Εις την κόρην την άσπιλον

Ὑμνοῦμέν Σε παρθένε ἁγνή Θεοκυῆτορ

δι’ ἧς τό θεῖον κάλλος ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ

καὶ πόθῳ γλυκυτάτῳ, κόρη, Σὲ εὐλογοῦμεν.

Γλώσσῃ ἱερωτάτῃ καί χείλεσι ἁγίοις

καρδίᾳ ἁγνευούσῃ ψυχῇ καθαρωτάτῃ

ὁμολογοῦμεν πάντες ἁγνήν Θεοῦ μητέρα.

Φλόγα τήν βάτῳ πάλαι ὁ νομοδότης βλέπων

μὴ πυρπολοῦσαν, κόρη, τόν τύπον κατενόει

τοῦ τόκου Σου τοῦ θείου, ἁγνή Θεοκυῆτορ.

Εὐλογημένη Χαῖρε, Θεογεννῆτορ κόρη,

ὡς ἀληθῶς τῆς πάλαι ἀρᾶς ἠλευθερώθη

τό γένος τῶν ἀνθρώπων

τῷ τόκῳ Σου Παρθένε,

Σῆς συμπαθείας, κόρη, ἀξίωσον βοῶ Σοι,

ἡ μόνη ἀπορρήτως κυήσασα τὸν Λόγον

καί σῶσον σαῖς πρεσβείαις

τούς πίστει Σέ ὑμνοῦντας.

Σύ μόνη ἀνεδείχθης, Παρθένε Θεοτόκε,

ἀφθόρως Θεομῆτορ Θεόν, γάρ ἀπορρήτως

νηδύι συλλαβοῦσα ἀπέτεκες τῷ κόσμῳ.

Καταφυγή καί σκέπη πιστῶν καί προστασία,

θερμή ἱκετηρία, ταχεῖα μεσιτεία,

τούς  Σέ πιστῶς τιμῶντας Σύ φρούρει, Παναγία.

Ὕμνος μθ΄, Θεοτοκάριον, Ἁγίου Νεκταρίου (Κεφαλᾶ), Μητροπολίτου Πενταπόλεως, Καστέλλιον 1967

Περιοδικό Πειραϊκή ΕκκλησίαἜτος 22ο – Τεῦχος 240 – Σεπτέμβριος 2012

Εικόνα: Η παράσταση της Γέννησης της Θεοτόκου από το καθολικό της μονής Δαφνίου

Πηγή