Ένας δικός μου αγωνιστής μου έφερε και μου διάβασεν ένα παλαιόν χαρτί, που έγραψεν ο κοντομερίτης μου Άγιος παπάς, ο Κοσμάς ο Αιτωλός....

Από τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη:

...Και βγήκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνήτες, Έλληνες, σπορά της εβραιουργιάς, που είπαν να μας σβήσουν την Αγία Πίστη, την Ορθοδοξία, διότι η Φραγκιά δεν μας θέλει με τέτοιο ντύμα Ορθόδοξον. Και εκάθησα και έκλαιγα δια τα νέα παθήματα. Και επήγα πάλιν εις τους φίλους μου τους Αγίους. Άναψα τα καντήλια και ελιβάνισα λιβάνιν καλόν αγιορείτικον.

Και σκουπίζοντας τα δάκρυά μου τους είπα:

Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης για τον ήρωα στρατηγό Μακρυγιάννη

Μα γιατί να μας φαίνεται παράξενο το να βλέπει θεϊκά οράματα ένας τόσο καλός άνθρωπος όπως ο Μακρυγιάννης με ψυχική καθαρότητα, ειλικρίνεια, θεϊκή δικαιοσύνη, αρχοντιά πνευματική, φιλότιμο, θυσία κ.α;

Από μικρό παιδάκι έκανε εδαφιαίες μετάνοιες αντί γυμναστική, προσκυνούσε τον Θεό με ευλάβεια, μέχρι τα γεράματα του μετάνοιες με τις ώρες, παρόλο που είχε και τραύματα, που άνοιγαν οι πληγές του προσκυνώντας τον Θεό και ζητώντας την βοήθεια για την σωτηρία

Θεοτόκε μου, νὰ παρακαλέσῃς τὸν Ἀφέντη μας (Χριστὸν)

«Θεοτόκε μου, νὰ παρακαλέσῃς τὸν Ἀφέντη μας (Χριστὸν) καὶ τὸν Μονογενήν Σου (Υἱὸν), νὰ τ’ ἀναστήση πίσου αὐτά, καὶ τὶς ἅγιες Ἐκκλησίες Του, ὁποὺ κατακερματίσαμεν ἐμεῖς οἱ ἀχάριστοι καὶ μᾶς ἧβρε ἡ δίκια (δικαῖα) Του ὀργὴ καὶ τῆς Βασιλείας Του·...

νὰ Τὸν παρακαλέσῃς, Θεοτόκε μου, νὰ τ’ ἀναστήση πίσου καὶ νὰ σηκώσῃ τὴν δίκια Του ὀργὴ ὁποὺ ’χει σ’ ἐμᾶς τοὺς ἀχάριστους καὶ νὰ φέρῃ πίσου τὴν εὐκή Του καὶ τὴν εὐλογία Του καὶ τῆς Βασιλείας Του, ὁποὺ τὴν στερηθήκαμεν ἀπὸ τὴν κακία μας καὶ ’διοτέλειά μας καὶ ἐγίναμεν ἡ παλιόψαθα τῆς κοινωνίας μας, καὶ ἐγίναμεν καθὼς φαινόμαστε ὣς τὴν σήμερον·...

Τό ψευτορωμαίικο

Ἡ πατρίδα μας καί ὁ λαός μας δοκιμάστηκαν πολλές φορές στό διάβα τῆς ἱστορίας καί ὑπέφεραν τά πάνδεινα. Συνήθως ἀρεσκόμαστε στό νά διεκτραγωδοῦμε τά δεινά πού ὑπέφεραν οἱ πρόγονοί μας ἀποφεύγοντας νά ἐγκύψουμε στά αἴτια αὐτῶν καί νά παραδειγματιστοῦμε. Ἔτσι ἀντί νά μελετήσουμε τά αἴτια τῆς παρακμῆς, πού μᾶς ὁδήγησαν σέ ὑποδουλώσεις στούς Ρωμαίους καί στούς Τούρκους, συνήθως καυχώμαστε γιά τίς προγονικές δάφνες ἤ περιγράφουμε τά δεινά τῶν ραγιάδων. Τό θλιβερότερο ὅμως ὅλων εἶναι ἡ διάθεση νά

Μοναχισμὸς καὶ Ἅγιον Ὅρος

Ὁ μοναχισμὸς εἶναι στάση βίου, ἡ ὁποία, πρὶν ἀκόμη καταπαύσουν οἱ διωγμοὶ κατὰ τῶν χριστιανῶν, ἐκδηλώθηκε ὡς ἀντίδραση στὴν τάση πρὸς ἐκκοσμίκευση τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ ἀνθρώπινες ἀδυναμίες τῶν χριστιανῶν θεωροῦνται ἰσχυρὸ ἐπιχείρημα γιὰ νὰ χαρακτηριστεῖ τὸ εὐαγγελικὸ κήρυγμα ὑπέρτατη οὐτοπία καὶ νὰ θεωρηθοῦν οἱ ἐντολὲς του ὑπερβαίνουσες τρομακτικὰ τὶς βιολογικὲς δυνάμεις τοῦ ἀνθρώπου. Οἱ ἐπικριτὲς παραβλέπουν παντελῶς τὰ ἀσκητικὰ ἐπιτεύγματα, ὅπως παραβλέπουν καὶ τὰ ἐπιτεύγματα τῶν μαρτύρων τῆς πίστεως. Καὶ ἡ ἐξήγηση εἶναι ἁπλή.

Ο ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΘΕΟΥΣ ΕΥΡΟΛΙΓΟΥΡΙΔΕΣ

"Και είπαν οι άθρησκοι που εβάλαμεν εις τον σβέρκο μας να μη μανθάνουν τα παιδιά μας Χριστόν και Παναγίαν, διότι θα μας παρεξηγήσουν οι ισχυροί. Και βγήκαν ακόμη να' ποτάξουν την Εκκλησίαν, διότι έχει πολλήν δύναμη και την φοβούνται.Και είπαν λόγια άπρεπα δια τους παπάδες.

Τὸ γραφτὸ ἔλεγε πὼς θὰ ἑνωθοῦμε μὲ τὴν Ἑλλάδα, γιατί Ἑλλὰς θὰ πεῖ… ἔλα

Γράφει ὁ Δημήτρης Νατσιὸς, δάσκαλος-Κιλκὶς

Πλησιάζει ἡ ἐθνικὴ ἐπέτειος, τὸ ἀθάνατο Εἰκοσιένα. Οἱ ἀπόγονοί τῶν γενοκτόνων μας Τούρκων, ὀνειροφαντάζονται μεγαλεία. Καλὸ εἶναι νὰ θυμόμαστε τὰ πάθη τῶν προγόνων μας, γιὰ νὰ ξέρουμε μὲ ποιοὺς γειτονεύουμε καὶ γιατί οἱ ἡρωικοὶ ραγιάδες τραγουδοῦσαν τὸ ἑξῆς...ρατσιστικὸ ὅπως θὰ ἔλεγε ἕνας ὑμνητὴς τοῦ πολύχρωμου-παρδαλοῦ σχολείου:" Τοῦρκος μὴ μείνει στὸ Μοριά, μηδὲ στὸν κόσμο ὅλο".