὺ πικρό!! Την ἀπάντηση ἄς τὴν δώσει ὁ καθένας μόνος του! 

Ὅταν ὁ Πατριάρχης Ἀβραὰμ φιλοξένησε τοὺς 3 Ἀγγέλους εἰς τύπον τῆς Ἁγίας Τριάδος, κατόπιν, οἱ δύο εξ΄ αὐτῶν κατέβηκαν στὴν διεφθαρμένη καὶ διεστραμμένη πεντάπολη Σοδόμων καὶ Γομόρας πού ἀποτελεῖ τύπο τοῦ κόσμου τούτου. Ἐκεῖ συνάντησαν τὸν Λώτ, τὴν σύζυγὸ του καὶ τὶς δύο κόρες του. Ἦταν βλέπετε μόνο 4 ἄνθρωποι πιστοὶ, ἐνῶ ἀγωνιωδῶς ὁ Ἀβραὰμ κατέβαζε συνεχῶς τὸν ἀριθμὸ τῶν πιστῶν ἀπὸ τοὺς 50 στοὺς 10, ὥστε ἂν αὐτοὶ ἔστω οἱ 10 ὑπάρχουν, νὰ διασώσει ὁ Θεὸς ὅλους τοὺς κατοίκους, πού ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου μετήρχοντο τὴν ὁμοφυλοφιλία. Ἐκεῖ λοιπὸν ὁ Λὼτ διαλεγόμενος μὲ τοὺς δύο Ἀγγέλους (ὁμιλεῖ σὲ α’ ἑνικὸ ὅπως καὶ ὁ θεῖος του ὁ Ἀβραὰμ) ἐνῶ ἔχει δύο Ἀγγέλους μπροστὰ του, τοὺς παρακαλεῖ («δέομαι Κύριε») νὰ φτάσουν ἔστω στὴν κοντινὴ μικρὴ πόλη (Σηγὼρ) γιὰ νὰ διασωθοῦν ἀφοῦ ἦταν οἱ μοναδικοὶ πού ἔμειναν ἄμεμπτοι ἀπὸ τὴν δυσώδη σαρκικὴ ἁμαρτία. Ἐκεῖ ὁ Θεὸς δίνει μία συγκλονιστικὴ ἀπάντηση στὸν Λὼτ: (Γέν. 19,21) 

«ἰδοὺ ἐθαύμασά σου τὸ πρόσωπον καὶ ἐπὶ τῷ ρήματι τούτῳ τοῦ μὴ καταστρέψαι τὴν πόλιν, περὶ ἧς ἐλάλησα». Τι θαύμασε ὁ Θεὸς στὸν Λώτ; 

Εἶναι πολὺ πικρὸ νὰ διαπιστώνουμε μέσα στὸν ἀλάνθαστο καὶ ἀδιάψευστο Λόγο τοῦ Θεοῦ, τὴν Ἁγία Γραφὴ πλῆθος σημεῖα (μόνο ἡ Π.Δ. ἀναφέρει πάνω ἀπὸ 1100 φορὲς τὴν λέξη «πρόσωπο») πού παρουσιάζουν τὴν Θεολογία τοῦ προσώπου, εἶναι πολὺ πικρὸ νὰ διαπιστώνουμε ὅτι ὁ Θεὸς θαυμάζει τὸ πρόσωπὸ μας ὅταν προστρέχουμε καὶ Τον Παρακαλοῦμε νὰ μᾶς Ἐλεήσει, νὰ μᾶς Διασώσει, νὰ μᾶς Σκεπάζει, νά, νά, να,… καὶ μεῖς σήμερα ἕνεκα ἑνὸς ὑπερτιμημένου καὶ ψευδέστατου στὴν ἔκταση καὶ ἐπικινδυνότητα ϊοὺ νὰ καλύπτουμε τὸ πρόσωπὸ μας!! Ω! ἂν αὐτὸ δὲν εἶναι ἀπιστία φοβερὴ τὶ εἶναι; Ὁ Θεὸς θαυμάζει τὸ πρόσωπὸ μας καὶ μεῖς το κρύβουμε; Το σκεπάζουμε; Το θάβουμε; Γιατί; Μὴ τυχὸν ἀρρωστήσουμε; Μὰ λάβαμε τὴν κτιστὴ μὲν ἀλλὰ ἀθάνατη ψυχὴ μας ἀφοῦ ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς μᾶς ἐνεφύσησε στὸ πρόσωπο πνοὴν ζωῆς, καὶ αὐτὴ τὴν ἐνέργεια πού ὁ Θεὸς ἐπαναλαμβάνει ἐσαεὶ μέχρι τέλους τῆς Ἱστορίας, προσφέροντὰς μας συνεχῶς τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἐμεῖς καλύπτουμε τὸ πρόσωπὸ μας; Το πρόσωπὸ μας πού εἶναι ἀντίγραφο τοῦ Δικοῦ Του Προσώπου, καταδεχόμαστε νὰ τὸ καλύπτουμε; Μὰ ὁ Θεὸς Θέλει νὰ καλύπτουμε ὅλο τὸ ὑπόλοιπο σῶμα μας, καὶ νὰ μένει πάντα ἀκάλυπτο τὸ Πρόσωπο διότι σὲ αὐτὸ βλέπουμε καὶ Ἐκείνον!!! Καὶ ἐμεῖς ξεσκεπάζουμε το σώμα μας και σκεπάζουμε πρόσωπὸ μας; Εἶναι ἤ δὲν εἶναι πολὺ πικρό; Καὶ τὸ κάνουμε σὲ διάφορους χώρους ἀνοικτοὺς ἤ κλειστούς!! Δὲν ἀναφέρομαι κἂν σὲ Ναοὺς διότι ἐκεῖ ἀγγίζουμε δία τῆς ολιγοπιστίας μας, τὰ ὅρια μεγάλης βλασφημίας. Ναί! Γιατί; Μὰ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι δὲν εἴμαστε πού λέμε ὅτι τὸ Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας δὲν μεταδίδει ποτὲ ἰὸ καὶ ἀσθένεια, ἀλλὰ μόνο ζωὴ καὶ ἀθανασία. Ὀρθότατα!! ἀκριβῶς ἔτσι εἶναι!! Πὼς λοιπὸν τὴν ἴδια στιγμὴ δεχόμαστε φοβικά, χλιαρά, ὀλιγόπιστα καὶ ηττοπαθὼς ὅτι τὸ Χρίσμα μολύνει; 

Εἶναι πολὺ πικρὸ νὰ διαπιστώνουμε σήμερα Μέλη τῆς Ἐκκλησίας, Μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ νὰ γίνονται ἀρνητὲς τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας!!! Εἴμαστε ἤ δὲν εἴμαστε Μυστηριομάχοι; Το Μυστήριο τοῦ Χρίσματος τὸ δεχθήκαμε ὅλοι μας ὡς νήπια. Βαπτισθήκαμε ὅλοι μας στὴ νηπιακὴ ἡλικία (ωω εἶναι πολὺ πικρὸ ἐπίσης ὅτι πλέον δὲν βαπτίζουμε τὰ νήπιὰ μας, ἀλλὰ τὰ ραντίζουμε!! Ὁ Θεὸς ὅμως μᾶς εἶπε: «ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθεὶς σωθήσεται»!! Δὲν μᾶς Εἶπε: «ὁ πιστεύσας καὶ ραντισθεὶς σωθήσεται») ἄρα ὅλοι μας συν-πεθάναμε μὲ τὸν Χριστὸ καὶ συν-αναστηθήκαμε μὲ τὸν Χριστό! Γίναμε πλέον Χριστοειδείς. Γίναμε Καινοί!! Καινούργιοι, ἁγιασμένοι. Με τὸ Μυστήριο τοῦ Χρίσματος, διά τοῦ Ἁγίου Μύρου, πήραμε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, σφραγισθήκαμε μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, πήραμε τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (Α’ Κορ. 12,11) καὶ πλέον ὁ Χριστὸς μᾶς ὑποσχέθηκε ὅτι θὰ εἶναι πάντα μαζὶ μας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος, ἀφοῦ πλέον εἴμαστε φίλοι Του καὶ υἱοὶ Θεοῦ καὶ συγκληρονόμοι τῆς Βασιλείας Του. Ποιός θὰ κατηχήσει τὸν λαὸ νὰ μὴ φοβᾶται τὸν θάνατο διότι ὁ θάνατος κατηργήθη; Ποιός θὰ πεῖ τὸν λαὸ ὅτι πλέον μὲ τὴν κοίμησὴ μας μεταβαίνουμε ἐκ τοῦ θανάτου στὴν Ζωή; Ποιός θὰ στηρίξει τὸν λαὸ νὰ μὴ φοβᾶται γιὰ τὴν ὑγεία του, ἀλλὰ νὰ φοβᾶται νὰ μὴν ἁμαρτάνει; Ποιός θὰ πεῖ τὸν λαὸ νὰ προσέχει νὰ μὴν τρεμοσβήνει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα πού πῆρε μέσα του καὶ τὸ τρεμοσβήνει ὅταν ἁμαρτάνει, ὅταν δὲν τηρεῖ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ; Ποιός θὰ τὰ πεῖ αὐτά; Κανείς; Εἶναι πολὺ πολὺ πικρό!!! Πιστεύουμε ὅτι ὅλα αὐτὰ εἶναι λόγια; Ὅλα αὐτὰ εἶναι συμβολικά; Εἴμαστε ἤ δὲν εἴμαστε Μυστηριομάχοι; ἄς μὴν ἀγγίξω κἂν τὸ Μυστήριο τοῦ Γάμου…αυτό κι ἂν τὸ βλασφημοῦμε 

Εἶναι πολὺ πικρὸ νὰ βλέπουμε ὅτι τελικὰ οἱ ποιμένες μας δὲν τὰ πιστεύουν!! πολὺ πικρό! Μὰ ἂν τὰ πίστευαν θὰ εἶχαν ὡς δεδομένο ὅτι τὸ κλείσιμο τοῦ Ναοῦ, ἤ ὁ περιορισμὸς τῶν ἀτόμων ἐντὸς τοῦ Ναοῦ, ἤ ἡ χρήση μάσκας ἐντὸς τοῦ Ναού εἶναι ἄρνηση τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας, εἶναι ἐπίσης ἄρνηση και ἀναίρεση τῆς Πίστεὼς μας! 

Πὼς ἀπὸ τὴ μία λέμε ὅτι τὸ Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας δὲν μολύνει καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη τὸ Μυστήριο τοῦ Χρίσματος μολύνει; Ὅλοι οἱ Ναοὶ δὲν ἔχουν χρισθεῖ μὲ τὸν Ἅγιο Μύρο στοὺς 4 ὁρίζοντες σταυροειδῶς; Ὅλοι οἱ ναοί!!! ἀκόμη καὶ οἱ ἀνεγκαινίαστοι ἔχουν χρισθεῖ προκαταβολικὼς ἀπὸ τὸν Ἅγιο Τριαδικὸ Θεὸ μας, ἀκόμη καὶ ἂν δὲν κατάφεραν ἕως στιγμῆς νὰ ἐγκαινιαστοῦν, τοὺς Δίδει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα προκαταβολικώς, ἀφοῦ ἤδη στοὺς Ναοὺς αὐτοὺς τελοῦνται τὰ Μυστήριὰ Του!!! Μά, τὸ Ἅγιο Μύροεἰσάγει τὸν Ἴδιο τὸν Ἰησοῦν μᾶς λέει ὁ Ἅγιος Διονύσιος Ἀρεοπαγίτης πούεἶναι τὸ ἐκκενωθὲν Μύρον (Ασμ. 1,3); Εἴμαστε ἤ δὲν εἴμαστε Μυστηριομάχοι; Εἴμαστε ἤ δὲν εἴμαστε καί Χριστομάχοι; Δεχόμαστε στὸ ἕνα τὴν ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γιὰ τὴν μεταβολὴ τοῦ ἄρτου καὶ τοῦ οἴνου σὲ Σῶμα καὶ Αἷμα τοῦ Κυρίου μας, καὶ στὸ Χρίσμα ἀρνούμαστε τὴν δύναμὴ Του καὶ τὴν ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Ὁ Ἅγιος Νικόλαος Καβάσιλας ὅμως μᾶς τὸ λέει ξεκάθαρα: «ἤ δὲν θὰ θεωρήσουμε κανένα Μυστήριο ὡς ἀνενεργὸ ἤ θὰ τὰ θεωρήσουμε ὅλα , ἀφοῦ σὲ ὅλα ἐνεργεῖ ἡ ἴδια δύναμη, καὶ ἀφοῦ μία ἡ σφαγὴ τοῦ Ἑνὸς Ἀμνοῦ, ὁ θάνατός Του και το Αἷμα Του παρέχουν σὲ ὅλα τὰ Μυστήρια τὴν τελείωση» (Περὶ τῆς ἐν Χριστῶ ζωῆς, Λόγος Γ’, παρ.11).

Δὲν εἶναι πικρὸ νὰ διαβάζουμε στὴν Ἐκκλησιαστικὴ μας Ἱστορία, τόσους καὶ τόσους Ἁγίους Ἱεράρχες νὰ ἀνοίγουν ὅλο τὸ 24ωρο τὸν Ναὸ τοῦ Θεοῦ, ὅταν ἐπέπεφτε πανδημία στὸ λαό, καὶ σήμερα νὰ πράττουμε τὸ ἀκριβῶς ἀνάποδο; Δὲν εἶναι πολὺ πικρὸ οἱ προπάτορὲς μας νὰ τρέχουν στὸ Ναὸ ὅταν ἀρρώσταιναν καὶ σήμερα ἐμεῖς νὰ μὴν πηγαίνουμε στὸ Ναὸ μὴ τυχὸν ἀρρωστήσουμε ἐντὸς του ἤ νὰ πηγαίνουμε μὲ τὸν φόβο ἀσθενείας; Εἶναι ἄρνησις τοῦ Χριστοῦ μας καὶ τῶν Μυστηρίων Του! Συντελεῖται στὴν πατρίδα μας πλέον προφανέστατη ἄρνησις τοῦ Προσώπου τοῦ Κυρίου μας καὶ τῆς δυνάμεὼς Του. 

Ὁμοιάσαμε προτεστάντες, αἱρετικούς, βαρλααμίτες, ἀλλὰ ὄχι τοὺς Ἁγίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας!! Ἔφτασε ἡ πατρίδα μας νὰ ἀναδείξει αἱρέσεις; Νὰ γεννήσει Μυστηριομάχους; Δεν εἶναι πολὺ πικρό;

Ὅμως, ξέρετε, ἐμεῖς ὡς λαὸς ἁμαρτάνουμε ἀσύστολα, ἐμεῖς ὡς λαὸς ἀγαπήσαμε τὴν εὐημερία, τὴν ἄνεση, τὸν πλοῦτο, τὴν ἱκανοποίηση τῶν ἐπιθυμιῶν μας!! ἐμεῖς ὡς λαὸς σκοτώνουμε τὰ παιδιὰ μας πρὶν γεννηθοῦν, και γεννᾶμε λίγα μόνο γιὰ τὴν ἱκανοποίηση τοῦ ἐγὼ μας, διότι αὐτὰ πού γεννᾶμε δὲν τὰ ἀναθρέφουμε μὲ Χριστὸ καὶ Ἑλλάδα!!.. ἀναθέσαμε τὴν παιδαγωγία τοὺς στὸ μαυροκούτι!! Ὁπότε ὁ Ἅγιος Τριαδικὸς Θεὸς «ψάχνει ἀγωνιωδῶς» νὰ βρεῖ ἀπὸ αὐτὰ τὰ παιδιὰ πού γεννοῦμε καὶ νὰ ἀναδείξει τοὺς ἀρχιερεῖς, τοὺς κυβερνῆτες, τοὺς ἱερεῖς, τοὺς δασκάλους, τοὺς νομικούς, …Αλήθεια τὶ Βρίσκει; Εἶναι ἤ δὲν εἶναι πολὺ πικρό; Ὅτι Του προσφέρουμε αὐτὰ καὶ Ἀξιοποιεῖ!! Δὲν εἶναι πολὺ πικρό;

Ὑπάρχει ἐλπίδα; βεβαίως ὑπάρχει!! Νὰ κλάψουμε γοερώς, καὶ νὰ ποῦμε ἐπιτέλους «στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετὰ φόβου» νὰ ἀγαπήσουμε ΠΡΩΤΑ τὸν Θεὸ καὶ τὸ θέλημὰ Του καὶ κατόπιν ὅλα τὰ ἄλλα. Νὰ φτιάξουμε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τὶς οἰκογένειὲς μας ὅπως θὰ τὶς ἤθελε ὁ Χριστός… καὶ ἂν Θέλει, θὰ δώσει ἀκόμη ἕναν «χρόνο» στὴν ἀκαρπία τῆς μετανοίας μας. Νὰ θυμόμαστε ὅτι ὁ Χριστὸς ὅταν συνάντησε τὴν ἄκαρπη συκιὰ στὸν ἀμπελώνα Του, εἶπε «3 χρόνια τώρα ἔρχομαι καὶ καρπὸ δὲν βρίσκω» καὶ ὁ ἀμπελουργὸς (ἱερεὺς) παρακάλεσε τὸν Θεὸ νὰ τὴν ἀφήσει ἀκόμη ἕνα χρόνο ὥστε νὰ τὴν περιποιηθεῖ, νὰ σκάψει, νὰ ρίξει λίγο λίπασμα μήπως τοῦ χρόνου δώσει καρπό. Καὶ ὁ Χριστὸς τὸ δέχθηκε. Ἄραγε ἂν ἔρθει καὶ τοῦ χρόνου θὰ βρεῖ καρπὸ μετανοίας στὸ κλήρο καί τό λαὸ Του, ἀπὸ τὸν πρῶτο μέχρι τὸν τελευταῖο Ὀρθόδοξο Χριστιανό; Δὲν εἶναι πολὺ πικρὸ νὰ μὴν Βρεῖ πάλι καρπό; Καὶ τότε; Ὦ τότε θὰ πεῖ «έκκοψον αὐτὴν ξερρίζωσὲ τήν. Γιατὶ νὰ ἀχρηστεύη τὴν γῆν;»(Λουκ. 13,7)… καὶ θὰ εἶναι ὄντως πολὺ πικρὸ ἂν τὸν Ἀναγκάσουμε νὰ Πεῖ κάτι τέτοιο!

Μήπως ἡ ἡγεσία τῆς Ἐκκλησίας μας νὰ κηρύξει νηνευητικὴ μετάνοια (κλῆρου και λαοῦ) ἀπὸ τώρα ἕως τὸ ἐρχόμενο Πάσχα ὥστε ὁ Ἅγιος Τριαδικὸς Θεὸς νὰ ἐξαφανίσει τοὺς ἀσεβεῖς καὶ ἀπίστους Καίσαρες τοῦ κόσμου τούτου καὶ νὰ προσθέσει Πίστη στὴν Πρόνοιὰ Του σὲ ὅλα τὰ μέλη τοῦ Σώματὸς Του ἀπὸ τὸν πρῶτο τὴ τάξει μέχρι τὸν τελευταῖο; 

Ἀλήθεια!! πόσο ἀγαποῦμε τὸν Θεό; Πόσο ἀγαποῦμε τὸν Χριστὸ πού ἔδωσε τὸ εἶναι Του σὲ μᾶς τὴν ὥρα τοῦ βαπτίσματὸς μας καὶ μεῖς Τοῦ ἀντιπροσφέραμε μόνο λίγες τρίχες τῆς κεφαλῆς μας; 

Πότε θὰ πάρουμε ἀπόφαση νὰ Τοῦ προσφέρουμε τὴν καρδιὰ μας; ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας (Β’ Κορ. 6,2)

π.Α.Κ

Πηγή