Γέροντος Δωροθέου: «Πλήν ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν, ...καί ἔσεσθαι υἱοί τοῦ Ὑψίστου»

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΛΟΥΚΑ

μελέτη στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα

«Ποία ὑμῖν χάρις ἐστί;» Ὁ Κύριος βεβαιώνει ὅτι ἄν ἀγαπᾶς μέ ἰδιοτέλεια ἤ ἀγαθοποιεῖς στούς ἀγαθοποιοῦντες σε ἤ δανείζεις γιά νά πάρεις πίσω, δέν ἔχεις «χάρι». Ἡ χάρις ἔρχεται μέ τήν ὑπέρβαση τοῦ προσωπικοῦ ὠφέλους. Ὁ μισθός εἶναι πολύς: γίνεσαι υἱός τοῦ Ὑψίστου.

Ὁ Ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ ἔλεγε ὅτι ὁ σκοπός τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρὠπου εἶναι ἡ προσέλκυση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ πνευματική, καί ὄχι μόνο, ζωή ἀποσκοπεῖ στήν ἔλευση τῆς χάριτος, τήν γεύση τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ. Ἡ ὀρθόδοξη ἄσκηση, ἡ προσευχή, ἡ ταπείνωση, ἡ μετάνοια εἶναι ἡ ὁδός προκειμένου νά μᾶς ἐπισκευθεῖ ἡ χάρις πού ἀλλοιώνει τόν ἄνθρωπο καί τόν καθιστᾶ δοχεῖο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Αὐτή ἡ καλή ἀλλοίωση πού ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης ὀνόμαζε τό «νά ζεῖς καταστάσεις» δέν ἔρχεται παρά μέ τήν ὑπέρβαση τοῦ ἐγωκεντρικότητας καί τήν κίνηση, τό ἅπλωμα πρός τούς ἄλλους. Ἐξωτερικά φαίνεται σάν θυσία, στήν οὐσία ὅμως εἶναι ἡ κατά φύση ζωή. Ἡ ἀτομικότητα εἶναι ἡ παρά φύση ζωή. Ἡ ἀγάπη εἶναι συνώνυμη τῆς θυσίας.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει στους Κολασσαεῖς ὅτι ὅταν εὑρίσκοντο ἐκτός Ἐκκλησίας, ἀγόμενοι ἀπό τό κοσμικό πνεῦμα ἦσαν «ἀπαλλοτριωμένοι» (Κολ. 1,21). Ἡ ζωή χωρίς τήν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι ἀλλοτρίωση! Ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι ὁ ἑαυτός του, εἶναι «ἄλλος». Εἶναι ξένος τοῦ ἑαυτοῦ του. Γιά τόν λόγο αὐτό ὁ ἄσωτος υἱός στή ὁμώνυμη παραβολή ἐκινήθη πρός τόν Πατέρα ὅταν «ἦλθε εἰς ἑαυτόν». Ὁ ἄνθρωπος γίνεται ὁ ἑαυτός του ὅταν στρέφεται στόν Θεό. Ἡ κίνηση γύρω ἀπό τό ἀτομικό ψεύτικο συμφέρον εἶναι πλάνη. Τό ἀληθινό συμφέρον εἶναι ἡ ἀνιδιοτελής ἀγάπη πού ἐλευθερώνει. Ἡ πορεία μέσα σέ ἕνα πλέγμα μικροσυμφέροντος εἶναι καταδυνάστευση καί δέν προσφέρει λύτρωση. Ἡ κίνηση πρός τόν Θεό, πού εἶναι ἀγάπη, ἐπαναφέρει τόν ἄνθρωπο στόν λόγο γιά τόν ὁποῖο πλάσθηκε καί δίνει σκοπό στήν ζωή του. Διαφορετικά ἡ ζωή εἶναι ἀνούσια ὅταν ἀποσκοπεῖ στήν ἐξυπηρέτηση προσωπικῶν προτεταιοτήτων καί γίνεται πηγή δυστυχίας. Τίποτε δέν ἱκανοποιεῖ τόν ἄνθρωπο, ἐπειδή ἀπό ἔνστικτο ποθεῖ μίαν ἄλλη ζωή: τήν ἐν Χριστῶ ζωή.

Ὁ Ἁπ. Παῦλος στίς ἐπιστολές του ἀναφέρεται ἐπίσης στήν θεολογία τῆς υἱοθεσίας. Ὁ Θεός μᾶς κατέστησε υἱούς καί κληρονόμους τῆς βασιλείας του. Γιά τόν λόγο αὐτό συμβουλεύει: «ὡς τέκνα φωτός περιπατεῖτε» (Ἐφ. 5,8). Ὁ χριστιανός ἔχει μιά ἀγάπη «ἀρχοντική» κατά τόν Ἅγιο Παΐσιο. Ἡ ἀρχοντιά ἔγκειται στό ὅτι δέν τόν πειράζει νά τοῦ παίρνουν ἀκόμη καί ὅτι λογίζεται δικό του, δεδομένου ὅτι «ἡ ἀγάπη οὐ ζητεῖ τά ἑαυτῆς». Οἱ ἄνθρωποι πού γνώρισαν τόν Θεό εἶναι οἱ «πτωχοί τούς ἄλλους πλουτίζοντες, μηδέν ἔχοντες καί τά πάντα κατέχοντες» (Β΄ Κορ. 6,10).

Προκειμένου νά ἀρθεῖ ὁ ἄνθρωπος σέ αὐτό τό ὕψος ὠφείλει νά ἀσκηθεῖ. Συνήθως ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐγκλωβισμένος στό στενό ἀτομικό συμφέρον καί τόν λαθεμένο λογισμό, ἐπειδή δέν μπόρεσε νά συγχωρέσει ὅταν πληγώθηκε. Ὁ πόνος τῆς πληγῆς ἔκανε τόν ἄνθρωπο νά δεῖ ἀμυντικά τήν πορεία του στήν ζωή καί νά ὀχυρωθεῖ πίσω ἀπό τό μικρό προσωπικό συμφέρον καί νά γίνει ὁ ἴδιος τύραννος τῶν ἄλλων, διαιωνίζοντας τήν ἔλλειψη ἀγάπης καί τήν μή συγχωτητικότητα. Ὅμως ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά συγχωρήσει εἶναι ἀνάπηρος γιατί δέν μπορεῖ νά ἀγαπήσει καί αὐτό εἶναι μία σοβαρή ἀναπηρία. Γιαυτό ὁ Κύριος στήν Κυριακή προσευχή ὅρισε νά προσευχώμεθα: «ἄφες ἠμῖν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν». Μάλιστα δέ πρόσθεσε: «ἐάν μή ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τά παραπτώματα αὐτῶν, οὐδέ ὁ πατήρ ἡμῶν ἀφήσει τά παραπτώματα ὑμῶν» (Μτθ. 6,15). Ἔχει μεγάλη σημασία, λοιπόν, ἡ διαχείρηση τοῦ πόνου. Ὁ πόνος μπορεῖ νά ὁδηγήσει στήν ἁγιότητα μπορεῖ ὅμως νά ὁδηγήσει στήν ἐν προφάσεις σκληροκαρδία καί τήν δαιμονοποίηση.

Ἡ προσπάθεια, μέ τήν βοήθεια τοῦ πνευματικοῦ, γιά τήν βίωση τῆς ἐν Χριστῶ ζωῆς πού περνᾶ ἀπό τήν ἁγία ταπείνωση, τήν ἐθελούσια «θυσία», τήν βαθειά μετάνοια, τήν διαρκή προσευχή, ἔχει ἕνα «ἔπαθλο»: τόν ἴδιο τόν Θεό! Ὅταν κάνουμε μέ συνέπεια μιά πνευματική πορεία ὁ Θεός σπεύδει νά μᾶς συναντήσει καλύπτοντας ὅλη τήν ἀπόσταση. Τότε μᾶς ἐπισκέπτεται ἡ χάρις. Ἡ ἀξία εἶναι ἀνυπολόγιστη. Ὅτι δέν ἀγοράζει τό χρῆμα τό προσελκύει ἡ «θυσία», ἡ ἐθελούσια ταπείνωση πού εἶναι ψελλισμός ἀγάπης στόν Θεό.

 Γνωρίζοντας ὅλα τά παραπάνω μποροῦμε νά βοηθήσουμε τούς ἀνθρώπους πού εἶναι ἐγκλωβισμένοι στόν λαθεμένο λογισμό. Αὐτό γίνεται μόνο μέ τήν προσευχή. Οἱ ἄνθρωποι στίς μέρες μας δέν εἶναι διατεθημένοι νά ἀκούσουν συμβουλές, ἐπειδή νομίζουν ὅτι τά ξέρουν ὅλα. Ὅμως ἡ προσευχή μας μπορεῖ νά φέρει τήν καλή ἀλλοίωση. Κατά τόν Ἅγιο Παΐσιο τόν Ἁγιορείτη ὁ Θεός σεβόμενος τό αὐτεξούσιο τοῦ ἀνθρώπου δέν παρεμβαίνει νά τόν ἀλλάξει, παρότι τοῦ δίνει διαρκῶς ἀφορμές νά μετανοήσει. Ὅταν ὅμως κάποιος προσευχηθεῖ γι αὐτόν, ὁ Θεός ἀλλοιώνει τήν ψυχή του. Εἶναι σημαντικό συνεπῶς νά προσευχόμαστε ὁ ἕνας γιά τόν ἄλλο, εἰδικά δέ γιά τούς ἀνθρώπους πού δέν γνώρισαν τήν λυτρωτική δύναμη τῆς βαθειᾶς ταπείνωσης καί τῆς ἀνιδιοτελοῦς ἀγάπης, τῆς ὁποίας ὁ Θεός νά μᾶς ἀξιώσει.  

Ἀρχιμανδρίτου Δωροθέου Τζεβελέκα

”ΔΙΗΓΗΣΟΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΣΟΥ”

ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στά κυριακάτικα Εὐαγγέλια

Θεσσαλονίκη, 2015

Κυριακή Β' Λουκᾶ ''Κύριε θέλω ναμαι σάν ἐσένα''

 

 Κήρυγμα Μακαριστού Πατρός Δωροθέου την Κυριακή  Β' Λουκά

Θεσσαλονίκη Ι.Μ Αγίας Θεοδώρας

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: Κυριακή 29 Σεπ 2024 - B΄ Λουκά

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (Β΄ Κορ. α΄ 21 - β΄ 4)

Αδελφοί, ὁ βεβαιῶν ἡμᾶς σὺν ὑμῖν εἰς Χριστὸν καὶ χρίσας ἡμᾶς Θεός, ὁ καὶ σφραγισάμενος ἡμᾶς καὶ δοὺς τὸν ἀρραβῶνα τοῦ Πνεύματος ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν. Ἐγὼ δὲ μάρτυρα τὸν Θεὸν ἐπικαλοῦμαι ἐπὶ τὴν ἐμὴν ψυχήν, ὅτι φειδόμενος ὑμῶν οὐκέτι ἦλθον εἰς Κόρινθον. Οὐχ ὅτι κυριεύομεν ὑμῶν τῆς πίστεως, ἀλλὰ συνεργοί ἐσμεν τῆς χαρᾶς ὑμῶν· τῇ γὰρ πίστει ἑστήκατε.  Ἔκρινα δὲ ἐμαυτῷ τοῦτο, τὸ μὴ πάλιν ἐν λύπῃ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς. Εἰ γὰρ ἐγὼ λυπῶ ὑμᾶς, καὶ τίς ἐστιν ὁ εὐφραίνων με εἰ μὴ ὁ λυπούμενος ἐξ ἐμοῦ; Καὶ ἔγραψα ὑμῖν τοῦτο αὐτὸ, ἵνα μὴ ἐλθὼν λύπην ἔχω ἀφ' ὧν ἔδει με χαίρειν, πεποιθὼς ἐπὶ πάντας ὑμᾶς ὅτι ἡ ἐμὴ χαρὰ πάντων ὑμῶν ἐστιν. Ἐκ γὰρ πολλῆς θλίψεως καὶ συνοχῆς καρδίας ἔγραψα ὑμῖν διὰ πολλῶν δακρύων, οὐχ ἵνα λυπηθῆτε, ἀλλὰ τὴν ἀγάπην ἵνα γνῶτε ἣν ἔχω περισσοτέρως εἰς ὑμᾶς.

Μετάφραση

Αδελφοί, ὁ Θεός, πού στερεώνει καί ἐμᾶς καί ἐσᾶς στό Χριστό καί μᾶς ἔχρισε λαό του, εἶναι ὁ ἴδιος πού μέ τή σφραγίδα του μᾶς ἐγγυᾶται τό μέλλον καί σάν πρόγευσή του δίνει μέσα στίς καρδιές μας τό Πνεῦμα. Μάρτυς μου ὁ Θεός, πού γνωρίζει τά βάθη τῆς ψυχῆς μου ὅτι δέν λέω ψέματα. Δέν ξανάρθα στήν Κόρινθο, γιά νά μή σᾶς λυπήσω. Αὐτό δέν σημαίνει πώς θέλω νά σᾶς ἐπιβληθῶ σέ ζητήματα τῆς πίστεως, γιατί σ΄ αὐτή μένετε σταθεροί. Ἐπειδή ὅμως θέλω νά συμβάλω στή χαρά σας, γι΄ αὐτό ἔκρινα σωστό νά μή σᾶς φέρω λύπη, ὅταν θά ΄ρθῶ ξανά κοντά σας. Γιατί, ἄν ἐγώ σᾶς προκαλῶ λύπη, τότε θά πρέπει νά παίρνω χαρά ἀπό κείνους πού στενοχωρῶ. Γι΄ αὐτό σᾶς ἔγραψα ὅπως σᾶς ἔγραψα, ὥστε ὅταν ἔρθω νά μή δοκιμάσω λύπη ἀπό κείνους πού ἔπρεπε νά μοῦ δώσουν χαρά. Εἶμαι ἀπόλυτα βέβαιος πώς ὅλοι σας πιστεύετε ὅτι ἡ δική μου χαρά εἶναι καί χαρά ὅλων σας. Σᾶς ἔγραψα μέ πολλή ὀδύνη, μέ πόνο στήν καρδιά καί μέ πολλά δάκρυα, ὄχι γιά νά σᾶς στενοχωρήσω, ἀλλά γιά νά γνωρίσετε τήν περίσσια ἀγάπη πού ἔχω γιά σᾶς.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (Λουκ. στ΄ 31-36)

Εἶπεν ὁ Κύριος· Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως. Καὶ εἰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τοὺς ἀγαπῶντας αὐτοὺς ἀγαπῶσι. Καὶ ἐὰν ἀγαθοποιῆτε τοὺς ἀγαθοποιοῦντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸ αὐτὸ ποιοῦσι. Καὶ ἐὰν δανείζητε παρ' ὧν ἐλπίζετε ἀπολαβεῖν, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ ἁμαρτωλοὶ ἁμαρτωλοῖς δανείζουσιν ἵνα ἀπολάβωσι τὰ ἴσα. Πλὴν ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποιεῖτε καὶ δανείζετε μηδὲν ἀπελπίζοντες, καὶ ἔσται ὁ μισθὸς ὑμῶν πολύς, καὶ ἔσεσθε υἱοὶ ὑψίστου, ὅτι αὐτὸς χρηστός ἐστιν ἐπὶ τοὺς ἀχαρίστους καὶ πονηρούς. Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί.

Μετάφραση

Εἶπεν ὁ Κύριος: «Ὅπως θέλετε νά σᾶς συμπεριφέρονται οἱ ἄνθρωποι, ἔτσι ἀκριβῶς νά συμπεριφέρεστε κι ἐσεῖς σ΄ αὐτούς. Γιατί, ἄν ἀγαπᾶτε αὐτούς πού σᾶς ἀγαποῦν, ποιά εὔνοια περιμένετε ἀπό τό Θεό; Ἀφοῦ καί οἱ ἁμαρτωλοί ἀγαποῦν αὐτούς πού τούς ἀγαποῦν. Κι ἄν κάνετε καλό σ΄ αὐτούς πού σᾶς κάνουν καλό, ποιά εὔνοια περιμένετε ἀπό τό Θεό; Καί οἱ ἁμαρτωλοί τό ἴδιο κάνουν. Ἄν δανείζετε σ΄ ὅσους ἐλπίζετε νά σᾶς τά ἐπιστρέψουν, ποιά εὔνοια περιμένετε ἀπό τό Θεό; Καί οἱ ἁμαρτωλοί δανείζουν στούς ὁμοίους τους γιά νά τά πάρουν πίσω.  Ἀντίθετα, ἐσεῖς ν΄ ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς σας, νά κάνετε τό καλό καί νά δανείζετε, χωρίς νά περιμένετε νά πάρετε πίσω τίποτα. Ἔτσι, ὁ Θεός, πού εἶναι καλός ἀκόμα καί μέ τούς ἀχάριστους καί τούς κακούς, θά σᾶς ἀνταμείψει μέ τό παραπάνω καί θά σᾶς κάνει παιδιά του. Νά εἶστε λοιπόν σπλαχνικοί, ὅπως σπλαχνικός εἶναι κι ὁ Θεός Πατέρας σας».

ΤΟ ΕΊΔΑΜΕ ΕΔΩ

Γέροντος Δωροθέου:«ἐπί δέ τῶ ρήματί σου χαλάσω τό δίκτυον...»

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ  

μελέτη στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα

Ὁ Θεός ἔχει πάντοτε ἕνα καλύτερο σχέδιο γιά ἐμᾶς ἀπό αὐτό πού ἔχουμε ἐμεῖς γιά τό ἑαυτό μας. Θά πρέπει, κάνοντας χρήση τοῦ αὐτεξουσίου, νά τοῦ ἐπιτρέψουμε νά τό ἐνεργοποιήσει.

Ἡ σχέση τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό ἔχει διάφορες βαθμίδες ἀγάπης. Συνήθως οἱ ἄνθρωποι χρησιμοποιοῦν τόν Θεό γιά νά καλύπτει τίς ἀνάγκες τους. Ὁ Θεός ἀσφαλῶς θέλει νά δίνει στά παιδιά του. Ὁ

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου - Α΄ Λουκά

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

 ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α' ΙϚ´ 13 - 24

 Γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρίζεσθε, κραταιοῦσθε.  πάντα ὑμῶν ἐν ἀγάπῃ γινέσθω.  Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί· οἴδατε τὴν οἰκίαν Στεφανᾶ, ὅτι ἐστὶν ἀπαρχὴ τῆς Ἀχαΐας καὶ εἰς διακονίαν τοῖς ἁγίοις ἔταξαν ἑαυτούς·  ἵνα καὶ ὑμεῖς ὑποτάσσησθε τοῖς τοιούτοις καὶ παντὶ τῷ συνεργοῦντι καὶ κοπιῶντι.  χαίρω δὲ ἐπὶ τῇ παρουσίᾳ Στεφανᾶ καὶ Φορτουνάτου καὶ Ἀχαϊκοῦ, ὅτι τὸ ὑμῶν ὑστέρημα οὗτοι ἀνεπλήρωσαν·  ἀνέπαυσαν γὰρ τὸ ἐμὸν πνεῦμα καὶ τὸ ὑμῶν. Ἐπιγινώσκετε οὖν τοὺς τοιούτους.  Ἀσπάζονται ὑμᾶς αἱ ἐκκλησίαι τῆς Ἀσίας. ἀσπάζονται ὑμᾶς ἐν Κυρίῳ πολλὰ Ἀκύλας καὶ Πρίσκιλλα σὺν τῇ κατ’ οἶκον αὐτῶν ἐκκλησίᾳ.  ἀσπάζονται ὑμᾶς οἱ ἀδελφοὶ πάντες. ἀσπάσασθε ἀλλήλους ἐν φιλήματι ἁγίῳ.  Ὁ ἀσπασμὸς τῇ ἐμῇ χειρὶ Παύλου.  εἴ τις οὐ φιλεῖ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, ἤτω ἀνάθεμα. μαρὰν ἀθᾶ.  Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μεθ’ ὑμῶν. 24 ἡ ἀγάπη μου μετὰ πάντων ὑμῶν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ· ἀμήν.

Μετάφραση

Προσέχετε σὰν ἄγρυπνοι φρουροί. Μένετε στερεοὶ καὶ ὄρθιοι εἰς τὴν πίστιν. Ἀγωνίζεσθε σὰν ἄνδρες γενναῖοι. Πάρετε δύναμιν καὶ θάρρος.  Ὅλα ὅσα κάνετε, ἂς γίνωνται μὲ ἀ  Σᾶς ἀπευθύνω δὲ καὶ μίαν ἄλλην παράκλησιν, ἀδελφοί. Γνωρίζετε τὸ σπίτι τοῦ Στεφανᾶ, ὅτι εἶναι ἡ οἰκογένεια, ποὺ πρώτη εἰς τὴν Ἀχαΐαν ἐπίστευσεν εἰς τὸν Χριστὸν καὶ ἀφιέρωσαν τὸν ἑαυτόν τους εἰς τὸ νὰ ὑπηρετοῦν τοὺς Χριστιανούς.  Σᾶς παρακαλῶ λοιπὸν νὰ ὑποτάσσεσθε καὶ σεῖς εἰς τοὺς τοιούτους διακεκριμένους Χριστιανούς, καθὼς καὶ εἰς κάθε ἄλλον, ποὺ συνεργάζεται καὶ κοπιάζει εἰς μίαν τόσον θεάρεστον διακονίαν.  Χαίρω δέ, διότι εἶναι παρόντες ἐδῶ ὁ Στεφανᾶς καὶ ὁ Φουρτοονᾶτος καὶ ὁ Ἀχαϊκός, διότι αὐτοὶ ἀνεπλήρωσαν τὸ κενὸν ποὺ αἰσθάνομαι, ἐπειδὴ δὲν σᾶς ἔχω πλησίον μου.  Διότι μὲ τὰς πληροφορίας καὶ εἰδήσεις των ἀνέπαυσαν τὰ βάθη τῆς ψυχῆς μου καὶ μὲ τὴν ἐπιστολήν μου αὐτήν, ποὺ θὰ σᾶς φέρουν, εἶμαι βέβαιος, ὅτι θὰ ἀναπαύσουν καὶ τὰ βάθη τῆς ἰδικῆς σας ψυχῆς. Νὰ ἐκτιμᾶτε λοιπὸν τοὺς τοιούτους Χριστιανοὺς καὶ νὰ ἀναγνωρίζετε τὴν ἀξίαν τους.  Σᾶς στέλλουν ἐγκαρδίους χαιρετισμοὺς αἱ Ἐκκλησίαι τῆς Ἀσίας. Σᾶς στέλλουν πολλοὺς χαιρετισμοὺς ἐν Κυρίῳ ὁ Ἀκύλας καὶ ἡ Πρίσκιλλα μαζὶ μὲ τοὺς Χριστιανούς, ποὺ συνάζονται εἰς τὸ σπίτι των.  Σᾶς στέλλουν ἐγκαρδίους χαιρετισμοὺς ὅλοι οἰ ἀδελφοί. Ἀσπασθῆτε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον μὲ φίλημα ἅγιον.  Ὁ χαιρετισμὸς αὐτὸς ἐγράφη μὲ τὸ χέρι ἐμοῦ τοῦ Παύλου.  Ἐὰν κανεὶς δὲν ἀγαπᾷ μὲ τὴν καρδιά του τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, ἂς εἶναι χωρισμένος ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Κύριος θὰ ἔλθῃ καὶ θὰ ἀπολέσῃ κάθε ἀναθεματισμένον.  Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ εἴθε νὰ εἶναι μαζί σας.  Ἡ ἐν Χριστῷ ἀγάπη μου ἂς εἶναι μὲ ὅλους σας. Ἀμήν.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (Λουκ. ε΄ 1-11)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἑστὼς ὁ Ἰησοῦς παρὰ τὴν λίμνην Γεννησαρέτ, εἶδε δύο πλοῖα ἑστῶτα παρὰ τὴν λίμνην· οἱ δὲ ἁλιεῖς ἀποβάντες ἀπ’ αὐτῶν ἀπέπλυνον τὰ δίκτυα. Ἐμβὰς δὲ εἰς ἓν τῶν πλοίων, ὃ ἦν Σίμωνος, ἠρώτησεν αὐτὸν ἀπὸ τῆς γῆς ἐπαναγαγεῖν ὀλίγον· καὶ καθίσας ἐδίδασκεν ἐκ τοῦ πλοίου τοὺς ὄχλους. Ὡς δὲ ἐπαύσατο λαλῶν, εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα· Ἐπανάγαγε εἰς τὸ βάθος καὶ χαλάσατε τὰ δίκτυα ὑμῶν εἰς ἄγραν. Καὶ ἀποκριθεὶς Σίμων εἶπεν αὐτῷ· Ἐπιστάτα, δι' ὅλης νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν· ἐπὶ δὲ τῷ ῥήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον. Καὶ τοῦτο ποιήσαντες συνέκλεισαν πλῆθος ἰχθύων πολύ· διερρήγνυτο δὲ τὸ δίκτυον αὐτῶν. Καὶ κατένευσαν τοῖς μετόχοις τοῖς ἐν τῷ ἑτέρῳ πλοίῳ τοῦ ἐλθόντας συλλαβέσθαι αὐτοῖς· καὶ ἦλθον, καὶ ἔπλησαν ἀμφότερα τὰ πλοῖα, ὥστε βυθίζεσθαι αὐτά. Ἰδὼν δὲ Σίμων Πέτρος προσέπεσε τοῖς γόνασιν Ἰησοῦ λέγων· Ἔξελθε ἀπ' ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι, Κύριε· θάμβος γὰρ περιέσχεν αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς σὺν αὐτῷ ἐπὶ τῇ ἄγρᾳ τῶν ἰχθύων ᾗ συνέλαβον,  ὁμοίως δὲ καὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην, υἱοὺς Ζεβεδαίου, οἳ ἦσαν κοινωνοὶ τῷ Σίμωνι. Καὶ εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα ὁ Ἰησοῦς· Μὴ φοβοῦ· ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔσῃ ζωγρῶν. Καὶ καταγαγόντες τὰ πλοῖα ἐπὶ τὴν γῆν, ἀφέντες ἅπαντα ἠκολούθησαν αὐτῷ.

Μετάφραση

Εκεῖνο τόν καιρό, καθώς στεκόταν ὁ Ἰησοῦς στήν ὄχθη τῆς λίμνης Γεννησαρέτ, εἶδε δύο ψαροκάικα στήν ἄκρη τῆς λίμνης. Οἱ ψαράδες εἶχαν κατέβει ἀπ΄ αὐτά καί ἔπλεναν τά δίχτυα. Ἐκεῖνος ἀνέβηκε σ΄ ἕνα ἀπό τά ψαροκάικα, σ΄ αὐτό πού ἦταν τοῦ Σίμωνα, καί τόν παρακάλεσε νά τραβηχτεῖ λίγο ἀπό τήν ξηρά. Κάθισε στό ψαροκάικο καί ἀπ΄ αὐτό δίδασκε τά πλήθη. Ὅταν τελείωσε τήν ὁμιλία του, εἶπε στό Σίμωνα: «Πήγαινε στά βαθιά καί ρίξτε τά δίχτυα σας γιά ψάρεμα». Ὁ Σίμων τοῦ ἀποκρίθηκε: «Διδάσκαλε, ὅλη τή νύχτα παιδευόμασταν καί δέν πιάσαμε τίποτε· ἐπειδή ὅμως τό λές ἐσύ, θά ρίξω τό δίχτυ». Τό ἔριξαν κι ἔπιασαν πάρα πολλά ψάρια, τόσα πού τό δίχτυ τους ἄρχισε νά σκίζεται. Μέ νεύματα εἰδοποίησαν τούς συνεταίρους τους, πού ἦταν στό ἄλλο πλοῖο νά ἔρθουν νά τούς βοηθήσουν. Ἐκεῖνοι ἦρθαν καί γέμισαν καί τά δύο ψαροκάικα σέ σημεῖο πού νά κινδυνεύουν νά βυθιστοῦν. Ὅταν ὁ Σίμων Πέτρος εἶδε τί ἔγινε, ἔπεσε στά γόνατα τοῦ Ἰησοῦ καί τοῦ εἶπε: «Βγές ἀπό τό καΐκι μου, Κύριε, γιατί εἶμαι ἄνθρωπος ἁμαρτωλός». Αὐτά τά εἶπε γιατί εἶχε κυριευτεῖ ἀπό δέος, αὐτός καί ὅλοι ὅσοι ἦταν μαζί του, γιά τά πολλά ψάρια πού εἶχαν πιάσει. Τό ἴδιο συνέβη καί μέ τά παιδιά τοῦ Ζεβεδαίου, τόν Ἰάκωβο καί τόν Ἰωάννη, πού ἦταν συνεργάτες τοῦ Σίμωνα. Ὁ Ἰησοῦς τότε εἶπε στό Σίμωνα: «Μή φοβᾶσαι, ἀπό τώρα θά ψαρεύεις ἀνθρώπους». Ὕστερα, ἀφοῦ τράβηξαν τά ψαροκάικα στή στεριά, ἄφησαν τά πάντα καί τόν ἀκολούθησαν.

το είδαμε ΕΔΩ

Γέροντος Δωροθέου:«Ὅστις ἐθέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν...»

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΥΨΩΣΗΣ 

μελέτη στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα

Ἡ πορεία τοῦ ἀνθρώπου στήν ἕνωσή του μέ τόν Θεό εἶναι πορεία φυγῆς ἀπό τόν ἐγωκεντρισμό καί πορεία πρός τήν χριστοκεντρικότητα τῆς ὕπαρξής του. Ὁ Χριστός εἶναι ἡ ἀλήθεια προσωποποιημένη καί ἡ ἐθελούσια βίωση τῆς ἀλήθειας εἶναι τό ζητούμενο.  

Κάθε ἄνθρωπος ἔχει ἕνα σταυρό. Ὁ σταυρός αὐτός μπορεῖ νά εἶναι μία ἀσθένεια μακροχρόνια, ἕνα προβλημα στήν οἰκογένεια, ἕνα

Γέροντος Δωροθέου:'' 'Ο Θεός σέ θέλει όλον''

 

Κήρυγμα μακαριστοῦ Πατρός Δωροθέου

Κυριακή μετά τήν ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ

ἔτος 2012, Ἁγία Θεοδώρα, Θεσσαλονίκη

Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου – Μετά την Ύψωσιν

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (Γαλ. β΄ 16-20)

Αδελφοί, εἰδότες ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν ἐπιστεύσαμεν, ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου, διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ. Εἰ δὲ ζητοῦντες δικαιωθῆναι ἐν Χριστῷ εὑρέθημεν καὶ αὐτοὶ ἁμαρτωλοί, ἆρα Χριστὸς ἁμαρτίας διάκονος; Μὴ γένοιτο. Εἰ γὰρ ἃ κατέλυσα ταῦτα

Γέροντος Δωροθέου: Σταυρός ὁ Φύλαξ Πάσης Οἰκουμένης

 

Ομιλία Μακαριστού Πατρός Δωροθέου 

Κυριακή προ της Ύψωσης

Γέροντος Δωροθέου: «Οὕτω γάρ ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον...»

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΗΣ 

μελέτη στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα

Ὁ Κύριος ὁμιλεῖ στήν σημερινή περικοπή στόν Νικόδημο, τόν νυκτερινό μαθητή καί διδάσκαλο τοῦ Ἰσραήλ. Τοῦ ἀποκαλύπτει τήν σωτηριολογική ἄκτιστη ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ. Ὁ Σταυρός εἶναι αὐτή ἡ ἴδια ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ γιά τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. 

Ὁ Χριστός, εἴτε ὡς ὁ ἄσαρκος Λόγος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης εἴτε ὁ ἔνσαρκος τῆς Καινῆς, σώζει τόν ἄνθρωπο. Ὁ Θεός ἔχει προαιώνιο σχέδιο γιά τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Κατ’ ἀρχήν ὁ  Κύριος

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Κυριακή 08 Σεπτεμβρίου – Προ της Υψώσεως

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (Γαλ. στ΄ 11-18)

Αδελφοί, ἲδετε πηλίκοις ὑμῖν γράμμασιν ἔγραψα τῇ ἐμῇ χειρί. Ὃσοι θέλουσιν εὐπροσωπῆσαι ἐν σαρκί, οὗτοι ἀναγκάζουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, μόνον ἵνα μὴ τῷ σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ διώκωνται. Οὐδὲ γὰρ οἱ περιτετμημένοι αὐτοὶ νόμον φυλάσσουσιν, ἀλλὰ θέλουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, ἵνα ἐν τῇ ὑμετέρᾳ σαρκὶ καυχήσωνται. Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι' οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ. Ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ οὔτε περιτομή τι ἰσχύει οὔτε ἀκροβυστία, ἀλλὰ καινὴ κτίσις. Καὶ ὅσοι τῷ κανόνι τούτῳ στοιχήσουσιν, εἰρήνη ἐπ' αὐτοὺς καὶ ἔλεος, καὶ ἐπὶ τὸν Ἰσραὴλ τοῦ Θεοῦ. Τοῦ λοιποῦ κόπους μοι μηδεὶς παρεχέτω· ἐγὼ γὰρ τὰ στίγματα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματί μου βαστάζω. Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ τοῦ πνεύματος ὑμῶν, ἀδελφοί· ἀμήν.

Μετάφραση

Αδελφοί, προσέξτε μέ πόσο μεγάλα γράμματα σᾶς γράφω τώρα μέ τό ἲδιο μου τό χέρι. Ὃσοι θέλουν νά ἀποκτήσουν καλή φήμη στους ἀνθρώπους, αὐτοί σᾶς ὑποχρεώνουν να περιτέμνεσθε, μέ μόνο στόχο νά μή καταδιώκωνται ἀπό τούς Ἰουδαίους ἐξαιτίας τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ. Ἂλλωστε οὒτε καί αὐτοί πού ἐπιμένουν στήν περιτομή τηροῦν τόν νόμο. Ἁπλῶς θέλουν νά περιτέμνεστε ἐσεῖς, γιά νά καυχηθοῦν ὃτι σᾶς κατάφεραν νά τό κάνετε. Ὃσο γιά μένα, δέν θέλω ἂλλη ἀφορμή γιά καύχηση ἐκτός ἀπό τόν σταυρό τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τόν σταυρό πού πάνω του ὁ κόσμος πέθανε γιά μένα κι ἐγώ γιά τόν κόσμο. Για ὃσους ἀνήκουν στόν Ἰησοῦ Χριστό δέν ἒχει καμιά σημασία οὒτε τό νά κάνεις περιτομή οὒτε τό νά μήν κάνεις, ἀλλά ὃλοι εἶναι νέα δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ. Ὃσοι ἀκολουθοῦν αὐτή τήν ἂρχή, θά ἒχουν τήν εἰρήνη καί τό ἒλεος τοῦ Θεοῦ μαζί τους, αὐτοί καί ὃλος ὁ λαός τοῦ Θεοῦ. Στό ἑξῆς κανένας ἂς μή μοῦ δημιουργεῖ προβλήματα. Ἀρκετά ἒχω πάθει γιά τόν Ἰησοῦ, ὃπως δείχνουν τά σημάδια στό σῶμα μου. Ἡ χάρη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ εὒχομαι νἀ εἶναι μαζί σας, ἀδελφοί μου. Ἀμήν.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (Ἰωάν. γ΄ 13-17)

Εἶπεν ὁ Κύριος· Οὐδεὶς ἀναβέβηκεν εἰς τὸν οὐρανὸν εἰ μὴ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁ ὤν ἐν τῷ οὐρανῷ. Καὶ καθὼς Μωϋσῆς ὕψωσε τὸν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τὸν Υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν Υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. Οὐ γὰρ ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν Υἱὸν αὐτοῦ εἰς τὸν κόσμον ἵνα κρίνῃ τὸν κόσμον, ἀλλ' ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι' αὐτοῦ.

Μετάφραση

Εἶπεν ὁ Κύριος: «Κανένας δέν ἀνέβηκε στόν οὐρανό παρά μόνο ὁ Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου, πού κατέβηκε ἀπό τόν οὐρανό, καί πού εἶναι στόν οὐρανό. Ὅπως ὁ Μωυσῆς ὕψωσε τό χάλκινο φίδι στήν ἔρημο, ἔτσι πρέπει νά ὑψωθεῖ ὁ Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου, ὥστε ὅποιος πιστεύει σ΄ αὐτόν νά μή χαθεῖ ἀλλά νά ζήσει αἰώνια. Τόσο πολύ ἀγάπησε ὁ Θεός τόν κόσμο, ὥστε παρέδωσε στό θάνατο τό μονογενῆ τοῦ Υἱό, γιά νά μή χαθεῖ ὅποιος πιστεύει σ΄ αὐτόν ἀλλά νά ἔχει ζωή αἰώνια. Γιατί ὁ Θεός δέν ἔστειλε τόν Υἱό του στόν κόσμο γιά νά καταδικάσει τόν κόσμο, ἀλλά γιά νά σωθεῖ ὁ κόσμος δι΄ αὐτοῦ».

το είδαμε ΕΔΩ