Είσαι φτωχός ή πλούσιος;(Από το Γεροντικό)

Πηγή

Σ΄ ευχαριστώ και σε δοξολογώ Θεέ μου ( Μεγας Βασίλειος )

Θεέ μου και Κύριε του κόσμου, Συ ο αγαθότατος πατέρας των ανθρώπων, 

Σύ που είσαι άναρχος και αιώνιος και αναλλοίωτος και αμετάβλητος,

 Σύ που η ουσία σου και το μέγεθός σου και η αγαθότητά σου η άπειρη, δεν χωρεί στον μικρό και περιορισμένο νου μας, 

Σύ που είσαι η πλουσιώτατη πηγή και η απερίγραπτη άβυσσος της δύναμης και της σοφίας, σ΄ευχαριστώ και σε δοξάζω που είδες με συμπάθεια και αγάπη κι εμένα το μικρό και αδύνατο και αμαρτωλό.

Σ΄ευχαριστώ που με λύτρωσες από σκέψεις και πράξεις κακές,

Σταλαγματιές ταπεινώσεως

π. Σπυρίδων Σκουτής

Πραγματική ταπείνωση δεν είναι οι μεγάλοι Σταυροί, τα “Εκκλησιαστικά” φαίνεσθαι και οι ψευτοευσέβιες.

Ειλικρινής ταπεινή στάση είναι να αντιλαμβάνεσαι τα λάθη και τις πληγές που προκαλείς στους άλλους και να τρέχεις για διόρθωση και αλλαγή. Να σου λέει ο άλλος το παράπονό του για σένα και να λες “Να είναι ευλογημένο, συγγνώμη έκανα λάθος.”

Να μην ψάχνεις δικαιολογίες και όταν ακούς κάτι άσχημο να βάζεις ένα λογισμό που θα λέει “Μήπως έχει δίκιο και μου τα λέει;” και άρχιζε να ψάχνεις μέσα σου τις δικές σου ευθύνες.

Απόστολος και Ευαγγέλιο Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2019, ΙΓ’ Λουκά ο πλούσιος νέος

Απόστολος

Προς Εφεσίους (β΄ 4-10)

Ἀδελφοί, ὁ Θεὸς πλούσιος ὢν ἐν ἐλέει, διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην αὐτοῦ ἣν ἠγάπησεν ἡμᾶς, καὶ ὄντας ἡμᾶς νεκροὺς τοῖς παραπτώμασι συνεζωοποίησε τῷ Χριστῷ· χάριτί ἐστε σεσωσμένοι· καὶ συνήγειρε καὶ συνεκάθισεν ἐν τοῖς ἐπουρανίοις ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ἵνα ἐνδείξηται ἐν τοῖς αἰῶσι τοῖς ἐπερχομένοις τὸν ὑπερβάλλοντα πλοῦτον τῆς χάριτος αὐτοῦ ἐν χρηστότητι ἐφ’ ἡμᾶς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Τῇ γὰρ χάριτί ἐστε σεσωσμένοι διὰ τῆς πίστεως· καὶ τοῦτο οὐκ ἐξ

Γέροντας Ἰάκωβος Τσαλίκης: «Νὰ νηστεύετε παιδιά μου....»

Ἀναφερόμενος ὁ Γέροντας Ἰάκωβος στὸ θέμα τῆς νηστείας μεταξὺ ἄλλων ἔλεγε καὶ τὰ ἑξῆς (ἐπὶ λέξει): 

«Ἡ νηστεία εἶναι ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ. Γι΄ αὐτὸ καὶ μεῖς νὰ νηστεύουμε παιδιά μου. Δὲ μ' ἔβλαψε ἡ νηστεία μέχρι σήμερα ποὺ εἶμαι 70 χρονῶν. Ἡ μητέρα μου μ' ἔμαθε νηστεία παδιόθεν. Δὲν κάνω τὸν ὑποκριτὴ ὅτι, παιδιά μου, νηστεύω, ἀλλὰ αὐτὰ μὲ δίδαξαν οἱ γονεῖς μου καὶ μέχρι σήμερα αὐτὰ τηρῶ, τέκνα μου. Δὲν μὲ ἔβλαψε ποτὲ ἡ νηστεία κι ἂς ἔχω ἀσθένειες πάνω μου...

Εἶπαν οἱ γιατροὶ καὶ οἱ Ἐπίσκοποι: Ἡ νηστεία κι αὐτὴ ἡ λιτοδίαιτα πολὺ ὠφελοῦν τὸν ἄνθρωπο. Ἐφόσον ὠφελεῖ ὅταν ὁ γιατρός, μὲ συγχωρεῖτε, μᾶς λέει: πέντε μέρες πάτερ μου, δὲ θὰ πιεῖς νερὸ οὔτε μία σταγόνα, γιὰ νὰ κάνουμε μία θεραπεία, νὰ δοῦμε τὸ σῶμα σου τί ἔχει. Λοιπὸν πέντε μέρες ἄντεξα. Πολὺ καλὸ μὲ εἶχε κάνει. Ε, πόσο μᾶλλον ὠφελεῖ ὅταν νηστεύουμε γιὰ τὴν ψυχή μας! Ἀλλὰ καὶ στὸ σῶμα αὐτὸ κατοικεῖ ψυχὴ ἀθάνατος. Γι' αὐτὸ ἂς....

φροντίζουμε γιὰ τὴν ψυχή μας ποὺ εἶναι πράγμα ἀθάνατο. 

Νὰ νηστεύετε παιδιά μου, μὴν ἀκοῦτε ποὺ λένε δὲν εἶναι ἡ νηστεία τίποτε κι ὅτι τὰ λένε οἱ καλόγηροι.

Πρόσεχε, μὴν πἀρουν τὰ μυαλὰ σου ἀέρα…

Ἅγιος Ἀντώνιος τῆς Ὄπτινα

Ἄκουσα, ὅτι ἡ οἰκογενειακή σας ζωή, τό σπίτι σας, δέν εἶναι ἔξω ἀπό ἀρρώστιες καί ἀπό ἄλλες λυπηρές καταστάσεις, καί λυπήθηκα πολύ.

Καί παρακάλεσα τόν Κύριο, νά σᾶς ἐπισκεφθῆ μέ εὐσπλαχνία καί ἔλεος· καί νά θεραπεύσει τίς ἀσθένειές σας.

Τα Μυστήρια βιούνται!

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

– Στην Θεία Λειτουργία, Γέροντα, ένιωσα ότι ο Χριστός σταυρώθηκε για μένα και αναρωτήθηκα: «Εγώ τι έκανα για τον Χριστό;». Τι μπορώ να κάνω από ευγνωμοσύνη γι’ αυτό;

– Αρκεί να το νιώθεις. Ο Χριστός σταυρώθηκε, θυσιάσθηκε για μας και τώρα μας δίνει το Σώμα Του και το Αίμα Του. Πρέπει να φλέγεται κανείς, όταν τα σκέφτεται αυτά.

Ἐπὶ τῇ Ἑορτῇ τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου ἐν τῷ Ναῷ

Εξίσταται ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου ἀναλογιζόμενος τὰ ὑπερφυῆ θαυμάσια, τὰ ὁποῖα ἡ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ μετῆλθεν, ἵνα σώσῃ τὸν ἄνθρωπον ἐκ τῆς αἰωνίας δυστυχίας, εἰς τὴν ὁποίαν ἔρριψεν αὐτὸν ἡ παρακοὴ τοῦ Παραδείσου.

Ἡ Παλαιὰ καὶ ἡ Νέα Διαθήκη ἀφηγοῦνται ἄπειρα δείγματα τῆς θείας ἀγάπης πρὸς τὸν ἄνθρωπον· ὁ Νόμος, οἱ Προφῆται, τὰ

Νηστεία τῶν Χριστουγέννων….

Νὰ πεινάσουμε ἀπὸ τὸν κόσμο,ὥστε νὰ χορτάσουμε Θεό.

Σαράντα ἡμέρες ἀγωνίας καὶ ἀναμονῆς,

ὅπως ὁ πατέρας περιμένει μὲ ἀγωνία στὸ μαιευτήριο

γιὰ νὰ ἀκούσει τὸ κλάμα ἀπὸ τὸν ἐρχομὸ τοῦ παιδιοῦ του.

Σαράντα μέρες ὑπομονῆς καὶ ἀναμονῆς

γιὰ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Ἀγαπημένου.

Αὐτὸς ποὺ εἶναι τὸ Α καὶ τὸ Ω ἔρχεται ὰπὸ ψηλὰ στὰ χαμηλὰ

γιὰ νὰ μᾶς ἀνεβάσει.

Γιατί προσεύχομαι;

γιατί η ζωή μου ολόκληρη βρίσκεται στα χέρια του Θεού. 

Γιατί με τη θέλησή Του υπάρχω, ζω και αναπνέω. 

γιατί η προσευχή είναι επικοινωνία με τον Θεό, με την υπέρτατη Αγάπη, μέσα από την οποία αντλώ δύναμη να ατενίζω το μέλλον με αισιοδοξία και να μοιράζω φωτεινά χαμόγελα γύρω μου. 

Άγιος Δημήτριος Ροστώφ : Άφησε τον εαυτό σου στα χέρια του Χριστού

Άφησε λοιπόν τον εαυτό σου στα χέρια του Θεού, εγκατάλειψέ τον στην πανάγαθη βούλησί Του.

Έγινε κάτι όπως το ήθελες;

Ευχαρίστησέ Τον.

Δεν έγινε;

Άγιος Λουκάς ο ιατρός: "Συχνά ρωτούν οι άνθρωποι γιατί ο Θεός τους στέλνει θλίψεις και σοβαρές δοκιμασίες!!!"

Συχνά ρωτούν οι άνθρωποι γιατί, για ποιο λόγο, ο Κύριος ο Θεός τούς στέλνει θλίψεις και πολλές φορές και πολύ σοβαρές δοκιμασίες; Είναι πολύ σημαντικό για τον κάθε χριστιανό να καταλάβει ότι οι θλίψεις μας αποστέλλονται κατά το θέλημα του Θεού, το πάντοτε αγαθό και σωτήριο.

Τις περισσότερες φορές μάλιστα στέλνονται όχι σαν τιμωρία για τις αμαρτίες μας, αλλά για να επαναπροσδιορίσουμε τις οδούς μας και τις καρδιές μας ή σαν απάντηση στα αιτήματα που απευθύνουμε στον Θεό.

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής 17-11-2019 (Θ' Λουκά)

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Προς Γαλάτας (στ΄ 11-18)

Ἀδελφοί, Ἴδετε πηλίκοις ὑμῖν γράμμασιν ἔγραψα τῇ ἐμῇ χειρί. Ὅσοι θέλουσιν εὐπροσωπῆσαι ἐν σαρκί, οὗτοι ἀναγκάζουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, μόνον ἵνα μὴ τῷ σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ διώκωνται. Οὐδὲ γὰρ οἱ περιτετμημένοι αὐτοὶ νόμον φυλάσσουσιν, ἀλλὰ θέλουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, ἵνα ἐν τῇ ὑμετέρᾳ σαρκὶ καυχήσωνται.

Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι' οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ. Ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ οὔτε περιτομή τι ἰσχύει οὔτε ἀκροβυστία, ἀλλὰ

Ἡ ἐλεήμων καρδία…

Πανιερωτάτου Μητροπολίτη Λεμεσοῦ κ. Ἀθανασίου

Πόσο συνεργεῖ στήν προσευχή ἡ ἐλεημοσύνη!

Ἄν θέλεις νά προσευχηθεῖς, πρέπει νά γίνεις ἐλεήμων ἄνθρωπος. Ἐλεήμων μέ ὅλη τήν ἔκταση τῆς λέξεως. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος πεῖ ἕνα καλό λόγο στόν ἄλλο ἄνθρωπο ἤ προσφέρει κάτι ἤ δώσει μία ἐλεημοσύνη, τότε αὐτή ἡ κατάσταση κινεῖ τήν ψυχή του στήν προσευχή.

Ὁ ἐλεήμων ἄνθρωπος εἶναι ἀποδεδειγμένο ὅτι, ὅταν σταθεῖ εἰς προσευχή, ἡ προσευχή του κινεῖται πρός τόν Θεό, ὁ ὁποῖος τήν

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής 10-11-2019 (Η' Λουκά) με απόδοση στη νεοελληνική.

Το Αποστολικό Ανάγνωσμα

Προς Γαλάτας επιστολή Παύλου (β΄16–20)

Ἀδελφοί, εἰδότες ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν ἐπιστεύσαμεν, ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου, διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ.

Εἰ δὲ ζητοῦντες δικαιωθῆναι ἐν Χριστῷ εὑρέθημεν καὶ αὐτοὶ ἁμαρτωλοί, ἆρα Χριστὸς ἁμαρτίας διάκονος; Μὴ γένοιτο. Εἰ γὰρ ἃ κατέλυσα ταῦτα πάλιν οἰκοδομῶ, παραβάτην ἐμαυτὸν συνίστημι. Ἐγὼ γὰρ διὰ νόμου νόμῳ ἀπέθανον, ἵνα Θεῷ ζήσω.

Άγιος Νεκτάριος: «Όλα νικιούνται – Τίποτα να μην σας απελπίζει»

Σκοπὸς τῆς ζωῆς μας εἶναι νὰ γίνουμε τέλειοι καὶ ἅγιοι. Νὰ ἀναδειχθοῦμε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ κληρονόμοι τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἂς προσέξουμε μήπως, γιὰ χάρη τῆς παρούσας ζωῆς, στερηθοῦμε τὴ μέλλουσα, μήπως, ἀπὸ τὶς βιοτικὲς φροντίδες καὶ μέριμνες, ἀμελήσουμε τὸ σκοπὸ τῆς ζωῆς μας.

Ἡ νηστεία, ἡ ἀγρυπνία καὶ ἡ προσευχὴ ἀπὸ μόνες τους δὲν φέρνουν τοὺς ἐπιθυμητοὺς καρπούς, γιατί αὐτὲς δὲν εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας, ἀποτελοῦν τὰ μέσα γιὰ νὰ πετύχουμε τὸ σκοπό.

Στολίστε τὶς λαμπάδες σας μὲ ἀρετές. Ἀγωνιστεῖτε ν’ ἀποβάλετε τὰ

Προσέχετε, μήπως ὁ παράδεισος, πού ὑπάρχει μέσα σας, μετατραπεῖ σέ κόλαση

 Ἁγίου Νεκταρίου Διδαχές μέρος δ΄ «Πειρασμοί» 

Οἱ πειρασμοί παραχωροῦνται γιά νά φανερωθοῦν τά κρυμμένα πάθη, νά καταπολεμηθοῦν κι ἔτσι νά θεραπευθεῖ ἡ ψυχή. Εἶναι καί αὐτοί δεῖγμα τοῦ θείου ἐλέους.

Γι᾿ αὐτό ἄφησε μέ ἐμπιστοσύνη τόν ἑαυτό σου στά χέρια τοῦ Θεοῦ καί ζήτησε τή βοήθειά Του, ὥστε νά σέ δυναμώσει στόν ἀγώνα σου. Ἡ ἐλπίδα στό Θεό δέν ὁδηγεῖ ποτέ στήν ἀπελπισία. Οἱ πειρασμοί φέρνουν ταπεινοφροσύνη. Ὁ Θεός ξέρει τήν ἀντοχή τοῦ καθενός μας καί

Να γνωρίσεις τον εαυτό σου, ποιός είσαι

(Οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστού)

Και γι’ αυτό πρώτα απ’ όλα χρειάζεται το «γνώθι σαυτόν». Δηλαδή να γνωρίσεις τον εαυτό σου, ποιος είσαι. Ποιός είσαι στ’ αλήθεια, όχι ποιός νομίζεις εσύ ότι είσαι. Με τη γνώση αυτή γίνεσαι ο σοφότερος των ανθρώπων. Με τέτοια επίγνωση έρχεσαι σε ταπείνωση και παίρνεις χάρη από τον Κύριο. Διαφορετικά αν δεν αποκτήσεις αυτογνωσία, αλλ’ υπολογίζεις μόνο τον κόπο σου, γνώριζε ότι πάντοτε θα βρίσκεσαι μακριά από το δρόμο. Διότι δεν λέει ο Προφήτης· «ίδε,

Έχεις τον λογισμό πως δεν σε αγαπούν;

Γέροντας Γερμανός Σταυροβουνιώτης

Όταν σου έλθη λογισμός πως δεν σε αγαπούν και δεν σου συμπαραστέκονται, τότε να θυμάσαι πως, όταν όλοι σ’ εγκαταλείψουν, όμως έχεις τον Θεό για βοηθό.

«Ο πατήρ μου», λέγει ο Δαβίδ, «και η μήτηρ μου εγκατέλιπόν με, ο δε Κύριος προσελάβετό με» (Ψαλμ. 26, 10).

Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: Τι βάσανα έχει ο κόσμος...

Ατέλειωτα είναι τα βάσανα του κόσμου. 

Μία γενική αποσύνθεση, οικογένειες, μικροί‐μεγάλοι. Κάθε μέρα η καρδιά μου γίνεται κιμάς. Τα περισσότερα σπίτια είναι γεμάτα από στενοχώριες, από αγωνία, από άγχος. 

Μόνο στα σπίτια που ζούν κατά Θεόν είναι καλά οι άνθρωποι. Στα άλλα, διαζύγια, άλλοι χρεωκοπημένοι, άλλοι άρρωστοι, άλλοι τρακαρισμένοι, άλλοι με ψυχοφάρμακα, με ναρκωτικά!... 

Οι άνθρωποι που κάμουν τον Σταυρόν τους ή που φορούσαν τον Σταυρόν τους επάνω τους ( Μητροπολίτη Λεμεσού κ.κ. Αθανάσιο )

Ένα υπέροχο κείμενο από τόν Μητροπολίτη Λεμεσού κ.κ. Αθανάσιο.

Οι άνθρωποι που κάμουν τον Σταυρόν τους ή που φορούσαν τον Σταυρόν τους επάνω τους γλίτωσαν από πολλές δυσκολίες και πολλά προβλήματα και πολλά μεγάλα κακά, τα οποία βρέθηκαν μπροστά τους.

Αλλά και άνθρωποι που είχαν δυσκολίες προσωπικές, ο Γέροντας ο Παΐσιος τους έλεγε: «βλέπεις τα παιδιά σου και είναι νευρικά και φωνάζουν, κάνουν, θα σταυρώνεις τα παιδιά σου ή το βράδυ που

Αγιότητα: «Το αποτέλεσμα της θεραπείας»

π. Σπυρίδων Σκουτής

Ο Άγιος δεν «είναι» αλλά «γίνεται».

Ο Άγιος φεύγει από τους «τύπους» των πραγμάτων και πηγαίνει στην ουσία, με κάθε κόστος. Ο Άγιος, τη θεωρία την κάνει εμπειρία, τη φιλοσοφία την κάνει κοινωνία με τον Θεό.

Ο Άγιος δεν μένει σε λεκτικές αγάπες. Την αγάπη την κάνει πληγή σταυρωμένη ακόμα και για τους εχθρούς. Οι Άγιοι ξεκίνησαν όπως όλοι εμείς: γεννήθηκαν σε αυτόν τον κόσμο.

Και από την αμαρτία σαν την απελπισία δεν έχει!!

π. Εφραίμ Παναούση

Πέφτουμε συνεχώς. Χιλιάδες φορές. Χίλιες φορές Του ορκιζόμαστε πως εμείς δεν θα τον προδώσουμε και εμείς σε μια νύχτα τον αρνιόμαστε τρεις.

Και ξανά πάλι.

Κι όλο αυτό αδρανοποιεί τα αντανακλαστικά μας και μας πείθει πως δεν το μπορούμε και μένουμε εκτεθειμένοι και μόνοι.

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής 3-11-2019 (Ε' Λουκά)

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Προς Γαλάτας (α΄ 11-19)

Αδελφοί, γνωρίζω ὑμῖν τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ' ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον· οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι' ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἠκούσατε γὰρ τὴν ἐμὴν ἀναστροφήν ποτε ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ, ὅτι καθ' ὑπερβολὴν ἐδίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπόρθουν αὐτήν, καὶ προέκοπτον ἐν τῷ ᾿Ιουδαϊσμῷ ὑπὲρ πολλοὺς συνηλικιώτας ἐν τῷ γένει μου, περισσοτέρως ζηλωτὴς ὑπάρχων τῶν πατρικῶν μου παραδόσεων. Ὅτε δὲ εὐδόκησεν ὁ Θεὸς ὁ ἀφορίσας με ἐκ κοιλίας μητρός μου καὶ καλέσας διὰ τῆς

Ἅγιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος - Περὶ καταθλίψεως καὶ λογισμῶν

Τελευταῖες ἀνησυχίες. Ἐμπιστοσύνη καὶ ἐλπίδα στὸν Θεό. Προσευχὴ καὶ θάρρος.

Ἔχεις ἀκόμη ἀνησυχίες. Πές μου, ἀπὸ ποῦ θὰ μποροῦσαν νὰ προέρχονται; «Ὅλα τὰ ἐξωτερικὰ πᾶνε καλά» ὅλα τὰ ἐσωτερικὰ τὰ ἔχεις ἐπανεξετάσει καὶ τακτοποιήσει- τὴν ἀπόφασή σου τὴν ἔχεις πάρει. Ἀπὸ ποῦ, λοιπόν, προέρχονται αὐτὲς οἱ ἀνησυχίες; Ὅλες εἶναι ἀπὸ τὸν ἐχθρό. Ὅλες. Ἀπὸ πουθενὰ ἀλλοῦ.

Τί ἄλλο θὰ μποροῦσε νὰ συμβαίνει; Μήπως σκέφτεσαι νὰ φτιάξεις τὴ ζωή σου μόνη σου, μὲ τὶς δικές σου ἱκανότητες καὶ προσπάθειες; Ἂν πραγματικὰ αὐτὸ σκέφτεσαι, σὲ συμβουλεύω ν' ἀλλάξεις ἀμέσως γνώμη, ἀλλιῶς δὲν θ' ἀπαλλαγεῖς ἀπό τη σύγχυση καὶ τὴν ταραχή. Ἐξέτασε πάλι τὸν ἑαυτό σου ἤ θυμήσου ὅ,τι σοῦ ἔχω ὑποδείξει καὶ ὅ,τι ἔχει συμβεῖ μέσα σου σ' ὅλη τὴ διάρκεια τῆς ἀλληλογραφίας μας. Θυμήσου, ἐπίσης, ποιὰ ἦταν ἡ ἔκβαση τῶν προβληματισμῶν σου γιὰ τὴ ζωή. Τέλος, δῶσε στὴν αὐτοεξέτασή σου τέτοια κατεύθυνση, ὥστε νὰ καταλήξει σὲ μιὰ...

σταθερὴ ἀπόφαση ἀμετάκλητης ἐναποθέσεως τοῦ μέλλοντός σου στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ. 

Ἀφοῦ, λοιπόν, πάρεις αὐτὴ τὴν ἀπόφαση, προσευχήσου στὸν Κύριο ὁλόθερμα. «Τὸ μέλλον μου», πές Του, «τὸ ἀφήνω μὲ ἐμπιστοσύνη στὰ χέρια Σου. Ὅπως ξέρεις καὶ ὅπως θέλεις, Κύριε, κατεύθυνε τὴ ζωή μου, μ' ὅλα τὰ ἀπρόοπτα καὶ μ' ὅλες τὶς δυσκολίες της. Ἀπὸ δῶ κι ἐμπρὸς δὲν θὰ μεριμνῶ καὶ δὲν θ' ἀνησυχῶ πιὰ γιὰ τὸν ἑαυτό μου. Μία φροντίδα μόνο θὰ ἔχω, νὰ κάνω πάντα ὅ,τι εἶναι εὐάρεστο σ' Ἐσένα». Ἔτσι νὰ Τοῦ μιλήσεις, ἀλλὰ καὶ ἔμπρακτα νὰ Τοῦ ἀποδείξεις ὅτι

Τρέχοντας χαμένοι στον χρόνο

Τρέχουμε για να ικανοποιήσουμε κάποιες μελλοντικές επιθυμίες που τις θεωρούμε σταθμό όμως ο σταθμός καταντάει στάση και ξεκινάμε πάλι από την αρχή.

Σαν τον γάιδαρο που κυνηγάει το καρότο και θεωρεί ότι θα το πιάσει αλλά αυτό δεν θα γίνει ποτέ και αν γίνει, πάλι θα είναι ανικανοποίητος γιατί θα θέλει κι άλλο.

Οι δουλειές λέμε δεν τελειώνουν , η απάντηση στο ερώτημα «Πως περνάς , τι κάνεις;» είναι συνήθως «Τρέχω ! Πολύ τρέξιμο». Γιατί τρέχουμε δεν ξέρουμε, οι δουλειές δεν τελειώνουν κι εμείς κάνουμε αγώνα στον γύρο του θανάτου. Και όλα αυτά γιατί ; Ακόμα και όλες μας τις δουλειές να τις κάνει κάποιος εμείς θα βρούμε πάλι άλλες. Δεν αντέχουμε τον εαυτό μας. Δεν αντέχουμε το ΕΙΝΑΙ μας. Το φοβόμαστε, τρομάζουμε στην ιδέα να κουβεντιάσουμε με τον εαυτό μας και να ψάξουμε τι υπάρχει μέσα μας. Δεν είμαστε έτοιμοι. Προτιμάμε να ζούμε σε ένα χάος , χωρίς ουσία και σταματημό. Μια μορφή αυτοκτονίας αλλά χωρίς όπλο αλλά αργά και σταθερά.

Πάμε για έναν καφέ και το μυαλό μας είναι διασπασμένο. Ένα μέρος του στο κινητό που είναι στο τραπέζι ένα άλλο μέρος στο τι θα κάνουμε μετά τον καφέ και στο τι θα έπρεπε να κάνουμε πριν αλλά δεν το κάναμε. Η στιγμή φεύγει και πάει περίπατο. Είμαστε παρόντες αλλά απόντες, το άλλο πρόσωπο δεν υπάρχει για εμάς. Δεν καταφέρνουμε τελικά να ζήσουμε ούτε τις στιγμές γιατί αυτές είναι πνιγμένες στον ωκεανό του μυαλού μας που πολλές φορές είναι γεμάτο σκουπίδια.

Να καθρεπτίζουμε τον εαυτό μας στους άλλους.

- Γέροντα, είναι καλύτερα να βρίσκει κανείς μόνος του τα ελαττώματά του ή να του τα λένε οι άλλοι;

- Καλό είναι να ψάχνει να τα βρίσκει μόνος του, αλλά και, όταν του τα λένε, να μην αντιδρά, να το δέχεται με χαρά. Γιατί μπορεί να νομίζει ότι βλέπει τον εαυτό του, αλλά να τον βλέπει όπως θα ήθελε να είναι και όχι όπως είναι στην πραγματικότητα.

- Γέροντα, οι άλλοι τον βλέπουν καλύτερα τον εαυτό μου;

- Μόνος του κανείς μπορεί, αν θέλει, να δει καλύτερα τον εαυτό του. Δηλαδή, μπορεί να εντοπίσει καλύτερα μια αντίδρασή του, ένα σφάλμα του κ.λπ. και να βρει από ποια αίτια προήλθε, ενώ ο άλλος βγάζει συμπεράσματα από υποθέσεις που κάνει.

- Μπορεί, Γέροντα, να προσπαθεί κανείς να δει τον εαυτό του όπως είναι και να μη τον βλέπει;

-Ναι, αν μέσα στην προσπάθεια του αυτή υπάρχει υπερηφάνεια,

Ένα συγκλονιστικό θαύμα της Παναγίας και των Αγίων Αναργύρων

Ένα συγκλονιστικό θαύμα της Παναγίας και των Αγίων Αναργύρων, διαβάστε τη μοναδική διήγηση της μητέρας:

«Το όνομα μου είναι Αθηνά Παππά. Στις 24-10-08 ο υιός μου Σπυρίδων είχε ένα σοβαρότατο τροχαίο.Είχε χτυπήσει στο κεφάλι και είχα αιματώματα στον εγκέφαλο, νεκρά κύτταρα τα οποία δεν αναπλάθονται ποτέ ξανά και θλάση στο κέντρο του εγκεφάλου.

Ήταν στην εντατική του Ν.Ν.Α επί 29 πραγματικά πολύ δύσκολες μέρες διότι ήταν σε κώμα, διασωληνωμένος γιατί δεν μπορούσε ν’ αναπνεύσει και επιπλέον είχε αρχίσει η εσωτερική σήψη στα όργανά του. Το αποκορύφωμα ήταν η 45-λεπτη ανακοπή που έκανε 3 ημέρες πριν την γιορτή της Παναγίας (τα εισόδια της Θεοτόκου).

Απ’ την ανακοπή του έμεινε ανεπάρκεια στην καρδούλα του, που θα την είχε για όλη του την ζωή.

Ο γιός μου ήταν 16 χρονών όταν συνέβη το τροχαίο. Εμείς πλέον δεν ξέραμε τι να παρακαλέσουμε τον Θεό. Οι γιατροί είπαν ότι αν ζήσει θα μείνει φυτό γιατί το χτύπημα στον εγκέφαλο είναι σ’ ένα σημείο όπου απ’ εκεί φεύγουν όλες οι πληροφορίες.

Μετά την ανακοπή και ενώ ήταν σε κώμα συνέχισε να βαραίνει. Δεν ανέπνεε, δεν λειτουργούσαν τα όργανά του, του έβαζαν αίμα και είχε πάρει και λοίμωξη όπου είχε 40 πυρετό. Παρακαλούσαμε τον Θεό με τον άντρα μου να τον αναστήσει, δεν ξέραμε τι να πρωτοπαρακαλέσουμε.

Την επόμενη μέρα απ’την ανακοπή κάναμε ακόμη μία λειτουργία στον Άγιο Σπυρίδωνα, την εκκλησία που ήταν μέσα, στον προαύλιο χώρο του Ν.Ν.Α. Η λειτουργία τελείωσε στις 10 περίπου το πρωί.

Όταν άνοιξε το επισκεπτήριο στις 13.00 μάθαμε ότι είχε