γέροντος Δωροθέου: γράμματα στούς πιστούς

"ἐν ἐκκλησίαις εὐλογήσω Σε, Κύριε"

«Αἰτεῖτε καί δοθήσεται ἡμῖν, κρούετε καί ἀνοιγήσεται». Ὁ Θεός ὡς Πατέρας ἀγαπᾶ νά δίνει στά τέκνα του. Ἐμεῖς, ὅμως, συνήθως χρησιμοποιοῦμε τόν Θεό. Θέλω τό ἕνα, θέλω τό ἄλλο.

Αὐτός θέλει τόσο πολύ νά δίνει ὅτι εἶναι γιά τήν σωτηρία μας. Ἔχεις ποτέ ρωτήσει τόν Θεό ἄν θέλει κάτι ἀπό σένα; Ὁ Θεός, βεβαίως εἶναι τέλειος, εἶναι ἀνενδεής. Μά μήπως προσπαθεῖ νά σοῦ πεῖ κάτι καί ἐσύ σάν κακομαθημένο παιδί διαρκῶς ζητᾶς, «θέλω τό ἕνα, θέλω τό ἄλλο». Τόν κλείνεις ἔξω κι ὅταν ἀνοίγεις τήν πόρτα μετά ἀπό ὦρες εἶναι ἐκεῖ καί σέ περιμένει. Δέν φεύγει κι ὅταν τόν ἀρνεῖσαι. Ἀφοῦ σ’ ἀγαπάει. «Τί ἀνταποδώσομεν τῷ Κυρίω περί πάντων ὦν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν;». Δεῖξε μου τί θέλεις νά κάνω γιά σένα ἀφοῦ σοῦ ἔδωσα τήν καρδιά μου. Ἐσύ εἶπες: «Υἱέ μου δός μοι σήν καρδίαν»( Παροιμ.). Δεῖξον μοι, Κύριε,  ὁδόν ἐν ἦ πορεύσομαι ὅτι πρός Σέ ἦρα τήν ψυχήν μου». Μόνο πού μπορῶ νά σέ πῶ Πατέρα ἀγαλλιάζει ἡ καρδιά μου. Μακάρι τά χείλη μου νά Σέ ἐπαινοῦν. Πού ἀναπνέω τόν ἀέρα Σου εἶναι εὐλογία.  «Ἐκολλήθη ἡ ψυχή μου ὀπίσω Σου, ἐμοῦ δε, ἀντιλάβοιτο ἡ δεξιά Σου». Δός μου νά Σέ ἀγαπήσω ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς μου καί ἐξ ὅλης τῆς καρδίας μου καί ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος μου καί ἐξ ὅλης τῆς διανοίας μου. Ποῦ νά βρῶ λόγια ἀγάπης νά Σοῦ προσφέρω; «Ἐν ἐκκλησίαις εὐλογήσω Σε Κύριε». Πάντοτε, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.