Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου
Στην εκκλησία, εννοώ στον Άγιο Γεράσιμο, πολύ συγκινιόμουνα. Άκουγα το Ευαγγέλιο και συγκινιόμουνα. Το πάθαινα αυτό, επειδή «έβλεπα» την εικόνα, τον Χριστό τον ίδιο.
Μια Μεγάλη Παρασκευή κάναμε την ακολουθία. Η εκκλησία ήταν γεμάτη κόσμο. Τι έπαθα εκεί! Διάβαζα το Ευαγγέλιο κι όταν έφτασα στη φράση: «Ηλί, Ηλί, λιμά σαβαχθανί˙ τουτ’ έστι Θεέ μου, Θεέ μου, ινατί με εγκατέλιπες;» (Ματθ. 27,46.), δεν μπόρεσα να την τελειώσω. Δεν είπα το «ινατί με εγκατέλιπες;».
Με πλημμύρισε η συγκίνηση. Κόπηκε η φωνή μου. Μπροστά μου είχα όλη την τραγική σκηνή. «Είδα» εκείνο το πρόσωπο. «Άκουσα» εκείνη τη φωνή. Τον έβλεπα τον Χριστό πολύ ζωντανά.
Ο κόσμος κάτω περίμενε. Εγώ τίποτε, αδύνατο να προχωρήσω. Αφήνω το Ευαγγέλιο στο τετράποδο και γυρίζω μέσα στο Ιερό. Κάνω τον σταυρό μου. Ασπάζομαι την Αγία Τράπεζα. Έβαλα μια άλλη εικόνα, πιο ωραία, μέσα μου. Όχι πιο ωραία. Πιο ωραία από κείνη δεν υπήρχε, αλλά ήλθε στο νου μου η Ανάσταση. Αμέσως γαλήνευσα. Μετά βγήκα στην Ωραία Πύλη κι είπα:
–Συγχωρέστε με, παιδιά μου, παρασύρθηκα.
Μετά πήρα το Ευαγγέλιο και το είπα απ’ την αρχή. Εκείνη, όμως, την ώρα όλο το εκκλησίασμα πέταξε δάκρυα.
Ήταν κακό αυτό. Ο καθένας μπορεί να σκέφτεται ό,τι θέλει. Δεν είναι, όμως, καλό ν’ αφηνόμαστε. Πρέπει να είμαστε συγκρατημένοι.
«Βίος και Λόγοι» Αγίου Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου
Πως βίωνε ο Άγιος Πορφύριος τον πόνο Του Χριστού
Ιερομονάχου π. Γεωργίου Καυσοκαλυβίτου
…Ο Άγιος Πορφύριος συγκινούνταν πάρα πολύ όταν έβλεπε την εικόνα του Χριστού στην Γεθσημανή. Ζούσε με αυτόν τον τρόπο προσευχόμενος σε όλη του τη ζωή. Με αυτές τις στιγμές. Ζούσε το πάθος του Χριστού σε όλη του τη ζωή. Βίωνε τις στιγμές που Χριστός πόνεσε περισσότερο από κάθε άλλη φορά για τον άνθρωπο…
“ περί δε την ενάτην ώραν ανεβόησεν ο Ιησούς φωνή μεγάλη λέγων· ηλί ηλί, λαμά σαβαχθανί; τούτ᾿ έστι, Θεέ μου Θεέ μου, ινατί με εγκατέλιπες;” (Ματθ. 27,46)
Ο γέροντας Πορφύριος μου διηγήθηκε όταν διάβαζε την Μεγάλη Πέμπτη στην Πολυκλινική Αθηνών τα δώδεκα Ευαγγέλια, όταν έφτασε στο σημείο που ο Χριστός κρεμάμενος επί ξύλου αναφωνεί “ηλί ηλί, λαμά σαβαχθανί”, εκείνη τη στιγμή ο Θεός του έδειξε φανερά την Σταύρωση και πώς ήταν ο Χριστός επάνω στον Σταυρό κι έλεγε ”Θεέ μου Θεέ μου, ινατί με εγκατέλιπες”. Εκεί ο Άγιος Πορφύριος σταμάτησε. Μου είπε: “Δεν είχα την δύναμη να συνεχίσω, έτρεξα γρήγορα προς το Ιερό, έριξα λίγο νεράκι στο πρόσωπό μου, συνήλθα και είπα στον κόσμο “Συγχωρέστε με παραφέρθηκα”, αλλά τί να δω, όλοι έκλαιγαν από κάτω. Και το ξαναείπα το Ευαγγέλιο, αλλά με χαρά. Στο τέλος της ακολουθίας μου είπανε: “- Τί ήταν γέροντα αυτά που μας έκανες; Μας έκανες όλους να κλαίμε”.
Βίωνε ο Άγιος Πορφύριος το πάθος του Χριστού σε όλη του ζωή. Και μου έλεγε: ” Θόδωρε δεν υπάρχει μεγαλύτερη προσευχή από το να λες το “Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με” και να είσαι γονατιστός μπροστά στον Εσταυρωμένο.”
Έφυγε από αυτήν την ζωή με την Αρχιερατική Προσευχή του Ιησού και σε όλη του τη ζωή βίωνε αυτή την ενότητα του Τριαδικού Θεού, την ένωση του Πατέρα με τον Υιό. Ο ίδιος προσπαθούσε συνεχώς να είναι ενωμένος με τον Τριαδικό Θεό με τον Χριστό και κατ’ επέκταση αγωνιζόταν να μας μυήσει σε αυτήν την ενότητα του Τριαδικου Θεού λέγοντας πάντα: “Σας θέλω να είστε όλοι ένα”. Πάντα αγωνιζόταν για την ενότητα της Εκκλησίας, όλου του κόσμου. Όμως αυτό ήταν επίπονο διότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να ενωθούν με τον Θεό. Ήταν ο πόνος και το δράμα του Αγίου Πορφυρίου… Εύχομαι ο Εσταυρωμένος Χριστός με τις πρεσβείες του Αγίου Πορφυρίου να δώσει να καταλάβουμε πόσο πόνεσε ο Θεός και πόσο πονάει. Πόσο πόνεσαν οι Άγιοι για τη σωτηρία όλου του κόσμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου