Ο Αντώνης Δασκαλούδης, όταν ήταν περίπου έξι ετών, ενώ έβλεπε καλά και δεν είχε κανένα πρόβλημα με τα μάτια του, εντελώς ξαφνικά άρχισε να χάνει το φως του. Οι γονείς του ανήσυχοι τον πήγαν στους γιατρούς, αλλά το παιδί δεν γινόταν καλά, Αντιθέτως χειροτέρευε.
Τότε άκουσαν για την αρετή και τα χαρίσματα του καλόγερου της Σίψας και μια που ήταν ευλαβείς και θεοφοβούμενοι, αποφάσισαν να το πάνε στον Γέροντα.
Πίσω από την πραγματοποίηση του πρόσφατου τάματος του Μητροπολίτου Μόρφου Νεόφυτου να ιερουργήσει στο εγκλωβισμένο, ιστορικό Μοναστήρι του Αγίου Αποστόλου Ανδρέα στον μαρτυρικό Ριζοκάρπασο της Κύπρου (30-11-2019 μ.Χ.), κρύβεται ένα πολύ μεγάλο θαύμα, που το αποκαλύπτει συγκινημένος ο ίδιος σε μετέπειτα κήρυγμά του (Ι.Ν. Αγίας Βαρβάρας Οίκου Μαραθάσας - 4/12/2019).
"Ήμουνα υποψήφιος για έκτρωση, από τη μάνα μου. Διότι η μάνα μου έμεινε έγκυος, στα 40 της χρόνια, εμένα, και της είπανε όλοι ότι -και μάλιστα μερικοί συγγενείς της γιατροί- πρέπει να κάνουμε έκτρωση το παιδί. Η μάνα μου, τότε, το ‘62, δεν ήξερε τι σημαίνει έκτρωση. Και όταν της εξήγησαν είπε: ‘Όχι, εγώ δεν κάνω τέτοια πράγματα, θα κρατήσω το παιδί’....
Άν ξεφύγεις από τον Θεό, Εκείνος δέν θα σε καταδιώξει, αλλά θα σε περιμένει.
Σέ όποιο δρόμο κι αν βαδίζεις, θά συναντήσεις τον Θεό.
Όμως, αν δεν Τον αναγνωρίσεις κατά τη συνάντηση αυτή, τότε η οδοιπορία σου θά συνοδεύεται από την απελπισία, όπως ο περίπατος στο νεκροταφείο.
Οποιαδήποτε πόρτα κι αν κτυπήσεις, ο Θεός θα σου ανοίξει.
Ο Ανδρέας, ψαράς στο επάγγελμα και αδελφός του Αποστόλου Πέτρου, ήταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και τον πατέρα του τον έλεγαν Ιωνά. Επειδή κλήθηκε από τον Κύριο πρώτος στην ομάδα των μαθητών, ονομάστηκε πρωτόκλητος.
Ο Ανδρέας (μαζί με τον Ιωάννη τον ευαγγελιστή) υπήρξαν στην αρχή μαθητές του Ιωάννου του Προδρόμου. Κάποια μέρα μάλιστα, που βρισκόντουσαν στις όχθες του Ιορδάνη κι ο Πρόδρομος τους έδειξε τον Ιησού και τους είπε «ἴδε ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου», οι δύο απλοϊκοί εκείνοι ψαράδες συγκινήθηκαν τόσο πολύ, που χωρίς κανένα δισταγμό κι
"Εμείς είμαστε ένα μικρό έθνος, πολύ ευλογημένο όμως! Μερικοί λένε ότι η Ελλάδα είναι το καλύτερο οικόπεδο στον κόσμο. Δεν είναι μόνο η γεωγραφική θέση και το κλίμα που δίνει στην Ελλάδα αυτή την ευλογία, είναι το γεγονός ότι έχουμε την Ορθοδοξία και μέσα στο βάθος της ψυχής μας υπάρχει το φιλότιμο, υπάρχει η ανάγκη να μην τα έχω όλα εγώ, αλλά να τα μοιράζομαι με τους αδελφούς μου. Αυτό υπάρχει μέσα στην Ορθόδοξη ψυχή εδώ και αιώνες. Οι Άγιοι μας ήταν αυτοί οι οποίοι γίνανε πρωταθλητές σε αυτή την αγάπη προς τον διπλανό, να αρνηθούνε τα πάντα, φτάνει ο διπλανός να είναι σε καλή κατάσταση. Η φιλοξενία που είχανε οι γονείς μας, που ζούσανε στα βουνά, στα χωριά, αλλά είχανε ένα ειδικό δωμάτιο για αυτούς που θα ερχόντουσαν να μας επισκεφτούνε. Και η φιλοξενία, η περιποίηση του μουσαφίρη ήταν μεγάλο πράγμα για την Παράδοσή μας. Έχει η Ορθόδοξη ψυχή, αδέλφια, όλα αυτά τα διαμάντια που χρειάζεται ο άνθρωπος για να ζήσει.
Να ρίχνουμε λίγο στα φαγητά μας, στα ζωντανά μας, στα λαχανικά του κήπου μας ή στα οπωροφόρα δέντρα μας, κ.λπ.
Όταν ένας βοσκός στην Εύβοια διαπίστωσε την προσβολή του ποιμνίου του από κάποια ασθένεια, έστειλε το γιο του επειγόντως όχι στον Κτηνίατρο, αλλά στον Ιερέα τους να του ζητήσει Αγιασμό, με τον οποίο ράντισε τα πρόβατά του καί έλυσε το πρόβλημά του.
Επιστράτευση" κηρύσσει ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου σε κάθε πόλη, σε κάθε χωριό, σε κάθε ενορία, σε κάθε Μοναστήρι, σε κάθε γωνιά του Ελληνισμού, εν όψει των μεγάλων που έρχονται και θα συγκλονίσουν πολύ περισσότερο από ό,τι ο κορωνοϊός την ανθρωπότητα!
Η "Επιστράτευση" ισχύει - όπως είπε - μέχρι το τέλος του Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου, που έρχεται, μαζί με όλα τα άλλα, ένεκα της μεγάλης και αμετανόητης αποστασίας της
Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος ομιλεί για τον ιερομάρτυρα Φιλούμενο και τον δίδυμο αδελφό του πατέρα Ελπίδιο Νεοσκητιώτη. Περιγράφει τη ζωή τους από την παιδική τους ηλικία, μέχρι την εν Χριστώ κοίμησή τους. Του μεν Φιλουμένου διά του μαρτυρίου, του δε Ελπιδίου διά της μοναχικής αφιερώσεως. Και των δύο αδελφών η ζωή ήταν αγία και αφανής.
Σαν φτάσεις στη χώρα των δακρύων, τότε να ξέρεις πως βγήκε η διάνοιά σου από τη φυλακή τούτου του κόσμου κι έβαλε το πόδι της στη στράτα του καινούριου κόσμου, κι άρχισε να μυρίζει εκείνον τον καινούριον αέρα τον θαυμαστόν...
Και τότε αρχίζουνε να τρέχουνε τα δάκρυα, επειδή κοντεύει να
Οἱ ἀληθινοί μαθητές τοῦ Χριστοῦ, οἱ Ἀπόστολοι ὅλων τῶν ἐποχῶν, ἔχουν ἕνα κοινό χαρακτηριστικό: τήν αὐταπάρνηση. Ὅσοι ξεκινοῦν νά ἀκολουθήσουν τόν Κύριο δέν κοιτοῦν πίσω. Τό Ἀποστολικό ἀξίωμα ἀπαιτεῖ πλήρη ἀπαλλαγή ἀπό τά βάρη αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Τό κυριώτερο ἐμπόδιο εἶναι ἡ ἰδιοκτησία ἀγαθῶν καί ἡ δέσμευση πού προϋποθέτει.
Τό ἀποστολικό ἀξίωμα εἶναι, κατά τόν Παῦλο, τό ἀνώτερο: «καί οὕς μέν ἔθετο ὁ Θεός ἐν τῆ ἐκκλησία πρῶτον ἀποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, ἔπειτα δυνάμεις, εἴτα χαρίσματα ἱαμάτων, ἀντιλήψεις, κυβερνήσεις, γένη γλωσσῶν» (Β΄ Κορ. 12,28). Στήν Ἐκκλησία ὅλοι εἶναι χαρισματοῦχοι.
Ἀδελφοί, παρακαλῶ ὑμᾶς ἐγὼ ὁ δέσμιος ἐν Κυρίῳ ἀξίως περιπατῆσαι τῆς κλήσεως ἧς ἐκλήθητε, μετὰ πάσης ταπεινοφροσύνης καὶ πρᾳότητος, μετὰ μακροθυμίας, ἀνεχόμενοι ἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ, σπουδάζοντες τηρεῖν τὴν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης.
Το Αίμα του Αμνού της Θείας Μεταλήψεως συντηρεί την ψυχή βαθύτατα και στηρίζει τον κόσμο να στέκεται στα πόδια του. […]
Ιδού γιατί όλος ο κόσμος θα έπρεπε να είναι στη Θεία Λειτουργία, διότι η παράταση της ζωής του είναι δώρο της Θείας Λειτουργίας. […]
Συνεπώς όσο καιρό θα υπάρχουν άνθρωποι που θα ζητούν τη μετάνοια και τη Θεία Κοινωνία, ο σατανάς δεν θα έχει δύναμη. Τον εμποδίζει η δύναμη του Θεού.
Αλλά, αφ’ ότου σκοτεινιάσει υπερβολικά ο νους των ανθρώπων, ώστε να αρνούνται με τη θέλησή τους τη Θεία Λειτουργία, λόγω της απιστίας τους, τις ημέρες εκείνες θα καταπαύσει να τελείται
Γεννήθηκε στο χωριό Βάτσα Ντε Σους της Ρουμανίας το 1910, ο Ιωάννης, ο υιός του Ιωσήφ Μπόκα και της Χριστίνας. Το «παρατσούκλι» του στο σχολείο από τους συμμαθητές του ήταν «άγιος», για την ωραία και καθαρή ζωή του. Το σχολείο τελείωσε το 1929 αριστεύοντας. Κατόπιν σπούδασε στη Θεολογική Ακαδημία Σιμπίου. Επίσης έμαθε εκκλησιαστική μουσική, αγιογραφία και ιατρική. Το 1939 εκάρη μοναχός στο μοναστήρι Σίμπαντα Ντε Σιούς και στη συνέχεια χειροτονήθηκε ιερεύς από τον μητροπολίτη Νικόλαο.
Εὗρες πρεπόντως οὐχὶ γηράσκον στέφος.
Εἰκάδι ὀγδοάτῃ Στεφάνου Νέου κράτα θραῦσαν.
Ο Όσιος Στέφανος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και οι ευσεβείς γονείς του Ιωάννης και Άννα τον ανέθρεψαν κατά τον καλύτερο χριστιανικό τρόπο. Όταν μεγάλωσε, μορφώθηκε αρκετά και αργότερα αναδείχθηκε ηγούμενος στο περίφημο όρος του Αγίου Αυξεντίου.
Όταν ξέσπασε ο πόλεμος εναντίον των αγίων εικόνων, όχι μόνο δε
Ξέρεις πόσο μεγάλη αμαρτία είναι να κρίνεις τον πλησίον; Παραγματικά, τί μπορεί να είναι βαρύτερο απ’ αυτό; Τί άλλο μισεί τόσο πολύ και αποστρέφεται ο Θεός σαν την κατάκριση; Όπως ακριβώς είπαν οι Πατέρες, δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα απ’ αυτήν.
Και όμως λένε ότι από αυτά τα μικροπράγματα φτάνει κανείς σ’ αυτό το τόσο μεγάλο κακό. Από το να δεχτεί μιά μικρή υποψία για τον πλησίον, από το να λέει: «Τί σημασία έχει αν ακούσω τι λέει
Ὁ πρόεδρος τῆς Κίνας Σὶ Τζινπίνγκ, στὴν εἰκονικὴ σύνοδο τῶν G20, πρότεινε τὴ χρήση ἑνὸς παγκόσμιου συστήματος QR (Quick Response Codes) μὲ στοιχεῖα γιὰ τὴν κατάσταση τῆς ὑγείας τῶν ἀνθρώπων, ὥστε «νὰ καταστοῦν ἐφικτὰ τὰ... ταξίδια ἐν μέσω πανδημίας».
Γεννήθηκε τό 1899 στό Γυαλί Τσιφλίκι τῆς Μ. Ἀσίας. Μετά τόν ξερριζωμό τῶν Ἑλλήνων ἀπό τήν Μικρασία, ἦρθε ὡς πρόσφυγας στό χωριό Βατοπέδι Χαλκιδικῆς. Ὅταν ἦρθε σέ ἡλικία γάμου νυμφεύθηκε καί ἀπό τόν γάμο του ἀπέκτησε μία κόρη καί ἐγγόνια. Ἡ σύζυγός του εἶχε δύσκολο χαρακτῆρα καθώς καί ὁ γαμπρός του. Τούς ἀντιμετώπιζε ὅμως μέ ἠρεμία.
Ἦταν γενικά ἤρεμος ἄνθρωπος. Ζοῦσε σάν ἀσκητής, νήστευε πολύ, μελετοῦσε βιβλία ἐκκλησιαστικά καί ἀσκητικά, πού ἔφερε ἀπό τήν «πατρίδα», καί συμβούλευε τά ἐγγόνια του δίνοντάς τους ἐφόδια γιά τήν ζωή.
τοῦ Μεγάλου Βασιλείου
Πές μου, τί λόγο θά δώσεις στό Θεό ἐσύ πού ντύνεις τούς τοίχους καί ὄχι τούς ἀνθρώπους; Ἐσύ πού στολίζεις ἕνα ζῶο καί ἀδιαφορεῖς γιά τά κουρέλια πού φοράει ὁ συνάνθρωπός σου;
Ἐσύ πού σοῦ σαπίζουν τά φαγητά καί δέν δίνεις σ’ αὐτούς πού πεινᾶνε; Ἀποφεύγεις τούς ζητιάνους μήν τύχει καί βάλεις τό χέρι στήν τσέπη γιά καμιά δεκάρα.
Ἕνα ξέρεις νά λές: δέν ἔχω, δέ θά δώσω,
Ο Ιάκωβος γεννήθηκε από χριστιανούς γονείς στην περσική πόλη Έλαπα ή Βηλάτ, ανατράφηκε με τα νάματα της Πίστεως και νυμφεύθηκε μια χριστιανή κοπέλα. Ο Πέρσης βασιλιάς Ισζδιγέρδης εκτιμούσε τον Ιάκωβο για τα χαρίσματα και τις δεξιότητες του και τον κατέστησε αξιωματούχο στην αυλή του. Κολακευμένος ο Ιάκωβος από την αγάπη του βασιλιά, παραπλανήθηκε και άρχισε να θυσιάζει κι αυτός στα είδωλα που προσκυνούσε ο Πέρσης ηγεμόνας.
Πληροφορήθηκαν το γεγονός η μητέρα και η σύζυγος του Ιακώβου.
(+Δημήτριος Παναγόπουλος)
"Είναι πολλοί που αμφισβητούν, ότι ο Θεός μπορεί να κάνει τον οίνο και τον άρτο, Αίμα και Σώμα Χριστού στο Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας. Και την ίδια στιγμή, ο ίδιος ο οργανισμός τους μετατρέπει μυστηριωδώς, τον άρτο που τρώνε σε σάρκα και τον οίνο που πίνουν σε αίμα. Είμαστε αστείοι..."
Φώτης Κόντογλου
Φώτισε, Κύριε, τὶς σκοτισμένες διάνοιές μας. Ἐλευθέρωσέ τες ἀπὸ τὰ φιλόσαρκα φρονήματα. Γέμισε τὴν καρδιά μας μὲ τὴν πανευφρόσυνη λύπη σου.
Γιατὶ μ᾿ αὐτὴ βρίσκουμε τὸν μυστικὸ δρόμο ποὺ μᾶς φέρνει σὲ Σένα, κι ὄχι μὲ τὶς ἀπατηλὲς σοφίες τοῦ κόσμου τούτου.
Ἡ λύπη τῆς διανοίας εἶναι θυμίαμα εὔοσμο, ποὺ ἀνεβαίνει πρὸς τὸν θρόνο σου. Αὐτὴ ἀνοίγει τὴν κλεισμένη πύλη, γιὰ νὰ μπεῖ ἡ
Ο Χριστός είπε αρκετές φορές πως στον κόσμο ήρθε για χάρη των αμαρτωλών, ιδιαίτερα μάλιστα των μεγάλων αμαρτωλών. Όπως ο γιατρός δεν επισκέπτεται τους υγιείς αλλά τους αρρώστους, έτσι κι ο Κύριος επισκέπτεται εκείνους που έχουν προσβληθεί από την αμαρτία, όχι τους δίκαιους.
Ο κόσμος ολόκληρος αντιπροσωπεύει ένα μεγάλο νοσοκομείο, όπου νοσηλεύονται άρρωστοι άντρες και γυναίκες που τους έχει μολύνει η αμαρτία. Σε σύγκριση τώρα με το Χριστό, όλοι οι άνθρωποι είναι άρρωστοι. Είναι αδύναμοι σε σχέση με τη δύναμή Του· άσχημοι σε σύγκριση με το κάλλος Του.
Ανάμεσα στους ανθρώπους όμως υπάρχουν οι άρρωστοι κι οι βαριά
Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στὸν πανηγυρικὸ Ἑσπερινὸ τῆς ἑορτῆς τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτὀκου, ποὺ τελέσθηκε στὸν ἱερὸ ναὸ Παναγίας «Ῥόδον τὸ Ἀμάραντον» τῆς κοινότητος Κουτραφᾶ, τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (20.11.2020).
Ο Μητροπολίτης Μόρφου μίλησε για τον Άγιο Ιάκωβο τον Τσαλίκη, τα Εισόδια της Θεοτόκου, καθώς και για την δύναμη της ομαδικής προσευχής και του ψαλτηρίου που θα είναι "το καλύτερο οχυρόν απέναντι σε αρρώστιες, απέναντι σε πολέμους, απέναντι σε φοβίες, απέναντι σε αγωνίες για όλα αυτά που γίνονται και για όλα αυτά που θα γίνουν".
Στυλιανὸς γὰρ τὸν βίον καταστρέφει.
Ο Όσιος Στυλιανός ήταν γιος πλουσίων γονέων (που μάλλον γεννήθηκε στην Παφλαγονία, χωρίς αυτό να είναι σίγουρο, διότι εκεί φυλασσόταν και ιερό λείψανο του), διδάχτηκε νωρίς απ' αυτούς να είναι εγκρατής και να θεωρεί το χρήμα μέσο για την ανακούφιση και περίθαλψη των φτωχών και των αρρώστων.
Αφού έτσι ανατράφηκε, και οι γονείς του πέθαναν, διαμοίρασε όλη την κληρονομιά του και πήγε σαν ασκητής
Η καλλιπάρθενος Νύμφη του Ιησού Χριστού Αικατερίνη, ενώπιον πλήθους κόσμου, κάμπτουσα τα γόνατα προς τον Κύριον, προσευχήθηκε και είπε:
«Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός μου, ευχαριστώ σοι ότι έστησας επί πέτραν της υπομονής τους πόδας μου και κατεύθυνάς μου τα διαβήματα· έκτεινον τώρα τας αχράντους παλάμας σου, όπου εις τον Σταυρόν ετραυμάτισες, και δέξαι μου την ψυχήν, την οποίαν έθυσα διά την αγάπην σου.
Μνήσθητι Κύριε, ότι σαρξ και αίμα είμεθα, και μη αφήσης να
Εσείς να θυμάστε πάντα την βασική αρχή που γνώριζαν πολύ καλά οι πρώτοι χριστιανοί. Αυτοί θεωρούσαν δυστυχισμένο τον άνθρωπο που γνωρίζει όλες τις επιστήμες, δε γνωρίζει όμως τον Θεό. Και αντίθετα θεωρούσαν μακάριο, αυτόν που γνωρίζει τον Θεό, έστω και να μη γνώριζε απολύτως τίποτα από τα ανθρώπινα.
Να φυλάγετε αυτή την αλήθεια, σαν το μεγαλύτερο θησαυρό της καρδίας σας,
Σέ μία προσπάθεια ἄμβλυνσης τῶν ἀνησυχιῶν πού προκαλοῦνται στό κοινό γιά τήν ἀσφάλεια τῶν ἐμβολίων κατά τοῦ κορωνοϊοῦ, ὁ Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος ἔκανε μία ριζοσπαστική πρόταση γιά αὔξηση τοῦ ἐλέγχου τῆς ἀσφάλειας τῶν ἐμβολίων.
 |
-Ἄν δέν προσέχει κανείς στά θέματα τῆς πίστεως καί τῆς λατρείας, σιγά-σιγά ξεχνιέται καί μπορεῖ νά γίνη ἀναίσθητος, νά φθάση σέ σημεῖο νά μήν πιστεύη τίποτε.
– Μερικοί, Γέροντα, λένε ὅτι ἡ πίστη τους κλονίζεται, ὅταν βλέπουν νά ὑποφέρουν καλοί ἄνθρωποι.
Οἱ γονεῖς της ἦταν πλούσιοι εἰδωλολάτρες καὶ σχετίζονταν μὲ βασιλικοὺς κύκλους. Ἡ Αἰκατερίνη γεννήθηκε στὴν Ἀλεξάνδρεια. Ἀπὸ μικρὴ διακρινόταν γιὰ τὴν σοβαρότητα, τὴν ὀμορφιὰ καὶ τὴν ἔκτακτη εὐφυΐα της στὰ μαθήματα, χαρίσματα ποὺ τῆς ἔδωσε ὁ Θεός. Ὅπως ἦταν ἑπόμενο, τὴ ζήτησαν σὲ γάμο οἱ καλύτεροι νέοι· ἀλλ᾽ αὐτή, μολονότι εἰδωλολάτρις ἀκόμη, δὲν ἤθελε νὰ παντρευτῇ. Γιὰ ν᾽ ἀποφεύγῃ τὶς πιέσεις τῶν γονέων της, βρῆκε ἕναν ἔξυπνο τρόπο. Δέχομαι, εἶπε, νὰ παντρευτῶ, ἀλλὰ ὑπὸ τὸν ὅρο,
Τώρα μια μπόρα θα είναι, μια μικρή κατοχή του αντίχριστου σατανά. Θα φάει μετά μια σφαλιάρα από τον Χριστό θα συγκλονισθούν όλα τα έθνη και θα έρθει η γαλήνη στον κόσμο για πολλά χρόνια. Αυτήν την φορά θα δώση ο Χριστός μια ευκαιρία, για να σωθή το πλάσμα Του, θα αφήση το πλάσμα του ο Χριστός; Θα παρουσιασθή στο αδιέξοδο των ανθρώπων, για να τους σώση από τα χέρια του Αντίχριστου. Θα επιστρέψουν στο Χριστό και θα έρθη μια πνευματική γαλήνη σε όλην την οικουμένη για πολλά χρόνια.
Θα επέμβη ο Χριστός, θα δώση μια σφαλιάρα σε όλο αυτό το σύστημα, θα πατάξη όλο το κακό και θα το βγάλη σε καλό τελικά.
Ἡ κυρα - Κίτσα (Κυριακή) εἶναι μία ἁγιασμένη Γερόντισσα πού ζεῖ στήν Πτολεμαΐδα. Εἶναι πνευματικό τέκνο τῆς Ἁγίας Σοφίας τῆς ἐν Κλεισούρᾳ.
Ἡ Παναγία τῆς ἀποκάλυψε πώς οὔτε οἱ μάσκες πού θά ἑτοιμάσουν, οὔτε τά ἐμβόλια πού θά βγάλουν θά προστατέψουν τόν κόσμο... Μόνο ἡ μετάνοια, ἡ ὁποία δέν ὑπάρχει μέχρι στιγμῆς!
Η γιαγιά Κυριακή είναι Αγία Γυναίκα με τεράστιο φιλανθρωπικό έργο.
"Θα λέγαμε ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε διωγμό. Μπορεί όμως αύριο το πρωί να δείτε να βγαίνει κάποιος νόμος, κάτι-δεν ξέρω τι- που να στρέφεται εναντίον της εκκλησίας"
Ποια θα είναι η αντίδρασίς μας σε περίπτωση που κηρύσσεται διωγμός κατά της Εκκλησίας;
Αγαπήστε τη σιωπή.
Αν την συνηθίσετε, μετά δεν θα θέλετε να ομιλήτε. Τόσο είναι όμορφη η σιωπή.
Μη κοιτάς να ικανοποίησης όλους τους ανθρώπους. Ότι και να κάνης δεν ικανοποιούνται. Να κάνης μόνον ότι θεωρείς αναγκαίο η καθήκον σου. Από τους ανθρώπους να μη απογοητεύεσαι. Μη περιμένεις να είναι τέλειοι. Κανένας δεν είναι τέλειος. Όλοι παλεύουμε με τα πάθη μας. Δεν πρέπει να έχει κανείς εμπιστοσύνη ούτε εις τον εαυτόν του. Πόσον μάλλον εις
Τον μοναχό Νικόδημο απασχολούσε πολύ ή κατάσταση των παραστρατημένων γυναικών και είχε ως καθημερινή του αποστολή την ανόρθωση τους. Αψηφούσε τις κακολογίες και έβαζε σε κίνδυνο την υπόληψη και την ζωή του για να μπορώ να συζητά μαζί τους και να τις πείθει να επιστρέψουν στην ηθική ζωή.
Mercatornet, Ψυχική υγεία.
Kerry McDonald, 20 Νοεμβρίου 2020
Όλο και αυξάνονται τα αποδεικτικά στοιχεία πως ότι τα lockdown και οι λοιποί περιορισμοί που σχετίζονται με την πανδημία έχουν προκαλέσει πολύ μεγαλύτερη βλάβη στους νεότερους από τον ίδιο τον κορωνοϊό. Μια νέα αναφορά (1), αποκαλύπτει ότι σχεδόν οι μισοί από τους νέους ηλικίας 18 έως 24 ετών «παρουσιάζουν τουλάχιστον μέτρια συμπτώματα κατάθλιψης» και για πολλούς η κατάθλιψη είναι σοβαρή.
Ερευνητές από τα πανεπιστήμια Harvard, Northeastern, Rutgers, and Northwestern University πραγματοποίησαν οκτώ μεγάλες μελέτες σε όλες τις πολιτείες των ΗΠΑ από τον Απρίλιο έως τον Οκτώβριο, στις οποίες διαπίστωσαν ότι οι νεαροί ενήλικες αναπτύσσουν όλο και περισσότερο σκέψεις αυτοκτονίας.
Πρώτη αιτία, είναι για να μάθουμε να διακρίνουμε την αρετήν από την κακίαν μέσα από την εμπειρία αυτού του πολέμου.
Δεύτερη αιτία, είναι για να «εξαναγκαστούμε» τρόπον τινά, να
Ο 4ος μ. Χ. αιώνας θεωρείται ως ο χρυσός αιώνας της Θεολογίας της Εκκλησίας μας. Πρωταγωνιστές οι Καππαδόκες Πατέρες, οι οποίοι όχι μόνο σφράγισαν με τις προσωπικότητές του και το έργο τους την ταραγμένη εποχή τους, αλλά σημάδεψαν με το έργο τους την κατοπινή πορεία της ανθρωπότητας.
Σε μια εποχή έντονων θεολογικών ζυμώσεων, απέτρεψαν τη νόθευση της γνήσιας εκκλησιαστικής παράδοσης και αποκρυστάλλωσαν τη σώζουσα αλήθεια της Εκκλησίας μας.
Ένας από αυτούς υπήρξε και ο άγιος Αμφιλόχιος επίσκοπος Ικονίου, εφάμιλλος του Μ. Βασιλείου, του αγίου Γρηγορίου Νύσσης και του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου.
ΟΜΙΛΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΔΩΡΟΘΕΟΥ: Θ' ΛΟΥΚΑ
"Σήμερα περνάμε και εμείς δύσκολες μέρες, σαν Έθνος, και τα σπιτικά μας αλλά και το κράτος μας. Θέλει ο Θεός να αναπτύξουμε και εμείς αυτή την αίσθηση που είχε ο Άγιος Μάξιμος ο Καυσοκαλυβίτης, δηλαδή να πούμε στην προσευχή μας:
Εγώ δεν έχω τίποτα, εγώ δεν έχω καμία ικανότητα να κάνω τίποτα. Αν εσύ δεν με βοηθήσεις εγώ είμαι χαμένος. Εγώ έχω μία περιουσία: Εσένα Θεέ μου. Εγώ έχω μόνο αυτό το ακριβές τιμαλφές, τον Θεό μου. Εσύ για μένα είσαι τα πάντα, και το σπίτι, και η περιουσία, και το κρεβάτι, και το μαξιλάρι.
ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ. Αυτό περιμένει να πούμε ο Θεός, τουλάχιστον μια φορά στη ζωή μας. Να μην μιλήσουμε με ευχαρίστηση απέναντι στον Θεό μας, αλλά να μιλήσουμε με ταπείνωση, με συντριβή. Να στραφούμε και να πούμε στον Χριστό: Εγώ Χριστέ μου μόνο εσένα έχω! Και αν εσύ με αφήσεις εγώ δεν μπορώ! Ο Θεός αδέλφια νομίζω, ότι περιμένει να το πούμε αυτό εμείς. Αυτό τον καιρό! Καθώς η Ελλάδα μας βουλιάζει οικονομικά,... και καθώς μοιάζει σαν ο κόσμος να τρελάθηκε ξαφνικά...Οτιδήποτε είχαμε και πατάγαμε απάνω του και νομίζαμε ότι ήταν ένα σταθερό σανίδι ανακαλύψαμε ότι είναι σάπιο. Και η μόνη βάση που μπορούμε να στηρίξουμε την ζωή μας, την ύπαρξή μας, λέγεται ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ.
Αναδημοσίευση: Ομιλία Γέροντος Δωροθέου, Ι. Μ. ΑΓΙΑΣ ΘΕΟΔΩΡΑΣ, ΚΥΡΙΑΚΗ Θ ΛΟΥΚΑ, 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012
Ο Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος σκιαγραφεί την προσωπικότητα και την αγιότητα του Γέροντος Ιακώβου, όπως ο ίδιος Tον έζησε.
"...ο Ιάκωβος ήτανε πατρικός… ήταν πατέρας, ένας πολύ επιεικής πατέρας, που κατανοούσε την τότε νεότητά μας, την οποία φιλτράραμε μέσα από τη φοιτητική μας ζωή. Ήταν άνθρωπος μεγάλης αγάπης. Αλλά το μεγαλύτερό του χάρισμα ήταν όπως προείπα αυτό της πνευματικής πατρότητας. Φρόντιζε να σου αποκαλύπτει διάφορα που σε αφορούσαν, είτε του παρελθόντος είτε του παρόντος είτε του μέλλοντος, για να σε κάνει πιο ταπεινό, για να σε κάνει υπεύθυνο απέναντι στον εαυτό σου, απέναντι στον Θεό. Έτσι χειριζόταν τα πράγματα. Αυτό που μας εξέπεμπε ήταν σαν να μας έλεγε, «κοίταξε, είμαι πατέρας σου. Ανάλαβε κι εσύ κάποιες ευθύνες απέναντι σ’ αυτή την αγάπη.» Κάπως έτσι".
Η ομιλία πραγματοποιήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2017 στην αίθουσα της Ενορίας Αποστόλου Βαρνάβα και Μακαρίου Δασούπολης, σε φιλανθρωπική εκδήλωση του Χριστιανικού Συνδέσμου Γυναικών της Ενορίας Αποστόλου Βαρνάβα και Αγίου Μακαρίου.
Από το κανάλι: RumOrthodox
Ὁ μακαριστὸς γέροντας Ἰάκωβος ἀγρύπνησε ἀποβραδὶς μὲ προσευχή. Μὰ ὁ ἐξουθενωμένος δὲ λησμόνησε καὶ τοὺς πονεμένους. Διάβασε τὰ τελευταία γράμματα καὶ ἀπάντησε περίπου σὲ δεκαπέντε. Παρηγόρησε, συμβούλεψε κατὰ περίπτωση. 21 τοῦ Νοέμβρη. Ξημερώνοντας θὰ γιόρταζε τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου. Ἑτοιμαζόταν ὅλη τὴ νύχτα, θὰ κατέβαινε. Κανονικὰ δὲ θὰ ‘πρεπε, μὰ τὸ ἤθελε πολύ. Τόσο πολὺ ποὺ τίποτα δὲν μποροῦσε νὰ τὸν ἀποκλείσει ἀπὸ τὴν τελευταία του Θεία Κοινωνία. Μὲ κόπο κατέβηκε, σκοτάδι ἀκόμα, στὴν Ἀκολουθία. Μερικοὶ μοναχοὶ πρόσεξαν μίαν ἄλλη διάθεση στὸ πρόσωπο τοῦ Γέροντα. Ἱλαρότητα ὑπέρμετρη, ἀγάπη ξεχείλιζε ὁλόκληρος, τὸ ἀγγελικό του χαμόγελο ἀτέλειωτο. Ἔγινε ἡ Ἀκολουθία. Ἔψαλε γονατιστὸς τόσο ἄνετα καὶ ἀναστάσιμα, λὲς καὶ δὲν ἦταν ἄρρωστος.
μελέτη στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα
Τό νά λησμονεῖ κανείς τόν Θεό καί νά πορεύεται μέ βάση τό στενό ἀτομικό συμφέρον εἶναι πράξη ἐναντίον τοῦ ἑαυτοῦ του. Μέ τήν ἁμαρτία ὁ ἄνθρωπος στρέφεται κατά τοῦ δικοῦ του συμφέροντος, ἐναντίον τοῦ ἑαυτοῦ του. Γιά τόν λόγο αὐτό οἱ Πατέρες τῆς Έκκλησίας δέν θεωροῦν τήν ἁμαρτία παράβαση ἀλλά ἀσθένεια καί τήν Ἐκκλησία θεραπευτήριο.
Στήν σημερινή παραβολή ὁ Θεός ἀποκαλεῖ ἄφρονα, δηλαδή παράφρονα, αὐτόν πού στηρίζει τήν ἀσφάλειά του στόν πλοῦτο του. Αὐτόν πού θησαυρίζει γιά τόν ἑαυτό του καί ὄχι πρός τόν Θεό. Τό
Ἀδελφοί, Ἰησοῦς Χριστός ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν, ὁ ποιήσας τὰ ἀμφότερα ἓν καὶ τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας, τὴν ἔχθραν, ἐν τῇ σαρκὶ αὐτοῦ τὸν νόμον τῶν ἐντολῶν ἐν δόγμασι καταργήσας, ἵνα τοὺς δύο κτίσῃ ἐν ἑαυτῷ εἰς ἕνα καινὸν ἄνθρωπον ποιῶν εἰρήνην, καὶ ἀποκαταλλάξῃ τοὺς ἀμφοτέρους ἐν ἑνὶ σώματι τῷ Θεῷ διὰ τοῦ σταυροῦ, ἀποκτείνας τὴν ἔχθραν ἐν αὐτῷ· καὶ ἐλθὼν εὐηγγελίσατο εἰρήνην ὑμῖν τοῖς μακρὰν καὶ τοῖς ἐγγύς, ὅτι δι' αὐτοῦ ἔχομεν τὴν προσαγωγὴν οἱ ἀμφότεροι ἐν ἑνὶ πνεύματι πρὸς τὸν πατέρα.
Ἐπὶ πλέον ἤμουν ἀδιόρθωτα βλάσφημος. Ὅλες οἱ βλασφημίες μου συγκεντρώνονταν στὴν Παναγία.
Ὅσοι μὲ ἄκουγαν ἀνατριχίαζαν. Οἱ φαντάροι μου ἔκαναν τὸν σταυρό τους, γιὰ νὰ μὴν τοὺς βρεῖ κακό.
Οἱ ἀνώτεροί μου διαρκῶς μὲ παρατηροῦσαν καὶ μὲ τιμωροῦσαν. Ὥσπου μία νύχτα ἔζησα ἕνα ὁλοφάνερο Θαύμα.
Ξημέρωνε ἡ 7η Ἀπριλίου 1951.
Η Παναγία ήταν σιωπηλή μπροστά στους ανθρώπους, όμως η ψυχή της συνομιλούσε αδιαλείπτως με τον Θεό. Κάθε μέρα και κάθε ώρα έβρισκε μια νέα αιτία και αφορμή για να μεγαλύνει τον Θεό.
Ω, αν ήταν δυνατόν να γνωρίζουμε και αν μπορούσαμε να καταγράψουμε όλες τις φορές που η Παναγία μεγάλυνε τον Θεό, σε όλη τη διάρκεια της ζωής της, ω, πόσα πολλά βιβλία θα χρειαζόμασταν!
Αλλά έστω και με τη μία αυτή δοξολογία, την οποία εκείνη εξέφρασε στη συγγενή της Ελισάβετ, τη μητέρα του αγίου Προφήτου και Προδρόμου Ιωάννου, κάθε χριστιανός μπορεί να εκτιμήσει πόσο ευώδες και θεάρεστο άνθος ήταν η παναγία ψυχή της!…
Ω Παναγία, Πάναγνη και Υπερευλογημένη, κάλυψέ μας κάτω απ’ τις φτερούγες των πρεσβειών σου.
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Ο πρόλογος της Αχρίδος: πνευματικό ημερολόγιο, Δεκέμβριος, εκδ. Άθως, σ. 254-255
Ἥξει δὲ μικρὸν καὶ τὸ Χαῖρέ σοι λέξων.
Βῆ ἱερὸν Μαρίη τέμενος παρὰ εἰκάδι πρώτῃ.
Η ευσεβής Άννα σύζυγος του Ιωακείμ, πέρασε τη ζωή της χωρίς να μπορέσει να τεκνοποιήσει, καθώς ήταν στείρα. Μαζί με τον Ιωακείμ προσευχόταν θερμά στον Θεό να την αξιώσει να φέρει στον κόσμο ένα παιδί, με την υπόσχεση ότι θα αφιέρωνε το τέκνο της σε Αυτόν. Πράγματι, ο Πανάγαθος Θεός όχι μόνο της χάρισε ένα παιδί, αλλά την αξίωσε να φέρει στον κόσμο τη γυναίκα που θα γεννούσε το Μεσσία, το Σωτήρα μας Ιησού Χριστό.
Όταν η Παναγία έγινε τριών χρόνων, σύμφωνα με την παράδοση,
Ὁ Κύριος μᾶς ἔδωσε τά πάντα γιά νά τόν δοξάζουμε. Ὁ κόσμος ὅμως δέν τό καταλαβαίνει.
Καί πῶς μπορεῖ κανείς νά καταλάβει κάτι, πού οὔτε τό εἶδε οὔτε τό δοκίμασε;
Κι ἐγώ ὅταν ἤμουν στόν κόσμο, σκεφτόμουν κι ἔλεγα: Νά, αὐτή εἶναι ἡ εὐτυχία πάνω στή γῆ. Εἶμαι ὑγιής, κομψός, πλούσιος, ὁ κόσμος μ’ ἀγαπᾶ. Αὐτή τήν κενοδοξία εἶχα.
Ὅταν ὅμως γνώρισα μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα
είμαστε μέλη μιας επαναστατικής ομάδας
που μάχεται τον άρχοντα του αιώνος τούτου, τον διάβολο.
Οι εκκλησίες είναι οι ενδιάμεσοι σταθμοί.
Εκεί δεχόμαστε πληροφορίες από την κυβέρνηση μας
(το Χριστό):
κωδικούς (Καινή Διαθήκη),
ενισχύσεις (Θ. Ευχαριστία)
και στήριξη από την κοινότητα.
Η παρακάτω προσευχή είχε δοθεί σε κάποιο γυναικείο μοναστήρι, που του είχε ζητήσει κάποιο «τυπικό» για την αγρυπνία τους στο κελλί. Είναι από τα τελευταία έτη της ζωής του. Σε αυτό κυριαρχεί η αγάπη του για όλο τον κόσμο.
Μπορεί να χρησιμοποιηθεί και από τον κάθε πιστό, αφού καλύπτει όλες τις περιπτώσεις των ανθρώπων που έχουν ανάγκη από προσευχή. Ακόμα και τα παιδιά την κατανοούν, γιατί είναι γραμμένη
Ο χειρουργός και πρώην Διευθυντής του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ Δημήτρης Γάκης μιλά στον FOCUS FM 103,6 για τα επερχόμενα εμβόλια, την νέα γενετική τεχνολογία παρασκευής τους, και τις επιφυλάξεις του όσον αφορά την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα αυτών.
-Θέλουμε ένα εμβόλιο ασφαλές, αλλά και αποτελεσματικό-να εξασφαλίσει ότι τουλάχιστον το 70% των εμβολιασθέντων θα έχουν ανοσία, αν είναι 60% θα συνεχίσουμε να έχουμε εστίες κορωνοϊού, αν είναι κάτω από 60% θα εξακολουθήσουμε να έχουμε επιδημίες.
"Θα ήμουν πολύ πιο καθησυχασμένος αν είχαμε να κάνουμε με εμβόλια τα οποία είχαν παραδοσιακό τρόπο παρασκευής".
"Τί τεχνολογία χρησιμοποιείται τώρα;
Εορτή του ησυχαστικού μοναχισμού
Γέροντας Ζαχαρίας του Έσσεξ:
Όταν μένουμε μέσα στη σιωπή – την εσωτερική – ο εχθρός δεν μπορεί να βλάψη την «βαθείαν καρδίαν» του ανθρώπου. Η σιωπή γεννά στην ψυχή του αγωνιστή τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος. Η ησυχία είναι θεόσδοτος τρόπος ζωής, που οδηγεί στην αναμαρτησία. Εισέρχεται η Παναγία στα Άγια των Αγίων για να παραμείνη εκεί σιωπώσα και προσευχομένη δώδεκα ολόκληρα χρόνια και να φθάση στην θέωση. Η Παναγία έζησε στα Άγια των Αγίων σε βαθυτάτη σιωπή και στην συνέχεια έδωσε την σάρκα της στον Λόγο Χριστό και έγινε Μητέρα Του, οπότε
Ὅσοι ἀπό σᾶς, ἄντρες, ἔρχονταν τότε στό Ἅγιον Ὅρος, θυμοῦνται ὅτι ἦταν ἐπικύνδυνα τά πράγματα. Οἱ λύκοι ἔφαγαν πολλά ἄλλα ζῶα, πολλά μουλάρια καί ζῶα πού χρησίμευαν στούς πατέρες. Καί κινδύνεψαν καί ἄνθρωποι καί μοναχοί.
Τότε λοιπόν πήγαμε στόν πατέρα Παΐσιο, στόν ἅγιο Παΐσιο, κάποιοι
Ἡ ἀπαξίωση τῶν ἱερῶν, ἡ ἀσέβεια πρὸς τὰ παρακατατεθέντα ὑπὸ τῶν ἁγίων καὶ εὐσεβῶς φυλασσόμενα ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, τὰ ὁποία ἄρχισαν ἤδη νὰ ἐπιβάλλονται ἐδῶ καὶ καιρὸ στὸν πιστὸ λαὸ ἀπὸ τοὺς κοσμικοὺς ἄρχοντες ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοὺς ποιμένες καὶ λειτουργούς τοῦ Ὑψίστου, εἴτε ἀπὸ τὸν φόβο τοῦ Καίσαρος εἴτε ἐξαιτίας τῆς οἰστρηλάτου ὁρμῆς τοῦ οἰκουμενιστικοῦ ρεύματος, τὸ ὁποῖο τοὺς κατέλαβε, ἀποτελοῦν προδοσία τῆς πίστεως. Τὸ παρακάτω κείμενο προσπαθεῖ νὰ κάνει γνωστὴ ἁγιογραφικῶς καὶ ἁγιοπατερικῶς, κυρίως τὴν σημασία τῆς...χρήσεως τῆς ἁγίας λαβίδος στὸ Μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας.
Προσπάθησε νά εὐαρεστεῖς στόν Θεό σέ ὅλα καί πάντοτε καί νά σκέπτεσαι τή σωτηρία τῆς ψυχῆς σου ἀπό τήν ἁμαρτία καί τό διάβολο καί τήν υἱοθεσία της ἀπό τόν Θεό.
Ὅταν σηκώνεσαι ἀπό τό κρεβάτι: κάνε τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ καί λέγε: “Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος”. Ἐπίσης: “Καταξίωσον, Κύριε, ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ ἀναμαρτήτους φυλαχθῆναι ἡμᾶς· καί, δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου”.
Ὅταν πλένεσαι, εἴτε στό σπίτι σου εἴτε στά λουτρά, λέγε: “Ραντιεῖς
Ο Αβδιού γεννήθηκε στο χωριό Βαθαχαράμ στην περιοχή Σηχέμ. Ζούσε στην αυλή του βασιλέως Αχαάβ. Όταν όμως ο βασιλιάς απομακρύνθηκε από την αληθινή λατρεία και προσκύνησε τα είδωλα, ο Αβδιού δεν τον ακολούθησε , αλλά συνέχισε αταλάντευτα να υπηρετεί τον ένα και μοναδικό αληθινό Θεό.
… θυμήσου, θυμήσου αγαπημένο μου παιδί όλα τα συμβάντα της ζωής μας είναι μέρος της παντελώς άγνωστης οικονομίας του Θεού. Τώρα δεν καταλαβαίνουμε τη σημασία τους, αλλά πιο αργά θα τα καταλάβουμε. Τώρα αισθανόμαστε ότι είμαστε αδικημένοι και λοιδορούμενοι. Αργότερα θα καταλάβουμε ότι από τα πάντα θα μπορούσαμε να έχουμε ένα τεράστιο όφελος: τον ταπεινό λογισμό.
Εἶναι μέρες ἀνήλιαγες.Εἶναι νύχτες ἀσέληνες.Καιροί ἀπαράκλητοι… Φῶς πουθενά.
Τότε οἱ εὐφυεῖς, οἱ ἀσκημένοι,οἱ ἔχοντες τήν ἐλπίδα τους στόν Θεό, σταματοῦν νά κινοῦνται ὁριζοντίως.Παύουν νά χτυποῦν τίς πόρτες τῶν ἀνθρώπων καί νά ζητοῦν τήν ἐξ ἀνθρώπων βοήθεια.
Οἱ εὐφυεῖς τότε ἀνοίγουν τά συναξάρια τῆς Ἐκκλησίας καί μαθητεύουν στίς ζωές τῶν ἁγίων.Ψάχνουν νά δοῦν πῶς ἐνεργοῦσαν στίς θλίψεις οἱ ἅγιοι,πῶς ἔκλαιγαν, πῶς βοοῦσαν,πῶς στέκονταν ὄρθιοι
