Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Σαν έρθει η στιγμή της Θείας Κοινωνίας.

Καί σάν ἔρθει ἡ στιγμή τῆς θείας Κοινωνίας καί πρόκειται νά πλησιάσεις τήν ἁγία Tράπεζα, πίστευε ἀκλόνητα πώς ἐκεῖ εἶναι παρών ὁ Xριστός, ὁ Bασιλιάς τῶν ὅλων. Ὅταν δεῖς τόν ἱερέα νά σοῦ προσφέρει τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Κυρίου, μή νομίσεις ὅτι ὁ ἱερέας τό κάνει αὐτό, ἀλλά πίστευε ὅτι τό χέρι πού ἁπλώνεται εἶναι τοῦ Xριστοῦ. 

Τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἀναπαύει τόν ἄνθρωπο... ( Μητροπολίτη Λεμεσοῦ Ἀθανασίου )

Ἕνας Μοναχός πῆγε νά συναντήσει ἕνα Γέροντα περίφημο. Ὁ Μοναχός αὐτός ἐπέμενε νά κάνει κάτι στή ζωή του κι ὁ Γέροντας τοῦ ἔλεγε ὅτι αὐτό πού θέλεις νά κάνεις δέν εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Δέν θά τό εὐλογήσει ὁ Θεός. Ἐκεῖνος ἐπέμενε. Τότε ὁ Γέροντας τοῦ εἶπε, ἐντάξει. Ἄς κάνουμε προσευχή καί νά πᾶς στό καλό. 

Αγιος Γέροντας Παΐσιος: «Η λύπη εξαντλεί τις ψυχικές και σωματικές μας δυνάμεις»

– Γέροντα, συχνά μου πονάει το στομάχι και δυσκολεύομαι να ανταποκριθώ στα πνευματικά μου καθήκοντα.

– Εσύ κάθεσαι και συζητάς με τους λογισμούς σου, τα βλέπεις όλα μαύρα και βασανίζεσαι χωρίς λόγο ∙ έτσι τσακίζεσαι ψυχικά και σωματικά.

Έπειτα από ένα τέτοιο τσάκισμα πονάει και το στομάχι, και πού να βρεθή μετά κουράγιο για πνευματικά;

Πώς θα ένιωθες αν ο Χριστός σού έλεγε αυτά τα λόγια;

Όπως θα ξέρεις, πλησιάζουμε ξανά στην ημερομηνία των γενεθλίων μου. Κάθε χρόνο γίνεται γιορτή προς τιμή μου, έτσι και φέτος. Αυτές τις μέρες ο κόσμος κάνει πολλά ψώνια, γίνονται διαφημίσεις μέχρι και στο ράδιο, την τηλεόραση και παντού κανείς δεν μιλά για κάτι άλλο εκτός από το τι λείπει μέχρι να έρθει εκείνη η μέρα…

Είναι ευχάριστο να ξέρω ότι τουλάχιστον μία μέρα τον χρόνο κάποιοι με σκέφτονται.

Όπως θα γνωρίζεις πριν από πολλά χρόνια ξεκίνησαν να γιορτάζουν τα γενέθλιά μου. Στην αρχή φαινόντουσαν να

ΓΕΡΩΝ ΜΩΥΣΗΣ ΣΙΝΑΙΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ

Πηγή

Όταν αγαπήσεις τον Θεό, ο πόθος σου γι’ Αυτόν είναι ανεξάντλητος

Οι ψυχές που αγαπούν τον Θεό και την αλήθεια, δεν υποφέρουν ούτε την παραμικρή ελάττωση του έρωτά τους προς τον Κύριο.

Αλλά καρφωμένες ολοκληρωτικά στο σταυρό Του αισθάνονται μέσα τους την Πνευματική προκοπή.

Πληγωμένες λοιπόν από τον πόθο Του, κι αν ακόμη αξιωθούν Θεία μυστήρια και μετάσχουν ευφροσύνης και Χάριτος, δεν έχουν πεποίθηση στον εαυτό τους, ούτε νομίζουν ότι είναι τίποτε. Αλλά όσο αξιώνονται πνευματικά χαρίσματα τόσο επιζητούν τα ουράνια. Καί όσο περισσότερη προκοπή αισθάνονται, τόσο πιο λαίμαργες γίνονται για τα θεία. Καί ενώ είναι πνευματικά πλούσιες, κάνουν σαν να είναι φτωχές. «Όσοι με τρώνε θα πεινάσουν κι’ άλλο, και όσοι με πίνουν θα διψάσουν κι’ άλλο», λέει η Θεία Γραφή.

Άγιος Πορφύριος: Ο Χριστός είναι η αγάπη μας, ο έρωτάς μας.

Ο Χριστός είναι η χαρά, το φως το αληθινό, η ευτυχία. Ο Χριστός είναι η ελπίδα μας. 

Η σχέση με τον Χριστό είναι αγάπη, είναι έρωτας, είναι ενθουσιασμός, είναι λαχτάρα του θείου. Ο Χριστός είναι το παν. Αυτός είναι η αγάπη μας, Αυτός ο έρωτάς μας. Είναι έρωτας αναφαίρετος ο έρωτας του Χριστού. Από κει πηγάζει η χαρά.

Η χαρά είναι ο ίδιος ο Χριστός. Είναι μία χαρά, που σε κάνει άλλο άνθρωπο. Είναι μία πνευματική τρέλα, αλλά εν Χριστώ. Σε μεθάει σαν το κρασί το ανόθευτο, αυτό το κρασί το πνευματικό. Όπως λέγει ο Δαβίδ: «Ελίπανας εν ελαίω την κεφαλήν μου και το ποτήριόν σου μεθύσκον με ωσεί κράτιστον» (Ψαλ. 22, 5). Ο πνευματικός οίνος είναι άκρατος, ανόθευτος, πολύ δυνατός κι όταν τον πίνεις, σε μεθάει. Αυτή η θεία μέθη είναι δώρο του Θεού, που δίδεται στους «καθαρούς τη καρδία» (Πρβλ. Ματθ. 5, 8).

Αγιασμένες μέρες- Φώτης Κόντογλου

Τὴν πνευματικὴ χαρὰ καὶ τὴν οὐράνια ἀγαλλίαση ποὺ νοιώθει ὁ χριστιανὸς ἀπὸ τὰ Χριστούγεννα, δὲν μπορεῖ νὰ τὴ νοιώσει, μὲ κανέναν τρόπο, ὅποιος τὰ γιορτάζει μοναχὰ σὰν μία συγκινητικὴ συνήθεια, ποὺ εἶναι δεμένη περισσότερο μὲ τὶς συνηθισμένες χαρὲς τοῦ κόσμου, μὲ τὸν χειμώνα, μὲ τὰ χιόνια, μὲ τὸ ζεστὸ τζάκι.

Μοναχὰ ὁ ὀρθόδοξος χριστιανὸς γιορτάζει τὰ Χριστούγεννα πνευματικά, κι ἀπὸ τὴν ψυχὴ του περνᾶνε ἁγιασμένα αἰσθήματα, καὶ τὴ ζεσταίνουνε μὲ κάποια θέρμη παράδοξη, ποὺ ἔρχεται ἀπὸ ἕναν ἄλλο κόσμο, τὴ θέρμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, κατὰ τὸν ἀναβαθμὸ ποὺ λέγει:

Πόσο δύσκολο εἶναι αὐτό:Ν'ἀγαπήσει κάποιος τούς ἐχθρούς του!(Άγιος Γαβριήλ)

«Ότι είναι κακό στον άνθρωπο είναι συμπτωματικό.Να μην περιφρονείτε κανέναν,ακόμη κι αν βλέπετε πόσο ανήθικοι,μέθυσοι και βλάσφημοι είναι.

Η Εικόνα του Θεού υπάρχει και σ'αυτούς κάπου,χωρίς βέβαια να το συνειδητοποιούν..

Είναι φυσιολογικό ο εχθρός να θέλει να λερώσει αυτήν την Εικόνα.

Δεν είναι καθόλου εύκολο να βλέπεις την εικόνα του Θεού σε εκείνους που σε ονειδίζουν και σου συμπεριφέρονται σαν θηρία.Αυτούς όμως πρέπει να τους λυπάσαι ακόμη πιο

«Έβλεπε το άκτιστο φως και κάποια μέρα ανησύχησε γιατί δεν το είδε και ζητούσε να εξομολογηθεί στον Πνευματικό του..»

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΗΣ (1892 – 1981)

~ Ο οσιώτατος Μοναχός Αυξέντιος Γρηγοριάτης, ήταν το καμάρι και το στολίδι της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου. Ήταν ο ασκητής του κοινοβίου, ο αετός της θείας αγάπης, ο θεωρός του ακτίστου Φωτός, ο περιφρονητής των γηίνων και εραστής των ουρανίων.

Ήταν το καύχημα της μετανοίας. ο πλούτος της θείας σοφίας, ο δυνάστης των δαιμόνων, της προσευχής το λαμπρότατον τέμενος, ο επίγειος Αγγελος και ουράνιος άνθρωπος…

Γέροντος Δωροθέου: Νά ἔχετε θάρρος λοιπόν... (θαρσείτω τοίνυν...)

Όπου και αν κρυφτείς, ο Θεός θα σε βρεί

Όπου και αν κρυφτείς, ο Θεός θα σε βρεί. Ξανά και ξανά θα χτυπάει την πόρτα της καρδιάς σου και συ κάποτε, δεν μπορεί, θα θελήσεις να του ανοίξεις. Ίσως τότε καταλάβεις πόσο άργησες, πόσο γρήγορα περνάει η ζωή. Μα πάλι δεν πειράζει, η Θεία Χάρη αναπληρώνει τα ελλείποντα. Και κεί, στη δύση του βίου, πιο ώριμος από ποτέ, καταλαβαίνεις πως ο χρόνος, ο τόσο λίγος, για να προφθάσει ο

Μαρτυρία και διδαχή

Από την ασκητική ζωή τού Αγίου Παϊσίου

Στην διαδρομή από Σταυρονικήτα προς Καρυές, λίγο μετά το προσκυνητάρι από τα αριστερά του δρόμου, ξεκινά ένα μονοπάτι. Διασχίζει

χαμηλό δάσος από κουμαριές, άρια και ρείκια, ανεβοκατεβαίνει σε ανώμαλο έδαφος και καταλήγει σε ένα Καλύβι περιφραγμένο με συρματόπλεγμα. Δίπλα στην πόρτα υπήρχε ένα κουτί με σχισμή, σαν γραμματοκιβώτιο, και ένα σημείωμα που έγραφε περίπου τα εξής:

«Σημειώστε στο χαρτί τι θέλετε να συζητήσουμε και βάλτε το μέσα στο κουτί. Περισσότερο θα ωφεληθήτε από την προσευχή παρά από την συζήτηση».

Ψάχνε με την ευχή να βρεις τη σπίθα

Εφόσον ο Κύριος μάς έδωσε ως αρραβώνα της σωτηρίας μας τη Χάρι του Αγίου Πνεύματος δια του Βαπτίσματος και γενικότερα μας τη δίνει δια της Εκκλησίας, και είναι εκεί μέσα ο ίδιος, πρέπει τρόπον τινά να ανοίξουμε δρόμο στον Κύριο να βρει αυτό το οποίο έχει βάλει εκεί μέσα μας, για να ανάψει η φωτιά στην ψυχή, και να γίνει ο άνθρωπος χριστιανός.

Παλαιότερα οι Πατέρες έκαναν κατά διαφορετικότερο τρόπο το όλο έργο. Οι νεώτεροι, πό τον 12ο αιώνα και έπειτα, βρήκαν αυτή την προσευχή,την ευχή, και συνιστούν ότι δεν πρέπει να κουραστεί κανείς να λέει την ευχή. Βέβαια, θα αγωνίζεσαι συγχρόνως να κάνεις τις εντολές του Θεού, θα εμπιστεύεσαι στον Θεό, θα προσεύχεσαι γενικώς, θα εκκλησιάζεσαι, θα είσαι μέσα στην Εκκλησία, αλλά θα κάνεις και αυτό το έργο, το οποίο έχει αυτό τον χαρακτήρα: ψάχνεις να βρεις τη σπίθα.

Ο Αντίχριστος θα κάνει μέγα ψευτοθαύμα με σκοπό να πλανηθούν ακόμη και οι εκλεκτοί του Θεού

Ο Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ, ερμηνεύοντας την Αποκάλυψη Ιωάννου μιλά για τις απάτες και ο μέγα ψευτοθαύμα που θα κάνει ο Αντίχριστος προκειμένου να πλανηθούν ακόμη και οι εκλεκτοί του Θεού.

Θα πλανηθούν άραγε;

Αν πλανηθούν τελικά κάποιοι, αυτό σημαίνει πως ποτέ δεν ήσαν πραγματικά εκλεκτοί του Θεού…

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ: 

Και πρέπει ιδιαίτερα να το προσέξωμε. Και να κλαύσωμε γι’ αυτό. Γιατί τα θαύματα και οι πράξεις του αντιχρίστου θα φέρουν σε δύσκολη θέση και τους πιο εκλεκτούς δούλους του Θεού.

Η αιτία της μεγάλης επίδρασης του αντιχρίστου θα έγκειται στην

Μακριά από τη Ζήλια. Άγιος Πορφύριος

«Μακριά από τη Ζήλια. Τον κατατρώγει τον άνθρωπο. Από φθόνο, μια Μοναχή προς άλλη, την φαντάστηκε να ασχημονεί με τον πνευματικό, και το έλεγε σαν πραγματικότητα.

Όλα γίνονται στο φθονερό άνθρωπο. Εγώ τα έζησα. Οι άνθρωποι με είχαν για καλό και ερχόντουσαν πολλοί για να εξομολογηθούν. Και μου τα έλεγαν με ειλικρίνεια.

Μακριά από αυτά τα γυναικίστικα παράπονα. Το Χριστό, μωρέ, το Χριστό να αγαπήσουμε με πάθος, με θείο έρωτα.

Ο Δια Χριστόν κλέφτης

Άγιος Γέροντας Παΐσιος 

Ένα πρωϊ στο καλύβι χτύπησε κάποιος το σιδεράκι στην πόρτα. Κοίταξα από το παράθυρο να δω ποιος είναι, γιατί δεν ήταν ακόμα η ώρα να ανοίξω. 

Είδα έναν νέο με φωτεινό πρόσωπο και κατάλαβα ότι είχε βιώματα πνευματικά, αφού τον πρόδιδε η Χάρις του Θεού. 

Γι αυτό, αν και ήμουν απασχολημένος, διέκοψα αυτό που έκανα, άνοιξα την πόρτα, τον πήρα μέσα, του πρόσφερα νερό και με τρόπο άρχισα να τον ρωτάω για την ζωή του, γιατί έβλεπα ότι είχε πνευματικό περιεχόμενο. 

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΑΪΣΙΟ

ΚΆΠΟΤΕ ΡΏΤΗΣΑΝ ΤΟΝ ΓΈΡΟΝΤΑ ΠΑΪ́ΣΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΎΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΠΏΣ ΘΑ ΜΠΟΡΈΣΟΥΜΕ ΝΑ ΖΉΣΟΥΜΕ ΤΟ ΓΕΓΟΝΌΣ ΤΗΣ ΓΕΝΝΉΣΕΩΣ, ΌΤΙ ΔΗΛΑΔΉ Ο ΧΡΙΣΤΌΣ «ΣΉΜΕΡΟΝ ΓΕΝΝΆΤΑΙ ΕΚ ΠΑΡΘΈΝΟΥ» 

Ο Χριστός με τη μεγάλη Του αγάπη και με την μεγάλη Του αγαλλίαση που σκορπάει στις ψυχές των πιστών με όλες τις άγιες γιορτές Του, μας ανασταίνει αληθινά αφού μας ανεβάζει ψηλά πνευματικά. Αρκεί να συμμετέχουμε και να έχουμε όρεξη πνευματική να τις πανηγυρίζουμε πνευματικά. Tότε τις γλεντάμε πνευματικά και μεθάμε πνευματικά από το παραδεισένιο κρασί που μας φέρνουν οι Άγιοι και μας κερνούν.

Η συγκινητική ιστορία μιας φτωχής γιαγιάς

Με την πρώτη ματιά έβλεπε κανείς απλώς μια γριούλα.

Έσερνε τα βήματά της στο χιόνι, μόνη, παρατημένη, με σκυμμένο κεφάλι.

Όσοι περνούσαν από το πεζοδρόμιο της πόλης αποτραβούσαν το βλέμμα τους, για να μη θυμηθούν ότι τα βάσανα και οι πόνοι δεν σταματούν όταν γιορτάζουμε Χριστούγεννα.

Ένα νέο ζευγάρι μιλούσε και γελούσε με τα χέρια γεμάτα από ψώνια και δώρα και δεν πρόσεξαν τη γριούλα.

Μια μητέρα με δυο παιδιά βιάζονταν να πάνε στο σπίτι της γιαγιάς.

Δεν έδωσαν προσοχή.

ΤΙ ΜΟΥ ΚΑΤΕΘΕΣΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΛΛΟΥΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ

ΤΙ ΜΟΥ ΚΑΤΕΘΕΣΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΛΛΟΥΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ Ι.Μ ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΟΥ. ΔΗΜΗΤΡΙΑ 2016. ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ. 17/10/2016

Η Αναλαμπή της Ορθοδοξίας Δώρο της ΠΑΝΑΓΙΑΣ, «αγκαλιάσαμε το τέλος και πάμε για καινούργια αρχή»

~ Κάποτε ένας άγιος ασκητής ήρθε σε μία οπτασία. Και είδε τον Χριστό, επι θρόνου Δόξης. Δεξια ΤΟΥ, παραστεκόταν η Παναγία και αριστερά ΤΟΥ, ο Τίμιος Πρόδρομος και στον περιβάλλον χώρο βρισκόταν οι Αρχάγγελοι.

Είδε λοιπόν έναν Αρχάγγελο να πηγαίνει στο Χριστό τα βιβλία των αιώνων. Και άνοιγε ο Χριστός κάθε βιβλίο και έβλεπε τα αμαρτήματα του κάθε αιώνα. Και όταν έφτασε στο ανάλογο βιβλίο του έβδομου αιώνα, είδε τόσες αμαρτίες που άρχισε να αναστενάζει και να σκέπτεται να πάρει μία σημαντική απόφαση.

Εαν δεν βρεις τον Χριστο σε αυτην την ζωη, δεν θα Τον βρεις ουτε στην αλλη

Προσπαθούμε κάθε στιγμή για το μέλλον μας. Αγωνιούμε για την στιγμή που θα ζήσουμε. Χτίζουμε σπίτια, εργαζόμαστε, αποθηκεύουμε πράγματα, μεριμνούμε τόσο προσεκτικά για το μέλλον μας. 

Μιλούμε για τον Θεό και Τον θέλουμε Αρωγό για το μέλλον μας. Θέλουμε έναν Θεό που θα

Ο άγιος Αμβρόσιος επίσκοπος Μεδιολάνων

Πυρσός ακτινοβολών άκτιστο φως, ο ονομαστός Πατήρ ημών Αμβρόσιος, το όνομα του οποίου υπενθυμίζει τη θεϊκή αθανασία, ήταν γόνος

αρχοντικής και ισχυρής οικογένειας Ρωμαίων που είχαν ασπασθεί τον χριστιανισμό. 

Γεννήθηκε το 349 στα Τρέβηρα (σημ. Τρίερ στη Γερμανία), όπου ο πατέρας του είχε το υψηλό αξίωμα του έπαρχου της Γαλατίας. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, η μητέρα του επέστρεψε στη Ρώμη μαζί με τους τρεις ανήλικους γιους της Αμβρόσιο, Μαρκελλίνο και Σάτυρο, που και οι τρεις επρόκειτο να τιμηθούν ως άγιοι της Εκκλησίας. Μια μέρα, όταν ο Αμβρόσιος ήταν ακόμη βρέφος στην κούνια, ένα σμήνος μέλισσες τον τριγύρισε και μπήκε μέσα στο στόμα του πριν ανεβεί στον ουρανό, προλέγοντας την ουράνια ευφράδειά του.

Από τον βίο του αγίου Νικολάου

Κάποιος άνθρωπος, από ένδοξος και πλούσιος, είχε καταντήσει άσημος και φτωχός. Αυτός, καθώς δεν είχε εντελώς τίποτε και του είχαν πλέον

τελειώσει και αυτά τα απαραίτητα, σκέφτηκε –αλίμονο, μέχρι πού μπορεί να φτάσει η φτώχεια!– να εκδώσει τις τρεις κόρες του, που ήταν εξαιρετικά όμορφες, στην πληρωμένη ακολασία, ώστε από τα σχετικά έσοδα να τρέφεται και ο ίδιος και αυτές. Γιατί το να τις παντρέψει του ήταν αδύνατο, επειδή όλοι τις απέρριπταν αμέσως για την πολλή τους φτώχεια.

Από τον βίο του αγίου Σάββα

Μετά την άδικη εξορία του πατριάρχη Ιεροσολύμων Ηλία, η Παλαιστίνη δοκιμάστηκε από φοβερή πείνα και έλλειψη των αναγκαίων, και επιπλέον από ξηρασία, επιδρομή ακρίδων και κάποιες άλλες βαριές μάστιγες για πέντε ολόκληρα χρόνια.

 Τα μοναστήρια που είχε ιδρύσει ο άγιος Σάββας και για τα οποία, με τη βοήθεια του Θεού, φρόντιζε ο ίδιος, ήταν επτά· για κανένα όμως από αυτά δεν σκέφτηκε να εξασφαλίσει κάποιο εισόδημα, αλλά ανέθεσε όλη τη φροντίδα γι’ αυτά στον Θεό. Καθώς λοιπόν και τα μοναστήρια αυτά υπέφεραν από την έλλειψη των αναγκαίων, εκείνος όχι μόνο δεν

Ποτέ δεν είναι αυτό που φαίνεται – Συγκλονιστική ιστορία!

~ Ο ιερέας μόλις είχε τελειώσει το συμβούλιο με την εκκλησιαστική επιτροπή. Είχε βραδιάσει πια. Η βροχή έκανε τους δρόμους να γυαλίζουν στο φως του φεγγαριού.

Μπήκε στο αμάξι του και πήρε τον δρόμο για το σπιτικό του. Ήταν πολύ κουρασμένος. Σωματικά αλλά και ψυχικά.

Όλη την ημέρα άκουγε τα προβλήματα του κόσμου προσπαθώντας να καθοδηγήσει, προσπαθώντας να μην αποκάμει ο ίδιος με αυτά που άκουγε δίνοντας συγχρόνως συγχώρεση και ελπίδα.

Μην εμποδίζουμε την προσέλευση στον Χριστό – Κυριακή ΙΔ’ Λουκά

Ιερομόναχος Ιουστίνος

 Κυριακή ΙΔ’ Λουκά 

Το όνομα του πρωταγωνιστή του σημερινού επεισοδίου (Λουκ. 18.35-43) μάς το διέσωσε άλλος ευαγγελιστής, ο Μάρκος. Λεγόταν Βαρτίμαιος (10.46). Όντας τυφλός, έβλεπε οξυδερκέστερα και τηλαυγέστερα από κάθε φανατικό Ιουδαίο που πίστευε απατηλά τον εαυτό του «οδηγόν είναι τυφλών, φως των εν σκότει» (Ρωμ. 2.19). Ο Βαρτίμαιος διαισθάνθηκε ό,τι δεν έβλεπαν οι Φαρισαίοι, ότι δηλαδή για τον Χριστό είχε πει ο Θεός δια στόματος του προφήτη Ησαΐα 

Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΩΡΗΣΗΣ... ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΙΑΚΩΒΟ ΤΣΑΛΙΚΗ

Μορφωμένος άνθρωπος ο κ. Σταύρος. Με πτυχίο πανεπιστημίου και ξένες γλώσσες και πείρα ζωής. Δυσκολευόταν, όμως, στα πνευματικά. Δεν μπορούσε να καταλάβει και τα πιο απλά πράγματα. Όλα τα εξέταζε και τα πλησίαζε ορθολογιστικά. Είχε αναπτύξει το νου και όχι την καρδιά. Δεν ήταν πρόθυμος να συγχωρήσει εύκολα τους άλλους. Ειδικά αυτούς που έβλεπε κατώτερους και εμπαθείς. Καθόταν τώρα απέναντι από τον Γέροντα Ιάκωβο, έναν ασκητικό ιερομόναχο, με ροζιασμένα χέρια και ένοιωθε σαν μαθητούδι μπροστά στον δάσκαλο. Ερωτήσεις πολλές. Αντιρρήσεις περισσότερες. Αλλά και οι απαντήσεις σοφές και αποκαλυπτικές.

Εφραίμ Φιλοθεΐτης: Ο φαρδύς δρόμος οδηγεί τους ανθρώπους στην κόλαση

Οι εντολές του Θεού δεν είναι βαριές, είναι πολύ ελαφριές, ανακουφίζουν, δροσίζουν και δημιουργούν και φτιάχνουν μακαριότητα στην ψυχή του ανθρώπου. 

Γι' αυτό ο Χριστός μας δεν ζήτησε πολλά πράγματα. Και στη Δευτέρα Παρουσία δεν θα πει «γιατί δεν ασκητεύσατε ...». Όχι. Θα πει «γιατί δεν ελεήσατε, γιατί δεν θρέψατε, γιατί δεν ντύσατε, γιατί δεν ανακουφίσατε το φυλακισμένο». Τι είναι αυτά; Έργα αγάπης. 

ΔΙΨΑ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ (Αγίου Συλουανού του Αγιορείτου)

Διψά η ψυχή μου τον Κύριον

Και μετά δακρύων ζητώ Αυτόν

Πως να μη Σε ζητώ, Συ πρώτος με εζήτησες

Και έδωκας εις εμέ να γευτώ της γλυκύτητος του Πνεύματος Του Αγίου

Και η ψυχή μου Σε ηγάπησεν έως τέλους..........

Ποιος ενδιαφέρεται σήμερα για τον άλλο... ( Αγιος Παισιος )

Ποιος ενδιαφέρεται σήμερα για τον άλλο; Κανείς. 

Όλοι ενδιαφερόμαστε για τον εαυτό μας, για τον άλλο τίποτα. 

Γι’ αυτό θα δώσουμε λόγο. 

Γιατί ο Θεός που είναι όλος αγάπη 

δε θα μας συγχωρέσει αυτή την αδιαφορία για τον πλησίον μας…

Αγιος Παισιος

Πηγή

"Πρέπει, όπου κι αν πάει, και και με την προσευχή του και με τη φαντασία του να πετάει..." ~ Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης.

"Ο Χριστιανός δεν πρέπει να είναι νωθρός, δεν πρέπει να κοιμάται. Πρέπει, όπου κι αν πάει, και και με την προσευχή του και με τη φαντασία του να πετάει. Και πράγματι, δύναται ο χριστιανός που αγαπάει τον Θεό να πετάει με την φαντασία του. Να πετάει μές στ' άστρα, μές στ' άπειρο, μές στο μυστήριο, μές στην αιωνιότητα, μές στο Θεό. Να είναι υψιπέτης. Να προσεύχεται και να αισθάνεται

"- Οι φίλοι μου όλοι, πάτερ, με εγκατέλειψαν!... -

-Πάτερ, είμαι νέος, μοντέρνος, και δεν ξεχωρίζω από τους άλλους. Κάποια στιγμή άρχισα να εκκλησιάζομαι, να έχω πνευματικό, και να διαβάζω πολύ την Καινή Διαθήκη. Με χαρά & ενθουσιασμό άρχισα να μιλώ στους φίλους μου για το Χριστό. 

Τελικά, σιγά σιγά...τους έχασα όλους! 

Με κάνανε στην άκρη, και με κακολογήσανε λόγω της πίστης. Έκανα λάθος που τους μίλησα για αυτά. 

Λόγοι Αγίου Πορφυρίου

Μία είναι η ζωή, είναι ατελείωτη συνέχεια, δεν εχει τέλος, δεν υπάρχει. θάνατος…

Κι όταν λέμε επουράνια, μη νομίζουμε οτι θα βρούμε στην άλλη ζωή κήπους με λουλούδια και βουνά και νερά και πουλιά. Δεν εχει εκει τις επίγειες ομορφιές. 

Είναι κάτι άλλο., κατι πολύ υψηλό. Αλλά για να πάμε στο κάτι άλλο, πρέπει να περάσουμε απο αυτά, απο τις γήινες εικόνες κι ομορφιές..... 

Να εκμεταλλεύεσθε τις ωραίες στιγμές. Οι ωραίες στιγμές προδιαθέτουν την ψυχή σε προσευχή, την καθιστούν λεπτή, ευγενική, ποιητική. Ξυπνήστε το πρωί, να δείτε τον βασιλιά ήλιο να βγαίνει ολοπόρφυρος απ' το πέλαγος. 

Όταν σας ενθουσιάζει ένα ωραίο τοπίο, ένα εκκλησάκι, κάτι ωραίο, να μη μένετε εκεί, να πηγαίνετε πέραν αυτού, να προχωρείτε σε δοξολογία για όλα τα ωραία, για να ζείτε τον μόνον Ωραίον. Όλα είναι άγια, και η θάλασσα και το μπάνιο και το φαγητό. Όλα να τα χαίρεσθε. 

Όλα μας πλουτίζουν, όλα μας οδηγούν στη μεγάλη Αγάπη, όλα μας οδηγούν στον Χριστό.

Να χαίρεστε όσα μάς περιβάλλουν. 

Όλα μάς διδάσκουν και μάς οδηγούν στον Θεό...

Όλα γύρω μας είναι σταλαγματιές της αγάπης του Θεού. 

Και τα έμψυχα και τα άψυχα και τα φυτά και τα ζώα και τα πουλιά και τα βουνά και η θάλασσα και το ηλιοβασίλεμα και ο έναστρος ουρανός. Είναι οι μικρές αγάπες, μέσα απ' τις οποίες φθάνομε στη μεγάλη Αγάπη, τον Χριστό…

πηγή

ΟΙ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΟΡΦΥΡΙΟ

ΜΙΛΑ Η Κ. ΑΘΗΝΑ ΣΙΔΕΡΗ 

22-01-2013

Δείτε παρακάτω την ομιλία: