Θέλω να πω μερικά λόγια για τον γέροντα Σιλουανό των Αθωνίτη. Πολλοί από εσάς έχουν διαβάσει το βιβλίο του πατρός Σωφρονίου για τον Άγιο Σιλουανό και θα ήθελα να σας θυμίσω μερικά σημεία από αυτό.
Αρχικά θέλω να σας υπενθυμίσω την πρώτη ανάμνηση που είχε από τον πατέρα Του. Ο πατέρας Του ήταν αγρότης, πολύ πιστός, ένας αφοσιωμένος χωρικός.
Μία φορά σε περίοδο νηστείας ζήτησε από τον γιό του να του ετοιμάσει φαγητό. Το παιδί ακόμα είχε άγνοια των πραγμάτων και ετοίμασε αρτύσιμο φαγητό. Ο πατέρας δεν είπε τίποτα... Έφαγε το φαγητό, ευχαρίστησε το παιδί, ευχαρίστησε τον Θεό. Όμως, έναν χρόνο αργότερα, όταν ήρθε η ώρα να επαναλάβει το ίδιο, είπε στον μέλλοντα Άγιο Σιλουανό:
-Ετοίμασε φαγητό, αλλά αυτή τη φορά, να θυμάσαι πως είναι νηστεία. Την τελευταία φορά μου έδωσες φαγητό που δεν ήταν νηστίσιμο και εγώ το έφαγα για να μην σε στεναχωρήσω, αλλά το έφαγα σα να ήταν χαλασμένο φαγητό, σάπιο. Μην το ξανακάνεις". Και αυτό ο Άγιος δεν το ξέχασε ποτέ.
Όχι μόνο το γεγονός ότι είχε παραβιάσει τον κανόνα της Νηστείας που αγνοούσε, αλλά την ευσπλαχνία του πατέρα, και την ετοιμότητά του να "μολυνθεί", παρά να τον πληγώσει.
Το δεύτερο σημείο που θέλω να επισημάνω. Μιλούσε για έναν συγχωριανό του που διέπραξε φόνο και πήγε στην φυλακή. Όταν βγήκε, πήρε μέρος σε ένα πανηγύρι του χωριού που είχε διοργανωθεί. Και όταν ο μέλλοντας Άγιος τον είδε να χορεύει, να τραγουδάει και να χαίρεται, πήγε κοντά του και τον ρώτησε:
"Πώς μπορείς; Σκότωσες άνθρωπο! Πώς μπορείς να χαίρεσαι;"
Και ο χωρικός του απάντησε: "Ναί, σκότωσα. Και πήγα φυλακή γι'αυτό. Και στη φυλακή κατάλαβα τί είχα κάνει. Και έκλαψα ενώπιων του Θεού, μετάνιωσα ενώπιων του Θεού, και ξαφνικά το Άγιο Πνεύμα μου αποκάλυψε πως γιατρεύτηκα. Και τώρα μπορώ και χαίρομαι εν Θεώ, χαίρομαι εν ζωή, επειδή ο Χριστός μου ξαναέδωσε την ζωή, και αυτό που έκανα ήταν όντως τρομερό, αλλά έγινε στο παρελθόν, και αυτό το παρελθόν δεν βαραίνει πλέον τους ώμους μου".
Και μετά κάτι άλλο. Για πολύ καιρό, όταν έγινε μοναχός, ποθούσε να συναντηθεί με τον Κύριο πρόσωπο προς πρόσωπο, να βιώσει την παρουσία και την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Και προσευχόταν για χρόνια και έκλαιγε. Για 14 χρόνια πάλευε με την απουσία του Θεού. Και τον 14ο χρόνο έφθασε σε ένα σημείο που δεν μπόρεσε να αντέξει άλλο και γύρισε στον Θεό και του είπε:
"Είσαι αδυσώπητος! Καμία προσευχή δεν μπορεί να σε κάνει να ανταποκριθείς!
Και εκείνη τη στιγμή, που η τελευταία ελπίδα στις δικές Του προσευχές, στις δικές Του δυνάμεις, στον δικό Του πόθο για το Θεό κατέρρευσαν, και δεν έμεινε τίποτα εκτός από τον Θεό και Εκείνον, ξαφνικά είδε τον Χριστό που στεκόταν μπροστά του. Και αυτό που είδε ήταν τόση ευσπλαχνία, τόση αγάπη, τέτοιο έλεος στα μάτια και το πρόσωπό Του, που ποτέ στην ζωή Του δεν μπόρεσε να το ξεχάσει. Και εξύμνησε την αγάπη του Θεού σε ολόκληρη τη ζωή Του, γράφοντας στα ημερολόγιά Του, το ένα μετά το άλλο, τί είχε βιώσει από τη θεϊκή αγάπη για Εκείνον και για άλλους ανθρώπους".
"¨Δεν μπορούσε να γράφει με το στυλό, γιατί δεν ήταν αρκετά μορφωμένος, έγραφε με μολύβι, όμως έγραφε λόγια που έρχονταν από το Θεό.
Έλεγε πως ακόμα και αν όλες οι Γραφές εξαφανιστούν , το Άγιο Πνεύμα μπορεί ακόμα να μας διδάξει τα πάντα."
Δείτε παρακάτω ολόκληρο το βίντεο της ομιλίας του μητροπολίτου Anthony Bloom για τον Άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη:
Η απόδοση στα ελληνικά έγινε από τον ιστότοπο www.agiazoni.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου