25 Μαρτίου 2023

Γέροντος Δωροθέου:«Τοῦτο τό γένος ἐν οὐδενί δύναται ἐξελθεῖν εἰ μή ἐν προσευχῆ καί νηστεία» Μελέτη στό εὐαγγελικό ανάγνωσμα

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΑΣ)

Μελέτη στό εὐαγγελικό ανάγνωσμα

Στήν πορεία του γιά τήν ἕνωσή του μέ τόν Θεό ὁ ἄνθρωπος θά συναντήσει ὁπωσδήποτε ἀντίσταση ἀπό τό γένος τῶν δαιμόνων. Ἡ ὅλη ἀσκητική τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μέ ἔμφαση στήν προσευχή καί τήν νηστεία, ἐπιτρέπει μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ τήν νικηφόρα διάβαση.

Οἱ δαίμονες εἶναι πεπτωκότες ἄγγελοι. Ἡ πτώση τους συνέβη πρίν τήν δημιουργία τοῦ Ἀδάμ καί μισοῦν τούς ἀνθρώπους. Ὁ Χριστός

Γέροντος Δωροθέου: «ἵνα ἰσχυράν παράκλησιν ἔχωμεν...κρατῆσαι τῆς προκειμένης ἐλπίδος»(μελέτη στο αποστολικό ανάγνωσμα)

 

Μελέτη στο αποστολικό ανάγνωσμα

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ ( ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΑΣ)

Ἡ ἐλπίδα παίζει μεγάλο ρόλο στήν ζωή τῶν χριστιανῶν. Στήν πορεία τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, μετά τήν ἐνθάρρυνση πού μᾶς ἔδωκε ἡ Σταυροπροσκήνυση, τό σημερινό ἀποστολικό  ἀνάγνωσμα ἀναφέρεται στήν ἐλπίδα τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, ἡ ὁποία γίνεται βεβαιότητα διά τῆς πίστεως καί τῆς ἀνάμνησης τῆς μεθ’ ὅρκου ὑπόσχεσης τοῦ Θεοῦ στόν Ἀβραάμ. 

Ἡ ἐλπίδα τῶν μελλόντων ἀγαθῶν παραπέμπει στήν ἐσχατολογία τῆς

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Κυριακή 26 Μαρτίου 2023 - Δ΄ Νηστειών – Ιωάννου της Κλίμακος

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (Ἑβρ. στ΄, 13–20)

Αδελφοί, τῷ Ἀβραὰμ ἐπαγγειλάμενος ὁ Θεός, ἐπεὶ κατ' οὐδενὸς εἶχε μείζονος ὀμόσαι, ὤμοσε καθ' ἑαυτοῦ λέγων· «Ἦ μὴν εὐλογῶν εὐλογήσω σε καὶ πληθύνων πληθυνῶ σε»· καὶ οὕτω μακροθυμήσας ἐπέτυχε τῆς ἐπαγγελίας· Ἂνθρωποι μὲν κατὰ τοῦ μείζονος ὀμνύουσι, καὶ πάσης αὐτοῖς ἀντιλογίας πέρας εἰς βεβαίωσιν ὁ ὅρκος· ἐν ᾧ περισσότερον βουλόμενος ὁ Θεὸς ἐπιδεῖξαι τοῖς κληρονόμοις τῆς ἐπαγγελίας τὸ ἀμετάθετον τῆς βουλῆς αὐτοῦ, ἐμεσίτευσεν ὅρκῳ, ἵνα διὰ δύο πραγμάτων ἀμεταθέτων, ἐν οἷς ἀδύνατον ψεύσασθαι Θεόν, ἰσχυρὰν παράκλησιν ἔχωμεν οἱ καταφυγόντες κρατῆσαι τῆς προκειμένης ἐλπίδος· ἣν ὡς ἄγκυραν ἔχομεν τῆς ψυχῆς ἀσφαλῆ τε καὶ βεβαίαν καὶ εἰσερχομένην «εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος», ὅπου πρόδρομος ὑπὲρ ἡμῶν εἰσῆλθεν Ἰησοῦς, «κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ» ἀρχιερεὺς γενόμενος «εἰς τὸν αἰῶνα».

Μετάφραση

Αδελφοί, ὃταν ὁ Θεός ἔδωσε τήν ὑπόσχεσή του στόν Ἀβραάμ, ἐπειδή δέν ὑπῆρχε ἀνώτερος γιά νά ὁρκιστεῖ, ὁρκίστηκε στόν ἑαυτό του, λέγοντας: «Σού ὑπόσχομαι ὅτι θά σ΄ εὐλογήσω καί θά σοῦ δώσω πολλούς ἀπογόνους». Ἔτσι πῆρε ὁ Ἀβραάμ τήν ὑπόσχεση, καί μέ τήν ὑπομονή του πέτυχε τήν ἐκπλήρωσή της. Οἱ ἄνθρωποι ὁρκίζονται σέ κάποιον ἀνώτερό τους, κι ὁ ὅρκος δίνει γι΄ αὐτούς τέλος σέ κάθε ἀμφισβήτηση καί ὑποδηλώνει ἐπιβεβαίωση. Ὁ Θεός, λοιπόν, ἐπειδή ἤθελε νά δείξει πιό καθαρά σ΄ αὐτούς πού θά κληρονομοῦσαν τά ὅσα ὑποσχέθηκε, ὅτι ἡ ἀπόφασή του ἦταν ἀμετάκλητη, τήν ἐγγυήθηκε μέ ὅρκο. Γιά δύο λοιπόν ἀμετακίνητα πράγματα, γιά τά ὁποία εἶναι ἀδύνατο νά διαψευστεῖ ὁ Θεός, ἐμεῖς πού καταφύγαμε σ΄ αὐτόν ὀφείλουμε νά μείνουμε σταθεροί σ΄ αὐτά πού ἐλπίζουμε. Αὐτή μας ἡ ἐλπίδα μᾶς ἀσφαλίζει καί μᾶς βεβαιώνει σάν ἄγκυρα, καί μᾶς ὁδηγεῖ στά ἐνδότερα τοῦ καταπετάσματος, ὅπου μπῆκε πρίν ἀπό μας καί γιά χάρη μας ὁ Ἰησοῦς, ἀρχιερέας γιά πάντα ὅπως ὁ Μελχισεδέκ.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ( Μαρκ. θ΄, 17-31)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἂνθρωπος τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ λέγων. Διδάσκαλε, ἤνεγκα τὸν υἱόν μου πρὸς σέ, ἔχοντα πνεῦμα ἄλαλον. Καὶ ὅπου ἂν αὐτὸν καταλάβῃ, ῥήσσει αὐτόν, καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ, καὶ ξηραίνεται· καὶ εἶπον τοῖς μαθηταῖς σου ἵνα αὐτὸ ἐκβάλωσι, καὶ οὐκ ἴσχυσαν. Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς αὐτῷ λέγει· Ὦ γενεὰ ἄπιστος, ἕως πότε πρὸς ὑμᾶς ἔσομαι; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; φέρετε αὐτὸν πρός με. καὶ ἤνεγκαν αὐτὸν πρὸς αὐτόν. Καὶ ἰδὼν αὐτὸν εὐθέως τὸ πνεῦμα ἐσπάραξεν αὐτόν, καὶ πεσὼν ἐπὶ τῆς γῆς ἐκυλίετο ἀφρίζων. Καὶ ἐπηρώτησε τὸν πατέρα αὐτοῦ· Πόσος χρόνος ἐστὶν ὡς τοῦτο γέγονεν αὐτῷ; ὁ δὲ εἶπε· Παιδιόθεν. Καὶ πολλάκις αὐτὸν καὶ εἰς πῦρ ἔβαλε καὶ εἰς ὕδατα, ἵνα ἀπολέσῃ αὐτόν· ἀλλ' εἴ τι δύνασαι, βοήθησον ἡμῖν σπλαγχνισθεὶς ἐφ' ἡμᾶς. Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· Τὸ εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι. Καὶ εὐθέως κράξας ὁ πατὴρ τοῦ παιδίου μετὰ δακρύων ἔλεγε· Πιστεύω, Κύριε· βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ. Ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἐπισυντρέχει ὄχλος ἐπετίμησε τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ λέγων αὐτῷ· Τὸ πνεῦμα τὸ ἄλαλον καὶ κωφὸν, ἐγὼ σοι ἐπιτάσσω, ἔξελθε ἐξ αὐτοῦ καὶ μηκέτι εἰσέλθῃς εἰς αὐτόν. Καὶ κράξαν καὶ πολλὰ σπαράξαν αὐτόν ἐξῆλθε, καὶ ἐγένετο ὡσεὶ νεκρός, ὥστε πολλοὺς λέγειν ὅτι ἀπέθανεν. Ὁ δὲ Ἰησοῦς κρατήσας αὐτὸν τῆς χειρὸς ἤγειρεν αὐτόν, καὶ ἀνέστη. Καὶ εἰσελθόντα αὐτὸν εἰς οἶκον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπηρώτων αὐτόν κατ' ἰδίαν, ὅτι ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό. Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ. Καὶ ἐκεῖθεν ἐξελθόντες παρεπορεύοντο διὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ οὐκ ἤθελεν ἵνα τις γνῷ· ἐδίδασκε γὰρ τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χεῖρας ἀνθρώπων, καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ ἀποκτανθεὶς τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται.

Μετάφραση

Εκεῖνο τόν καιρό, κάποιος ἂνθρωπος πλησίασε τόν Ἰησοῦ καί τοῦ εἶπε: «Διδάσκαλε, ἔφερα σ΄ ἐσένα τό γιό μου, γιατί ἔχει μέσα του δαιμονικό πνεῦμα πού τόν κάνει ἄλαλο.Κάθε φορά πού τόν πιάνει, τόν ρίχνει κάτω καί τότε βγάζει ἀφρούς, τρίζει τά δόντια καί μένει ξερός. Εἶπα στούς μαθητές σου νά διώξουν αὐτό τό πνεῦμα, ἀλλά δέν μπόρεσαν». «Ἄπιστη γενιά!» ἀποκρίθηκε ὁ Ἰησοῦς. «Ὡς πότε θά εἶμαι μαζί σας; Πόσον καιρό ἀκόμη θά σᾶς ἀνέχομαι; Φέρτε μου ἐδῶ τό παιδί». Ἐκεῖνοι τοῦ τό ἔφεραν. Μόλις τό πνεῦμα εἶδε τόν Ἰησοῦ, ἀμέσως τάραξε τό παιδί, κι ἐκεῖνο ἔπεσε καταγῆς καί κυλιόταν βγάζοντας ἀφρούς. «Πόσο καιρός εἶναι πού τοῦ συμβαίνει αὐτό;» ρώτησε ὁ Ἰησοῦς τόν πατέρα τοῦ παιδιοῦ. Ἐκεῖνος ἀπάντησε: «Ἀπό μικρό παιδί. Πολλές φορές μάλιστα καί στή φωτιά τόν ἔριξε καί στά νερά γιά νά τόν ἐξολοθρέψει. Ἀλλά ἄν μπορεῖς νά κάνεις κάτι, σπλαχνίσου μας καί βοήθησέ μας». Ὁ Ἰησοῦς τοῦ εἶπε τοῦτο: «Ἐάν μπορεῖς νά πιστέψεις, ὅλα εἶναι δυνατά γι΄ αὐτόν πού πιστεύει». Ἀμέσως τότε φώναξε δυνατά ὁ πατέρας τοῦ παιδιοῦ καί εἶπε μέ δάκρυα: «Πιστεύω Κύριε! Ἀλλά βοήθησέ με, γιατί ἡ πίστη μου δέν εἶναι δυνατή». Βλέποντας ὁ Ἰησοῦς ὅτι συγκεντρώνεται κόσμος, πρόσταξε τό δαιμονικό πνεῦμα μ΄ αὐτά τά λόγια: «Ἄλαλο καί κουφό πνεῦμα, ἐγώ σέ διατάζω: βγές ἀπ΄ αὐτόν καί μήν ξαναμπεῖς πιά μέσα του». Βγῆκε τότε τό πνεῦμα, ἀφοῦ κραύγασε δυνατά καί συντάραξε τό παιδί. Ἐκεῖνο ἔμεινε ἀναίσθητο, ἔτσι πού πολλοί ἔλεγαν ὅτι πέθανε. Ὁ Ἰησοῦς ὅμως τό ἔπιασε ἀπό τό χέρι του, τό σήκωσε, κι αὐτό στάθηκε ὄρθιο. Ὅταν μπῆκε ὁ Ἰησοῦς στό σπίτι, τόν ρώτησαν οἱ μαθητές του ἰδιαιτέρως: «Γιατί ἐμεῖς δέν μπορέσαμε νά βγάλουμε αὐτό τό δαιμονικό πνεῦμα;» Κι ἐκεῖνος τούς ἀπάντησε: «Αὐτό τό δαιμονικό γένος δέν μπορεῖ κανείς νά τό βγάλει μέ τίποτε ἄλλο παρά μόνο μέ προσευχή καί νηστεία». Ἔφυγαν ἀπό ΄κεῖ καί προχωροῦσαν διασχίζοντας τή Γαλιλλαία. Δέν ἤθελε ὁ Ἰησοῦς νά μάθει κανείς ὅτι περνοῦσε ἀπό ΄κεῖ, γιατί δίδασκε τούς μαθητές του καί τούς ἔλεγε: «Ὁ Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου θά παραδοθεῖ σέ χέρια ἀνθρώπων, πού θά τόν θανατώσουν· τήν τρίτη ὅμως ἡμέρα μετά τό θάνατό του θ΄ ἀναστηθεῖ».

πηγή


Γέροντος Δωροθέου: Ευαγγελισμός της Θεοτόκου ή η Σύλληψη του Χριστού

 


O μακαριστός γέροντας Δωρόθεος μας αναλύει με σοφία και τρυφερότητα το μέγα αυτό μυστήριο του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου ή αλλιώς- όπως εξηγεί- της συλλήψεως του Χριστού.

"Σήμερα, λοιπόν, αυτή τη μέρα να ευγνωμονούμε το Θεό που μας έδωσε την Υπεραγία Θεοτόκο. Γιατί; Γιατί είναι το πιο άξιο πρόσωπο από όλους τους ανθρώπους που ζήσανε στη γη από τότε που υπάρχει ο Αδάμ μέχρι τον τελευταίο άνθρωπο, ο οποίος μπορούσε να πει: 
Γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά Σου και να εκπροσωπήσει όλο το ανθρώπινο γένος".

18 Μαρτίου 2023

Γέροντος Δωροθέου: Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως

 


Ομιλία του Μακαριστού Πατρός Δωροθέου στον Ι.Ν της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Καλαμπάκα 2014

Γέροντος Δωροθέου:«ἀπαρνησάτω ἑαυτόν…» Μελέτη στό εὐαγγελικό ανάγνωσμα

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ(ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ)

Μελέτη στό εὐαγγελικό ανάγνωσμα

Ἡ σημερινή Τρίτη Κυριακή τῶν Νηστειῶν εἶναι τό κέντρο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Στό μέσον τοῦ Ναοῦ τοποθετεῖται ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ γιά νά μᾶς ἐνδυναμώσει ἀλλά καί νά μᾶς προετοιμάσει γιά τό ἐπερχόμενο Πάθος.

Κάθε ἕνας ἀπό ἐμᾶς ἔχει ἕνα σταυρό. Αὐτό μπορεῖ νά εἶναι μία ἀσθένεια, μία οἰκογενειακή δυσκολία, ἕνα παιδί στἀ ναρκωτικά. Ὁ Χριστός μᾶς προτρέπει νά σηκώσουμε αὐτόν τόν σταυρό καί νά τόν ἀκολουθήσουμε. Τό ὄνομα χριστιανός σημαίνει ὅτι εἴμαστε τοῦ

Γέροντος Δωροθέου: «οὐ γάρ ἔχομεν ἀρχιερέα μή δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν»(μελέτη στο αποστολικό ανάγνωσμα)

 

Μελέτη στο αποστολικό ανάγνωσμα

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΗΝΥΣΕΩΣ)

Στό μέσον τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἡ Ἐκκλησία στήνει στό κέντρο τοῦ ναοῦ τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου, ὡς τρόπαιο νίκης κατά τοῦ θανάτου καί ἐπικαλεῖται τό εὔσπλαχνο τοῦ Κυρίου. Ὁ Χριστός συγγενεύει μέ ἐμᾶς κατά σἀρκα καί ἄν καί ἀναμάρτητος ἱλάσκεται τίς ἁμαρτίες μας.

Ὁ Χριστός εἶναι τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος, μή δυνάμενος νά ἁμαρτήσει. Ἡ θεία καί ἡ ἀνθρώπινη φύση ἑνώθηκαν

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Κυριακή 19 Μαρτίου Γ΄ Νηστειών – Σταυροπροσκυνήσεως

 


ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (Ἑβρ. δ΄, 14 – ε΄,6)
Αδελφοί, ἒχοντες ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας. Οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν, πεπειρασμένον δὲ κατὰ πάντα καθ' ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας. Προσερχώμεθα οὖν μετὰ παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν ἔλεον καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν. Πᾶς γὰρ ἀρχιερεὺς ἐξ ἀνθρώπων λαμβανόμενος ὑπὲρ ἀνθρώπων καθίσταται τὰ πρὸς τὸν Θεόν, ἵνα προσφέρῃ δῶρά τε καὶ θυσίας ὑπὲρ ἁμαρτιῶν, μετριοπαθεῖν δυνάμενος τοῖς ἀγνοοῦσι καὶ πλανωμένοις, ἐπεὶ καὶ αὐτὸς περίκειται ἀσθένειαν· καὶ διὰ ταύτην ὀφείλει, καθὼς περὶ τοῦ λαοῦ, οὕτω καὶ περὶ ἑαυτοῦ προσφέρειν ὑπὲρ ἁμαρτιῶν. Καὶ οὐχ ἑαυτῷ τις λαμβάνει τὴν τιμήν, ἀλλὰ καλούμενος ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, καθάπερ καὶ Ἀαρών. Οὕτω καὶ ὁ Χριστὸς οὐχ ἑαυτὸν ἐδόξασε γενηθῆναι ἀρχιερέα, ἀλλ' ὁ λαλήσας πρὸς αὐτόν· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε· καθὼς καὶ ἐν ἑτέρῳ λέγει· σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ.

Μετάφραση
Αδελφοί, ἄς κρατήσουμε, λοιπόν, σταθερά τήν πίστη πού ὁμολογοῦμε. Γιατί ἔχουμε μέγαν ἀρχιερέα - τόν Ἰησοῦ, τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ - πού ἔφτασε ὡς τό θρόνο τοῦ Θεοῦ. Δέν ἔχουμε ἀρχιερέα πού νά μήν μπορεῖ νά συμμεριστεῖ τίς ἀδυναμίες μας. Ἀντίθετα, ἔχει δοκιμαστεῖ σέ ὅλα, ἐπειδή ἔγινε ἄνθρωπος σάν κι ἐμᾶς, χωρίς ὅμως νά ἁμαρτήσει. Ἄς πλησιάσουμε, λοιπόν, μέ θάρρος τό θρόνο τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, γιά νά μᾶς σπλαχνιστεῖ καί νά μᾶς δωρίσει τή χάρη του, τήν ὥρα πού τή χρειαζόμαστε. Κάθε ἀρχιερέας πού προέρχεται ἀπό ἀνθρώπους ἐγκαθίσταται γιά νά ὑπηρετήσει τό Θεό γιά χάρη τους καί γιά νά προσφέρει δῶρα καί θυσίες γιά τίς ἁμαρτίες τους. Εἶναι σέ θέση νά δείχνει ἀνοχή σ΄ ὅσους ζοῦν στήν ἄγνοια καί στήν πλάνη, ἀφοῦ κι ὁ ἴδιος ἔχει ἀνθρώπινες ἀδυναμίες. Ἐξαιτίας τούς εἶναι ὑποχρεωμένος νά προσφέρει, ὅπως γιά τό λαό, ἔτσι καί γιά τόν ἑαυτό του, θυσίες γιά τή συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν. Ἐπίσης, κανένας δέν παίρνει μόνος του αὐτή τήν τιμή, ἀλλά ὅταν τόν καλέσει ὁ Θεός, ὅπως ἀκριβῶς κάλεσε τόν Ἀαρῶν. Ἔτσι κι ὁ Χριστός, δέν τίμησε ὁ ἴδιος τόν ἑαυτό του μέ τό ἀξίωμα τοῦ ἀρχιερέα, ἀλλά τοῦ τό ἔδωσε ἐκεῖνος πού τοῦ εἶπε: Ἐσύ εἶσαι ὁ Υἱός μου, ἐγώ σήμερα σέ γέννησα. Σ΄ ἕνα ἄλλο σημεῖο ἡ Γραφή λέει: Ἐσύ εἶσαι ἱερέας γιά πάντα ὅπως ὁ Μελχισεδέκ.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ( Μαρκ. η΄, 34 - θ΄ 1)
Εἶπεν ὁ Κύριος. Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. Ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ' ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; Ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; Ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων. Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες ὧδε τῶν ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει.

Μετάφραση
Εἶπεν ὁ Κύριος: «Ὅποιος θέλει νά μέ ἀκολουθήσει, ἄς ἀπαρνηθεῖ τόν ἑαυτό του, ἄς σηκώσει τό σταυρό του κι ἅς μέ ἀκολουθεῖ. Γιατί ὅποιος θέλει νά σώσει τή ζωή του θά τή χάσει· ὅποιος ὅμως χάσει τή ζωή του ἐξαιτίας μου καί ἐξαιτίας τοῦ εὐαγγελίου, αὐτός θά τή σώσει. Τί θά ὠφεληθεῖ ὁ ἄνθρωπος, ἄν κερδίσει ὁλόκληρο τόν κόσμο ἀλλά χάσει τή ζωή του; Τί μπορεῖ νά δώσει ὁ ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα γιά τή ζωή του; Ὅποιος, ζώντας μέσα σ΄ αὐτή τή γενιά τήν ἄπιστη κι ἁμαρτωλή, ντραπεῖ γιά μένα καί γιά τή διδασκαλία μου, θά ντραπεῖ γι΄ αὐτόν καί ὁ Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου, ὅταν ἔρθει μέ ὅλη τη λαμπρότητα τοῦ Πατέρα του, μαζί μέ τούς ἁγίους ἀγγέλους». Τούς ἔλεγε ἀκόμη ὁ Ἰησοῦς: «Σᾶς βεβαιώνω πώς ὑπάρχουν μερικοί ἀνάμεσα σ΄ αὐτούς πού βρίσκονται ἐδῶ, οἱ ὁποῖοι δέ θά γευτοῦν τό θάνατο, πρίν δοῦν νά ἔρχεται δυναμικά ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ».

16 Μαρτίου 2023

«Αἰτεῖτε καί δοθήσεται ἡμῖν, κρούετε καί ἀνοιγήσεται».

                                   

Απόσπασμα από το βιβλίο του Πατρός Δωροθέου 
''Γράμματα στους Πιστούς

16 «Αἰτεῖτε καί δοθήσεται ἡμῖν, κρούετε καί ἀνοιγήσεται». Ὁ Θεός ὡς Πατέρας ἀγαπᾶ νά προσφέρει στά τέκνα του. Ἐμεῖς, ὅμως, συνήθως χρησιμοποιοῦμε τόν Θεό. Θέλω τό ἕνα, θέλω τό ἄλλο. Αὐτός θέλει τόσο πολύ νά δίνει ὅ,τι εἶναι γιά τήν σωτηρία μας. Ἔχεις ποτέ ρωτήσει τόν Θεό ἄν θέλει κάτι ἀπό σένα; 

Ὁ Θεός, βεβαίως εἶναι τέλειος, εἶναι ἀνενδεής. Μά μήπως προσπαθεῖ νά σοῦ πεῖ κάτι καί ἐσύ σάν κακομαθημένο παιδί διαρκῶς ζητᾶς, «θέλω τό ἕνα, θέλω τό ἄλλο»; Τόν κλείνεις ἔξω κι ὅταν ἀνοίγεις τήν πόρτα

11 Μαρτίου 2023

Γέροντος Δωροθέου: ΄΄Ο Θεός Πέθανε΄΄ Ομιλία την Κυριακή Β' Νηστειών

 


Ομιλία Μακαριστού Πατρός Δωροθέου
Β΄ Κυριακή Νηστειών Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά

Γέροντος Δωροθέου:«Ἰδών δέ ὁ Ἰησοῦς τήν πίστιν αὐτῶν…» (Μελέτη στο Ευαγγελικό Αναγνωσμα)

 

μελέτη στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα
ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ)

Τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς σημερινῆς Κυριακῆς ἀφορᾶ στήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν πού δίδεται μόνο ἀπό τόν Θεό καί καταδεικνύει τήν δύναμη τοῦ Ἰησοῦ πού θεραπεύει μέ ἕνα λόγο τόν παραλυτικό. Ὅμως ἐμεῖς θά ἐπικεντρωθοῦμε στόν ἀγώνα τῶν τεσσάρων «βαστάζων» πού μετέφεραν τόν ἀσθενῆ ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ. Αὐτῶν ἡ πίστη ὑπῆρξε ἡ ἀφορμή τῆς θεραπείας τοῦ παραλυτικοῦ (Μαρκ. 2,5).
Εἶναι παράδοξο, κατ’ἀρχήν, τό γεγονός ὅτι ὁ Κύριος δέν ἐθεράπευσε

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Κυριακή 12 Μαρτίου - Β΄ Νηστειών - Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ( Ἑβρ. α΄ 10-β΄ 3)

Κατ' ἀρχάς σύ, Κύριε, τὴν γῆν ἐθεμελίωσας, καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σου εἰσιν οἱ οὐρανοί· αὐτοὶ ἀπολοῦνται, σὺ δὲ διαμένεις· καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται, καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον ἑλίξεις αὐτούς, καὶ ἀλλαγήσονται· σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ, καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσι». Πρὸς τίνα δὲ τῶν ἀγγέλων εἴρηκέ ποτε· «Κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου»; Οὐχὶ πάντες εἰσὶ λειτουργικὰ πνεύματα εἰς

Γέροντος Δωροθέου: «δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι, μή ποτε παραρρυῶμεν» (Μελέτη στο Αποστολικό Ανάγνωσμα)

 


Μελέτη στο αποστολικό ανάγνωσμα
ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ)
Ἡ περίοδος τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἀπαιτεῖ τήν ἐντατικοποίηση τοῦ πνευματικοῦ ἀγώνα καθενός μας. Εἶναι περίοδος νηστείας, προσευχῆς καί μετανοίας ὅπου τίθεται στήν ζωή μας μία νέα ἀρχή, μέ τόν προσωπικό ἀγώνα μας τῶν σαράντα ἡμερῶν γιά  τήν κάθαρση τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος.

Ἡ Ἁγία Γραφή τονίζει τό «πρόσεχε σεαυτῷ». Πού σημαίνει τήν

4 Μαρτίου 2023

Γέροντος Δωροθέου: Κυριακή της Ορθοδοξίας

 


Ομιλία Μακαριστού Γέροντος Δωροθέου στην 
Ι.Μ Αγίων Θεοδώρων Καλαμπάκας, 
20 Μαρτίου 2016

Γέροντος Δωροθέου:«ἀπ’ ἄρτι ὄψεσθε τόν οὐρανόν ἀνεῳγότα…» (Μελέτη στο Ευαγγελικό Αναγνωσμα)

 


μελέτη στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα
ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ)

Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας σήμερα, ἀδελφοί, καί γιορτάζει τό εἶναι μας, τό βάθος τῆς ὕπαρξής μας. Γιατί αὐτό πού μᾶς χαρακτηρίζει εἶναι τό γεγονός ὅτι εἴμαστε Ἕλληνες καί Ὀρθόδοξοι.
Ὀρθοδοξία, ἀσφαλῶς, δέν εἶναι μόνο οἱ εἰκόνες. Εἶναι ὁ συνολικός πολιτισμός πού πρόσφερε καί προσφέρει στήν οἰκουμένη ὁ ὀρθόδοξος κόσμος: τά δόγματα, τά γραπτά τῶν Πατέρων, τό νέφος

Γέροντος Δωροθέου: «ὦν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος» (Μελέτη στο Αποστολική Ανάγνωσμα)

 


ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ, ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ)
μελέτη στό  'Αποστολικό ἀνάγνωσμα

Ἡ πίστη σύμφωνα μέ τόν Ἀπ. Παῦλο εἶναι «ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων». Αὐτή ἡ βεβαιότητα γιά τά μή βλεπόμενα καί ἡ πεποίθηση γιά τά ἐλπιζόμενα εἶναι ἡ ἐσωτερική φωνή πού βεβαιώνει τόν πιστό γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί τήν πρόνοιά του. Ἡ σωτηρία μας εἶναι προσφορά τοῦ Θεοῦ («Θεοῦ τό δῶρον» Ἐφ. 2, 8), πού, ὅμως, ἀποδεχόμαστε διά τῆς πίστεως.

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Κυριακή 5 Μαρτίου - Α’ Νηστειών – Ορθοδοξίας

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (Ἑβρ. ια΄ 24-26, 32-40)

Αδελφοί, πίστει Μωϋσῆς «μέγας γενόμενος» ἠρνήσατο λέγεσθαι υἱὸς θυγατρὸς Φαραώ, μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ ἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν, μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος τῶν Αἰγύπτου θησαυρῶν τὸν ὀνειδισμὸν τοῦ Χριστοῦ ἀπέβλεπεν γὰρ εἰς τὴν μισθαποδοσίαν. Καὶ τί ἔτι λέγω; Ἐπιλείψει με γὰρ διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καί Σαμψών καί  Ἰεφθάε, Δαυῒδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν, οἳ διὰ πίστεως