Κάποτε, ένας καλός χριστιανός, είδε ένα όνειρο. Ήταν, λέει, να πεθάνει και τον επισκέφθηκε Άγγελος Κυρίου.
Του είπε: Απόψε ο Κύριος θα σε πάρει κοντά Του. Επειδή ήσουν καλός χριστιανός, πριν πεθάνεις θα σου κάνει όποια χάρη θέλεις. Λέγε, τι θέλεις;;;
Ο άνθρωπος σκέφτηκε για λίγο και απάντησε: Θέλω φεύγοντας από τη ζωή, να δω τη ζωή μου βήμα – βήμα. Τι έζησα…; Πως έζησα…;
Σε αρκετά σημεία τα ίχνη πάνω στην άμμο ήταν δυο, σε άλλα όμως ήταν τέσσερα. Αφού τελείωσε το ταξίδι του ανθρώπου αυτού με τον Άγγελο Κυρίου, ο άνθρωπος αυτός είπε: Να σου κάνω μια ερώτηση;
Ο Άγγελος του απάντησε: Βέβαια, ρώτα ό,τι θέλεις.
Τότε λοιπόν ρώτησε ο άνθρωπος: Καθώς έβλεπα τη ζωή μου βήμα – βήμα, έβλεπα σε ορισμένα σημεία τα βήματά μου και σε άλλα σημεία άλλα δύο βήματα να με συνοδεύουν.
Εγώ στη ζωή ήμουν μόνος μου, δεν είχα σύντροφο, δεν είχα παιδιά, οι γονείς μου χάθηκαν νωρίς και αδέλφια δεν είχα, τίνος λοιπόν ήταν τα δεύτερα βήματα που έβλεπα;
Τότε λοιπόν ο Άγγελος Κυρίου του εξήγησε πως αυτές ήταν οι καλές στιγμές της ζωής του και ο Χριστός ήταν αυτός που τον συνόδευε. Στα σημεία που ήταν δύο μόνο ίχνη ήταν οι δύσκολες στιγμές της ζωής του.
Ο άνθρωπος προς στιγμήν σάστισε, μπερδεύτηκε, έχασε τα λόγια του.
– Δηλαδή…ρώτησε τον Άγγελο. Στις καλές στιγμές ο Χριστός ήταν δίπλα μου και στις δύσκολες με είχε αφήσει μόνο μου να περπατώ;
Και ο Άγγελος του απάντησε: Όχι, στις δύσκολες στιγμές, ο Χριστός σε είχε πάρει στην αγκάλη του και περπατούσε μόνο Εκείνος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου