γέροντος Δωροθέου: γράμματα στούς πιστούς

75 Τά δικαιώματα τῆς μητέρας καί τά δικαιώματα τοῦ ἐμβρύου. Δύο ἀντιλήψεις συγκρούονται στό θέμα τῶν ἐκτρώσεων. Πιστεύεις ὅτι εἶσαι μέλος τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων καί μέ ἀγάπη φέρνεις τό μωρό σου στόν κόσμο, σάν ἑνα πρόσωπο κατ’εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωση τού, τό ὁποῖο θά βοηθήσεις στόν ἀγώνα του γιά τήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ; Ἤ πιστεύεις ὅτι ἐσύ εἶσαι τό κέντρο τοῦ κόσμου καί ὅλα περιστρέφονται γύρω ἀπό σένα, δέν ὑπάρχει Θεός, ἀνθρώπινο γένος στό ὅποῖο ἀνήκεις, παρά μόνο ἐσύ καί ὁ ἐγωκεντρισμός σου; Ἡ ἀπόφασή σου νά σκοτώσεις τή ζωή μέσα σου, ἐσύ πού δημιουργήθηκες νά τήν γεννᾶς, δέ σοῦ λέω ὅτι εἶναι διαστροφή ἀλλά ἀστοχία σου νά ἀγαπήσεις κάτι ἔξω ἀπό σένα. Ἀκόμη καί ἡ φιλαυτία σου εἶναι ἄρρωστη. Μένει ὁ θρῆνος γιά τά ἑκατομμύρια ψυχές σέ ἀγέννητα σωματάκια. Θρῆνος γιά κάτι δικό μας πού πετάχτηκε ματωμένο στά σκουπίδια. Θρῆνος γιά τήν ἀναπηρία μας στό θέμα τῆς ἔλλειψης ἀγάπης, ὅπου ἡ τρυφερότητα ἐξοβελίζεται ἀπό τή ἐγωπαθή ἄρρωστημένη κακία μας.
Εἶναι ὁ θρῆνος ὅτι γι αὐτές τίς φόνισσες μάνες ὅλοι φταῖμε. Εἶναι μιά πτώση τοῦ γένους μας. Πῶς νά τίς ἀγαπήσουμε καί νά τίς θεραπεύσουμε; Μόνο ἐσύ μπορεῖς, βοήθησέ μας Θεέ μου