– Τα δάκρυα είναι απαραίτητα για τον Μοναχό και τον Χριστιανό. Υπάρχουν δάκρυα κοσμικά και δάκρυα θεϊκά. Η διάκριση μεταξύ τους φαίνεται από το ότι τα κοσμικά-εγωϊστικά δάκρυα προέρχονται από την περιφρόνηση των ανθρώπων, από την απώλεια των κοσμικών αξιών και των αγαθών, ενώ τα πνευματικά-θεϊκά δάκρυα προέρχονται από την μετάνοια, την επιθυμία της σωτηρίας και της αιωνίου ζωής.
Όταν κανείς δεν κλαίη με τα μάτια, δηλαδή δεν χύνη δάκρυα, είναι καλό να έχη μετάνοια στην καρδιά.
Οφείλουμε να φυλάξουμε το πνεύμα της μετανοίας κατά τη διάρκεια όλης της ζωής μας μέχρι τέλους. Η μετάνοια είναι η βάση κάθε ασκητικής και πνευματικής ζωής.
Μπορούμε να κλαίμε για ώρες, για εβδομάδες, για χρόνια, μέχρις ότου το είναι μας να αναγεννηθεί ολοκληρωτικά από το λόγο του Χριστού, από τις εντολές Του και προπαντός από τη χάρη του Αγίου Πνεύματος
Όταν κλαίη ο άνθρωπος και προσεύχεται, τότε το όνομα του Χριστού μπαίνει μέσα στην καρδιά σαν άγκυρα.
Τα δάκρυα είναι απαραίτητα στην προσευχή και γενικά στην πνευματική ζωή. Δεν χρειάζονται πολλά δάκρυα, αλλά έστω και μια σταγόνα με εσωτερικό καρδιακό πένθος. Αυτό το πένθος έχει μεγάλη σημασία. Είναι αδύνατη η κατάνυξη χωρίς δάκρυα. Τα δάκρυα είναι ένδειξη ότι ο νους ενώθηκε με την καρδιά εν Αγίω Πνεύματι, γι’ αυτό οι Πατέρες δίδουν μεγάλη σημασία στα δάκρυα κατά την προσευχή.
Είναι αφελής όποιος νομίζει ότι μπορεί να ακολουθήσει τα ίχνη του Χριστού χωρίς δάκρυα…. Απολίθώθηκε η καρδιά μας από τον κτηνώδη εγωισμό της και κάτι χειρότερο ακόμη, από τον υπερήφανο σπασμό της…..
Να κλαίτε για την Εκκλησία. Να κλαίτε για όλη την ανθρωπότητα. Γιατί για όλη την ανθρωπότητα; Διότι ολόκληρη η ανθρωπότητα νοσεί…
Να κλαίτε για να μην ξηρανθούν οι καρδιές σας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου