Πώς θα σωθώ με τόσα πάθη που έχω; (Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης)

– Γέροντα, πώς θα σωθώ με τόσα πάθη που έχω;

– Με την αγάπη και την ταπείνωση. Μόλις αυξηθούν αυτές οι δύο αρετές, η υπερηφάνεια και η κακία θα μείνουν ατροφικές και τα πάθη θα αρχίσουν να ψυχορραγούν.

Έτσι όλα τα πάθη σιγά-σιγά θα αφανισθούν και όλες οι άλλες αρετές θα έρθουν μόνες τους. Γι᾿ αυτό στρέψε όλες τις δυνάμεις σου στην αγάπη και στην ταπείνωση.

Η αληθινή αγάπη είναι αγκαλιασμένη με την ταπείνωση σαν δύο αδέλφια δίδυμα, πολύ αγαπημένα. Η αγάπη

* Η κατάθλιψή σου, πού ἐντείνεται ἀπό ἕναν ἀόριστο φόβο, εἶναι ἀδικαιολόγητη.

"Η κατάθλιψη σου, πού ἐντείνεται ἀπό ἕναν ἀόριστο φόβο, εἶναι ἀδικαιολόγητη. 

Τί σοῦ συμβαίνει ; 

Ὅλα πᾶνε καλά, τόσο στό σπίτι ὅσο καί στήν ψυχή σου. 

Θά ξαναβρεῖς τήν εἰρήνη σου. 

Πῶς ; 

Τῶν νηπίων ὑπὸ τοῦ Ἡρώδου ἀναιρεθέντων. Μία ἑορτὴ ἐξαιρετικὰ ἐπίκαιρη πού προβληματίζει...

Στὶς 29 Δεκεμβρίου ἑορτάζουμε τὰ 14.000 νήπια πού σφαγιάστηκαν ἀπὸ τὸν ἀδίστακτο βασιλέα Ἡρώδη. Κατὰ τὴ σημερινὴ ἡμέρα 120.000 μέλλουσες μητέρες περίπου σὲ ὅλο τὸν κόσμο καὶ 1000 περίπου μόνο στὴν Ἑλλάδα θὰ "ρίξουν" μὲ τὴν συμβολὴ τῶν ἰατρῶν τὰ ἔμβρυα πού κυοφοροῦν, διαιωνίζοντας τὴν ἐγκληματικὴ πράξη τοῦ Ἡρώδη καὶ ἀπαρνούμενες τὴν ἴδια τὴ ζωή... 

Ἀκολουθεῖ ἕνα συγκινητικὸ κείμενο στὸ ὁποῖο τὸ ἔμβρυο ἀποκτᾶ φωνὴ καὶ ἀπευθύνεται πρὸς τὴν κυοφοροῦσα μητέρα του:

..και οι άγγελοι… έτειναν το ους αναγνωρίσαντες οικείον αυτοίς τον ύμνον…

…Ἔλαμψε δὲ τότε ὁ ναὸς ὅλος, καὶ ἤστραψεν ἐπάνω εἰς τὸν θόλον ὁ Παντοκράτωρ μὲ τὴν μεγάλην κ᾽ ἐπιβλητικὴν μορφήν, καὶ ἠκτινοβόλησε τὸ ἐπίχρυσον καὶ λεπτουργημένον μὲ μυρίας γλυφὰς τέμπλον, μὲ τὰς περικαλλεῖς τῆς ἀρίστης βυζαντινῆς τέχνης εἰκόνας του, μὲ τὴν μεγάλην εἰκόνα τῆς Γεννήσεως, ὅπου «Παρθένος καθέζεται τὰ Χερουβεὶμ μιμουμένη», ὅπου θεσπεσίως μαρμαίρουσιν αἱ μορφαὶ τοῦ θείου Βρέφους καὶ τῆς ἀμώμου Λεχοῦς, ὅπου ζωνταναὶ παρίστανται αἱ ὄψεις τῶν ἀγγέλων, τῶν μάγων καὶ τῶν ποιμένων,

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής μετά τα Χριστούγεννα (30-12-2018)

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Προς Γαλάτας (α΄ 11-19)

Αδελφοί, γνωρίζω ὑμῖν τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ' ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον· οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι' ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἠκούσατε γὰρ τὴν ἐμὴν ἀναστροφήν ποτε ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ, ὅτι καθ' ὑπερβολὴν ἐδίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπόρθουν αὐτήν, καὶ προέκοπτον ἐν τῷ ᾿Ιουδαϊσμῷ ὑπὲρ πολλοὺς συνηλικιώτας ἐν τῷ γένει μου, περισσοτέρως ζηλωτὴς ὑπάρχων τῶν πατρικῶν μου παραδόσεων. Ὅτε δὲ εὐδόκησεν ὁ Θεὸς ὁ ἀφορίσας με ἐκ κοιλίας

Χριστὸς γεννᾶται δοξάσατε!

Χριστὸς γεννᾶται δοξάσατε!

Ὁ Σωτῆρας τῶν ἀνθρώπων Χριστὸς γεννήθηκε, σταυρώθηκε καὶ ἀναστήθηκε.

Ὁ «χριστὸς» τῆς πανθρησκείας δὲν εἶναι ὁ Χριστός μας.

Γράφει Ο ΕΝΟΡΙΤΗΣ

Ἡ Ἐκκλησία μας ψάλλει, ὑμνεῖ καὶ δοξολογεῖ: «Χριστὸς γεννᾶται δοξάσατε. Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν, ἀπαντήσατε. Χριστὸς ἐπὶ γῆς, ὑψώθητε. Ἄσατε τῷ Κυρίῳ πάσα ἡ γῆ, καὶ ἐν εὐφροσύνῃ, ἀνυμνήσατε λαοί, ὅτι δεδόξασται».

Ἐνῷ λοιπὸν ὁ Σωτήρας μας σαρκώθηκε, σταυρώθηκε καὶ ἀναστήθηκε, δίνοντας στὸν ἄνθρωπο δυνατότητα σωτηρίας, ἔρχεται τώρα ὁ διάβολος καὶ μὲ τὰ ὄργανά του, τῆς «Νέας

Παπαδιαμάντης: Χριστούγεννα

Τὴν ζωγραφιὰ μὲ τὸν Παπαδιαμάντη ἀριστερά, μᾶς τὴν ἔστειλε φίλος. Τραβήχτηκε σὲ ἔκθεση τῆς Θεολογικῆς σχολῆς τοῦ ΑΠΘ, καὶ ἀπεικονίζει «τὸν ρεμβασμὸ τῶν Χριστουγέννων» τοῦ κὺρ Ἀλέξανδρου.

Ἐὰν τὸ Πάσχα εἶναι ἡ λαμπρότατη τοῦ Χριστιανισμοῦ ἑορτὴ (1), τὰ Χριστούγεννα βεβαίως εἶναι ἡ γλυκύτατη καὶ συγκινητικωτάτη, καὶ διὰ τοῦτο ἀνέκαθεν ἐθεωρήθη ὡς οἰκογενειακὴ κατ’ ἐξοχὴν ἑορτή.

Ἐν τὴ Ἑσπερία δὲ τὰ κατ’ αὐτὴν ἀνεπτύχθησαν καὶ διετυπώθησαν ὄντως, ὥστε προσέλαβεν ἰδιόρρυθμον τινὰ τύπον, καὶ ἤθη, ἔθιμα καὶ παραδόσεις ἰδιαίτεραι πρὸς αὐτὴν συνεκροτήθησαν (2) καὶ ἐπ’ αὐτῆς ἀντεπέδρασαν.

 Ὁλόκληρον φιλολογίαν ἀποτελούσι τὰ λεγόμενα Contes de Noel, τὰ Χριστουγεννιάτικα δήλ. παραμύθια, ὧν τινὰ ἐξόχων

Τά Χριστούγεννα τοῦ Παπαδιαμάντη

Τοῦ Κῶστα Βάρναλη

Ὁ οὐρανὸς ἔβρεχε διαρκῶς λεπτὸν νερόχιονον, ὁ γραῖος ἀδιάκοπος ἐφύσα καὶ ἦτο ψῦχος καὶ χειμὼν τὰς παραμονὰς τῶν Χριστουγέννων τοῦ ἔτους… 

Ὁ κὺρ Ἀλέξανδρος εἶχε νηστεύσει ἀνελλιπῶς ὁλόκληρον τὸ Σαρανταήμερον καὶ εἶχεν ἐξομολογηθεῖ τὰ κρίματά του (Παπᾶ-Δημήτρη τὸ χέρι σου φιλῶ!). Καὶ ἀφοῦ ἐγκαίρως παρέδωσε τὸ χριστουγεννιάτικον διήγημά του εἰς τὴν “Ἀκρόπολιν” καὶ διέθεσεν ὁλόκληρον τὴν γλίσχρον ἀντιμισθίαν του πρὸς πληρωμὴν τοῦ ἐνοικίου καὶ τῶν ὀλίγων χρεῶν του, γέρων ἤδη κεκμηκῶς ὑπὸ τῶν ἐτῶν καὶ τῆς νηστείας, ἀποφεύγων πάντοτε τὴν πολυάσχολον τύρβην, ἀλλὰ φιλακόλουθος

Αυτά είναι Χριστούγεννα

Του αρχιμ. Ιακώβου Κανάκη

Στις μεγάλες πόλεις σημειώνεται η απόλυτη αντίθεση. Ζεστή ατμόσφαιρα στα μαγαζιά και στα εστιατόρια και έξω από τις πόρτες και τα παράθυρά τους άστεγοι, νηστικοί και παγωμένοι άνθρωποι. Χαμόγελα στους ανέμελους  θαμώνες τους και έξω άνθρωποι απογοητευμένοι σχεδόν «ημιθανείς». Άνθρωποι που αναζητούν «το πνεύμα των Χριστουγέννων» και άλλοι που είναι μόνοι τους «χριστοί», αλλά

Χριστὸς ἐτέχθη ἐκ Παρθένου (Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς)

Ὅταν λέμε: «Χριστός ἐτέχθη», εἶναι τό ἴδιο μέ τό νά λέμε: «Ὁ Μεσσίας γεννήθηκε», ἤ «ὁ Βασιλιάς γεννήθηκε», ἤ «ὁ Σωτήρας γεννήθηκε»!

Μέ τόν χαιρετισμό αὐτό ἰσχυριζόμαστε καί μαρτυροῦμε ὁ ἕνας στόν ἄλλο, ὅτι ἦρθε στόν κόσμο Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἔπρεπε νά ἔρθει γιά τή σωτηρία τῆς γενεᾶς τῶν ἀνθρώπων, καί ὅτι ἐκτός Αὐτοῦ ἄλλον δέν πρέπει νά περιμένουμε.

Ἐκεῖνος, τόν ὁποῖο ὁ Θεός ὑποσχέθηκε στούς προπάτορές μας ὅταν διώχθηκαν ἀπό τόν Παράδεισο,

Ἑρμηνεία στὸν Χριστουγεννιάτικο Ἰαμβικὸ Κανόνα Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ

«...Διάβαζα τ᾿ ἀρχαῖα τροπάρια, καὶ βρισκόμουνα σὲ μιὰ κατάσταση ποὺ δὲν μπορῶ νὰ τὴ μεταδώσω στὸν ἄλλον. Πρὸ πάντων ὁ ἰαμβικὸς Κανόνας «Ἔσωσε λαόν», μὲ κεῖνες τὶς παράξενες καὶ μυστηριώδεις λέξεις, μ᾿ ἔκανε νὰ θαρρῶ πὼς βρίσκουμαι στὶς πρῶτες μέρες τῆς δημιουργίας, ὅπως ἦταν πρωτόγονη ἡ φύση ποὺ μ᾿ ἔζωνε, ὁ θεόρατος βράχος, ποὺ κρεμότανε ἀπάνω ἀπὸ τὴ μικρὴ ἐκκλησιά, ἡ θάλασσα, τ᾿ ἄγρια δέντρα καὶ τὰ χορτάρια, οἱ καθαρὲς πέτρες, τὰ ρημονήσια ποὺ φαινότανε πέρα στὸ πέλαγο, ὁ παγωμένος βοριὰς ποὺ φυσοῦσε κ᾿ ἔκανε νὰ φαίνουνται ὅλα κατακάθαρα, τ᾿ ἀρνιὰ

Ελάτε λοιπόν να γιορτάσουμε. Ελάτε να πανηγυρίσουμε....

Ελάτε λοιπόν να γιορτάσουμε. Ελάτε να πανηγυρίσουμε. 

Είναι παράξενος ο τρόπος της γιορτής - όσο παράξενος είναι κι ο λόγος της γεννήσεως του Χριστού.

Σήμερα λύθηκαν τα μακροχρόνια δεσμά.

Ο διάβολος καταντροπιάσθηκε. 

Οι δαίμονες δραπέτευσαν.

Ο θάνατος καταργήθηκε. 

Ο παράδεισος ανοίχθηκε. 

Η κατάρα εξαφανίσθηκε. 

Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ,τό Μέγα Μυστήριο

Φώτης Κόντογλου

Μυστήριο ξένον, λέγει ὁ Ὑμνωδός, τὴ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, τὸ νὰ γεννηθῆ σὰν ἄνθρωπος, ὄχι κανένας προφήτης, ὄχι κανένας ἄγγελος, ἄλλα ὁ ἴδιος ὁ Θεός! Ὁ ἄνθρωπος, θὰ μποροῦσε νὰ φθάσει σὲ μία τέτοια πίστη; Οἱ φιλόσοφοι καὶ οἱ ἄλλοι τετραπέρατοι σπουδασμένοι ἤτανε δυνατὸ νὰ παραδεχθοῦν ἕνα τέτοιο πράγμα; Ἀπὸ τὴν κρισάρα τῆς λογικῆς τους δὲν μποροῦσε νὰ περάσει ἢ παραμικρὴ ψευτιά, ὄχι ἕνα τέτοιο τερατολόγημα! Ὁ Πυθαγόρας, ὁ Ἐμπεδοκλῆς κι ἄλλοι τέτοιοι θαυματουργοί, ποὺ ἤτανε καὶ σπουδαῖοι φιλόσοφοι, δὲ μπορέσανε νὰ τοὺς κάνουνε νὰ πιστέψουνε κάποια πράγματα πολὺ πιστευτά, καὶ θὰ πιστεύανε ἕνα τέτοιο τερατολόγημα;

“ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ”

Μυστήριο παράξενο και παράδοξο αντικρύζω..... 

Φωνές ποιμένων φθάνουν μέχρι τ’ αυτιά μου. Δεν παίζουν σήμερα με τις φλογέρες τους κάποιο τυχαίο σκοπό. Τα χείλη τους ψάλλουν ύμνο ουράνιο.

Οι άγγελοι υμνολογούν, οι αρχάγγελοι ανυμνούν, ψάλλουν τα χερουβείμ και δοξολογούν τα σεραφείμ. Πανηγυρίζουν όλοι βλέποντας τον Θεό στη γη και τον άνθρωπο στους ουρανούς.

Σήμερα η Βηθλεέμ μιμήθηκε τον ουρανό: αντί για αστέρια δέχθηκε τους αγγέλους. αντί για ήλιο, δέχθηκε τον ήλιο της δικαιοσύνης. Μη ζητάς να μάθης πώς. «Όπου γαρ βούλεται Θεός, νικάται φύσεως τάξις».

Εκείνος λοιπόν το θέλησε. Και το έκανε. Κατέβηκε στη γη και έσωσε τον άνθρωπο. Όλα συνεργάστηκαν μαζί του γι’ αυτό τον σκοπό.

Όπου κι αν είσαι, να προσεύχεσαι!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Ο άρρωστος Εζεκίας ούτε όρθιος ούτε γονατιστός, αλλά πεσμένος στο κρεβάτι παρακάλεσε για τη θερα­πεία του το Θεό, που με τον προφήτη Ησαΐα του είχε προαναγγείλει το θάνατό του. Και κατόρθωσε με την καθαρότητα και τη θερμότητα της καρδιάς του να με­ταβάλει τη θεϊκή απόφαση (Δ’ Βασ. 20:1-6).

Ο ληστής, πάλι, καρφωμένος πάνω στο σταυρό, με λίγα λό­για κέρδισε τη βασιλεία των ουρανών (Λουκ. 23:42-43). Και ο

“Είδες ποτέ τον Χριστό, γέροντα;”

Τις προάλλες συναντήθηκα με ένα γέροντα που αγαπώ πολύ. 

“Είδες ποτέ τον Χριστό, γέροντα;”, τον ρώτησα. 

“Ναι, πάτερ μου”, ομολόγησε με συστολή. 

“Πως είναι, Γέροντα;”. 

“Όπως στα Ευαγγέλια, πάτερ μου, αγνός, αγαθός, απλός, και προσιτός”. 

“Και πότε συνέβη αυτό;”, ήταν  η αμέσως επόμενη γεμάτη θάμβος ερώτηση. 

“Όταν αγάπησα πολύ δίχως να περιμένω τίποτα, πάτερ μου”, ψιθύρισε ο γέροντας με χαμηλωμένα τα μάτια του, που είχαν ήδη πλημμυρίσει ερωτικά δάκρυα για τον Χριστό του. 

“Άδειασα σαν άνθρωπος και γέμισα από Χριστό. Τα έδωσα όλα και δεν πήρα τίποτα. Τότε έρχεται Εκείνος όταν Του μοιάσεις”. 

Η ενανθρώπηση του Χριστού προκάλεσε σε όλους δέος…

Ἡ ὑπὲρ τῶν ἀνθρωπίνων ἁμαρτιῶν γενομένη παιώνιος τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ἔνσαρκος ἐπιφάνεια, πάντας μὲν ἐφόβησε, καὶ ἀνθρώπους καὶ δαίμονας· τοὺς μὲν φείδεσθαι τῆς φύσεως πείσασα, ὡς Θεῷ ἑνωθείσης· τοὺς δὲ ἀπέχεσθαι τῆς κατ᾿ αὐτῆς ἐπιβουλῆς ἀναγκάσασα, ὡς ἀναμαρτήτου λοιπὸν γενομένης· σὲ δὲ οὐδὲν τούτων ἐμάλαξεν, οὐδὲ δεδιέναι παρεσκεύασεν, οὐδὲ σωφρονεῖν ἐπαιδαγώγησεν. Εἰ τοίνυν ἄνθρωπος εἶ, τῷ προτέρῳ παιδεύθητι. Εἰ δὲ δαίμων, τῷ δευτέρῳ διδάχθητι, μὴ

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής 23-12-2018 (Πρό των Χριστουγέννων)

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ   Προς Εβραίους (ια΄ 9-10, 24-26, 32-40) 

Ἀδελφοί,

(9-10) Πίστει παρῴκησεν Ἀβραὰμ εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας ὡς ἀλλοτρίαν, ἐν σκηναῖς κατοικήσας μετὰ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ τῶν συγκληρονόμων τῆς ἐπαγγελίας τῆς αὐτῆς· ἐξεδέχετο γὰρ τὴν τοὺς θεμελίους ἔχουσαν πόλιν, ἧς τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ Θεός.

(24-26) Πίστει Μωϋσῆς μέγας γενόμενος ἠρνήσατο λέγεσθαι υἱὸς θυγατρὸς Φαραώ, μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ ἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν, μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος τῶν Αἰγύπτου θησαυρῶν τὸν ὀνειδισμὸν τοῦ Χριστοῦ· ἀπέβλεπε γὰρ εἰς τὴν μισθαποδοσίαν.

Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος, ο φέρων στην καρδιά γραμμενο του Χριστού το Όνομα

"...Μη με λυπηθείτε, λοιπόν, αλλ’ αφήστε να με φάνε τα θηρία, γιατί είμαι σιτάρι του ΘΕΟΥ και πρέπει να μ’ αλέσουν τα δόντια των θηρίων, για να βρεθώ στον ΧΡΙΣΤΟ άρτος καθαρός και άγιος.

Θα παρακαλούσα να κολακεύσετε τα θηρία να φάνε όλο το σώμα μου, γιατί τότε θα θεωρούμαι αληθινός μαθητής του ΧΡΙΣΤΟΥ, όταν δεν δει πλέον ο κόσμος το σώμα μου. 

Τώρα αρχίζω να είμαι μαθητής ΧΡΙΣΤΟΥ. 

Ας έρθουν σε μένα αναρίθμητα βάσανα· φωτιά, θηρία, σταυρός και άλλα δαιμονικά βασανιστήρια, αρκεί μόνο να συναντήσω τον γλυκύτατό μου ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ.

«Να κρατάς γερά τα πηδάλια της ζωής!»

Να κυβερνάς τα μάτια σου, για να μην πέσει κάποτε πάνω σου

ορμητικό το κύμα της επιθυμίας από τα μάτια.

Να κυβερνάς τη γλώσσα, την ακοή για να μην δεχθείς κάτι το βλαβερό,

για να μην πεις κάτι απ’ αυτά που απαγορεύονται.

Να μη σε αναποδογυρίσει η ζάλη απ’ το θυμό,

να μη σε κατακλύσουν  οι αιφνίδιοι φόβοι, 

ούτε να σε καταποντίσει βαριά λύπη.

Το άφημα στα χέρια του Θεού - Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

Το άφημα στα χέρια του Θεού. Αυτό που λέμε στην Θεία Λειτουργία τα λέγει όλα: «πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα». Σ’ εσένα Κύριε, τα αφήνομε όλα. Αυτή είναι η εμπιστοσύνη στον Θεό. Αυτή είναι η αγία ταπείνωση. Αυτή μεταμορφώνει τον άνθρωπο. Τον καθιστά θεάνθρωπο.Ο ταπεινός πιστεύει ότι όλα εξαρτώνται απ’ τον Χριστό κι ότι ο Χριστός του δίδει την χάρι Του κι έτσι προχωράει. Όποιος έχει την αγία ταπείνωση, ζει από τώρα στην επίγεια άκτιστη Εκκλησία. Έχει πάντα τη χαρά του Χριστού, και στα δυσάρεστα.

Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

Πηγή

Οι άνθρωποι της προσευχής μας δίνουν ελπίδα

Αγίου Παϊσίου  Αγιορείτου

Μη φοβάσθε. Περάσαμε σαν έθνος τόσες μπόρες και δεν χαθήκαμε, και θα φοβηθούμε την θύελλα που πάει να ξεσπάση;

Ούτε τώρα θα χαθούμε.

Ο Θεός μας αγαπά. Ο άνθρωπος έχει μέσα του κρυμμένη δύναμη για ώρα ανάγκης. Θα είναι λίγα τα δύσκολα χρόνια. Μια μπόρα θα είναι. Δεν σάς τα λέω αυτά, για να φοβηθήτε, αλλά για να ξέρετε που βρισκόμαστε.

"Κάθε άνθρωπος είναι ο αιώνιος αδελφός σου...

Κάθε άνθρωπος είναι ο αιώνιος αδελφός σου...

Πρόσεχε λοιπόν πώς του συμπεριφέρεσαι.

Πρόσεχε τί σκέφτεσαι περί αυτού.

Πρόσεχε τί επιθυμείς γι' αυτόν.

Επειδή στην αιωνιό­τητα μέλλεις να ζήσεις μαζί με εκείνον. 

Γι' αυτό, ας είναι όλα μέσα μας αθάνατα και αιώνια: η αγάπη μας προς τον άνθρωπο,το αγαθό μας, η αλήθεια μας, η δι­καιοσύνη μας.

Για να μην ντρεπόμαστε στον άλλο κό­σμο, μήτε για την αγάπη μας, μήτε για το καλό μας, μή­τε για την αλήθεια μας, μήτε και για την δικαιοσύνη μας ενώπιον του Κυρίου!

Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς

Πηγή

Ἕνα βράδυ στὸ ΓΝΑ

Καλλίστης Ξένου,

φοιτήτριας

Πρὶν ἀπὸ λίγο καιρὸ χρειάστηκε νὰ κρατήσω συντροφιὰ στὴ γιαγιά μου ποὺ νοσηλευόταν στὸ νοσοκομεῖο. Θα ἤθελα νὰ σᾶς καταθέσω μέσα ἀπὸ τὸ ἡμερολόγιό μου αὐτὴν τὴ μοναδική μου ἐμπειρία.

Πῆρα τὸ λεωφορεῖο ποὺ κατευθυνόταν πρὸς τὸ νοσοκομεῖο. Κατέβηκα στὴ στάση καὶ περπάτησα μέχρι τὴν εἴσοδο. Τὸ προαύλιο ἄδειο… 11 ἔδειξε τὸ ρολόι… πυκνὸ σκοτάδι ἁπλωνόταν παντοῦ… Μόνο οἱ λάμπες τῶν ὀρόφων σοῦ φώτιζαν τὸν δρόμο… Περνάω τὸ κατώφλι…

Μπαίνω μέσα… Σιγή… Μόνο τὰ βήματά μου ἀκούγονταν… Μέσα

Η κυρα Αμαλία τ’ Ουρανού

Μέσα στο χιονιά του Δεκέμβρη, τότε οπού ο ήλιος λάμπει γυάλινα, για να μην τσαλακώσει το κρυστάλλινο πάπλωμα του χειμώνα, τότε κι εγώ θυμάμαι κάποιες θείες ανάσες του Θεού στη γη. Κάθε εποχή έχει τα καλά της, μα σαν γίνεται αλλόκοτο βίωμα, τότε είναι που αλλάζει την καλοσύνη της, τότε είναι που μεταβάλλεται σε πόνο, σε λύπη…

Η κυρά Αμαλία, «θεια – Άμα» όπως τη φώναζαν στο χωριό, ήτανε μια γυναίκα γεμάτη φως, γεμάτη χάρη, από εκείνη την αλλιώτικη χάρη που κατακλύζει τα συγγράμματα του κυρ – Φώτη Κόντογλου και του μπάρμπα – Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Γεννημένη στη Δερβιτσάνη, σ’ ένα πετρόχτιστο χωριό στην παλιά Ήπειρο, εκεί όπου η πέτρα κι ο κάμπος είναι το ψωμί του τόπου.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΙΣ- ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ Ι. Μ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΨΑΝΗ

Το υπερκράτος, η υπεροικονομία, η υπερθρησκεία δεν θα υπηρετούν τον Χριστό και τον άνθρωπο, ως εικόνα του Θεού, αλλά τον αντίχριστο και όσους προσκυνήσουν τον αντίχριστο.

Πολλοί σήμερα μιλούν για παγκοσμιοποίηση. Ενώ κάποιοι ολίγοι την σχεδιάζουν και την προετοιμάζουν. Παγκοσμιοποίηση στην οικονομία, στην δημιουργία ενός υπερκράτους, στην θρησκεία.

Η παγκοσμιοποίησις φαίνεται να είναι και ο στόχος του κινήματος της «Νέας Εποχής» που αποβλέπει στην αντικατάσταση του Χριστού από τον αντίχριστο. Η βασιλεία του αντιχρίστου, κατά τους νεοεποχίτας, θα αρχίσει με την γ΄ χιλιετία μ. Χ. Ο Ι.Χ.Θ.Υ.Σ (Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ) θα αντικατασταθεί με τον Υδροχόο (σύμβολο του αντιχρίστου).

Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα. Σε κάθε ''Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με'', είναι σαν να εκρήγνυται μια ατομική βόμβα στην καρδιά του διαβόλου.

Όταν ένας άνθρωπος λέει: ''Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με'', ξέρετε τί κάνει; Παράγει ενέργεια, παράγει Χάρη Αγίου Πνεύματος και την θέτει σε δράση. Διατάσσει αυτή την ''φωτιά'' της Θείας Χάριτος, της απανταχού της γης, να ενεργήσει. Και πώς ενεργεί; Τους μεν αγγέλους χαροποιεί, τους δε δαίμονες λυπεί και

Αγιασμένες Μέρες- Φ. Κόντογλου

Τὴν πνευματικὴ χαρὰ καὶ τὴν οὐράνια ἀγαλλίαση ποὺ νοιώθει ὁ χριστιανὸς ἀπὸ τὰ Χριστούγεννα, δὲν μπορεῖ νὰ τὴ νοιώσει, μὲ κανέναν τρόπο, ὅποιος τὰ γιορτάζει μοναχὰ σὰν μία συγκινητικὴ συνήθεια, ποὺ εἶναι δεμένη περισσότερο μὲ τὶς συνηθισμένες χαρὲς τοῦ κόσμου, μὲ τὸν χειμώνα, μὲ τὰ χιόνια, μὲ τὸ ζεστὸ τζάκι.

Μοναχὰ ὁ ὀρθόδοξος χριστιανὸς γιορτάζει τὰ Χριστούγεννα πνευματικά, κι ἀπὸ τὴν ψυχὴ του περνᾶνε ἁγιασμένα αἰσθήματα, καὶ τὴ ζεσταίνουνε μὲ κάποια θέρμη παράδοξη, ποὺ ἔρχεται ἀπὸ ἕναν ἄλλο κόσμο, τὴ θέρμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, κατὰ τὸν ἀναβαθμὸ ποὺ λέγει:

Μόνος στή βροχή προχωρῶ...Κανένας δέν θά μέ πάρει τηλέφωνο.

" Μόνος στή βροχή προχωρῶ...Κανένας δέν θά μέ πάρει τηλέφωνο. Κανείς δέν μέ περιμένει στό σπίτι. Ἔφυγαν ὅλοι. Ἔφυγε κι ἡ γυναίκα μου χρόνια πρίν. Τά παιδιά σέ ἄλλες πόλεις παντρεμένα...Δέν μποροῦμε "μπαμπά" νά ἔρθουμε γιά διακοπές, πολλά τά ἔξοδα...Βγῆκα νά πάρω λίγο ψωμάκι. Βρέχει πολύ. Δέν ἤθελα οὔτε ὀμπρέλα νά κρατήσω. Δέν μέ βαστοῦν τά χέρια καί τά πόδια πια.

Εκείνο το βράδυ ούτε τα άστρα βγήκαν στον ουρανό.

Κάποτε πολύ παλιά σε ένα μοναστήρι στο Όρος, πριν ακόμα η ανθρωπότητα μάθει τι είναι το ηλεκτρικό ρεύμα, ήταν μία μικρή αδελφότητα νέων κατά βάσει μοναχών με τον Γέροντα τους, ο οποίος ήταν και αυτός σχετικά νέος.

Μέσα σε αυτήν την αδελφότητα υπήρχε όμως και ένας μεγάλος σε ηλικία παππούλης.

Ο παππούλης της ιστορία μας, λοιπόν, δεν έλεγε ποτέ καλημέρα και περπατούσε πάντα με κατεβασμένο το βλέμμα.

Νύκτα, βαρειά νύκτα έχει καλύψει την Ευρώπη. Κρημνίζονται τα είδωλα της Ευρώπης…

Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς

Ο άνθρωπος είναι μεγάλος μόνον δια του Θεού και εν’ τω Θεώ· τούτο είναι η θεμελιώδης αρχή του θεανθρωπίνου πολιτισμού.

Χωρίς τον Θεόν ο άνθρωπος δεν είναι παρά εβδομήκοντα κιλά αιμόφυρτου ύλης. Τι είναι ο άνθρωπος χωρίς τον Θεόν, αν όχι τάφος παραπλεύρως εις τον τάφον; Ο Ευρωπαίος άνθρωπος έχει καταδικάσει εις θάνατον τον Θεόν και την ψυχήν. Δεν κατεδίκασεν όμως ούτω και τον εαυτόν του εις θάνατον εκ του οποίου θανάτου δεν υπάρχει ανάστασις;

Άγιος Σπυρίδωνας – Συλλειτουργούσε με αγγέλους

Σε κάθε Θεία Λειτουργία συμβαίνουν πολλά θαύματα άλλα ορατά και άλλα αόρατα, ανάλογα με την προαίρεση και την ψυχή του καθενός που συμμετέχει, σώματι και πνεύματι εκείνη την ώρα στην Θεία μυσταγωγία.

Το συγκλονιστικότερο θαύμα είναι αυτό της »μετατροπής» του άρτου και του οίνου σε σώμα και αίμα Χριστού (πολλές φορές ιερείς μα και λαϊκοί κατά θεία παραχώρηση έχουν δει σάρκες και αίμα στο άγιο ποτήριο), όμως δεν είναι το μόνο.

Αγίου Σπυρίδωνα "...Hτανε προστάτης τῶν φτωχῶν, πατέρας τῶν ὀρφανῶν, δάσκαλος τῶν ἁμαρτωλῶν

κυρ Φώτης κόντογλου

Καὶ εἶχε τέτοια καθαρότητα καὶ ἁγιότητα, ποὺ τοῦ δόθηκε ἡ χάρη ἄνωθεν νὰ κάνει πολλὰ θαύματα, γιὰ τοῦτο ὀνομάσθηκε θαυματουργός. Μὲ τὴν προσευχή του μάζευε τὰ σύννεφα κ᾿ ἔβρεχε σὲ καιρὸ ξηρασίας, γιάτρευε τὶς ἀρρώστιες, τιμωροῦσε τοὺς πονηροὺς ἀνθρώπους, ὅπως ἔκανε μὲ κάποιους μαυραγορίτες ποὺ γκρέμνισε τὶς ἀποθῆκες ποὺ φυλάγανε τὸ σιτάρι, ἐνῶ ὁ κόσμος

Θα έρθει εποχή λέγει μια παράδοσις, που τρεις εκκλησίες θα μείνουν στην Ελλάδα

∽Δημήτριος Παναγόπουλος, Ιεροκήρυκας † 1916 – 1982

Θα έρθει εποχή λέγει μια παράδοσις, που τρεις εκκλησίες θα μείνουν στην Ελλάδα:

Του Παναγίου τάφου, του μεγάλου Αθανασίου του Αθωνίτου στο Άγιο Όρος και της Εικοσιφοινίσσης στο Παγγαίο.

Μήν δικαιολογούμεθα, ὅτι δέν ἔχουμε χρόνο γιά νά πᾶμε στήν Ἐκκλησία.

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2018 Ι΄ ΛΟΥΚΑ (Θεραπεία τῆς συγκυπτούσης γυναικὸς). Ἡ Σύλληψις τῆς Ἁγίας Ἄννης, Μητρός τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί τῆς Ἁγίας Προφήτιδος Ἄννης.

Απόστολος 

ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ Δ´ 22 - 27

22 γέγραπται γὰρ ὅτι Ἀβραὰμ δύο υἱοὺς ἔσχεν, ἕνα ἐκ τῆς παιδίσκης καὶ ἕνα ἐκ τῆς ἐλευθέρας. 23 ἀλλ’ ὁ μὲν ἐκ τῆς παιδίσκης κατὰ σάρκα γεγέννηται, ὁ δὲ ἐκ τῆς ἐλευθέρας δι’ ἐπαγγελίας. 24 ἅτινά ἐστιν ἀλληγορούμενα. αὗται γάρ εἰσι δύο διαθῆκαι, μία μὲν ἀπὸ ὄρους Σινᾶ, εἰς δουλείαν γεννῶσα, ἥτις ἐστὶν Ἄγαρ· 25 τὸ γὰρ Ἄγαρ Σινᾶ ὄρος ἐστὶν ἐν τῇ Ἀραβίᾳ, συστοιχεῖ δὲ τῇ νῦν Ἰερουσαλήμ, δουλεύει δὲ μετὰ τῶν τέκνων αὐτῆς· 26 ἡ δὲ ἄνω

Ό Ὅσιος Παΐσιος καί ἡ σύγχρονη Ἑλλάδα (Γέροντος Δωροθέου)

from on Vimeo.

Χριστούγεννα αἰώνια (Γέροντος Δωροθέου)

from on Vimeo.

Ομιλία στο Μαλακάσι
5 Δεκεμβρίου 2018

Γεννήθηκε τό 1870 καί παντρεύτηκε τό 1890 τόν Γε­ώργιο Τσιτουρίδη ὁ ὁποῖος χειροτονήθη­κε ἱε­ρέ­ας καί ἐφημέρευε στό χωριό τους Τσόπλη ἤ Δερ­μιτζίκιοϊ τῆς Ὀρτού (Κοτυώρων) τοῦ Πόντου. Ἀπέ­κτησαν ἕξι κόρες καί ἕνα γυιό πού ἐκοιμήθη μικρός.

Ἡ πρε­σβυ­τέ­ρα Κυ­ρια­κή ἦ­ταν ἁ­πλῆ, εὐ­λα­βέ­στα­τη καί πο­λύ ἐ­λε­ή­μων. Πο­νοῦ­σε καί ἔ­κλαι­γε ὅ­ταν ἔ­βλε­πε τήν δυ­στυ­χί­α τῶν ἀν­θρώ­πων. Εἶ­χε πάν­τα ἀ­νοι­χτή τήν πόρ­τα τοῦ σπι­τιοῦ της ὅ­που εὕ­ρι­σκαν φα­γη­τό καί ζε­στα­σιά οἱ φτω­χοί καί πει­να­σμέ­νοι, καί τό­πο γιά νά μεί­νουν οἱ ξέ­νοι.

Τό ἔ­τος 1903 ὁ πα­πα–Γι­ώρ­γης μέ τήν οἰ­κο­γέ­νειά του με­τα­νά­στευ­σε

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος, τὸ χαστούκι στὸν Ἄρειο καὶ οἱ «ἀγάπες» τῶν οἰκουμενιστῶν

Ὑπάρχει μία τάση ἀπὸ νεοπαγανιστὲς νὰ σπιλωθεῖ ὁ Ἅγιος Νικόλαος ἐπειδὴ χαστούκισε τόν αἰρετικὸ Ἄρειο εἰς τὴν Α΄ Σύνοδο τῆς Νίκαιας το 325 μ.Χ. ἀντιβαίνοντας τὸ Κατὰ Ματθαῖον, Κεφ Ε΄«38 Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη, Ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ καὶ ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος. 39 ἐγὼ δὲ λέγω ὑμὶν μὴ ἀντιστῆναι τῷ πονηρῷ· ἀλλ' ὅστις σὲ ραπίζει εἰς τὴν δεξιὰν σιαγόνα, στρέψον αὐτῶ καὶ τὴν ἄλλην·». Ἐπίσης θεωροῦν ὑποκριτικὸ τὸ ὅτι ὁ Θεὸς ἐνῶ εἰς τὸ Εὐαγγέλιο δίδει τὴν ἐντολὴ νὰ μὴν κάνεις ποτὲ κακὸ εἰς ἐπιστροφὴ στοὺς κάνοντας κακὸ εἰς ἐσέ, ἐπισκέπτεται τὸν Ἅγιο Νικόλαο στὴν φυλακή του καὶ τὸν συγχωροῦν.

ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Ἀσκητές μέσα στόν κόσμο Μέρος - Α’ – β΄. Ἅγιος Ἰωάννης ὁ νέος ἐλεήμων

Ὁ τι­μώ­με­νος ὡς Ἅ­γιος το­πι­κός ἀ­πό τούς Πο­ντί­ους, π. Ἰ­ω­άν­νης Τρι­αν­τα­φυλ­λί­δης γεν­νή­θη­κε στίς 10 Φε­βρου­α­ρί­ου 1836 στό χω­ριό Λω­ρί­α (Μού­ζε­να) τοῦ νο­μοῦ Τρα­πε­ζοῦ­ντος, ἀ­πό εὐ­λα­βεῖς γο­νεῖς τόν Τρι­αν­τά­φυλ­λο καί τήν Κυ­ρια­κή. Ἐ­πει­δή δέν ὑ­πῆρ­χε σχο­λεῖ­ο στήν πα­τρί­δα του ἔ­μα­θε ἀπό ἕναν ἐγγράμματο τά κοι­νά γράμ­μα­τα σέ ἕξι μῆ­νες, ὄντας πο­λύ εὐ­φυ­ής.

Σέ ἡ­λι­κί­α δε­κα­τεσ­σά­ρων ἐ­τῶν ἔ­μει­νε ὀρ­φα­νός ἀ­πό πα­τέ­ρα γι᾿ αὐ­τό ἀ­ναγ­κά­στη­κε πρός ἐ­ξεύ­ρε­ση ἐρ­γα­σί­ας νά ξε­νι­τευ­θῆ στά πα­ρά­λια

“Γράμματα στους Αδελφούς” – Πατήρ Δωρόθεος Τζεβελέκας

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

     Τά κείμενα αὐτά γράφτηκαν σάν ἐπισημάνσεις, κυρίως μετά ἀπό ἐξομολογήσεις πού ὁ γράφων ἄκουσε. Μερικά εἶναι προσωπικές παρατηρήσεις ἤ ἀποσπάσματα ἀπό κηρύγματα. Πολλά ἀπό αὐτά διαβάστηκαν στους ἐνδιαφερόμενους ἤ δημοσιεύθηκαν, ἄλλα ὄχι . Εἶναι, συνήθως, ὑποδείξεις γιά τή ρίζα ἑνός πάθους ἤ μία σύνοψη

Γέροντας Πορφύριος, ἕνα ἀχάραχτο διαμάντι

κείμενο Ἀρχιμανδρίτου Βασιλείου Γοντικάκη

Ὁ ἀκαδημαϊκὸς Ἁμίλκας Ἀλιβιζᾶτος, ὅταν τὸν γνώρισε τριαντατετράχρονο, ἐξεπλάγη καὶ ζήτησε ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν Χρύσανθο νὰ τὸν τοποθετήσῃ -αὐτὸν ποὺ εἶχε πάει μόνο στὴν πρώτη Δημοτικοῦ- ἐφημέριο στὴν Πολυκλινικὴ Ἀθηνῶν, στὴν Ὁμόνοια.

Ἐκεῖ μένει 33 χρόνια (1940-1973). Γίνεται γνωστὸς ὡς μία αὔρα τοῦ Πνεύματος καὶ ἕνα θεῖο χαμόγελο γιὰ ὅλο τὸν κουρασμένο κόσμο τῆς περιοχῆς. Ἀγαπᾷ καὶ φωτίζει ὅλους, ὅπως ὁ Θεὸς ἀνατέλλει τὸν ἥλιο «ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς» (Ματθ. 5,45). Δὲν ἀποπαίρνει κανένα.

Όλοι φροντίζουν, μικροί, ''μεγάλοι'' και κράτη.. να γίνει μία θρησκεία!

Προσεύχομαι ο Θεός να σας δώσει φώτιση να καταλάβετε, ότι δεν έχει σχέση η θρησκεία μας με άλλες θρησκείες, η Ορθοδοξία. Τώρα όμως όλος ο κόσμος, διάφορες νοοτροπίες, διάφοροι άνθρωποι και μεγάλοι, που ούτε καν πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός, έχουνε τη γνώμη ότι δεν πρέπει να υπάρχουνε πολλές θρησκείες, διότι ''διχάζουν'' τους ανθρώπους και τους φέρνουνε σε έχθρα.. (...) 

Ο Χριστός ειναι το παν !!!

Αγίου Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, 

«Η σχέση μας με τον Χριστό είναι αγάπη, είναι έρωτας, είναι ενθουσιασμός, είναι λαχτάρα του θείου. Ο Χριστός είναι το παν. Αυτός είναι η αγάπη μας, Αυτός ο έρωτάς μας. Είναι έρωτας αναφαίρετος ο έρωτας του Χριστού.

Από κει πηγάζει η χαρά..

Όταν βρεις τον Χριστό, σου αρκεί, δεν θέλεις τίποτ’ άλλο, ησυχάζεις. Γίνεσαι άλλος άνθρωπος. Ζεις παντού, όπου υπάρχει Χριστός. Ζεις στα άστρα, στο άπειρο, στον ουρανό με τους αγγέλους, με τους αγίους, στη γη με τους ανθρώπους, με τα φυτά, με τα ζώα, με όλους, με όλα.

Τί οὐράνια πράγματα εἶναι ἐτοῦτα πού μᾶς δωρίζει ὁ Θεός;

Ἤμουν θλιμμένος μετὰ ἀπὸ πρόσφατο θάνατο προσφιλοῦς μου προσώπου. Σκεπτόμουν γιὰ μέρες τὸ θέαμα τοῦ ἐνταφιασμοῦ. Τὴν κάλυψη τοῦ νεκροῦ μὲ τὰ χώματα καὶ τὴν ἐπακόλουθη σήψη τοῦ σώματος. Πῶς θὰ ἦταν ὁ ἄνθρωπος, ἐὰν δὲν ὑπῆρχε ἡ πτώση τῶν πρωτοπλάστων; Διαρκὴς χαρά, κανένα ἐρώτημα γιὰ τὴν αἰώνια μακαριότητά μας. Τώρα «σκωλήκων βρώμα καὶ δυσωδία». 

Ἐπάνω σ᾿ αὐτὲς τὶς μελαγχολικὲς σκέψεις μὲ πέτυχε ὁ παππούλης μ’ ἕνα τηλεφώνημά του. 

Η γκρίνια έχει κατάρα – Άγιος Παΐσιος

Η γκρίνια έχει κατάρα. 

Είναι σαν να καταριέται ο ίδιος ο άνθρωπος τον εαυτό του, οπότε μετά έρχεται η οργή του Θεού. 

Στην Ήπειρο γνώριζα δύο γεωργούς.

 Ο ένας ήταν οικογενειάρχης και είχε ένα-δυο χωραφάκια και εμπιστευόταν τα πάντα στον Θεό.Εργαζόταν όσο μπορούσε, χωρίς άγχος. «Θα κάνω ότι προλάβω», έλεγε. Μερικές φορές άλλα δεμάτια σάπιζαν από την βροχή, γιατί δεν προλάβαινε να τα μαζέψει, άλλα του τα σκόρπιζε ο αέρας, και όμως για όλα έλεγε «δόξα Σοι ο Θεός» και όλα του πήγαιναν καλά.

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής 2-12-2018 (ΙΔ' Λουκά)

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ Ϛ´ 

10 - 17

10 Το λοιπόν, αδελφοί μου, ενδυναμούσθε εν Κυρίω και εν τώ κράτει της ισχύος αυτού. 

11ενδύσασθε την πανοπλίαν του Θεού πρός το δύνασθαι υμάς στήναι πρός τάς μεθοδείας του διαβόλου· 

12 ότι ουκ έστιν ημίν η πάλη πρός αίμα και σάρκα, αλλά πρός τάς αρχάς, πρός τάς εξουσίας, πρός τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, πρός τα πνευματικά της πονηρίας εν τοίς επουρανίοις. 

13 διά τούτο αναλάβετε την πανοπλίαν του Θεού, ίνα δυνηθήτε αντιστήναι εν τη ημέρα τη πονηρά και άπαντα κατεργασάμενοι στήναι.

τά ὅρια τῆς Ἐκκλησίας (Ομιλία Γέροντος Δωροθέου στήν Καρδίτσα 29 Νοεμβρίου 2018)

from on Vimeo.

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Όχι στις αλλαγές στο άρθρο 3 του Συντάγματος από το Φανάρι – Ολόκληρη η αυστηρή επιστολή Βαρθολομαίου

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ ORTHODOXIA.INFO | Ανδρέας Λουδάρος 

Την αυστηρή επιστολή προς τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα δημοσιεύει σήμερα αποκλειστικά το orthodoxia.info, αποκαλύπτοντας πως εδώ και ενάμισι χρόνο ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος έχει ενημερώσει την Κυβέρνηση πως το Φανάρι είναι ενάντια σε κάθε αλλαγή στο άρθρο 3 του Συντάγματος.

Στην δισέλιδη επιστολή που απευθύνεται προσωπικά στον Αλέξη Τσίπρα, ο Οικουμενικός Πατριάρχης από την 1η Αυγούστου 2017 έθεσε τον πρωθυπουργό ενώπιον των ιστορικών του ευθυνών

Αγιος Παΐσιος: «Μη φοβάστε! Περάσαμε σαν έθνος τόσες μπόρες και δεν χαθήκαμε…»

Φόβος...

Ενα συναίσθημα που μας κυριεύει...καθημερινά με όλα αυτά που βλέπουμε και ακούμε να συμβαίνουν γύρω μας... 

Η διδαχή του Αγίου Παϊσιου μας δίνει κουράγιο.

Μη φοβάστε. Περάσαμε σαν έθνος τόσες μπόρες και δεν χαθήκαμε, και θα φοβηθούμε την θύελλα που πάει να ξεσπάσει;

Ούτε και τώρα θα χαθούμε.

Άγιος Νεκτάριος: «Μὴν ἀπελπίζεστε, ἀγρυπνειτε καὶ προσεύχεστε γιὰ νὰ κατοικήσει μέσα σας τὸ Ἅγιο Πνεύμα»

Σκοπὸς της ζωης μας είναι νὰ γίνουμε τέλειοι καὶ ἅγιοι. Νὰ ἀναδειχθουμε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ κληρονόμοι της βασιλείας των οὐρανων. Ἂς προσέξουμε μήπως, γιὰ χάρη της παρούσας ζωης, στερηθουμε τὴ μέλλουσα, μήπως, ἀπὸ τὶς βιοτικὲς φροντίδες καὶ μέριμνες, ἀμελήσουμε τὸ σκοπὸ της ζωης μας.

Ἡ νηστεία, ἡ ἀγρυπνία καὶ ἡ προσευχὴ ἀπὸ μόνες τους δὲν φέρνουν τοὺς ἐπιθυμητοὺς καρπούς, γιατί αὐτὲς δὲν ειναι ὁ σκοπὸς της ζωης μας, ἀποτελουν τὰ μέσα γιὰ νὰ πετύχουμε τὸ σκοπό.

Στολίστε τὶς λαμπάδες σας μὲ ἀρετές. Ἀγωνιστειτε ν’ ἀποβάλετε τὰ πάθη της ψυχής. Καθαρίστε τὴν καρδιά σας ἀπὸ κάθε ρύπο καὶ

Ἡ ἁγία διάκριση τοῦ Γέροντος Ἰωσὴφ τοῦ Ἡσυχαστῆ γιὰ τὸν Ζηλωτισμὸ

Τὴν ἐγκύκλιο τὴν διάβασα ἐγώ, διότι ὁ γέροντας οὔτε νὰ τὴ διαβάσει δὲν δέχτηκε, καὶ ἂς ἦταν καὶ ζηλωτής! Μεταξὺ τῶν ἄλλων ἔγραφε καὶ τὰ ἀκόλουθα: «ὅτι τὰ ὑπὸ τῶν Νεοημερολογιτῶν τελούμενα Μυστήρια, ὡς σχισματικῶν ὄντων τούτων, στεροῦνται τῆς Ἁγιαστικῆς χάριτος.

Ὠσαῦτος οὐδένα Νεοημερολογίτην δέον νὰ δέχεσθε εἰς τοὺς Κόλπους τῆς καθ’ ἠμᾶς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας καὶ κατὰ συνέπειαν νὰ ἐξυπηρετεῖτε τοῦτον, ἄνευ προηγούμενης ὁμολογίας δὶ’ ἢς νὰ καταδικάζη οὗτος τὴν καινοτομίαν τῶν Νεοημερολογιτῶν καὶ νὰ κηρύσση τὴν Ἐκκλησίαν τούτων σχισματικήν. Προκειμένου δὲ

Το παράπονον του Χριστού

Όποιος αγαπά πονά, αλλά δεν παραπονιέται. Ό,τι κι αν γίνη. Σκύβει μέσα του και υπομένει τα πάντα για χάρη της αγάπης. Από κει αρχίζει και η θυσία. Και αγάπη χωρίς θυσία του εαυτού μας δεν γίνεται. Δεν είναι αληθινή.

….Πρέπει να εξηγήσω ότι την τιτλοποίηση αυτή μου την έδωσε μία φράση του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, που λέγει:

– «Κατά την Δευτέραν Παρουσίαν θα μας κοιτάξουνε εκείνα τα γλυκύτατα μάτια, τα γεμάτα ανείπωτη αγάπη και στοργή και τρυφερότητα, θα μας κοιτάξουν παραπονεμένα και τότε θάναι, που δεν θα ξέρουμε πού να πάμε να κρυφτούμε».