Γέροντος Δωροθέου: ''Εμείς Εσένα Αγαπάμε'''

 

Ομιλία του Μακαριστού μας Πατρός Δωροθέου,

Ι. Μ. ΑΓΙΑΣ ΘΕΟΔΩΡΑΣ, Θεσσαλονίκη 

25 Νοεμβρίου 2012, 

ΙΓ ΛΟΥΚΑ.

Την ευχή του και την ευλογία του!!

Γέροντος Δωροθέου: «δεῦρο ἀκολούθει μοι»

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ 

μελέτη στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα

Οἱ ἀληθινοί μαθητές τοῦ Χριστοῦ, οἱ Ἀπόστολοι ὅλων τῶν ἐποχῶν, ἔχουν ἕνα κοινό χαρακτηριστικό: τήν αὐταπάρνηση. Ὅσοι ξεκινοῦν νά ἀκολουθήσουν τόν Κύριο δέν κοιτοῦν πίσω. Τό Ἀποστολικό ἀξίωμα ἀπαιτεῖ πλήρη ἀπαλλαγή ἀπό τά βάρη αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Τό κυριώτερο ἐμπόδιο εἶναι ἡ ἰδιοκτησία ἀγαθῶν καί ἡ δέσμευση πού προϋποθέτει.

Τό ἀποστολικό ἀξίωμα εἶναι, κατά τόν Παῦλο, τό ἀνώτερο: «καί οὕς μέν ἔθετο ὁ Θεός ἐν τῆ ἐκκλησία πρῶτον ἀποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, ἔπειτα δυνάμεις, εἴτα χαρίσματα ἱαμάτων, ἀντιλήψεις, κυβερνήσεις, γένη γλωσσῶν» (Β΄ Κορ. 12,28). Στήν Ἐκκλησία ὅλοι εἶναι χαρισματοῦχοι. Ἔλαβαν τά χαρίσματά

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Κυριακή 26 Νοεμβρίου - ΙΓ΄ Λουκά

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (Ἐφεσ. δ΄ 1-7)

Αδελφοί, παρακαλῶ ὑμᾶς ἐγὼ ὁ δέσμιος ἐν Κυρίῳ, ἀξίως περιπατῆσαι τῆς κλήσεως ἧς ἐκλήθητε, μετὰ πάσης ταπεινοφροσύνης καὶ πρᾳότητος, μετὰ μακροθυμίας, ἀνεχόμενοι ἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ, σπουδάζοντες τηρεῖν τὴν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης. Ἓν σῶμα καὶ ἓν Πνεῦμα, καθὼς καὶ ἐκλήθητε ἐν μιᾷ ἐλπίδι τῆς κλήσεως ὑμῶν· εἷς Κύριος, μία πίστις, ἓν βάπτισμα· εἷς Θεὸς καὶ πατὴρ πάντων, ὁ ἐπὶ πάντων καὶ διὰ πάντων, καὶ ἐν πᾶσιν ὑμῖν. Ἑνὶ δὲ ἑκάστῳ ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ.

Μετάφραση

Αδελφοί, σᾶς παρακαλῶ ἐγώ πού εἶμαι φυλακισμένος γιά τόν Κύριο, νά ζεῖτε μέ τρόπο ἀντάξιο ἐκείνου πού σᾶς κάλεσε στή νέα ζωή. Νά ζεῖτε μέ ταπείνωση, πραότητα καί ὑπομονή· νά ἀνέχεστε μέ ἀγάπη ὁ ἓνας τόν ἂλλο καί νά προσπαθεῖτε νά διατηρεῖτε, μέ τήν εἰρήνη πού σᾶς συνδέει μεταξύ σας, τήν ἑνότητα πού δίνει τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Ἓνα σῶμα ἀποτελεῖτε ὃλοι κι ἓνα πνεῦμα σᾶς ἑνώνει, ὃπως καί μία εἶναι ἡ ἐλπίδα σας γιά τήν ὁποία σᾶς κάλεσε ὁ Θεός. Ἓνας Κύριος ὑπάρχει, μία πίστη, ἓνα βά-πτισμα. Ἓνας Θεός καί Πατέρας ὃλων, πού κυριαρχεῖ σ’ ὃλους, ἐνεργεῖ μέσα ἀπ’ ὃλους καί κατοικεῖ σε ὃλους σας. Στόν καθένα μας ὂμως ἒχει δοθεῖ κάποιο ἰδιαίτερο χάρισμα, σύμφωνα μέ τό μέτρο πού δωρίζει ὀ Χριστός. 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (Λουκ. ιη΄ 18-27)

Tῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄρχων τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ λέγων· Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; Εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς, ὁ Θεός. Τὰς ἐντολὰς οἶδας· «μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς, μὴ κλέψῃς, μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου». Ὁ δὲ εἶπε· Ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου. Ἀκούσας δὲ ταῦτα ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· Ἔτι ἕν σοι λείπει· πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδος πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι. Ὁ δὲ ἀκούσας ταῦτα περίλυπος ἐγένετο· ἦν γὰρ πλούσιος σφόδρα. Ἰδὼν δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς περίλυπον γενόμενον εἶπε· Πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσονται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ! Εὐκοπώτερον γάρ ἐστι κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς ραφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν. Εἶπον δὲ οἱ ἀκούσαντες· Καὶ τίς δύναται σωθῆναι; Ὁ δὲ εἶπε· Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν.

Μετάφραση

Εκεῖνο τόν καιρό, κάποιος ἄρχοντας πλησίασε τόν Ἰησοῦ καί τοῦ εἶπε: «Ἀγαθέ Διδάσκαλε, τί νά κάνω γιά νά κληρονομήσω τήν αἰώνια ζωή;» Ὁ Ἰησοῦς τοῦ ἀπάντησε: «Γιατί μέ ἀποκαλεῖς ἀγαθό; Κανένας δέν εἶναι ἀγαθός, παρά μόνο ἕνας, ὁ Θεός. Ξέρεις τίς ἐντολές: μή μοιχεύσεις, μή σκοτώσεις, μήν κλέψεις, μήν ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τόν πατέρα σου καί τή μητέρα σου». Κι ἐκεῖνος τοῦ εἶπε: «Ὅλα αὐτά τά τηρῶ ἀπό τά νιάτα μου». Ὅταν τ΄ ἄκουσε ὁ Ἰησοῦς τοῦ εἶπε: «Ἕνα ἀκόμη σου λείπει: πούλησε ὅλα ὅσα ἔχεις καί δῶσε τά χρήματα στούς φτωχούς, κι ἔτσι θά ἔχεις θησαυρό κοντά στό Θεό· κι ἔλα νά μέ ἀκολουθήσεις». Μόλις ἐκεῖνος τ΄ ἄκουσε αὐτά, πολύ στενοχωρήθηκε, γιατί ἦταν πάμπλουτος. Ὅταν ὁ Ἰησοῦς τόν εἶδε τόσο στενοχωρημένο, εἶπε: «Πόσο δύσκολα θά μποῦν στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ αὐτοί πού ἔχουν τά χρήματα! Εὐκολότερο εἶναι νά περάσει καμήλα μέσα ἀπό βελονότρυπα, παρά νά μπεῖ πλούσιος στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ». Ὅσοι τόν ἄκουσαν εἶπαν: «Τότε ποιός μπορεῖ νά σωθεῖ;»  Κι ἐκεῖνος τούς ἀπάντησε: «Αὐτά πού γιά τούς ἀνθρώπους εἶναι ἀδύνατα, γιά τό Θεό εἶναι δυνατά».

το είδαμε ΕΔΩ

Γέροντος Δωροθέου ἡ πρώτη ἀγάπη, Κυριακή Θ' Λουκά

 

ὁμιλία του Μακαριστού μας Γέροντος Δωροθέου στό Ἀρχονταρίκι τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Αὔρας

 την Κυριακή Θ' Λουκᾶ,  Ὁ Ἀφρων Πλούσιος

Γέροντος Δωροθέου: «Ἄφρον,...»

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ 

μελέτη στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα

Τό νά λησμονεῖ κανείς τόν Θεό καί νά πορεύεται μέ βάση τό στενό ἀτομικό συμφέρον εἶναι πράξη ἐναντίον τοῦ ἑαυτοῦ του. Μέ τήν ἁμαρτία ὁ ἄνθρωπος στρέφεται κατά τοῦ δικοῦ του συμφέροντος, ἐναντίον τοῦ ἑαυτοῦ του.  Γιά τόν λόγο αὐτό οἱ Πατέρες τῆς Έκκλησίας δέν θεωροῦν τήν ἁμαρτία παράβαση ἀλλά ἀσθένεια καί τήν Ἐκκλησία θεραπευτήριο. 

Στήν σημερινή παραβολή ὁ Θεός ἀποκαλεῖ ἄφρονα, δηλαδή παράφρονα, αὐτόν πού στηρίζει τήν ἀσφάλειά του στόν πλοῦτο του.

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Κυριακή 19 Νοεμβρίου - Θ΄ Λουκά

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (Ἐφεσ. β΄ 14-22)

Αδελφοί, Χριστός ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν, ὁ ποιήσας τὰ ἀμφότερα ἓν καὶ τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας, τὴν ἔχθραν, ἐν τῇ σαρκὶ αὐτοῦ τὸν νόμον τῶν ἐντολῶν ἐν δόγμασι καταργήσας, ἵνα τοὺς δύο κτίσῃ ἐν ἑαυτῷ εἰς ἕνα καινὸν ἄνθρωπον ποιῶν εἰρήνην, καὶ ἀποκαταλλάξῃ τοὺς ἀμφοτέρους ἐν ἑνὶ σώματι τῷ Θεῷ διὰ τοῦ σταυροῦ, ἀποκτείνας τὴν ἔχθραν ἐν αὐτῷ· καὶ ἐλθὼν εὐηγγελίσατο εἰρήνην ὑμῖν τοῖς μακρὰν καὶ τοῖς ἐγγύς, ὅτι δι' αὐτοῦ ἔχομεν τὴν

Γέροντος Δωροθέου: «’Αγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου...»

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ 

μελέτη στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα

Στήν θεία Λειτουργία πού εἶναι ταυτόχρονα δογματικό κείμενο, προσευχή καί ἐξομολόγηση ἀγάπης πρός τόν Θεό, ψάλλουμε: «Ἀγαπήσω σε, Κύριε ὁ Θεός μου, Κύριος στερέωμά μου καί καταφυγή μου καί ρύστης μου». Τά μύχια τῆς ψυχῆς μας ἐξομολογοῦνται: «ἀγαπήσω σε...».

Στήν ζωή ἤλθαμε προκειμένου νά μάθουμε νά ἀγαποῦμε. Ὄχι γιά νά κάνουμε περιουσίες καί νά συνάξουμε ἀγαθά μόνο. Οὔτε γιά νά γνωρίσουμε λίγο τόν Θεό καί νά τοῦ ζητοῦμε νά μᾶς βοηθᾶ στούς

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Κυριακή 12 Νοεμβρίου - Η΄ Λουκά

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (Β΄ Κορ. θ΄ 6-11)

Αδελφοί, ὁ σπείρων φειδομένως φειδομένως καὶ θερίσει, καὶ ὁ σπείρων ἐπ' εὐλογίαις ἐπ' εὐλογίαις καὶ θερίσει. Ἓκαστος καθὼς προαιρεῖται τῇ καρδίᾳ, μὴ ἐκ λύπης ἢ ἐξ ἀνάγκης· ἱλαρὸν γὰρ δότην ἀγαπᾷ ὁ Θεός. Δυνατὸς δὲ ὁ Θεὸς πᾶσαν χάριν περισσεῦσαι εἰς ὑμᾶς, ἵνα ἐν παντὶ πάντοτε πᾶσαν αὐτάρκειαν ἔχοντες περισσεύητε εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν, καθὼς γέγραπται· «Ἐσκόρπισεν, ἔδωκε τοῖς πένησιν, ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα». Ὁ δὲ ἐπιχορηγῶν σπέρμα τῷ σπείροντι καὶ ἄρτον εἰς βρῶσιν χορηγήσαι καὶ πληθύναι τὸν σπόρον ὑμῶν καὶ αὐξήσαι τὰ γενήματα τῆς δικαιοσύνης ὑμῶν· ἐν παντὶ πλουτιζόμενοι εἰς πᾶσαν ἁπλότητα, ἥτις κατεργάζεται δι' ἡμῶν εὐχαριστίαν τῷ Θεῷ·

Μετάφραση

Αδελφοί, ὅποιος σπέρνει μέ φειδώ, θά ἔχει λίγη σοδειά· κι ὅποιος σπέρνει ἁπλόχερα ἡ σοδειά του θά εἶναι ἄφθονη. Ὁ καθένας ἄς δώσει ὅτι τοῦ λέει ἡ καρδιά του χωρίς νά στενοχωριέται ἤ νά ἐξαναγκάζεται, γιατί «ὁ Θεός ἀγαπάει αὐτόν πού δίνει μέ εὐχαρίστηση». Ὁ Θεός ἔχει τή δύναμη νά σᾶς χορηγήσει πλουσιοπάροχα κάθε δωρεά, ὥστε νά εἶστε πάντοτε σέ ὅλα τελείως αὐτάρκεις, καί νά δίνετε μέ τό παραπάνω γιά κάθε καλό σκοπό. Τό λέει καί ἡ Γραφή: Σκόρπισε, ἔδωσε στούς φτωχούς, ἡ ἀγαθοεργία του θά διαρκεῖ αἰώνια. Αὐτός πού δίνει στό σποριά τό σπόρο καί τό ψωμί γιά νά τραφεῖ, θά δώσει καί θά πληθύνει καί τό δικό σας σπόρο καί θά αὐξήσει τούς καρπούς τῆς ἀγαθοεργίας σας. Ὁ Θεός θά σᾶς κάνει πλούσιους σέ ὅλα, γιά νά μπορεῖτε νά δίνετε γενναιόδωρα. Αὐτοί πού θά πάρουν ἀπό μᾶς τή δική σας εἰσφορά θά εὐχαριστοῦν τό Θεό.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (Λουκ. ι΄ 25-37)

Tῷ καιρῷ ἐκείνῳ, νομικός τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ ἐκπειράζων αὐτὸν καὶ λέγων· Διδάσκαλε, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἐν τῷ νόμῳ τί γέγραπται; πῶς ἀναγινώσκεις; Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν· Εἶπε δὲ αὐτῷ· Ὀρθῶς ἀπεκρίθης· τοῦτο ποίει καὶ ζήσῃ. Ὁ δὲ θέλων δικαιοῦν ἑαυτὸν εἶπε πρὸς τὸν Ἰησοῦν· Καὶ τίς ἐστί μου πλησίον; Ὑπολαβὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· Ἄνθρωπός τις κατέβαινεν ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ εἰς Ἰεριχὼ, καὶ λῃσταῖς περιέπεσεν· οἳ καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν καὶ πληγὰς ἐπιθέντες ἀπῆλθον ἀφέντες ἡμιθανῆ τυγχάνοντα. Κατὰ συγκυρίαν δὲ ἱερεύς τις κατέβαινεν ἐν τῇ ὁδῷ ἐκείνῃ, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἀντιπαρῆλθεν. Ὁμοίως δὲ καὶ Λευῒτης γενόμενος κατὰ τὸν τόπον, ἐλθὼν καὶ ἰδὼν ἀντιπαρῆλθε. Σαμαρείτης δέ τις ὁδεύων ἦλθε κατ' αὐτὸν, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἐσπλαγχνίσθη, καὶ προσελθὼν κατέδησε τὰ τραύματα αὐτοῦ ἐπιχέων ἔλαιον καὶ οἶνον, ἐπιβιβάσας δὲ αὐτὸν ἐπὶ τὸ ἴδιον κτῆνος ἤγαγεν αὐτὸν εἰς πανδοχεῖον καὶ ἐπεμελήθη αὐτοῦ· καὶ ἐπὶ τὴν αὔριον ἐξελθὼν, ἐκβαλὼν δύο δηνάρια ἔδωκε τῷ πανδοχεῖ καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ἐπιμελήθητι αὐτοῦ, καὶ ὅ,τι ἂν προσδαπανήσῃς, ἐγὼ ἐν τῷ ἐπανέρχεσθαί με ἀποδώσω σοι. Τίς οὖν τούτων τῶν τριῶν πλησίον δοκεῖ σοι γεγονέναι τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς; Ὁ δὲ εἶπεν· Ὁ ποιήσας τὸ ἔλεος μετ' αὐτοῦ. Εἶπεν οὖν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως.

Μετάφραση

Εκεῖνο τόν καιρό, κάποιος νομοδιδάσκαλος πλησίασε τόν Ἰησοῦ, καί γιά νά τόν φέρει σέ δύσκολη θέση τοῦ εἶπε: «Διδάσκαλε, τί πρέπει νά κάνω γιά νά κερδίσω τήν αἰώνια ζωή;» Ὁ Ἰησοῦς τόν ρώτησε: «Ὁ νόμος τί γράφει;» Ἐκεῖνος ἀπάντησε: «Νά ἀγαπᾶς τόν Κύριο τό Θεό σου μ΄ ὅλη τήν καρδιά σου καί μ΄ ὅλη την ψυχή σου, μ΄ ὅλη τή δύναμή σου καί μ΄ ὅλο τό νοῦ σου· καί τόν πλησίον σου ὅπως τόν ἑαυτό σου». «Πολύ σωστά ἀπάντησες», τοῦ εἶπε ὁ Ἰησοῦς· «αὐτό κάνε καί θά ζήσεις». Ἐκεῖνος ὅμως, θέλοντας νά δικαιολογήσει τόν ἑαυτό του, εἶπε στόν Ἰησοῦ: «Καί ποιός εἶναι ὁ πλησίον μου;» Πῆρε τότε ἀφορμή ὁ Ἰησοῦς καί εἶπε: «Κάποιος ἄνθρωπος, κατεβαίνοντας ἀπό τά Ἱεροσόλυμα γιά τήν Ἱεριχῶ, ἔπεσε πάνω σέ ληστές. Αὐτοί τόν ξεγύμνωσαν, τόν τραυμάτισαν καί ἔφυγαν παρατώντας τόν μισοπεθαμένο. Ἀπό ἐκεῖνο τό δρόμο ἔτυχε νά κατεβαίνει καί κάποιος ἱερέας, ὁ ὁποῖος τόν εἶδε, ἀλλά τόν προσπέρασε χωρίς νά τοῦ δώσει σημασία. Τό ἴδιο καί κάποιος λευίτης, πού περνοῦσε ἀπό ἐκεῖνο τό μέρος· παρ΄ ὅλο πού τόν εἶδε κι αὐτός, τόν προσπέρασε χωρίς νά τοῦ δώσει σημασία. Κάποιος ὅμως Σαμαρείτης πού ταξίδευε, ἦρθε πρός τό μέρος του, τόν εἶδε καί τόν σπλαχνίστηκε. Πῆγε κοντά του, ἄλειψε τίς πληγές του μέ λάδι καί κρασί καί τίς ἔδεσε καλά. Μάλιστα τόν ἀνέβασε στό δικό του τό ζῶο, τόν ὁδήγησε στό πανδοχεῖο καί φρόντισε γι΄ αὐτόν. Τήν ἄλλη μέρα φεύγοντας ἔβγαλε κι ἔδωσε στόν πανδοχέα δύο δηνάρια καί τοῦ εἶπε: φρόντισέ τον, κι ὅτι παραπάνω ξοδέψεις, ἐγώ ὅταν ξαναπεράσω θά σέ πληρώσω. Ποιός λοιπόν ἀπ΄ αὐτούς τούς τρεῖς κατά τή γνώμη σου ἀποδείχτηκε πλησίον ἐκείνου ποῦ ἔπεσε στούς ληστές;» Ὁ νομοδιδάσκαλος ἀπάντησε: «Ἐκεῖνος πού τόν σπλαχνίστηκε». Τότε ὁ Ἰησοῦς τοῦ εἶπε: «Πήγαινε, καί νά κάνεις κι ἐσύ τό ἴδιο».

το είδαμε ΕΔΩ

Κυριακή Ἐ΄λουκά, Τό Σενάριο τοῦ Κόσμου

 

Κήρυγμα τοῦ Ἀγαπημένου μας Μακαριστοῦ Πατρός Δωροθέου στό  Ἀρχονταρίκι τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Αὔρας.

Ὁ Γέροντας μᾶς μιλᾶ γιά τήν παραβολή τοῦ πλουσίου καί τοῦ Λαζάρου. 

Πολλοί  εἴμασταν παρόντες ἐκείνη τήν ἡμέρα.

Ἀγαπημένε μας Γέροντα πόσο μᾶς λείπεις!!!!!!!!!

Πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν ἀπό τόν Παράδεισο πού βρίσκεσαι!!!!!!

Γέροντος Δωροθέου: «Ἀπέθανε δέ καί ὁ πλούσιος καί ἐτάφη»

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΛΟΥΚΑ 

μελέτη στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα

Δέν ὑπάρχει ζωή χωρίς τόν Θεό. Καί στήν παροῦσα ζωή ἀλλά καί στήν μέλλουσα εἴμαστε στήν ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ. «Ἐν αὐτῶ γάρ καί ζῶμεν καί κινούμεθα καί ἐσμέν». Ὁ Θεός εἶναι  πομπός ἀγάπης. Ἐμεῖς, εἴμαστε οἱ δέκτες αὐτῆς τῆς ἀγάπης καί ἀνάλογα μέ τόν προσανατολισμό πού ἐλεύθερα δίνουμε στήν ζωή μας, αὐτή ἡ ἀγάπη, μετά τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως, θά εἶναι ἤ εὐφροσύνη ἤ φωτιά.

Κόλαση δέν εἶναι, συνεπῶς, ἡ ἀπουσία τοῦ Θεοῦ ἀλλά ἡ παρουσία του σάν φωτιά. Ἡ Κόλαση εἶναι ἔκφραση σεβασμοῦ ἐκ μέρους τοῦ

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Κυριακή 05 Νοεμβρίου - Ε΄ Λουκά

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (Γαλ. στ΄ 11-18)

Αδελφοί, ἲδετε πηλίκοις ὑμῖν γράμμασιν ἔγραψα τῇ ἐμῇ χειρί. Ὃσοι θέλουσιν εὐπροσωπῆσαι ἐν σαρκί, οὗτοι ἀναγκάζουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, μόνον ἵνα μὴ τῷ σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ διώκωνται. Οὐδὲ γὰρ οἱ περιτετμημένοι αὐτοὶ νόμον φυλάσσουσιν, ἀλλὰ θέλουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, ἵνα ἐν τῇ ὑμετέρᾳ σαρκὶ καυχήσωνται. Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ