Οἱ ναοί, τά πνευματικά μας λιμάνια.

Ὅπως ἀκριβῶς ἕνα ἀπάνεμο και ἀκύμαντο λιμάνι προσφέρει ἀσφάλεια στά ἀραγμένα πλοῖα, ἔτσι καί ὁ Ἱερός ναός σώζει ἀπό τήν τρικυμία τῶν βιοτικῶν μεριμνῶν, ὅσους προστρέχουν σ’ αὐτόν. Ὁ ναός εἶναι ὁ χῶρος συναντήσεως τοῦ Θεοῦ και τοῦ ἀνθρώπου, τό κατ’ ἐξοχήν σχολεῖο τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Μόλις περάσεις τό κατώφλι του, αἰσθάνεσαι τή γαλήνη τοῦ Θεοῦ νά πλημμυρίζει τό ἐσωτερικό σου, μία αὔρα πνευματική νά δροσίζει τήν ψυχή σου. Ἡ πνευματική ἡσυχία πού σοῦ ἐμπνέει, σέ κάνει νά ξεχάσεις τίς καθημερινές σου φροντίδες

Ο Χριστός κοστίζει στα πάντα!!!!!!!

Πηγή

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν θέλει, ὁ Θεός δέν μπορεῖ!

Ο παντοδύναμος Θεός μπορεί σε κλάσμα δευτερολέπτου να χαλάσει όλην την κτίση και να την ξαναφτιάξει δισεκατομμύρια μεγαλύτερη και καλύτερη! Και ενώ ο Θεός μπορεί να κάνει τέτοιο θαύμα, δεν μπορεί να ''φτιάξει'' θέληση στον άνθρωπο. Όταν ο άνθρωπος δεν θέλει, ο Θεός δεν μπορεί! Ο Θεός θέλει τον άνθρωπο συνεργάτη. Και όσο ο άνθρωπος θέλει, τόσο ο Θεός δίδει. Δεν θέλει ο άνθρωπος; Ο Θεός δεν δίδει. Όλα εξαρτιώνται από την θέληση και την μετάνοια του ανθρώπου.Εμείς ''κανονίζουμε''

Οι Ορθόδοξοι Μπροστά στο Χάος της «Νέας Εποχής»

Γράφει ο π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός

1. Η εποχή μας σφραγίζεται καθοριστικά από μια νέα ιστορική συγκυρία, τη Νέα Παγκόσμια Τάξη πραγμάτων, ως στρατιωτικοπολιτική έκφραση της Νέας Εποχής, που ορίζεται αφετηριακά από τον πόλεμο του Κόλπου και την κατάρρευση του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού», το κενό του οποίου έσπευσε να καλύψει η αναδυθείσα παγκόσμια Μονοκρατορία, η Pax Americana, που μεταφέρει τον κόσμο μας αναδρομικά στην ενότητα της Pax Romana και σ’ ό,τι αυτή μπορεί να περικλείει για τον άνθρωπο και τον κόσμο. Όπως τότε, έτσι και σήμερα, η ανθρωπότητα εντάχθηκε σ’ ένα παγκόσμιο σύστημα πολιτικής και αξιών, που ελέγχει

Το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος για την Κυριακή 29 Δεκεμβρίου (Μετά την Χριστού Γέννησιν)

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (Γαλ. α΄ 11-19)

Αδελφοί, γνωρίζω ὑμῖν τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ' ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον· οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτό, οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι' ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἠκούσατε γὰρ τὴν ἐμὴν ἀναστροφήν ποτε ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ, ὅτι καθ' ὑπερβολὴν ἐδίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπόρθουν αὐτήν, καὶ προέκοπτον ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ ὑπὲρ πολλοὺς συνηλικιώτας ἐν τῷ γένει μου, περισσοτέρως ζηλωτὴς ὑπάρχων τῶν πατρικῶν μου παραδόσεων.

Πῶς ἔγινε ἡ ἀρχή τοῦ θεοδρόμου ἀστέρος που ὁδήγησε τους τρεῖς Μάγους εἰς τον Χριστόν(Αγ.Νικοδήμου Αγιορείτου)

[...]Διήγηση από τα Πνευματικὰ Γυμνάσματα» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, διὰ τὸ πῶς ἔγινε ἡ ἀρχὴ τοῦ θεοδρόμου ἀστέρος ποὺ ὁδήγησε τοὺς τρεῖς Μάγους εἰς τὸν Χριστόν. 

Εἶναι μία ἱστορία ποὺ μαρτυρεῖται ὡς ἀληθινὴ καὶ ὑπὸ τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ἀλλὰ καὶ ἄλλων πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας. Σύμφωνα μὲ αὐτήν, ὑπῆρχε εἰς τὴν Περσίαν ἕνας περίφημος ναὸς τῆς Θεᾶς Ἥρας, ὁ ὁποῖος εἶχε πολλὰ εἴδωλα, χρυσὰ καὶ ἀργυρὰ καὶ εὑρίσκετο πλησίον τῶν βασιλικῶν ἀνακτόρων. Μία ἡμέρα λοιπόν έπῆγε εἰς τὸν ναὸν ὁ βασιλεὺς τῆς Περσίας μὲ τὸν ἱερέαν τῶν εἰδώλων καὶ ἔμειναν ἄναυδοι μπροστὰ εἰς ἕνα ἐκπληκτικὸ θέαμα. Ὅλα τὰ εἴδωλα εἶχαν ἀρχίσει νὰ χορεύουν καὶ νὰ παίζουν μουσικὴ εὑρισκόμενα μέσα σὲ ἐκστατικὴ χαρά.

Μάλιστα, γυρίζοντας πρὸς τὸ μέρος τοῦ βασιλέως, τοῦ εἶπαν ὅλα μαζὶ τὰ ἑξῆς: «Σήμερα ἀπὸ τὴν Δέσποινα Πηγή, ποὺ τὸ ὄνομά της εἶναι Μαρία, θὰ ἀναβλύσῃ τὸ ἀθάνατο ὕδωρ. Θὰ γεννήσῃ παιδίον, τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ

«Εσύ είσαι ο καρπός μου, εσύ είσαι η ζωή μου», λέει η Παναγία στον Χριστό (Σύναξη της Θεοτόκου)

Π.Θεμιστοκλής Μουρτζανός 

Μοναδική η ομορφιά της εκκλησιαστικής ποίησης! «Εσύ είσαι ο καρπός μου, εσύ είσαι η ζωή μου», λέει η Παναγία στον Χριστό, σύμφωνα με τον ποιητή του Οίκου του Όρθρου της 26ης Δεκεμβρίου, στον οποίο πρωταγωνιστεί η Υπεραγία Θεοτόκος.

Την δεύτερη ημέρα κάθε μεγάλης γιορτής θυμόμαστε το πρόσωπο εκείνο που υπήρξε συμπρωταγωνιστής. Ανήμερα γιορτάζουμε και θυμόμαστε τον Θεάνθρωπο και όσα έκανε για μας.

Την δεύτερη μέρα γιορτάζουμε τον άνθρωπο που μας δείχνει τα όριά μας, τα οποία φτάνουν στην συνάντηση με τον Θεάνθρωπο και γίνονται πηγή μίμησης και αγιότητας.

Πουθενά αλλού δεν καταξιώνεται ο άνθρωπος, παρά μόνο στην πίστη.

Ὁ Φώτης Κόντογλου γιὰ τὰ Χριστούγεννα

Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Τὸ Ἀϊβαλὶ ἡ πατρίδα μου»

Τὴν πνευματικὴ χαρὰ καὶ τὴν οὐράνια ἀγαλλίαση ποὺ νοιώθει ὁ χριστιανὸς ἀπὸ τὰ Χριστούγεννα, δὲν μπορεῖ νὰ τὴ νοιώσει, μὲ κανέναν τρόπο, ὅποιος τὰ γιορτάζει μοναχὰ σὰν μία συγκινητικὴ συνήθεια, ποὺ εἶναι δεμένη περισσότερο μὲ τὶς συνηθισμένες χαρὲς τοῦ κόσμου, μὲ τὸν χειμώνα, μὲ τὰ χιόνια, μὲ τὸ ζεστὸ τζάκι.

Μοναχὰ ὁ ὀρθόδοξος χριστιανὸς γιορτάζει τὰ Χριστούγεννα

σεβ. Σιατίστης Παύλος: Ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ

Ὁ, νῦν, σε­βα­σμι­ώ­τα­τος Σι­α­τί­στης ἀ­πο­φα­σί­ζον­τας νὰ μᾶς μι­λή­σει γιὰ τὰ Χρι­στού­γεν­να, μᾶς μι­λᾶ γιὰ τὰ πάν­τα: Συν­δέ­ει τὴν ἀ­ναν­θρώ­πη­ση τοῦ Θε­οῦ μὲ τὴν πτώ­ση τοῦ ἀν­θρώ­που καὶ μᾶς βο­η­θᾶ νὰ δι­α­κρί­νου­με τὰ κα­θέ­κα­στα τῆς προ­πα­το­ρι­κῆς ἁ­μαρ­τί­ας ὡς μιὰ δι­α­δο­χὴ γε­γο­νό­των ποὺ ἀ­φη­γεῖ­ται σφαι­ρι­κώ­τε­ρα, βα­θύ­τε­ρα καὶ ἐν τέ­λει ἀ­κρι­βέ­στε­ρα ἀ­πὸ ὁ­ποια­δή­πο­τε ἄλ­λη αὐ­τὸ κα­θ­αυ­τὸ τό, τρέ­χον, ἱ­στο­ρι­κό μας πα­ρόν!

Ἐκ­φω­νή­θη­κε στὰ τέ­λη τῆς δε­κα­ε­τί­ας τοῦ '90, στὴν Κύπρο.

Πηγή

Άγιος Παίσιος: Πως πρέπει να είναι η σχέση μας με τους άλλους

Πολύ βοηθάει το να είναι κανείς απλός στις σχέσεις του με τους άλλους, να έχη για αυτούς πάντοτε καλό λογισμό και να μην παίρνη όλους τους ανθρώπους στα σοβαρά. Να αποφεύγη τις συζητήσεις που γίνονται δήθεν για πνευματική ωφέλεια και φέρνουν μάλλον πονοκέφαλο. Να μην περιμένη πνευματική κατανόηση από ανθρώπους που δεν πιστεύουν στον Θεό. Καλύτερα να εύχεται για αυτούς να τους συγχωρήση ο Θεός και να τους φωτίση. Να μιλάη

Ντοκιμαντέρ για τον Γέροντα Εφραίμ της Αριζόνας: Η κοιλάδα της Πίστης

Πηγή

O μοναχός και η απορία του. ( Ιεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος )

Κάποιος νέος μοναχός είχε μία απορία:

''Πώς ο σατανάς αντιλαμβάνεται την νοερά προσευχή του ανθρώπου και απομακρύνεται απ' αυτόν, εφόσον δεν έχει τη δύναμη να του διαβάσει το πνεύμα δηλ. δεν γνωρίζει το τι σκέφτεται ο άνθρωπος μέσα του''.

Ένα βράδυ, του παρουσιάζεται μια Αγία στον ύπνο και του λέει:

- Νίκο (έτσι τον έλεγαν) έχεις την απορία, πως ο σατανάς

Eσύ, ακούς το Θεό ; ( Αγio Νικολάου Βελιμίροβιτς )

Στον έμπορο Σ.Τ., τον οποίο «ο Θεός δεν ακούει».

Παραπονιέσαι, ότι ο Θεός δεν ακούει τις προσευχές σου. Σε πολλές δυσκολίες προσευχόσουν στον Θεό, και ποτέ δεν σε έσωσε από καμία! Πως όχι, αναρωτιέμαι, αφού ιδού εσύ επέζησες από τις δυσκολίες;

Από τη γυναίκα, λοιπόν, μη ζητάς λεφτά, αλλά αρετές

Είναι δυνατό ν’ αδιαφορείς για τα σπουδαι­ότερα και να φροντίζεις για τα ασήμαντα;

Δυστυχώς, όμως, σε όλα αυτό κάνουμε.

Αν αποκτήσουμε παιδί, νοιαζόμαστε όχι για το πως θα γίνει καλός άνθρω­πος, αλλά για το πως θα του εξασφαλίσουμε πλούτη· όχι για το πως θ’ αποκτήσει καλούς τρόπους, αλλά για το πως θα έχει πολλούς πόρους.

Στο επάγγελμά μας, πάλι, δεν κοιτάμε πως θα το ασκήσουμε τίμια, αλλά πως θα μας φέρει μεγάλα κέρδη.

Όλα, λοιπόν, γίνονται για τα λεφτά.

Μας έχει κυριέψει ο έρωτας του χρήματος,

Τότε, όλοι χαιρόμαστε, γιατί νοιώθουμε ενωμένοι με την Αγάπη Αυτή που είναι ο Θεός...

Μου γράφεις για την Αγάπη..

Ναι. Γίνεται κάπως έτσι:

Ο Θεός «βρέχει» την Αγάπη Του πάνω μου.

Αν την κρατήσω για τον εαυτό μου, θα πεθάνω γιατί δεν θα αντέξω την Δύναμη Της.

Αν με όλην αυτήν την Φωτιά, αγαπήσω τον άλλον, γνωρίζοντας ότι είναι δικιά Του η Αγάπη, τότε συμβαίνουν καταπληκτικά πράγματα σ’ αυτόν τον άλλον -που στην πραγματικότητα “ελκύστηκε” από τον Θεό για να

Ο γέροντας που μετέτρεψε τις ερήμους σε «αγιασμένους τόπους»

Πηγή

Το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος για την Κυριακή 22 Δεκεμβρίου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (Ἑβρ. ια΄ 9-10, 32-40)

Aδελφοί, πίστει παρῴκησεν Ἀβραάμ εἰς τήν γῆν τῆς ἐπαγγελίας ὡς ἀλλοτρίαν, ἐν σκηναῖς κατοικήσας μετὰ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ τῶν συγκληρονόμων τῆς ἐπαγγελίας τῆς αὐτῆς· ἐξεδέχετο γὰρ τὴν τοὺς θεμελίους ἔχουσαν πόλιν, ἧς τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ Θεός. Καὶ τί ἔτι λέγω; Ἐπιλείψει με γὰρ διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καί Σαμψών καί Ἰεφθάε, Δαυῒδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν, οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν

ΩΡΑΙΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΡΩΜΑΙΙΚΑ!

Αυτά τα Χριστούγεννα, τα Φώτα, η Πρωτοχρονιά, για πολλούς ανθρώπους δεν θα είναι καθόλου γιορτές και χαρούμενες μέρες, αλλά μέρες που φέρνουνε θλίψη και δοκιμασία. Δοκιμάζονται οι ψυχές εκείνων που δεν είναι σε θέση να χαρούνε, σε καιρό που οι άλλοι χαίρουνται. Παρεκτός από τους ανθρώπους που είναι πικραμένοι από τις συμφορές της ζωής, τους χαροκαμένους, τους αρρώστους, οι περισσότερο, πικραμένοι, είναι

ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ.

ΓΕΡΟΝΤΑ Νεκτάριε, πως το βλέπετε, θα πάμε τελικά στον Παράδεισο;

-Ουουου… ούτε απ’έξω δεν θα περάσουμε τέτοιοι που είμαστε. Απάντησε χαριτολογώντας.

-Και τι θα γίνει τότε;

-Θα κάνουμε απεργία και θα μας βάλει έτσι ο θεός στον Παράδεισο.

Γι’αυτό και η νηστεία είναι σαν μία μικρή απεργία πείνας. Ζητάμε από τον θεό τα αιτήματά μας με

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης: Κάνε τον κόπο να περάσεις έστω και μια μοναδική μέρα της ζωής σου σύμφωνα με τις εντολές του Θεού...

Κάνε τον κόπο να περάσεις έστω και μια μοναδική μέρα της ζωής σου σύμφωνα με τις εντολές του Θεού. Θα διαπιστώσεις μόνος σου, θα το νιώσεις με την καρδιά σου, πόσο όμορφο είναι να εκπληρώνεις το θέλημά Του. Το θέλημα του Θεού είναι η ζωή μας.

Μαρτυρία:«Ο γέροντας Εφραίμ ήρθε και έκανε μία μεγάλη σκάλα από τη γη στον ουρανό»

Ο π. Αντώνιος Μοσχονάς, συνταξιούχος εφημέριος στο Tucson, από τους βασικούς συνεργάτες και συμπαραστάτες του Γέροντα Εφραίμ στην περιοχή, αναφέρει:

«Εμείς οι ιερείς και οι αρχιερείς στην Αμερική για 70 χρόνια περίπου προσπαθούσαμε να φέρουμε τον κόσμο στις εκκλησίες κάνοντας φεστιβάλ. Δηλαδή διοργανώναμε γιορτές και πανηγύρια και προσφέραμε ποτά, φαγητά, χαρά, διασκέδαση και άλλα παρόμοια. Είχαμε ξεχάσει την προσευχή το κομποσχοίνι την εξομολόγηση τη νηστεία, την άσκηση, την παράδοση της Εκκλησίας μας.

Μόρφου Νεόφυτος: Τὰ τέσσερα στεφάνια τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Ἐφραὶμ τῆς Ἀριζόνας

Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου κατὰ τὴν ἀγρυπνία τῆς ἑορτῆς τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνος τοῦ θαυματουργοῦ, ποὺ τελέσθηκε στὴν ἱερὰ μονὴ Παναγίας Παντανάσσης στὸν Κοτσιάτη, τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Ταμασοῦ καὶ Ὀρεινῆς (11-12.12.2019).

Δείτε παρακάτω την ομιλία:

Ἀποκαλύψεις τοῦ Γέροντος Ἐφραίμ τῆς Ἀριζόνας…

Συνομιλήτρια: Μάχη με ποιους;

Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: 

Τους δαίμονες.

Συνομιλήτρια: Τους βλέπατε;

Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ:

 Ναι, όπως βλέπω τους ανθρώπους.

Βλέπετε την φωτογραφία αυτή του Γέροντα Ιωσήφ, του Ησυχαστή. Είχα μεγάλο Γέροντα, ήταν πυρ – πυρ, άνθρωπος φαινόμενο. Όλο τα επουράνια σκέπτονταν, μ’ αυτά ζούσε.Δύο λέξεις μας έλεγε συνεχώς, υπομονή, υπομονή και προσευχή και εδώ μας βοηθάει, όσο του επιτρέπει η Πρόνοια του Θεού. Σαν

ΑΣΚΗΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ Α’ – ιδ΄. Τατιανή Σαββίδου

Ασκητές μέσα στον κόσμο – Μέρος Α’

Η ἀ­εί­μνη­στη Τα­τια­νή Σαβ­βί­δου γεν­νή­θηκε τό ἔ­τος 1905 στό Κάρς τῆς Μ. Ἀ­σί­ας. Ἡ οἰ­κο­γέ­νειά της ἦ­ταν πο­λυ­με­λής καί ἐκ πα­ρα­δό­σε­ως πι­στή καί εὐ­λα­βής. Λό­γῳ τοῦ Ρωσ­σοτουρ­κι­κοῦ πο­λέ­μου ἀ­να­γκά­στη­καν νά κα­τα­φύ­γουν στά μέ­ρη τῆς Οὐ­κρα­νί­ας. Ἐ­κεῖ ἡ Τα­τια­νή τε­λεί­ω­σε τό Δη­μο­τι­κό σχο­λεῖ­ο καί ἔ­μα­θε ρωσ­σι­κά ἄ­πται­στα. Ὅ­ταν ὅ­μως ἐ­πε­κρά­τη­σαν οἱ κομ­μου­νι­στές, ἦλ­θε ἡ οἰ­κο­γέ­νειά της στήν Ἑλ­λά­δα τό ἔ­τος 1922. Ἡ Τα­τια­νή ἦ­ταν τό­τε πε­ρί­που 17 ἐ­τῶν. Ὁ πρῶ­τος τό­πος πού στάθ­μευ­σαν ἦ­ταν ἡ Μα­κρό­νη­σος ὅ­

Γέροντος Δωροθέου: "Ἡ εὐχαριστία στόν Θεό εἶναι καί δοξολογία..."

Ἡ εὐχαριστία εἶναι ἔκφραση κάθε θεοφιλοῦς ψυχῆς. Ὁ ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης ἔλεγε ὅτι ἕνα "δόξα Σοι ὁ Θεός" ἰσοδυναμεῖ μέ χίλια "Κύριε ἐλέησον". Ἡ εὐχαριστία στόν Θεό εἶναι καί δοξολογία. Τό "εὐχαριστῶ" εἶναι σάν τό "δόξα Σοι". Ἄν ἀναλογιστεῖς ὅτι ὅλα ὅσα ἔχουμε  εἶναι εὐεργεσία, ταπεινώνεται ὁ λογισμός σου καί ἡ ψυχή σου ἀβίαστα ἐκφέρει τό: "Εὐχαριστῶ, Κύριέ μου, δόξα Σοι".

Μέ τήν εὐλογία τοῦ Γέροντος Δωροθέου 

“Γράμματα στους Αδελφούς, τόμος Β΄, ἡμερολόγιο” – Ἀρχιμ. Δωρόθεος Τζεβελέκας
Ἱερό Ἡσυχαστήριο Ἁγίου Γεωργίου, Αὔρα Καλαμπάκας 2019

Πηγή

Η ταπείνωση των Χριστουγέννων

Ενώπιον της αγίας φάτνης ας ομολογήσουμε ειλικρινά ότι απατηθήκαμε προσκυνώντας αλλότριους θεούς, θυσιάζοντας σε ξένα είδωλα. Νομίσαμε τους εαυτούς μας ελεύθερους κι ευτυχισμένους. Ανομήσαμε, παρακούσαμε, τίποτε δεν συντηρήσαμε απ’ όσα ωραία μας ζήτησε. Όμως ο Χριστός έρχεται και για μας, γιατί είναι πάντοτε πλούσιος σε αγαθότητα. Η απογοήτευση μας κούρασε αλλά και μας ταπείνωσε. Η ταπείνωση

«Ὅσο σὲ ἕνα λαὸ ἡ ψυχὴ εἶναι ζωντανὴ καὶ δυνατή, τίποτε δὲν χάνεται»

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

«Νὰ παραδοθεῖ μὲ τὴ δύναμη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ, ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς στὸ σατανᾶ γιὰ τὸ σωματικό του ἀφανισμό, ἔτσι ὥστε νὰ σωθεῖ τὸ πνεῦμα του τὴν ἡμέρα τοῦ Κυρίου (Α’ Κορινθ. 5: 5).

Τί εἶναι ἀκριβὸ καὶ τί εἶναι φθηνό;

«Όταν είστε αδύνατοι πνευματικά να λέτε αυτή την προσευχή...»

«Πώς να πολεμούμε εναντίον των κακών λογισμών»; δεν μου είναι δύσκολο να σας πω το πώς, διότι η απάντηση βρίσκεται στα γραπτά του Γέροντος Σιλουανού.

Εξαρτάται από εμάς να αλλάξουμε μια σκέψη, αν συγκεντρώσουμε το νου μας σε κάτι άλλο.

Αν σκέφτομαι ότι κάποιος από τους αδελφούς μου με πλήγωσε με τον λόγο του, αντί να ζήσω οδυνηρά αυτή την πληγή, σκέφτομαι

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο για την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου, ΙΑ΄ΛΟΥΚΑ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Προς Τιμόθεον Β΄ (α΄ 8-18)

Τέκνον Τιμόθεε, μὴ ἐπαισχυνθῇς τὸ μαρτύριον τοῦ Κυρίου ἡμῶν μηδὲ ἐμὲ τὸν δέσμιον αὐτοῦ, ἀλλὰ συγκακοπάθησον τῷ εὐαγγελίῳ κατὰ δύναμιν Θεοῦ, τοῦ σώσαντος ἡμᾶς καὶ καλέσαντος κλήσει ἁγίᾳ, οὐ κατὰ τὰ ἔργα ἡμῶν, ἀλλὰ κατ’ ἰδίαν πρόθεσιν καὶ χάριν, τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ πρὸ χρόνων αἰωνίων, φανερωθεῖσαν δὲ νῦν διὰ τῆς ἐπιφανείας τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ

Αν κάποιος επιχειρούσε ν΄ανοίξει την δική μας καρδιά, ποιον θα έβρισκε μέσα;

Κάποιο αγοράκι μπήκε επειγόντως στις Πρώτες Βοήθειες ενός νοσοκομείου. 

Ύστερα από επείγουσες εξετάσεις, ο γιατρός αποφάνθηκε τα εξής: 

«Θα ανοίξω την καρδιά σου…»

Το αγοράκι τον διέκοψε απότομα: 

«Μέσα στην καρδιά μου θα βρείτε το Χριστό»

Ο χειρουργός τον κοίταξε περίεργα και καθώς δεν πίστευε, σούφρωσε τα φρύδια του και του είπε:

«Θα ανοίξω την καρδούλα σου για να διαπιστώσω τις βλάβες που σου προκάλεσε η αρρώστια σου…»

Αγγέλους έσχε συλλειτουργούντας…

π.Στέφανος Αναγνωστόπουλος

Μια Κυριακή ο Άγιος λειτουργούσε μόνος του. Όλο το εκκλησίασμα έψαλλε. Μετά το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα αμέτρητες αγγελικές φωνές άρχισαν να ψάλλουν. Οι πάντες βουβάθηκαν. Και από την έκπληξη, και από το θαυμασμό, και από το δέος, και από τον φόβο.

Και όταν ο Άγιος Σπυρίδων είπε προς τον λαόν «Ειρήνη πάσι», άγγελοι και αρχάγγελοι, Σεραφείμ και Χερουβείμ, Θρόνοι, Κυριότητες,

Τρεις πνευματικοί λόγοι, δια στόματος του μακαριστού Γέροντα Εφραίμ, Αριζόνας

1. Η μεγαλύτερη οδύνη είναι ν’ αγαπά κάποιος μέχρι τέλους.

Ο Χριστός αγάπησε τόσο πολύ,

ώστε παραδόθηκε σε φρικτό θάνατο.

Οι Άγιοι το ίδιο.

2. Μη λυπάσαι για τίποτε άλλο,

παρά, όταν δεν κάνεις σε καμιά υπόθεση υπομονή.

Και, τούτο, διότι ανυπομονώντας ζημιώνεσαι μισθό αιώνιο και παρρησία.

Προσεύχου, για να σου προσθέσει ο Κύριος

πλούτο υπομονής και μακροθυμίας,

Η Θέωση του Ανθρώπου (Ομιλία Γέροντα Δωροθέου)

Ομιλία 8 Δεκεμβρίου 2019
Άγιος Νικόλαος ,Λάρισα, ΕΡΩ

Ο γέροντας Εφραίμ της Αριζόνα: Ένα εικονογραφικό ταξίδι

Πηγή

Το Ψαλτήρι λειτουργεί ως «κόπανος» που διώχνει τα κακούδια (δαιμόνια)

Ο Κυρ-Παντελής ταξίδευε με το τραίνο προς Θεσσαλονίκη και διάβαζε το Ψαλτήριο.

Ένα παράξενο γεγονός όμως σημάδεψε το ταξίδι του. Καθώς διάβαζε, μία κοπέλλα που καθόταν τρία-τέσσερα καθίσματα πιο μπροστά, άρχισε να ...διαμαρτύρεται και να φωνάζει!

Στην αρχή δεν έδωσε σημασία και πίστεψε πώς κάποια παρεξήγηση έγινε με το διπλανό της. Όταν όμως ο κυρ-Παντελής είδε, πώς ο ελεγκτής-εισπράκτορας ερχόταν προς το μέρος του απόρρησε...

– Αγαπητέ κύριε, μπορείτε να σταματήσετε να διαβάζετε αυτό το βιβλίο γιατί ενοχλείτε;

– Μα το διαβάζω από μέσα μου! απάντησε εκείνος φανερά απορρημένος.

Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας: Όλα τα πάθη έχουν την αφετηρία τους στον εγωισμό

Όλα τα πάθη, όλα τα αμαρτήματα, όλες οι πτώσεις, έχουν την αρχή τους, την αφετηρία τους στον εγωισμό. Μεγάλο κακό. Δεν αφήνει τον άνθρωπο ήσυχο· τον τυραννά νύχτα – μέρα. Όλοι γενικά οι άνθρωποι πάσχουν από αυτό το κακό, και περισσότερο από όλους εγώ ο αμαρτωλός…

Όταν κάποιος μας ελέγξει, μας προσβάλει, αμέσως μέσα μας γίνεται ένα κλώτσημα, μια δυσκολία εσωτερική, μια στενοχώρια, ένας πνιγμός, μια πίεση που μας σπρώχνει να αντιμιλήσουμε, να ανταποδώσουμε, να θυμώσουμε σ’ αυτόν τον άνθρωπο που μας έκανε τον μεγάλο. Εκείνη την ώρα χρειάζεται σφίξιμο, χρειάζεται να καταπιούμε μέσα βαθειά στη ψυχή μας, το φαρμάκι αυτό του εγωισμού.

Ταπείνωση: Το Κλειδί της πόρτας του Ουρανού

Λοιπόν, ἀδελφέ, ἂν ἀγαπᾷς τὴν εἰρήνη τῆς καρδιᾶς, ἀγωνίζου νὰ εἰσέλθης σ᾿ αὐτὴν ἀπὸ τὴν πόρτα τῆς ταπεινώσεως (γιατὶ δὲν ὑπάρχει ἄλλη εἴσοδος σ᾿ αὐτὴν ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ταπείνωσι).

Γιὰ νὰ ἀποκτήσῃς ὅμως τὴν ταπείνωσι, πρέπει νὰ ἀγωνισθῇς καὶ νὰ κοπιάσης (καὶ ἰδιαιτέρως στὴν ἀρχή) στὸ νὰ ἀγκαλιάσης ὅλες τὶς θλίψεις καὶ ἐναντιότητες ὡς ἀγαπητές σου ἀδελφές, στὸ νὰ ἀποφεύγῃς κάθε δόξα καὶ τιμή, ἐπιθυμώντας νὰ καταφρονῆσαι ἀπὸ τὸν καθένα καὶ νὰ μὴν ὑπάρχη

Όταν του μοιάσουμε...

Τις προάλλες συναντήθηκα με ένα γέροντα που αγαπώ πολύ. Είδες ποτέ τον Χριστό γέροντα τον ρώτησα. «Ναι πάτερ μου», μονολόγησε, με συστολή. 

«Πώς είναι Γέροντα;» 

«Όπως στα Ευαγγέλια πάτερ μου, αγνός, αγαθός, απλός και προσιτός». 

«Και πότε συνέβη αυτό», ήταν η αμέσως επόμενη γεμάτη θάμβος ερώτηση μου. «Όταν αγάπησα πολύ δίχως να περιμένω τίποτα πάτερ μου», ψιθύρισε ο γέροντας με χαμηλωμένα τα μάτια του,

Προσέχετε την γλώσσαν σας και τον νουν σας... ( Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεϊτης )

Η σωτηρία δεν κερδίζεται, όταν ημείς αργολογώμεν ή όταν διερχώμεθα τας ημέρας μας χωρίς υπολογισμόν.

Προσέχετε την γλώσσαν σας και τον νουν σας, διότι η φυλακή αυτών γεμίζει την ψυχήν από φως Θεού.

Εκείνος όμως που έχει αχαλίνωτον το στόμα του, αποταμιεύει εις την ψυχήν του ποικιλίαν ακαθαρσιών.

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεϊτης

Πηγή

«Καλὸ εἶναι νὰ ὑπάρχεις, ἀλλὰ νὰ ζεῖς εἶναι ἄλλο πρᾶγμα»

Οἱ ἄνθρωποι καταντήσανε σὰν ἄδεια κανάτια, καὶ προσπαθοῦν νὰ γεμίσουν τὸν ἑαυτό τους, ρίχνοντας μέσα ἕνα σωρὸ σκουπίδια, ἐκθέσεις μὲ τερατουργήματα, μπάλλες, ὁμιλίες καὶ ἀερολογίες, καλλιστεία, ποὺ μετριέται η ἐμορφιὰ μὲ τὴ μεζούρα, ἠλίθιους καρνάβαλους, συλλόγους λογῆς-λογῆς μὲ γεύματα καὶ μὲ σοβαρὲς συζητήσεις γιὰ τὸν ἴσκιο τοῦ γαϊδάρου, συνδέσμους ἀφιερωμένους στοὺς ἀποθεωμένους ἄνδρας τῆς Εὐρώπης κι ἕνα

Απόστολος και Ευαγγέλιο Κυριακή 8 Δεκεμβρίου, Ι΄ΛΟΥΚΑ η θεραπεία της συγκύπτουσας

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Προς Εφεσίους (δ΄ 1 – 7)

Ἀδελφοί, παρακαλῶ ὑμᾶς ἐγὼ ὁ δέσμιος ἐν Κυρίῳ ἀξίως περιπατῆσαι τῆς κλήσεως ἧς ἐκλήθητε, μετὰ πάσης ταπεινοφροσύνης καὶ πρᾳότητος, μετὰ μακροθυμίας, ἀνεχόμενοι ἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ, σπουδάζοντες τηρεῖν τὴν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης.

Ἓν σῶμα καὶ ἓν Πνεῦμα, καθὼς καὶ ἐκλήθητε ἐν μιᾷ ἐλπίδι τῆς κλήσεως ὑμῶν· εἷς Κύριος, μία πίστις, ἓν βάπτισμα· εἷς Θεὸς καὶ

Αγίου Νικολάου: Συγκλονιστικό Θαύμα

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ: Ένα αληθινό γεγονός που συντάραξε και έφερε σε μετάνοια εκατοντάδες ανθρώπους στην πόλη Κουιμπίσεβ (σημερινή Σαμάρα) της Σοβιετικής Ρωσίας το έτος 1956.

 Στην πόλη Κουιμπίσεβ ζούσε μία οικογένεια: η ευσεβής μητέρα και η κόρη της Ζωή. Το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς (31 Δεκεμβρίου) του 1956 η Ζωή προσκάλεσε επτά φίλες της και άλλους τόσους νεαρούς σε δείπνο και χορό.

Τότε ήταν η νηστεία των Χριστουγέννων(1) και η μητέρα παρακάλεσε την Ζωή να μην προγραμματίσει μια εσπερίδα με χορούς και φαγητό , αλλά η κόρη επέμενε στο δικό της. Εκείνο το βράδυ η μητέρα πήγε στην Εκκλησία να προσευχηθεί.

Μαζεύτηκαν οι καλεσμένοι , αλλά ο αρραβωνιαστικός της Ζωής δεν είχε έρθει ακόμη. Το όνομα του ήταν Νικόλαος. Οι κοπέλες και τα αγόρια χωρίσθηκαν σε ζευγάρια και άρχισαν το χορό. Η Ζωή έμεινε μόνη της. Από αμηχανία χωρίς να πολυσκεφθεί , κατέβασε την εικόνα του αγίου Νικολάου του Θαυματουργού από τον τοίχο και είπε: «Θα πάρω αυτόν τον Νικόλα και θα πάω να χορέψω μαζί του», χωρίς να δίνει σημασία εν τω μεταξύ στις φίλες της, οι οποίες την συμβούλευσαν να μη κάνει αυτήν την βλάσφημη ενέργεια, αλλά η Ζωή απάντησε με θράσος: «Αν υπάρχει Θεός, ας με τιμωρήσει!»

Άρχισε να χορεύει , έκανε δύο γύρους , οπότε ξαφνικά

Πῶς θά ξέρουμε ὅτι ζοῦμε σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἤ ὄχι;

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Οἱ λογισμοὶ καθορίζουν τὴ ζωή μας», Βίος καὶ διδαχὲς τοῦ γέροντα Θαδδαίου τῆς Βιτόβνιτσα, σέλ. 210, Ἐκδόσεις: «Ἐν πλῶ»

Ἂν εἶστε θλιμμένοι γιὰ ὁποιονδήποτε λόγο, αὐτὸ σημαίνει ὅτι δὲν ἔχετε δοθεῖ στὸν Θεό, ἔστω κι ἂν ἐξωτερικὰ ἔτσι μπορεῖ νὰ φαίνεται. Ὅποιος ζεῖ σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ δὲν ἔχει σκοτοῦρες. Ὅταν χρειάζεται κάτι, ἁπλὰ προσεύχεται γι’ αὐτό. Ἂν δὲν τοῦ δίδεται αὐτὸ ποὺ ζητᾶ , ἐπιχαίρει σὰν νὰ τοῦ δόθηκε. Μία ψυχὴ ποὺ ἔχει δοθεῖ στὸν Θεὸ δὲν φοβᾶται τίποτα, οὔτε καν τοὺς ληστές, τὴν ἀρρώστια ἢ τὸν θάνατο. Μία τέτοια ψυχή, μπροστὰ σὲ ὅ,τι κι ἂν συμβεῖ, ἀναφωνεῖ: «Ἦταν θέλημα Θεοῦ». Ἐδῶ στὴ γῆ μᾶς ἔχει δοθεῖ ἡ εὐκαιρία νὰ κατανικήσουμε κάθε κακὸ μὲ εἰρήνη καὶ ἡσυχία. Μποροῦμε νὰ ἔχουμε εἰρήνη ὅταν ζοῦμε σὲ περιβάλλον ἥσυχο καὶ εἰρηνικό, ἀλλὰ αὐτοῦ τοῦ....