Ναυπάκτου Ἱερόθεος: Κοίμησις τῆς Θεοτόκου - Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος

Ἡ τιμή καί ἡ δόξα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου φαίνονται διάχυτα μέσα στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση, δηλαδή στήν δογματική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί στήν ὑμνογραφία της. Πάντα ὑμνεῖται ἡ Παναγία ὡς ἡ Μητέρα τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ.

Στό «Σύμβολο τῆς Πίστεως» ἀναγνωρίζεται ἡ προσφορά της στήν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ. Ὁμολογοῦμε: «Τόν δι’ ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καί σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου καί ἐνανθρωπήσαντα». Δηλαδή, ὁ Χριστός σαρκώθηκε γιά τήν σωτηρία μας ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα καί τήν Παρθένο Μαρία.

Ο Ναυπάκτου Ιερόθεος: Τρομολαγνεία καί ἀγαπολαγνεία σέ τραγικά γεγονότα

Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Ἐθνικό πένθος κηρύχθηκε λόγῳ τῶν φοβερῶν καταστροφῶν πού συνέβησαν στήν Πατρίδα μας καί ἀποτελοῦν ἐθνική τραγωδία. Εἶναι ὄντως φοβερό γεγονός νά πεθαίνουν ἄνθρωποι κάτω ἀπό τέτοιες τραγικές συνθῆκες καί ἀκόμη νά καταστρέφεται τό περιβάλλον, τό «κόσμημα» τοῦ Θεοῦ.

1. Βαθύς πόνος

Ὅσοι αἰσθάνονται τήν τραγική κατάσταση τῶν ἡμερῶν αὐτῶν πονοῦν καί πενθοῦν στήν καρδιά τους.

Πῶς, ὅμως, νά παρηγορήσης τούς ἀνθρώπους πού ἔχασαν τούς συγγενεῖς τους; Πῶς νά καταλάβης αὐτούς πού πῆγαν στό νεκροτομεῖο γιά νά ἀναγνωρίσουν τούς ἀνθρώπους τους, μέσα σέ τόσους ἀπανθρακωμένους; Πῶς νά συναισθανθῆς καί νά πονέσης μαζί μέ τούς ἀνθρώπους ἐκείνους πού ἀναζητοῦν τούς ἀγνοουμένους συγγενεῖς τους καί ζοῦν μεταξύ ἐλπίδας καί ἀπογνώσεως, στά ὅρια ζωῆς καί θανάτου; Πῶς νά νοιώσης τόν διασώστη πού εἶδε ἕναν σωρό στάχτη καί ἀφαιρώντας την εἶδε ἕνα καμένο κρανίο καί μερικά κόκκαλα; Πῶς νά ἔλθης στήν θέση τοῦ διασώστη πού ἔγραψε ὅτι «σέ τέτοιους τόπους πού τριγυρνᾶς ὁ ἀέρας μυρίζει ἀλλιῶς, μυρίζει … θάνατο»;

Σέ αὐτές τίς καταστάσεις δέν μπορεῖς νά μιλήσης, δέν μπορεῖς νά κάνης ποιμαντική μέ ἠθικολογίες.

Ὁ Μέγας Βασίλειος γράφοντας ἐπιστολή σέ μιά γυναίκα τῆς ὁποίας πέθανε τό παιδί της, μεταξύ ἄλλων γράφει:

«Σκόπευα νά σιωπήσω πρός τήν κοσμιότητά σου, σκεπτώμενος ὅτι, ὅπως στόν ὀφθαλμό πού πάσχει ἀπό φλεγμονή καί τό ἁπαλότερο παρηγορητικό ἐπίθεμα προκαλεῖ ἀνία-πόνο, ἔτσι καί στήν ψυχή πού ἔχει κτυπηθῆ ἀπό βαρειά θλίψη, ὁ λόγος καί ἄν φέρη πολλή παρηγοριά, φαίνεται νά εἶναι κάπως ὀχληρός, ὅταν προφέρεται στήν ὥρα τῆς ἀγωνίας».

Αὐτό δείχνει μιά ποιμαντική εὐαισθησίας καί τρυφερότητας, θά λέγαμε μιά ποιμαντική διακρίσεως.

Στήν προκειμένη περίπτωση θά ἀρκοῦσε αὐτό πού ἔγραψε

Ἡδονὴ καὶ Ὀδύνη !

Ἐπιστολὴ Ὀρθόδοξης Ἀμερικανίδας, μέλους τῆς Ὀλυμπιακῆς ὁμάδας τῶν ΗΠΑ στὴν κωπηλασία πρὸς τὸν Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ἰερόθεο

«Μὲ ἐνδιαφέρει πολὺ ἡ διάλεξη μὲ θέμα τὸ κύκλο θανάσιμης ἡδονῆς-ὀδύνης. Εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ θηρία ποὺ κρατοῦν τὴν Ἀμερικὴ στὰ ματωμένα τους δόντια. Κάθε κύκλος τῆς δίνης ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἄβυσσο εἶναι ὅλο καὶ περισσότερο ὀδυνηρός, ἀλλὰ τὸ μόνο ποὺ διδάσκουν στὴν Ἀμερικὴ εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς ἡδονῆς. Ἔτσι, οἱ ἄνθρωποι ἔχουν “ρυθμιστεὶ” νὰ ἁρπάζουν ὅλο καὶ περισσότερα, νὰ ἀμβλύνουν, ὅπως εἴπατε κι ἐσεῖς, τὸν πόνο. Καὶ τὰ δύο, καὶ ὁ πόνος καὶ ἡ ἡδονὴ τρέφονται τὸ ἕνα ἀπὸ τὸ ἄλλο καὶ καθὼς μεγαλώνει ὁ πόνος περισσότερη ἡδονὴ

"Ἡ αἵρεση ὡς ἐπιστήμη"

Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Τόν 3ο καί 4ο αἰώνα ἡ Ἐκκλησία ἀντιμετώπισε ἕνα μεγάλο πρόβλημα μέ τήν συνάντηση τοῦ Χριστιανισμοῦ μέ τόν Ἑλληνισμό, δηλαδή τῆς ἀποκαλυπτικῆς θεολογίας μέ τίς θεωρίες τῶν Φιλοσόφων, τῶν Προσωκρατικῶν, τῆς Κλασσικῆς μεταφυσικῆς (Πλάτωνας, Ἀριστοτέλης) καί τοῦ Νεοπλατωνισμοῦ.

Οἱ θεολόγοι πού ζοῦσαν στά μέρη τῆς Ἀνατολῆς συζητοῦσαν μέ τούς φιλοσόφους γιά θεολογικά-ὀντολογικά καί κοσμολογικά προβλήματα καί προσπαθοῦσαν νά ἀπαντήσουν σέ αὐτά μέσα ἀπό τήν ἀποκαλυπτική θεολογία. Ἐπειδή δέν εἶχαν ἐμπειρική γνώση τοῦ Θεοῦ, γι’ αὐτό κατέληξαν σέ διάφορες αἱρέσεις, ὅπως εἶναι οἱ Ἀρειανοί καί οἱ μετέπειτα αἱρετικοί.

Διαφορὰ μεταξὺ πνευματικοῦ καὶ ψυχολόγου

Ὁ πνευματικὸς πατέρας ποὺ πρέπει νὰ ἐξασκεῖ τὸ ἔργο μὲ βάση τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση διαφέρει σαφῶς ἀπὸ τὸν ψυχολόγο, ποὺ ἐργάζεται βάσει μίας ἀνθρωποκεντρικῆς θεωρήσεως τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῆς ζωῆς του. 

Ὁ ψυχολόγος θέλει νὰ ἰσορροπήσει ψυχολογικὰ τὸν ἄνθρωπο. Ὁ πνευματικὸς πατέρας ἀποβλέπει στὴν θέωση τοῦ ἀνθρώπου. 

Ὁ ψυχολόγος χρησιμοποιεῖ τὶς ἀπόψεις τῆς Σχολῆς ποὺ ἐκπροσωπεῖ. Ὁ πνευματικὸς πατέρας χρησιμοποιεῖ τὸν αἰώνιο λόγο τοῦ Θεοῦ ποὺ φανερώθηκε στοὺς Προφήτας, στοὺς Ἀποστόλους καὶ τοὺς...

Τo μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν καὶ ἡ Ἐκκλησία

Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου Ἰεροθέου

Μετὰ τὴν πρόσφατη ἀπόφαση τοῦ ΣτῈ γιὰ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, γίνεται πάλι συζήτηση, ἡ ὁποία βέβαια δὲν εἶχε κλείσει ἀπὸ πλευρᾶς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ πλευρᾶς πολλῶν θεολόγων, ποὺ διδάσκουν τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στὰ σχολεῖα. Τὸ θέμα αὐτὸ εἶναι πολύπλευρο. Στὴν παροῦσα φάση τρία σημεῖα εἶναι ἐνδιαφέροντα.

Τὸ πρῶτο σημεῖο, ὅτι, ὅπως ἔχω τονίσει ἐπανειλημμένως, ὑπάρχουν δύο προγράμματα διδασκαλίας τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν.

«Τῇ ἀγνώστῳ Ὀρθοδοξίᾳ»

τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

(Ἀπομαγνητοφωνημένο Κήρυγμα,

κατά τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας,

25 Φεβρουαρίου 2018, στόν Ἱ. Μητροπ. Ναὸ τοῦ Ἁγ. Δημητρίου Ναυπάκτου.)

.Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας σήμερα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, καί ἑορτάζει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί ὡς θεολογία καί ὡς Ἐκκλησία καί ὡς ζωή. Δέν εἶναι, δηλαδή, μόνον ἡ ὀρθόδοξη πίστη, ἀλλά καί ἡ ὀρθόδοξη ζωή, εἶναι ἡ ὀρθο-δοξία καί ἡ ὀρθο-ζωΐα.

.Ὅπως εἶναι καθιερωμένο, σήμερα παντοῦ, σέ ὅλους τούς Ἱερούς Ναούς ὅπου γίνεται θεία Λειτουργία, θά ἀκουστοῦν κηρύγματα γύρω ἀπό τό θέμα τῆς Ὀρθοδοξίας καί θά μιλήσουν πολλοί Ἐπίσκοποι, Κληρικοί καί θεολόγοι γιά τήν Ὀρθοδοξία. Ὅλοι οἱ ὁμιλητές, ὀρθόδοξοι, νεορθόδοξοι, μετα-ορθόδοξοι, πατερικοί, μετα-πατερικοί, νεο-πατερικοί, μοντέρνοι καί μετα-μοντέρνοι θά ἀναφερθοῦν στήν Ὀρθοδοξία καί θά προσπαθήσουν νά παρουσιάσουν ἐκεῖνα πού οἱ ἴδιοι νομίζουν ὅτι εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ ὀρθόδοξη θεολογία καί ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση.

"ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ" ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ...

ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ

Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΙΣΜΑ

  

Κατά καιρούς γίνεται λόγος για την έλευση του Αντιχρίστου και το τι θα δημιουργήση στους ανθρώπους και τον κόσμο, και μάλιστα προσδιορίζεται και ιδιαίτερο χρονικό διάστημα που θα εμφανισθή.

Πολλοί μας ερωτούν γύρω από το θέμα αυτό, αλλά οι απαντήσεις ευρίσκονται στην Αγία Γραφή και ιδιαιτέρως στις επιστολές του Ευαγγελιστού Ιωάννου, του Αποστόλου Παύλου και στην Αποκάλυψη του Ιωάννου και σε όλη την ποιμαντική της Εκκλησίας. Στην συνέχεια απλώς μερικές νύξεις θα ήθελα να κάνω κυρίως γύρω από το πως αντιμετωπίζεται αυτή η κατάσταση.

Ἡ Ὄγδοη (Η') Οἰκουμενική Σύνοδος

Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ἰερόθέου

Ὁ 8ος αἰώνας μ.Χ., ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἦταν ἕνας δύσκολος αἰώνας ἀπό πλευρᾶς τῆς Πολιτείας καί τῆς Ἐκκλησίας, ἀφ’ ἑνός μέν γιατί ἀρχίζει νά ἀποχωρίζεται τό δυτικό τμῆμα τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας ἀπό τό ἀνατολικό τμῆμα της, ἀφ’ ἑτέρου δέ γιατί φαίνεται καθαρά ἡ ἀλλοίωση τοῦ δυτικοῦ Χριστιανισμοῦ. Αὐτό φάνηκε στήν Ὄγδοη (Η) Οἰκουμενική Σύνοδο, ἡ ὁποία συνῆλθε τό 879-880 μ.Χ. στήν Κωνσταντινούπολη ἐπί τοῦ Αὐτοκράτορος Βασιλείου τοῦ Μακεδόνος. Πρόεδρος τῆς Συνόδου ἦταν ὁ Μέγας Φώτιος καί ἦταν παρόντες καί οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ ὀρθοδόξου Πάπα τῆς Ρώμης Ἰωάννη τοῦ Η΄(ὀγδόου).

Ναυπάκτου Ἰερόθεος: «Ἡ Ἐκκλησία καλλιεργεῖ τὸ χῶρο τῆς καρδιᾶς, ὄχι τὴν σκληρὴ λογικὴ»

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ἰερόθεος μιλάει γιὰ τὴ καρδιὰ ὡς κέντρο τῆς ὀρθόδοξης παράδοσης καὶ τῆς λογικοκρατίας ποὺ χαρακτηρίζει ἄλλες παραδόσεις.

Δείτε   ΕΔΩ   το Βίντεο