ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ
μελέτη στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα
Ὁ Κύριος ἀπεκάλυψε τόν ἑαυτό του στό κόσμο κατά τήν διάρκεια τῆς ἐπίγειας διακονίας του καί γιά κάθε ἕνα προσκηνυτή πού ἐπιθυμεῖ τήν θεογνωσία, ἡ Ὁρθόδοξη Ἐκκλησία ἔχει ἀπλανή ὁδό γνώσεως.
Ὁ ἄνθρωπος πάντοτε ἤθελε νά γνωρίσει τόν Θεό. Οἱ πρωτόπλαστοι εἶχαν ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ, ὅμως τό προπατορικό ἁμάρτημα ἀμαύρωσε τό κατ’ εἰκόνα καί ἀκολούθησε μία μακριά περίοδος ὅπου ἡ γνώση τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ χάθηκε καί οἱ ἄνθρωποι ἐλάτρευαν τά κτίσματα
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (Πράξ. ια΄, 19-30)
Εν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, διασπαρέντες οἱ ἀπόστολοι ἀπὸ τῆς θλίψεως τῆς γενομένης ἐπὶ Στεφάνῳ διῆλθον ἕως Φοινίκης καὶ Κύπρου καὶ Ἀντιοχείας, μηδενὶ λαλοῦντες τὸν λόγον εἰ μὴ μόνον Ἰουδαίοις. Ἦσαν δέ τινες ἐξ αὐτῶν ἄνδρες Κύπριοι καὶ Κυρηναῖοι οἵτινες εἰσελθόντες εἰς Ἀντιόχειαν ἐλάλουν πρὸς τοὺς Ἑλληνιστάς, εὐαγγελιζόμενοι τὸν Κύριον Ἰησοῦν. Καὶ ἦν χεὶρ Κυρίου μετ' αὐτῶν, πολύς τε ἀριθμὸς πιστεύσας ἐπέστρεψεν ἐπὶ τὸν Κύριον. Ἠκούσθη δὲ ὁ λόγος εἰς τὰ ὦτα τῆς ἐκκλησίας τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις περὶ αὐτῶν, καὶ ἐξαπέστειλαν Βαρνάβαν διελθεῖν ἕως Ἀντιοχείας· ὃς
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ
μελέτη στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα
Πολλές φορές προσπαθοῦμε νά λύσουμε ἕνα πρόβλημά μας ἐπιστρατεύοντας τίς ἱκανότητές μας καί τά χαρίσματά μας ἤ τήν βοήθεια ἄλλων ἀνθρώπων. Ὁ Θεός ὅμως, εἶναι ἀκριβῶς μπροστά μας καί φτάνει νά τόν ἐπικαλεσθοῦμε γιά νά προστρέξει .
Ὁ Θεός σέβεται τό αὐτεξούσιο τοῦ ἀνθρώπου, πού εἶναι κατ’ ἐξοχήν
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (Πράξ. θ΄, 32-42)
Εν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἐγένετο Πέτρον διερχόμενον διὰ πάντων κατελθεῖν καὶ πρὸς τοὺς ἁγίους τοὺς κατοικοῦντας Λύδδαν.
Εὗρε δὲ ἐκεῖ ἄνθρωπόν τινα Αἰνέαν ὀνόματι, ἐξ ἐτῶν ὀκτὼ κατακείμενον ἐπὶ κραβάττῳ, ὃς ἦν παραλελυμένος. Καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Πέτρος· Αἰνέα, ἰᾶταί σε Ἰησοῦς ὁ Χριστός· ἀνάστηθι καὶ στρῶσον σεαυτῷ. Καὶ εὐθέως ἀνέστη. Καὶ εἶδον αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες Λύδδαν καὶ τὸν Σάρωνα, οἵτινες ἐπέστρεψαν ἐπὶ τὸν Κύριον. Ἐν Ἰόππῃ δέ τις ἦν μαθήτρια ὀνόματι
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ
Μελέτη στό εὐαγγελικό ανάγνωσμα
Ναζαρηνός, ὁ Ἰησοῦς ἐκλήθη ὡς προερχόμενος ἀπό ἄσημη καταγωγή καί πόλη. «Ἐσταυρωμένος», εἶναι συνώνυμο τοῦ περιφρονητέος, καταραμένος σύμφωνα μέ τόν Νόμο (Δευτ. 21,23). Οἱ ἄσημοι καί περιφρονημένοι ριγήσατε. Ἡ ἀνθρώπινη περιφρόνηση καί τό μέχρι σταυρικοῦ θανάτου μῖσος δέν σταμάτησαν τόν Θεό νά μᾶς κάνει τό μέγιστο δῶρο: τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Πράξεις Αποστόλων (στ΄ 1 - 7)
Πληθυνόντων τῶν μαθητῶν ἐγένετο γογγυσμὸς τῶν Ἑλληνιστῶν πρὸς τοὺς Ἑβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν.
Προσκαλεσάμενοι δὲ οἱ δώδεκα τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν εἶπον· οὐκ ἀρεστόν ἐστιν ἡμᾶς καταλείψαντας τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ διακονεῖν τραπέζαις. Ἐπισκέψασθε οὖν, ἀδελφοί, ἄνδρας ἐξ ὑμῶν μαρτυρουμένους ἑπτά, πλήρεις Πνεύματος Ἁγίου καὶ σοφίας, οὓς
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ
Μελέτη στό εὐαγγελικό ανάγνωσμα
Μετά τήν Ἀνάστασή του ὁ Χριστός καί μέχρι τήν Ἀνάληψή του ἐμφανίστηκε ἀρκετές φορές σέ πολλούς. Ὁ σκοπός ἦταν νά πιστοποιηθεῖ τό γεγονός τῆς Ἀνάστασης. Ὅπως γίνεται στήν σημερινή εὐαγγελική διήγηση ἄφησε νά τόν ἀγγίξουν, ἄλλοτε ἔφαγε μαζύ τους καί σέ μία περίπτωση εἶχε «ἀνθρακιάν κειμένην καί ὀψάριον», εἶχε δηλαδή μαγειρεύσει ὁ ἴδιος καί τούς εἶπε «δεῦτε ἀριστήσατε», ἐλᾶτε νά φᾶμε.
Ὁ Χριστός φρόντισε νά βεβαιωθοῦν οί μαθητές ὅτι μετά τήν Ἀνάσταση ἔφερε τό ἀναστημένο σῶμα του καί δέν ἦταν πνεῦμα ἤ φάντασμα.
.png)
Πράξεις Αποστόλων (ε΄12-20)
Εν ταῖς ἡμέραις ἐκεῖναις, διὰ τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τῷ λαῷ πολλά· καὶ ἦσαν ὁμοθυμαδὸν ἅπαντες ἐν τῇ στοᾷ Σολομῶντος· τῶν δὲ λοιπῶν οὐδεὶς ἐτόλμα κολλᾶσθαι αὐτοῖς, ἀλλ᾿ ἐμεγάλυνεν αὐτοὺς ὁ λαός· μᾶλλον δὲ προσετίθεντο πιστεύοντες τῷ Κυρίῳ πλήθη ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, ὥστε κατὰ τὰς πλατείας ἐκφέρειν τοὺς ἀσθενεῖς καὶ τιθέναι ἐπὶ κλινῶν καὶ κραβάττων, ἵνα ἐρχομένου Πέτρου κἂν ἡ σκιὰ ἐπισκιάσῃ τινὶ αὐτῶν. Συνήρχετο δὲ καὶ τὸ πλῆθος τῶν πέριξ πόλεων εἰς Ἱερουσαλὴμ φέροντες ἀσθενεῖς καὶ ὀχλουμένους ὑπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων, οἵτινες ἐθεραπεύοντο ἅπαντες.
.jpg)
Έναν χρόνο μετά και η μνήμη του παραμένει αλησμόνητη και χαραγμένη εις τα βάθη της καρδιάς όλων όσων είχαν την ευλογία να τον γνωρίσουν.
Έναν χρόνο μετά και ακόμα πλήθος πιστών συρρέει από όλα τα μέρη της Ελλάδος, αλλά και του κόσμου, προκειμένου να προσκυνήσει το ταπεινό μνήμα του στο Ησυχαστήριο του Αγίου Γεωργίου στην Αύρα Καλαμπάκας. Ο κόσμος συρρέει ωσάν τα μελίσσια στην πνευματική κυψέλη που με τόσο κόπο και μόχθο είχε δημιουργήσει.
Οι κάτοικοι της Αύρας παρατηρώντας το καθημερινό πέρασμα εκατοντάδων ξένων ανθρώπων από το χωριό τους, με την ευλογημένη απλότητα που τους διακατέχει μία φορά ομολόγησαν:
24 Μαρτίου 1980
Ἅγιον Πάσχα
Σήμερα Ἀνάστασι Χριστοῦ
"Δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου Φωτός...".
Ὤ ἀνέσπερο, ἀβασίλευτο, ἀτελείωτο φῶς, ὑπέρφωτο καί ὑπέρελευκο, πῶς μέ μαγνητεύεις τόν νοῦν, τήν ψυχή μου τήν καρδιά μου! Σέ ποθῶ ἀνέσπερα, χωρίς τελειωμό ἀγάπης καί ἔρωτος. Πότε θά ἀξιωθῶ ἀπό τήν δωρεά τῆς ἐλεημοσύνης τοῦ ἁγιωτάτου Θεοῦ Πατρός μου νά σέ ἀπολαύσω αἰώνια, αἰώνια!
Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου
Στην εκκλησία, εννοώ στον Άγιο Γεράσιμο, πολύ συγκινιόμουνα. Άκουγα το Ευαγγέλιο και συγκινιόμουνα. Το πάθαινα αυτό, επειδή «έβλεπα» την εικόνα, τον Χριστό τον ίδιο.
Μια Μεγάλη Παρασκευή κάναμε την ακολουθία. Η εκκλησία ήταν γεμάτη κόσμο. Τι έπαθα εκεί! Διάβαζα το Ευαγγέλιο κι όταν έφτασα στη φράση: «Ηλί, Ηλί, λιμά σαβαχθανί˙ τουτ’ έστι Θεέ μου, Θεέ μου, ινατί με εγκατέλιπες;» (Ματθ. 27,46.), δεν μπόρεσα να την τελειώσω. Δεν είπα το «ινατί με εγκατέλιπες;».
Με πλημμύρισε η συγκίνηση. Κόπηκε η φωνή μου. Μπροστά μου είχα όλη την τραγική σκηνή. «Είδα» εκείνο το πρόσωπο. «Άκουσα» εκείνη τη φωνή. Τον έβλεπα τον Χριστό πολύ ζωντανά.
"Λίγες μέρες στην ιστορία του κόσμου είχαν τόση σημασία όσο η ημέρα της Σταύρωσης του Κυρίου μας. Όσες φορές ανέτειλε ο Ήλιος στο στερέωμα ήταν σαν να ήταν χωρίς σημασία μέχρι εκείνη την ημέρα που ο ήλιος είδε τον Θεό να πεθαίνει απάνω στον Σταυρό. Για αυτό και ο Ήλιος εσκοτείνιασε και η γη εσείετο και οι πέτρες διερράγησαν όταν ο Θεάνθρωπος επέθαινε για εμάς πάνω στον Σταυρό…
...Φανταστείτε, αδελφοί, το Σταυρό οριζόντιο και επάνω του το σώμα του Χριστού. Αυτή είναι η Αγία τράπεζα της εκκλησίας, ο σταυρός οριζόντιος. Εκεί ο Χριστός έκανε την πρώτη Του θεία λειτουργία. Εκεί το αληθινό αίμα έρρευσε και εκεί το αληθινό σώμα του Χριστού επέθανε. Δεν είπε τα λόγια που λέμε εμείς οι ιερείς και οι αρχιερείς κατά τη διάρκεια της θείας λειτουργίας. Είπε Διψώ, είπε Θεέ μου, Θεέ μου, ινατί με εγκατέλιπες, είπε Τετέλεσται. Αυτή ήταν η λειτουργία πάνω στο Σταυρό που ετέλεσε ο Κύριός μας…
…Ας προσεγγίσουμε με φόβο και τρόμο τη φοβερή εκείνη μέρα καθώς θα πάμε να προσκυνήσουμε το σώμα του Χριστού, που έχει τεθεί στο μνημείο, στον επιτάφιο της εκκλησίας τον οποίο θέτουμε στο κέντρο του ναού. Ας πλησιάσουμε με φόβο και τρόμο και ας Του πούμε δύο λόγια αγάπης, την ώρα που προσκυνούμε. Να του πούμε: «Ευχαριστώ! Eγώ δεν ήμουνα άξιος να πεθάνεις για μένα. Εγώ έπρεπε να χαθώ. Και ήρθε Εσύ και έκανες το ανέλπιστο! Μου έδωσες ζωή αιώνια»!".
(2).jpg)
Και θέτω το ερώτημα· ποια είνε τα καθήκοντα ενός Χριστιανού τη Μεγάλη Εβδομάδα; Δεν απευθύνομαι σε απίστους, αθέους ή σε χιλιαστάς· απευθύνομαι σε πιστούς, που θέλουν να εορτάσουν σωστά. Ποια είνε λοιπόν τα καθήκοντα που έχουμε την εβδομάδα αυτή;
Το Αποστολικό Ανάγνωσμα(Φιλιπ. δ´ 4-9)
Ἀδελφοί, χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε. Τὸ ἐπιεικὲς ὑμῶν γνωσθήτω πᾶσιν ἀνθρώποις. ῾Ο Κύριος ἐγγύς. Μηδὲν μεριμνᾶτε, ἀλλ᾿ ἐν παντὶ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει μετὰ εὐχαριστίας τὰ αἰτήματα ὑμῶν γνωριζέσθω πρὸς τὸν Θεόν. Καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἡ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν φρουρήσει τὰς καρδίας ὑμῶν καὶ τὰ νοήματα ὑμῶν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ. Τὸ λοιπόν, ἀδελφοί,
.jpg)
ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΑΣ)
Μελέτη στό εὐαγγελικό ανάγνωσμα
Στήν πορεία του γιά τήν ἕνωσή του μέ τόν Θεό ὁ ἄνθρωπος θά συναντήσει ὁπωσδήποτε ἀντίσταση ἀπό τό γένος τῶν δαιμόνων. Ἡ ὅλη ἀσκητική τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μέ ἔμφαση στήν προσευχή καί τήν νηστεία, ἐπιτρέπει μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ τήν νικηφόρα διάβαση.
Οἱ δαίμονες εἶναι πεπτωκότες ἄγγελοι. Ἡ πτώση τους συνέβη πρίν τήν δημιουργία τοῦ Ἀδάμ καί μισοῦν τούς ἀνθρώπους. Ὁ Χριστός
Μελέτη στο αποστολικό ανάγνωσμα
ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ ( ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΑΣ)
Ἡ ἐλπίδα παίζει μεγάλο ρόλο στήν ζωή τῶν χριστιανῶν. Στήν πορεία τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, μετά τήν ἐνθάρρυνση πού μᾶς ἔδωκε ἡ Σταυροπροσκήνυση, τό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ἀναφέρεται στήν ἐλπίδα τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, ἡ ὁποία γίνεται βεβαιότητα διά τῆς πίστεως καί τῆς ἀνάμνησης τῆς μεθ’ ὅρκου ὑπόσχεσης τοῦ Θεοῦ στόν Ἀβραάμ.
Ἡ ἐλπίδα τῶν μελλόντων ἀγαθῶν παραπέμπει στήν ἐσχατολογία τῆς
ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ(ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ)
Μελέτη στό εὐαγγελικό ανάγνωσμα
Ἡ σημερινή Τρίτη Κυριακή τῶν Νηστειῶν εἶναι τό κέντρο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Στό μέσον τοῦ Ναοῦ τοποθετεῖται ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ γιά νά μᾶς ἐνδυναμώσει ἀλλά καί νά μᾶς προετοιμάσει γιά τό ἐπερχόμενο Πάθος.
Κάθε ἕνας ἀπό ἐμᾶς ἔχει ἕνα σταυρό. Αὐτό μπορεῖ νά εἶναι μία ἀσθένεια, μία οἰκογενειακή δυσκολία, ἕνα παιδί στἀ ναρκωτικά. Ὁ Χριστός μᾶς προτρέπει νά σηκώσουμε αὐτόν τόν σταυρό καί νά τόν ἀκολουθήσουμε. Τό ὄνομα χριστιανός σημαίνει ὅτι εἴμαστε τοῦ
Μελέτη στο αποστολικό ανάγνωσμα
ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΗΝΥΣΕΩΣ)
Στό μέσον τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἡ Ἐκκλησία στήνει στό κέντρο τοῦ ναοῦ τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου, ὡς τρόπαιο νίκης κατά τοῦ θανάτου καί ἐπικαλεῖται τό εὔσπλαχνο τοῦ Κυρίου. Ὁ Χριστός συγγενεύει μέ ἐμᾶς κατά σἀρκα καί ἄν καί ἀναμάρτητος ἱλάσκεται τίς ἁμαρτίες μας.
Ὁ Χριστός εἶναι τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος, μή δυνάμενος νά ἁμαρτήσει. Ἡ θεία καί ἡ ἀνθρώπινη φύση ἑνώθηκαν
Το Αποστολικό Ανάγνωσμα
Προς Εβραίους Επιστολή Παύλου (δ΄14 – ε΄6)
Ἀδελφοί, Ἔχοντες ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας. Οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν, πεπειραμένον δὲ κατὰ πάντα καθ' ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας. Προσερχώμεθα οὖν μετὰ παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν ἔλεον καὶ χάριν
O μακαριστός γέροντας Δωρόθεος μας αναλύει με σοφία και τρυφερότητα το μέγα αυτό μυστήριο του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου ή αλλιώς- όπως εξηγεί- της συλλήψεως του Χριστού.
"Σήμερα, λοιπόν, αυτή τη μέρα να ευγνωμονούμε το Θεό που μας έδωσε την Υπεραγία Θεοτόκο. Γιατί; Γιατί είναι το πιο άξιο πρόσωπο από όλους τους ανθρώπους που ζήσανε στη γη από τότε που υπάρχει ο Αδάμ μέχρι τον τελευταίο άνθρωπο, ο οποίος μπορούσε να πει: Γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά Σου και να εκπροσωπήσει όλο το ανθρώπινο γένος".
Αποστολικό Ανάγνωσμα
(῾Εβρ. α´ 10 - β´ 3)
Κατ᾿ ἀρχάς σύ, Κύριε, τὴν γῆν ἐθεμελίωσας,καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί·αὐτοὶ ἀπολοῦνται, σὺ δὲ διαμένεις· καὶπάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται, καὶ ὡσεὶπεριβόλαιον ἑλίξεις αὐτούς, καὶἀλλαγήσονται· σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ, καὶ τὰ ἔτησου οὐκ ἐκλείψουσι». Πρὸς τίνα δὲ τῶνἀγγέλων εἴρηκέ ποτε· «Κάθου ἐκ δεξιῶν μουἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον
ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ)
Μελέτη στό εὐαγγελικό ανάγνωσμα
Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας σήμερα, ἀδελφοί, καί γιορτάζει τό εἶναι μας, τό βάθος τῆς ὕπαρξής μας. Γιατί αὐτό πού μᾶς χαρακτηρίζει εἶναι τό γεγονός ὅτι εἴμαστε Ἕλληνες καί Ὀρθόδοξοι.
Ὀρθοδοξία, ἀσφαλῶς, δέν εἶναι μόνο οἱ εἰκόνες. Εἶναι ὁ συνολικός πολιτισμός πού πρόσφερε καί προσφέρει στήν οἰκουμένη ὁ ὀρθόδοξος κόσμος: τά δόγματα, τά γραπτά τῶν Πατέρων, τό νέφος
Ι.Μ. ΑΓ. ΘΕΟΔΩΡΑΣ, 25 Απριλίου 2013
Αρχ. Δωρόθεος Τζεβελέκας
Κύριε των Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού, άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν, Κύριε των Δυνάμεων, ελέησον ημάς.
Στίχ. Αινείτε τον Θεόν εν τοις Αγίοις αυτού, αινείτε αυτόν εν στερεώματι της δυνάμεως αυτού.
Κύριε των Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού, άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν, Κύριε των Δυνάμεων, ελέησον ημάς.
Στίχ. Αινείτε αυτόν επί ταις δυναστείας αυτού, αινείτε αυτόν κατά το πλήθος της μεγαλωσύνης αυτού.
Κύριε των Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού, άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν, Κύριε των Δυνάμεων, ελέησον ημάς.
Στίχ. Αινείτε αυτόν εν ήχω σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω και κιθάρα.
Κύριε των Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού, άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν, Κύριε των Δυνάμεων, ελέησον ημάς.
Στίχ. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω και χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς και οργάνω.
Κύριε των Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού, άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν, Κύριε των Δυνάμεων, ελέησον ημάς.
Στίχ. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού, Πάσα πνοή αινεσάτω τον Κύριον.
Κύριε των Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού, άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν, Κύριε των Δυνάμεων, ελέησον ημάς.
Αινείτε τον Θεόν εν τοις Αγίοις αυτού. Αινείτε αυτόν εν στερεώματι της δυνάμεως αυτού.
Κύριε των Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού, άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν, Κύριε των Δυνάμεων, ελέησον ημάς.
Κανένας δεν μπορεί να πει: Είμαι φτωχός και με τι να κάνω ελεημοσύνη; Γιατί, και αν ακόμα δεν μπορείς να δώσεις τόσα όσα εκείνοι οι πλούσιοι που έβαζαν τις δωρεές τους στο θησαυροφυλάκιο του ναού, τότε δώσε δύο λεπτά σαν εκείνη τη χήρα τη φτωχή, και τα δέχεται από μέρους σου ο Θεός καλύτερα από τις δωρεές των πλουσίων.
Δεν έχεις ούτε τόσα; Έχεις όμως δυνάμεις και μπορείς να ελεήσεις τον άρρωστο με τις υπηρεσίες σου. Δεν μπορείς ούτε αυτό;
Μπορείς με τον καλό σου λόγο να παρηγορήσεις τον αδελφό σου.
Ουσιαστικά η Μεγάλη Σαρακοστή αρχίζει με τον Εσπερινό αυτής της Κυριακής. Αυτή η μοναδική σε βάθος και ωραιότητα ακολουθία έχει δυστυχώς εκλείψει από αρκετές εκκλησίες. Όμως παρʹ όλα αυτά τίποτε, άλλο δεν αποκαλύπτει καλύτερα το χαρακτηριστικό τόνο της Μεγάλης Σαρακοστής στην Ορθόδοξη Εκκλησία και πουθενά αλλού δε διακηρύσσεται τόσο καλά η έντονη πρόσκληση στον άνθρωπο.
Η ακολουθία αρχίζει με
Μελέτη στό εὐαγγελικό ανάγνωσμα
Ὁ Χριστός ὅρισε νά προσευχόμαστε λέγοντας: «ἄφες ἡμῖν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν». Στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα προσθέτει «ἐάν δέ μή ἀφῆτε…οὐδέ ὁ πατήρ ἡμῶν ἀφήσει τά παραπτώματα ὑμῶν» (Ματθ. 6,15). Ἐάν δέν συγχωρήσουμε νά μήν περιμένουμε νά συγχωρηθοῦμε ἀπό τόν Θεό. Ἐάν δέν ἀγαπήσουμε τόν ἐχθρό μας, ὄχι ἁπλῶς νἀ τόν ἀνεχθοῦμε, δέν γνωρίσαμε τόν Χριστό.
Προκειμένου νά φτάσουμε σέ μιά κατάσταση ἐσωτερικῆς γαλήνης, στά βάθη τοῦ ἑαυτοῦ μας εἶναι ἀπαραίτητο νά μάθουμε νά συγχωροῦμε τους ἄλλους, ἀλλά καί
Προετοιμαζόμενοι γιά τήν εἴσοδό μας στό στάδιο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς πρέπει νά εἴμαστε ἐνήμεροι γιά τίς μεθοδεῖες τοῦ πονηροῦ, δηλαδή τούς πειρασμούς ἀπό τά δεξιά καί ἀπό τά ἀριστερά. Στήν ἀρχή ὁ μισόκαλος μᾶς πολεμᾶ νά μήν κάνουμε τό καλό κι ὅταν ἀποτύχει, μᾶς ἐκπειράζει νά μήν τό κάνουμε καλά καί
Ἀδελφοί, νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν. ῾Η νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. ᾿Αποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός. ῾Ως ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ, ἀλλ᾿ ἐνδύσασθε τὸν Κύριον ᾿Ιησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας.Τὸν δὲ ἀσθενοῦντα τῇ πίστει προσλαμβάνεσθε, μὴ εἰς διακρίσεις
Ο μακαριστός γέροντας Δωρόθεος Τζεβελέκας μας αναλύει το βαθύτερο νόημα του ευαγγελίου της κρίσεως. Ποιο είναι το κριτήριο του διαχωρισμού; Το κριτήριο είναι η αγάπη!
Παραθέτουμε παρακάτω μερικά αποσπάσματα από την ομιλία του γέροντος Δωροθέου:
...Πόσοι είμαστε εδώ εμείς τώρα; Εκατό; Διακόσιοι; Δεν θα πάνε όλοι στον Παράδεισο. Δε σας τρομάζει αυτό; Δε σου 'ρχεται να πεις όπως λέγανε οι μαθητές στο Μυστικό Δείπνο: Μήτι ἐγώ εἰμι, Κύριε;
...Σε κάθε κοπάδι υπάρχουν πρόβατα και ερίφια, υπάρχουν όπως είπε το ευαγγέλιο δίκαιοι και αμαρτωλοί και κάποια στιγμή θα γίνει ο χωρισμός αυτών. Ποιο είναι το κριτήριο του χωρισμού, του αφορισμού, όπως λέει το ευαγγέλιο, του διαχωρισμού δηλαδή; Είναι φανερό! Το κριτήριο είναι η αγάπη!
Μελέτη στό εὐαγγελικό ανάγνωσμα
Τρίτη Κυριακή τοῦ Τριωδίου καί μετά τό Εὐαγγέλιο τοῦ Τελώνου καί τοῦ Φαρισαίου καί τοῦ Ἀσώτου, σήμερα ἀκούσθηκε τό Εὐαγγέλιο τῆς Ἡμέρας τῆς Κρίσεως.Τά Ἕσχατα εἶναι παρόντα καί ὁ Χριστιανός πού ζεῖ τό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας ζεῖ μέ τήν ἀναμονή ἀλλά καί τήν παρουσία τῆς Ἡμέρας τῆς Κρίσεως.
Μερικοί ἄνθρωποι δέν πιστεύουν ὅτι ὑπάρχει Κόλαση. Εἶναι ἐπιτυχία τοῦ Διαβόλου πού τούς ἔπεισε γι αὐτό καί τοῦτο ἐπειδή
Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Κορίνθιους Α’, Η'(8) 8-13
Βρῶμα δὲ ἡμᾶς οὐ παρίστησι τῷ Θεῷ· οὔτε γὰρ ἐὰν φάγωμεν περισσεύωμεν, οὔτε ἐὰν μὴ φάγωμεν ὑστερούμεθα.
βλέπετε δὲ μήπως ἡ ἐξουσία ὑμῶν αὕτη πρόσκομμα γένηται τοῖς ἀσθενοῦσιν.
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφέρεται και σε ένα συνεκτικό στοιχείο, θεμέλιο της συζυγίας, την επικοινωνία των συζύγων. Είναι η καθημερινή αλληλεπίδραση των δύο συζύγων. Η επικοινωνία γίνεται με λόγια η χωρίς λόγια. Είναι θετική η αρνητική. Το σπουδαιότερο στοιχείο της επικοινωνίας είναι η συζήτηση.
Ετυμολογικά (συν + ζητώ), δηλαδή από κοινού αναζητώ του τι πρέπει να γίνεται στα θέματα που αφορούν την κοινή ζωή και την οικογένεια. Η συζήτηση πρέπει να γίνεται με οικειότητα, αλληλοσεβασμό, σε κλίμα ελευθερίας, ισοτιμίας και
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ, ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ ΛΟΥΚΑ
( ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ)
( Μελέτη στό εὐαγγελικό ανάγνωσμα)
Τρία πρόσωπα σκιαγραφοῦνται στήν παραβολή τοῦ Ἀσώτου υἱοῦ: ὁ Ἄσωτος υἱός, ὁ πρεσβύτερος υἱός ὁ ὁποῖος δέν γνωρίζει ὅτι εἶναι ἄσωτος καί ὁ Πατέρας. Ὅλα ὅμως τά διαπερνᾶ ἡ μορφή τοῦ Πατέρα.
Ἀπό μικρά μᾶς μάθανε νά λέμε τό «Πάτερ ἡμῶν». Τό ἀπαγγέλαμε ἀκόμα κι ἄν δέν καταλαβαίναμε πλήρως τήν ἔννοια τῶν λόγων. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μᾶς δίδαξε τήν μικρή αὐτή προσευχή. Ὁ Πατέρας
Το Αποστολικό Ανάγνωσμα (Α´ Κορ. στ´ 12-20)
Αδελφοί, πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος. Τὰ βρώματα τῇ κοιλίᾳ καὶ ἡ κοιλία τοῖς βρώμασιν· ὁ δὲ Θεὸς καὶ ταύτην καὶ ταῦτα καταργήσει. Τὸ δὲ σῶμα οὐ τῇ πορνείᾳ ἀλλὰ τῷ Κυρίῳ, καὶ ὁ Κύριος τῷ σώματι· ὁ δὲ Θεὸς καὶ τὸν Κύριον ἤγειρε καὶ ἡμᾶς ἐξεγερεῖ διὰ τῆς δυνάμεως αὐτοῦ. Οὐκ οἴδατε ὅτι τὰ
( Μελέτη στό εὐαγγελικό ανάγνωσμα)
Κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη τῆς Κροστάνδης στό κόσμο συγκρούονται δύο πνεύματα τό κοσμικό πνεῦμα καί τό πνεῦμα τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ σύγκρουση διεξάγεται σέ ὅλα τά ἐπίπεδα καί ὁ χριστιανός ὀφείλει νά ἐπιλέξει μέ ποιό θά συνταχθεῖ.
Ἡ ὕπαρξη ἑκατομμυρίων μαρτύρων στά μαρτυρολόγια τῆς Ἐκκλησίας ἀλλά καί οἱ σημερινοί μάρτυρες στήν περιοχή τοῦ Ἰράκ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ
(ΤΟΥ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ)
Ὁ ἱερεύς πρίν προφέρει τό «εὐλογητός ὁ Θεός» καί ἀρχίσει ἡ ὅποια ἀκολουθία τῆς ἡμέρας στεκόμενος ἐνώπιον τῆς Ἁγίας Τράπεζας κάνει τρεῖς μετάνοιες καί λέγει καθ’ ἑαυτόν: «ὁ Θεός ἱλάσθητί μοι τῶ ἁμαρτωλῶ καί ἐλέησόν με». Εἶναι ἐπειδή θέλει ἡ προσευχή του
Τέκνον Τιμόθεε, σὺ παρηκολούθηκάς μου τῇ διδασκαλίᾳ, τῇ ἀγωγῇ, τῇ προθέσει, τῇ πίστει, τῇ μακροθυμίᾳ, τῇ ἀγάπῃ, τῇ ὑπομονῇ, τοῖς διωγμοῖς, τοῖς παθήμασιν, οἷά μοι ἐγένοντο ἐν Ἀντιοχείᾳ, ἐν Ἰκονίῳ, ἐν Λύστροις, οἵους διωγμοὺς ὑπήνεγκα! Καὶ ἐκ πάντων με ἐρρύσατο ὁ Κύριος.
Καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ
