Άσκησε λοιπόν κάθε είδος αρετής και έφθασε σε τέτοιο ύψος αναβάσεως ο τρισόλβιος, ώστε αξιώθηκε να εκτελεί παράδοξα θαύματα: Αυτός άναψε τα σβησμένα κάρβουνα χωρίς φωτιά στον τόπο εκείνο, όπου επρόκειτο να θεμελιωθεί το μοναστήρι του. Αυτός ελευθέρωσε από την αιμορραγία μια γυναίκα, η οποία προσήλθε με πίστη.. αυτός από ένα σπυρί σιτάρι, το οποίο ευλόγησε, έκανε να υπερχειλίσουν οι σιταποθήκες. Αλλά και το νέφος ακρίδων έδιωξε ο άγιος με μια μόνον παρατήρηση. Αυτός και τον Κόμη της Ανατολής Κήρυκο φύλαξε άτρωτο στον πόλεμο, διότι εκείνος φορούσε για προστατευτικό θώρακα το τρίχινο ιμάτιο του αγίου. Αλλά και τη γη που αδικούνταν από την ξηρασία και δεν έδινε καρπό την ελευθέρωσε από την ανυδρία, προκαλώντας βροχή με την προσευχή του.
Προείπε ακόμα ο όσιος και την κατεδάφιση που επρόκειτο να πάθει η πόλη Αντιόχεια από τον σεισμό (526) . Και πολλούς ανθρώπους γλύτωσε από την τρικυμία της θάλασσας με την εμφάνισή του όταν κινδύνευαν. Η φήμη του για την αγία ζωή του έγινε γρήγορα γνωστή στα πέρατα της Αυτοκρατορίας και έφερε στο ησυχαστήριό του δεκάδες αδελφούς. Και στάθηκε και δάσκαλος της αρετής σε πολλούς μαθητές, και περισσότερους παρακίνησε προς τον ίδιο ζήλο και μίμηση της δικής του αρετής με τα λόγια και τα έργα του και στη συνέχεια τους έφερε κοντά στον Κύριο, στάθηκε για όλους φιλόστοργος πατέρας και προστατευτικος αδελφός. Τους αρχαρίους μοναχούς ο Άγιος Σάββας παρέπεμπε στο Θεοδόσιο, τον οποίο χαριέντως ονόμαζε «Ηγούμενο παίδων», δηλαδή αρχαρίων ενώ τον εαυτό του θεωρούσε «Ηγούμενο ηγουμένων». Ήταν δηλαδή αυτό το κοινόβιο ένα προκαταρκτικό στάδιο προετοιμασίας, για όσους ήθελαν να γίνουν αναχωρητές.
Αλλά και εναντίον των αιρέσεων εργάσθηκε ο Άγιος Θεοδόσιος, γι’ αυτό και έπεσε στη δυσμένεια του αιρετικού αυτοκράτορα Αναστασίου του Δικόρου (491-518), που υποστήριζε την αίρεση του μονοφυσιτισμού, ο οποίος βασιλιάς άλλους πατέρες κολάκευε και συμμορφώνονταν με την αίρεση και άλλους τους τυραννούσε. Αφότου φιλοδώρησε τον Άγιο με χρυσό ο βασιλιάς, έστειλε ανθρώπους στον Όσιο να υπογράψει την προαναφερθείσα αίρεση. Τότε συγκεντρώνει όλους τους Πατέρες της ερήμου και με τη σύμφωνη γνώμη και τη θέληση όλων γράφει στον βασιλιά την εξής απάντηση: «επειδή μας έστειλες μήνυμα να κάνουμε ένα από τα δύο, δηλαδή ή να συμφωνήσουμε με την άποψη των Ακέφαλων ή να θανατωθούμε βίαια αν μείνουμε πιστοί στα ορθά Δόγματα των Πατέρων, μάθε ότι προτιμούμε τον θάνατο και όχι μόνο εμείς δεν παρεκκλίνουμε καθόλου από την αλήθεια, αλλά και όσους άλλους παρασύρετε και δεχτούν τα φρονήματά σας, εμείς τους αναθεματίζουμε, και αν χειροτονήσετε κάποιον από τους Ακέφαλους, εμείς δεν τον δεχόμαστε. Μακάρι, Χριστέ Βασιλιά, να μη συμβεί να παραιτηθούμε ούτε λίγο από την Ορθοδοξία, αλλά ακόμα και αν δούμε τους Άγιους αυτούς Τόπους να έχουν παραδοθεί στη φωτιά, ακόμα και αν πάθουμε οτιδήποτε άλλο, δεν αλλάζουμε γνώμη, ακόμα και αν ελεεινά τεμαχίσουν τα σώματά μας σε μικρά τεμάχια… Η ειρήνη του Θεού που καθοδηγεί κάθε νου, μακάρι να είναι φύλακας και οδηγός του κράτους σου». Μόλις δέχτηκε αυτή την επιστολή ο βασιλιάς, ευλαβήθηκε τον Άγιο και του έστειλε απάντηση προφασιζόμενος ότι δεν έφταιγε ο ίδιος σε αυτό το θέμα, αλλά οι κακοί Αρχιερείς και κληρικοί, οι οποίοι θέλοντας να φανούν σοφοί, προκαλούσαν τα σκάνδαλα. Αλλά μετά από καιρό άλλαξε γνώμη και έστειλε πάλι γράμματα κατά της ευσέβειας, ο απερίσκεπτος. Ο γενναίος όμως και ζηλωτής της ορθής πίστης Άγιος Θεοδόσιος, δεν αποδέχτηκε τα γράμματα. Και για αυτό ο βασιλιάς θύμωσε μαζί του και τον εξόρισε άδικα. Ο δίκαιος κριτής όμως Θεός, αφαίρεσε τη ζωή εκείνου του παράφρονα και όταν επέστρεψε πάλι ο Όσιος έπαυσε ο διωγμός της Εκκλησίας και σταμάτησαν τα σκάνδαλα. Και οι αιρετικοί αρχιερείς διώχτηκαν από τους θρόνους τους, και οι ευσεβείς πήραν πίσω τους δικούς τους θρόνους ,όπως και πριν, και πολλοί από αυτούς επαίνεσαν τον μέγα Θεοδόσιο για το θάρρος που έδειξε και δεν δέχτηκε τα βασιλικά προστάγματα. Ιδιαίτερα οι Αρχιεπίσκοποι, της Ρώμης Αγάπιος και ο Εφραίμ της Αλεξάνδρειας του έγραψαν εγκωμιαστικά γράμματα και πολύ τον εγκωμίασαν. Είχαν σ’ αυτόν εφαρμογή τα λόγια του Αγίου Χρυσοστόμου ‘‘των γαρ αγίων ουχί τα ρήματα μόνον, αλλά και αυτά τα πρόσωπα πνευματικής γέμει χάριτος”. Έτσι λοιπόν αφού έζησε και δοξάστηκε στη γη, αναπαύθηκε εν ειρήνη, παραδίδοντας το πνεύμα του στα χέρια του Θεού το 529, σε ηλικία 105 ετών και τελείται η σύναξή του στον Αποστολικό ναό του κορυφαίου Πέτρου, που ήταν κοντά στην Αγία Σοφία.
Ετάφη στην κρύπτη του σπηλαίου των Μάγων. Εκεί σήμερα υπάρχουν και οι τάφοι της μητέρας του Αγίας Ευλογίας, της Αγίας Σοφίας, μητέρας του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου, της μητέρας των αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού Αγίας Θεοδότης, του Αγίου Ιωάννου του Μόσχου, της Αγίας Μαρίας μητρός των Αγίων Αρκαδίου και Ιωάννου, συζύγου δε του Αγίου Ξενοφώντος, του Αγίου Κόπρη. Επί του δαπέδου του σπηλαίου υπάρχουν 35 τάφοι διαφόρων Αγίων. Στη μεγάλη σημερινή Εκκλησία υπάρχει ο τάφος της Αγίας Ευφροσύνης, η οποία ήρθε από την Μονή του Σωτήρος, της Ρωσίας. Αυτή ήλθε στην Αγία Γη μαζί με τον αδελφό της Δαβίδ, την εξαδέλφη της και πολυπληθή συνοδεία. Καταγόταν από βασιλική οικογένεια. Αρρώστησε ενώ βρισκόταν στην Μονή του Αγίου Σάββα, και κοιμήθηκε εν Κυρίω την 23η Μαίου 1783.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλάγιος α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἀρεταὶς θεοσδότοις ἐκλάμψας ὅσιε, Μοναστικῆς πολιτείας ὤφθης λαμπρὸς χαρακτήρ, καὶ φωστὴρ θεοειδὴς Πάτερ καὶ ἔξαρχος, Θεοδόσιε σοφέ, τῶν Ἀγγέλων μιμητά, θεράπων ὁ τῆς Τριάδος ἣν ἐκδυσώπει ἀπαύστως,ἐλεηθήναι τᾶς ψυχᾶς ἠμῶν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου