Ὅσο γκρινιάζει κανείς, τόσο ρημάζει.

Γέροντα, ποῦ ὀφείλεται ἡ γκρίνια καί πῶς μπορεῖς νά τήν ἀποφύγης;

-Στήν κακομοιριά ὀφείλεται καί μέ τήν δοξολογία τήν κάνει κανείς πέρα. Ἡ γκρίνια γεννᾶ γκρίνια καί ἡ δοξολογία γεννᾶ δοξολογία. Ὅταν δέν γκρινιάζει κανείς γιά μιά δυσκολία πού τόν βρίσκει, ἀλλά δοξάζει τόν Θεό,
τότε σκάζει ὁ διάβολος καί πάει σέ ἄλλον πού γκρινιάζει, γιά νά τοῦ φέρει ὅλα πιό ἀνάποδα. Γιατί,ὅσο γκρινιάζει κανείς, τόσο ρημάζει. Μερικές φορές μᾶς κλέβει τό ταγκαλάκι καί μᾶς κάνει νά μή μᾶς εὐχαριστῆ τίποτε, ἐνῶ μπορεῖ κανείς ὅλα νά τά γλεντάη πνευματικά μέ δοξολογία καί νά ἔχη τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ.

 Νά, ξέρω κάποιον ἐκεῖ στό ὄρος πού, ἂν βρέξη καί τοῦ πῆς ΄΄πάλι βρέχει΄΄, ἀρχίζει: ΄΄Ναί όλο βρέχει , θά σαπίσουμε ἀπό τήν πολλή ὑγρασία΄΄. 

Ἂν μετά ἀπό λίγο σταματήση ἡ βροχή καί τοῦ πῆς ΄΄ἒ, δέν ἒβρεξε καί πολύ΄΄, λέει: ΄΄Ναί, βροχή ἢταν αὐτή; θά ξεραθῆ ὁ τόπος...΄΄. Καί δέν μπορεῖ νά πῆ κανείς ὃτι δέν εἲναι λογικός καί να σκέφτεται παράλογα!

Ἡ γκρίνια ἒχει κατάρα. εἲναι σάν νά καταριέται 'ο ἲδιος ὁ ἂνθρωπος τόν ἑαυτό του, ὁπότε μετά ἒρχεται ἠ ὀργή τοῦ θεοῦ.

 Στήν Ἢπειρο γνὡριζα δύο γεωργούς. Ὁ ἓνας ἢταν οἰκογενειάρχης καί εἲχε ἓνα - δύο χωραφάκια καί ἐμπιστευόταν τά πάντα στόν Θεό. Ἐργαζόταν, ὂσο μποροῦσε, χωρίς ἂγχος. ''Θά κάνω ὃ,τι προλάβω'', έλεγε. Μερικές φορές ἂλλα δεμάτια σάπιζαν ἁπό τήν βροχή, γιατί δέν δέν προλάβαινε νά τά μαζέψη, ἂλλα τοῦ τά σκόρπιζε ὁ ἀέρας, καί ὃμως γιά ὃλα ἒλεγε ''δόξα Σοι ὁ θεός'' καί ὃλα τοῦ πήγαιναν καλά. 

Ὁ ἂλλος εἶχε πολλά κτήματα , ἀγελάδεςε κ.λπ, δέν εἶχε καί παιδιά. Ἂν τόν ρωτοῦσες ΄΄πῶς τά πᾶς;΄΄, ΄΄ἂσ' τα , μήν τά ρωτᾶς.'', ἀπαντοῦσε΄ποτέ δέν ἒλεγε ''δόξα Σοι ὁ θεός'' , ὃλο γκρίνια ἦταν. Καί νά τοῦ συνέβαινε τό ἓνα, ἂλλοτε τό ἂλλο. Ὃλα τά εἶχε, ἀλλά προκοπή δέν ἒκανε.

Γι' αὐτό λέω, ἡ δοξολογία εῖναι μεγάλη ὐπόθεση. Ἀπό μᾶς ἐξαρτάται, ἂν γευθοῦμε ἢ ὂχι τίς εὐλογίες πού μᾶς δίνει ὁ Θεός. Πῶς ὃμως νά τίς γευθοῦμε, ἀφοῦ ό Θεός μᾶς δίνει λ.χ. μπανάνα καί ἐμεῖς σκεφτόμαστε τί καλύτερο τρώει ό τάδε ἐφοπλιστής;

 Πόσοι ἂνθρωποι τρῶνε μόνον ξερό  παξιμάδι , ἀλλά μέρα - νύχτα δοξολογοῦν τόν Θεό καί τρέφονται μέ οὐράνια γλυκύτητα! Αὐτοί οί ἂνθρωποι ἀποκτοῦν μιά πνευματική εὐαισθησία καί γνωρίζουν τά χάδια τοῦΘεού.  

Ἐμεῖς δέν τά καταλαβαίνουμε, γιατί ή καρδιά μάς ἒχει πιάσει γλίτσα καί δέν ἱκανοποιούμαστε μεέ τίποτε.

Δέν κατακαβαίνουμε ὃτι ή εὐτυχία εἲναι στήν αἰωνιότητα καί ὂχι στήν ματαιότητα

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑἻΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΛΟΓΟΙ Δ΄

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ