Γράμματα στους αδελφούς: Μήν προσεγγίζεις τά πράγματα βασισμένος στίς δικές σου δυνάμεις μόνο

Γέροντας Δωρόθεος:

Μήν προσεγγίζεις τά πράγματα βασισμένος στίς δικές σου δυνάμεις μόνο.

Μήν ἐλπίζεις «ἐπ’ ἄρχοντας, ἐπί υἱούς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία» (Ψαλμ. 145, 3). 

Κάνε προσευχή, ἐπικαλέσου τόν Θεό. 

Εἶναι μία πράξη ταπείνωσης. 

Ὅταν ζητᾶς σέ κάτι βοήθεια, παραδέχεσαι ὅτι μόνος σου δέν μπορεῖς νά τό ἐπιτύχεις. 

Εἶναι σάν νά λές:

«Κύριε, ἄν ἐσύ δέν τό κάνεις τότε δέν γίνεται, ἐγώ δέν μπορῶ». 

Αὐτή ἡ προσευχή ἔχει ταπείνωση καί εἰσακούεται.

Εἶναι δαιμονικό νά πιστεύεις ὅτι μπορεῖς νά τά ἐλέγξεις ὅλα. 

Στό βάθος αὐτό εἶναι ἀνασφάλεια. 

Προσκάλεσε τόν Χριστό στήν ζωή σου. 

«Ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν». 

Ἔλα καί στῆσε τήν σκηνή σου μέσα μου. 

Ὁ Θεός τό ἔχει πεῖ: Θέλω νά «ἐνοικήσω ἐν ὑμῖν καί ἐμπεριπατήσω» (Β΄ Κοριν. 8, 16). 

Καί νά πάρω τήν καρδία σου τήν λίθινη (πέτρινη) καί νά τήν κάνω σάρκινη (τρυφερή, νά αἰσθάνεται) (Ἰεζ. 11, 19). 

Ἔτσι εἶναι ὁ Θεός: εἶναι ταπεινός, τρυφερός, ἀγαπᾶ, νοιάζεται. 

Ἐσύ δέν μπορεῖς νά σώσεις τόν κόσμο. 

Ὁ Χριστός ὅμως μπορεῖ. 

Κανείς δέν μπορεῖ νά σοῦ πεῖ «σ’ ἀγαπῶ» ὅπως αὐτός.

----------

Ἡ προσευχή εἶναι ἀνάγκη. Δέν κάνεις χάρη στόν Θεό ὅταν προσεύχεσαι. 

Ἡ ἐσωτερική σου ἄρνηση γιά τήν προσευχή σημαίνει ὅτι δέν ἔχει χριστοποιηθεῖ τό εἶναι σου καί ὑπάρχει μέσα σου ἡ ἀγάπη τοῦ κόσμου ἤ ὅτι ἔχεις πόλεμο ἀπό τόν ἐνάντιο. 

Καί στίς δύο περιπτώσεις χρειάζεται νά βάλεις βία στόν ἑαυτό σου. Ὁ Χριστός εἶπε: «ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καί βιασταί ἁρπάζουσιν αὐτήν» (Ματθ. 11, 12). 

Πόσο ἔντονες εἶναι οἱ λέξεις πού χρησιμοποιεῖ: βιασταί, βιάζεται, ἁρπάζουσι. 

Βιαστές τῆς ἀνθρώπινης φύσης εἶναι οἱ μοναχοί. Ἡ κατά φύση κατάσταση τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ στροφή στόν Θεό, ἡ παρά φύση εἶναι ἡ στροφή στήν κτίση καί ὄχι  στόν κτίσαντα.

Από το βιβλίο του μακαριστού γέροντος Δωροθέου Τζεβελέκα:

Γράμματα στους Αδελφούς, Τόμος Α'.