Ποιός είναι ο προορισμός του ανθρώπου;

Ιεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος

Θα καταλάβεις ότι έχεις καρπό Πνεύματος Αγίου, όταν ο άνθρωπος που σε βλάπτει, που σε αδικεί, δύνασαι να τον αγαπήσεις και να τον θεωρήσεις ως ευεργέτη σου. Είναι ένα πράγμα ξένο, δεν είναι ανθρώπινο, διότι και η εντολή δεν ανθρώπινη. Η αγάπη αυτή έναντι του εχθρού, είναι δώρο του Χριστού, απόρροια Πνεύματος Αγίου. Ο μη έχων Πνεύματος Αγίου είναι αδύνατον να αγαπήσει.

Γι' αυτό πολλοί γονατίζουν και λένε στον Χριστό:

- Χριστέ μου, Εσύ είπες να αγαπήσω τον εχθρό μου. Εγώ δεν το μπορώ...

Θα σου πει τότε ο Χριστός:

- Ναι το ξέρω παιδί μου... είναι σκληρό πράγμα! Όμως το θέλεις;

Εκεί αρχίζει η ευθύνη του ανθρώπου. όχι στο εάν δεν μπορεί να αγαπήσει τον εχθρό του, διότι είπε ο Χριστός: ''άνευ εμού ου δύνασθαι ποιείν ουδέν'', αλλά στο εάν θέλει να τον αγαπήσει. Εάν ο άνθρωπος θελήσει, ο Θεός θα του δώσει τη Χάρη να μπορέσει. Το μεγαλύτερο έπαθλο θα πάρει ο άνθρωπος, αν κατορθώσει να αγαπήσει τον εχθρό του.

Λέει ένας Πατέρας της Εκκλησίας: κορωνίδα πάσης αρετής είναι να αγαπάς τους εχθρούς σου. Δεν θα τον αγαπήσεις για την αμαρτία και τα πάθη που έχει, αλλά ότι είναι πλάσμα Θεού και που γι' αυτόν Σταυρώθηκε ο Χριστός...

Ένας μικρός έγραψε ένα γράμμα στον θείο του στην Αμερική, να του στείλει λίγα χρήματα, για να πάρει ένα βιβλίο που ήθελε. Ο θείος δεν του απάντησε... Αυτό ανησύχησε την μητέρα, γιατί ο θείος ήταν πάντα τακτικός και απαντούσε στα γράμματα.

Αποδείχτηκε εκ των υστέρων, ότι ο μικρός έγραψε την επιστολή σε ένα τετράδιο και ξέχασε να κόψει την σελίδα και να την βάλει στο φάκελλο του γράμματος. Έτσι το γράμμα δεν περιείχε τίποτα και προφανώς ο θείος μόλις το παρέλαβε, το εξέλαβε σαν μια πλάκα του μικρού και δεν απάντησε.

Πολλοί από εμάς, ομοιάζουν με τον μικρό της παραπάνω ιστορίας, στο θέμα της προσευχής. Ναι μεν προσευχόμαστε και στέλνουμε το ''γράμμα'' μας στον ουρανό, αλλά όχι και την καρδιά μας μαζί. Η επιστολή μας είναι άδεια, διότι η προσευχή μας δεν είναι καρδιακή, με αποτέλεσμα να μην παίρνουμε απάντηση από το Θεό.

Ποιός είναι ο προορισμός του ανθρώπου; Να φάει τις μελιτζάνες και τις μπάμιες πάνω στη γη και να αναπνεύσει τον αέρα; Αν το πιστεύει αυτό ο άνθρωπος, είναι ο ελεεινότερος όλων. Αν ίσχυε αυτό, καλύτερα να τινάξει τα μυαλά του στον αέρα και να γλυτώσει μια ώρα νωρίτερα.

Ο προορισμός του ανθρώπου είναι η θέωσή του. Είναι η σωτηρία της ψυχής του.

ΤΟ ΒΡΗΚΑΜΕ ΕΔΩ