Ἁγιοκατάταξη τοῦ Γέροντος Ἀμφιλόχιου Μακρὴ

Ἅγιος Ἀμφιλόχιος: 

"Σᾶς παρακαλῶ ὅλοι νὰ ζήσετε βίον ἅγιον, νὰ βαδίσετε σὲ γραμμὲς ἅγιες γιὰ νὰ βοηθήσετε τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν Ἑλλάδα μας"

Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς σημερινῆς συνεδρίασης τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἀποφασίστηκε ἡ ἁγιοκατατάξη τοῦ γέροντος Ἀμφιλόχιου Μακρή. Ἡ εἴδηση αὐτὴ ἀναμένεται νὰ σκορπίσει μεγάλη χαρὰ ἰδιαίτερα στὴν Πάτμο, ὅπου ἡ ὀσιακὴ τοῦ παρουσία ἔλαμψε τὰ χρόνια της ἐπίγειας ζωῆς του στὸ ἐπίγειο κόσμο.

Ὁ Ἅγιος Ἀμφιλόχιος περὶ τῆς νοερᾶς προσευχῆς 

Ὅταν καλλιεργήσετε την ευχή, δὲν σᾶς πειράζουν οἱ ἄνεμοι τοῦ πειρασμοῦ. Ἐξασθενεῖ ἡ δύναμή του, δὲ μπορεῖ νὰ σᾶς κάνει τίποτε. 

Η προσευχή ας σοὺ εἶναι τεῖχος, ἀσπίδα καὶ θώρακας. 

Ἐμεῖς πρέπει νὰ ἔχουμε ὑπομονὴ καὶ προσευχὴ 

Τὸ τέλος τῆς ζωῆς μου ἐγγίζει. Σᾶς παρακαλῶ ὅλοι νὰ ζήσετε βίον ἅγιον, νὰ βαδίσετε σὲ γραμμὲς ἅγιες γιὰ νὰ βοηθήσετε τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν Ἑλλάδα μας. Οἱ καρδιές σας νὰ γίνουν θυμιατήρια, ποὺ θὰ ἀνεβαίνει ἡ προσευχή σας στὸ... θρόνο τοῦ Θεοῦ. 

Ἐρώτησις: Ὅταν, Γέροντα σᾶς πλησιάση πρόσωπο ταραγμένο καὶ σᾶς ἐκτοξεύσει ὑβριστικοὺς λόγους τί κάνετε ἐκείνη τὴ στιγμή; 

Ἀπάντησις: Ὅταν κάθομαι σὲ ὑψηλὸ βράχο προσευχῆς, ὅσα κύματα καὶ νὰ ἔλθουν δὲ μοῦ προξενοῦν τίποτε. Ὅταν ὅμως μὲ βροῦν χαμηλὰ μὲ περιλούουν. Ἡ Νοερὰ προσευχὴ ἀφομοιώνει, συνδέει, ἁγιάζει. Ὅταν στὴ ψυχὴ ἀνάψη ἡ πυρκαϊὰ τῆς εὐχῆς ὅλα τὰ ξηρὰ καίγονται καὶ ἐξαφανίζονται. 

Ἡ νοερὰ προσευχὴ εἶναι ἡ βάση τῆς τελειότητος. 

Ἡ πρώτη βαθμίδα τῆς πνευματικῆς ἀνυψώσεως εἶναι ἡ νοερὰ προσευχή. 

Στὴν ἀρχὴ τῆς εὐχῆς αἰσθάνεσαι χαρά, ἔπειτα γλυκύτητα καὶ στὸ τέλος σὰν καρπὸς ἔρχονται τὰ δάκρυα. Διότι αἰσθάνεσαι πλέον τὴν παρουσία τοῦ Ἰησοῦ. 

Ὅταν θὰ καλλιεργήσετε τὴν εὐχὴ δὲ θὰ κουράζεστε, δὲ θὰ ταράζεστε, δὲ θὰ νυστάζετε στὶς ἀκολουθίες, διότι τὸ σῶμα σας θὰ εἶναι πλέον ἔνδυμα. Τὸ φόρεμα οὔτε λυπᾶται, οὔτε κρυώνει, οὔτε κουράζεται… Ὅσες ὧρες καὶ νὰ στέκομαι δὲ κουράζομαι 

Βρισκόμαστε σ’ αὐτὴ τὴ κατάσταση, διότι ὁ Μοναχισμὸς ἔχασε τὸ χρωματισμό του, τὴ νοερὰ Προσευχή. 

Ἐμπρὸς παιδιά, νὰ καλλιεργήσετε τὴν εὐχή. Αὐτὴ γέμισε τὸν Παράδεισο ἀπὸ τόσους ἁγίους ἀνθρώπους. 

Δὲν ὑπάρχει ἄλλος τρόπος καθαρισμοῦ καὶ ἁγιασμοῦ ἀπὸ τὴ νοερὰ προσευχή. Καλοὶ εἶναι καὶ οἱ ψαλμοὶ (οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ὕμνοι), ἀλλ’ αὐτοὺς τοὺς λέμε γιὰ νὰ ἑλκύουμε καὶ νὰ συγκινοῦμε τὸν κόσμο. Ἐμεῖς πρέπει νὰ μιλᾶμε στὸν Βασιλέα μυστικὰ στὸ αὐτί του. Αὐτοὶ ποὺ ψάλλουν μοιάζουν μὲ ἀνθρώπους, ποὺ βρίσκονται ἔξω ἀπὸ τὸ παλάτι τοῦ Βασιλέως καὶ φωνάζουν διάφορα ἄσματα γιὰ νὰ δείξουν τὸν ἐνθουσιασμό τους. Εὐχαριστεῖται βέβαια ὁ Βασιλιὰς καὶ ἀπὸ αὐτά, ἀφοῦ γίνονται γιὰ τὸ πρόσωπό του, ἀλλὰ εὐφραίνεται καὶ προσέχει περισσότερό τους μυστικούς της αὐλῆς του, αὐτοὺς ποὺ τοῦ μιλοῦν στὸ αὐτί Του. 

Ἡ ὑπακοὴ ὅταν τῆς ἀφαιρέσει τὴν κρυφὴ ἐργασία, τὴν εὐχή, δὲν ἔχει ἀξία. Καὶ ὁ κομμουνισμὸς ὑπακούει στὴν ἰδεολογία του, ἀλλὰ τί εἶναι; 

Ἡ εὐχὴ εἶναι τὸ σωσίβιο τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματός μας. Καὶ στὸν ὠκεανὸ ἀκόμα νὰ βρεθεῖς μὲ βάρκα νὰ ταξιδεύεις ἄφοβα. 

Δία τῆς εὐχῆς γίνεται ὁ ἄνθρωπος σὰν παιδί. Τὸν ἐπαναφέρει στὴν ἁπλότητα καὶ τὴν ἀθωότητα ποὺ εἶχε ὁ Ἀδὰμ στὸν Παράδεισο πρὶν τὴν πτώση. Παύει τὴ διαφορὰ τοῦ ἄλλου φύλου. Ἀποκτᾶ ἀκατανόητη γιὰ τοὺς κοσμικοὺς τὴν εὐλογημένη ἁγία ἀπάθεια. 

Μὲ τὴν εὐχὴ ἁγιάζεις τὸν τόπο ποὺ κάθεσαι καὶ τὸ ἔργο ποὺ κάνεις. 

Πρόσεξε τώρα ὁ διάβολος στενοχωριέται ποὺ τὸν πολεμᾶς μὲ τὴν εὐχή. Θα προσπαθεῖ νὰ σοὺ ἀποσπᾶ τὸ νοῦ σου μὲ διάφορες σκέψεις. 

Ὅλοι οἱ πειρασμοί σου πρέπει νὰ ξέρεις, εἶναι γιὰ νὰ σὲ ἐμποδίσουν ἀπὸ τὴν προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ 

Μεταλαμβάνετε συχνά, προσεύχεστε θερμὰ μὲ τὴν καρδιά σας, ὑπομένετε καὶ θὰ δεῖτε χέρι δυνατὸ νὰ σᾶς κρατάει. 

Ὅταν θὰ καλλιεργήσετε τὴ νοερὰ προσευχὴ θὰ γίνετε πλέον παιδιὰ τοῦ παλατιοῦ. Θα ξέρετε τὴ γλώσσα τοῦ Βασιλιᾶ καὶ τοὺς βασιλικοὺς τρόπους. Τότε μόνο μὲ ἕνα νεῦμα θὰ ἔχει ἅγια σκιρτήματα ἡ καρδιά σας. 

Καλλιεργῆστε τὴν εὐχή. Αὐτὴ θὰ σᾶς ὁδηγήσει στὸν Παράδεισο. Θὰ βλέπετε τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ ὀφθαλμοφανῶς, θὰ ἀποκτήσετε τὴ χαρὰ τοῦ Οὐρανοῦ. 

Παρεκάλεσα τὸν Κύριο νὰ σᾶς δώσει τὸ χάρισμα τῆς εὐχῆς. Δὲν ἔχω ἄλλο δῶρο νὰ σᾶς δώσω. Θέλω αὐτὸ ποὺ θεωρῶ τὸ πιὸ πολύτιμο νὰ σᾶς τὸ παραδώσω. 

Ἡ χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος κάνει τὸν ἄνθρωπο νὰ ἐκπέμπει ἀκτίνες… θὰ πρέπει ὅμως ὁ ἄλλος νὰ ἔχει καλὸ δέκτη γιὰ νὰ τὸ καταλάβει, γιὰ νὰ πάρει εἴδηση τὴ θερμότητα τῶν ἀκτίνων. 

Ὁ ἄνθρωπος διὰ τῆς προσευχῆς τοῦ Ἰησοῦ εἶναι πάντα χαρούμενος, γεμάτος καὶ φωτισμένος. 

Δία τῆς εὐχῆς θὰ κερδίσεις τὸ πᾶν. Καθαρίζεται ὁ ἄνθρωπος, λαμπρύνεται, ἁγιάζεται. Προσπάθησε κάθε στιγμὴ νὰ ἀναπνέεις τὸν καθαρὸ αὐτὸν ἀέρα τῆς προσευχῆς τοῦ Ἰησοῦ. 

Τότε ὁ Μοναχὸς ἔχει τὴν πραγματικὴ χαρά, ὅταν ἔχη διὰ τῆς εὐχῆς τὸν Χριστὸ στὴν καρδιά του. 

Νὰ προσεύχεστε νὰ μοῦ δίνει ὁ Θεὸς ὑπομονή, θερμὴ προσευχὴ καὶ ἀναβάσεις πρὸς τὸν Χριστό μας. 

Θὰ λεπτύνετε καὶ θὰ πετᾶτε μὲ τὴν εὐχή. Θὰ αἰσθάνεστε ζωντανὴ τὴν παρουσία τοῦ Χριστοῦ μᾶς μέσα καὶ γύρω σας. 

Εἶναι βασιλικὸς ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἑνώνεται μὲ τὸ Θεό. Εἶναι τότε πολὺ προσεκτικὸς στοὺς λόγους του. Ἐπιθυμεῖ νὰ μὴ διακόπτει τὴ μυστικὴ συνομιλία τοῦ Βασιλιᾶ καὶ ὅσες φορὲς οἱ ἄλλοι, ποὺ τὸν πλησιάζουν δὲ τὸν καταλαβαίνουν τὸν κουράζει πολύ. 

Ἐπιθυμῶ νὰ ἱδρύσετε σταθμοὺς προσευχῆς στὰ νησιά μας. 

Θέλω ν’ ἀκούσω μέσα σᾶς τὴ φωνὴ τοῦ Κυρίου. Ἀπὸ τὴν καρδιά σας νὰ μιλάει ὁ Κύριος. Νὰ εἶστε θρόνοι Κυρίου, διὰ τῆς εὐχῆς. 

Ἡ πνευματικὴ ζωὴ ἔχει χαρὲς μεγάλες. Πετᾶς, φεύγεις ἀπ' τὸν κόσμο, δὲ λογαριάζεις τίποτε… Γίνεστε παιδιὰ ποὺ κατοικεῖ ὁ Θεὸς στὴν καρδιά σας. 

Ἡ προσευχὴ ὅλα τὰ τακτοποιεῖ. Τὴ θάλασσα μπορεῖ νὰ τὴν περπατᾶς. Ἐκμηδενίζει τὶς ἀποστάσεις. Τὶς βουλήσεις τῶν ἀνθρώπων μεταβάλλει. Δίνει θάρρος, πίστη καὶ ὑπομονὴ στὴ ζωή μας πάντοτε. 

Τὴν ἕνωση τῆς ψυχῆς σᾶς μετὰ τοῦ Θεοῦ νὰ φροντίσετε. 

Ὅταν θὰ βαδίσετε στὶς γραμμὲς τῆς προσευχῆς, τῆς σιωπῆς καὶ τῆς μελέτης, θὰ δεῖτε νὰ κατοικεῖ ὁ Χριστὸς στὴν καρδιά σας 

Ἡ Παναγία νὰ σὲ διαφυλάγει, ὁ Χριστὸς νὰ κατοικήσει στὴν καρδιά σου. Αὐτὸ εἶναι παιδί μου ἡ τελειότητα. 

Θέλω ὅταν σὲ πλησιάζω νὰ μοῦ μιλάει ὁ Χριστὸς ἀπὸ τὴν καρδιά σου καὶ ἐσὺ πάλι νὰ ἀκοῦς τὸν Νυμφίο σου νὰ μιλάει μέσα ἀπὸ τὴ δική μου ψυχὴ καὶ τότε εἶναι τὸ πραγματικὸ μυστικὸ πανηγύρι 

Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, ἡ πνευματικὴ ἕνωση τὸν μεταμορφώνει, γίνεται ἄλλος ἄνθρωπος, φεύγει ὁ φόβος. Μὲ τὴν ἀπεριόριστη χάρη δὲ φοβᾶται τὸν θάνατο. Θεωρεῖ τὴ ζωὴ αὐτή, ὅσο καλὴ καὶ ἂν φαίνεται σκλαβιά. 

Ὑπομονὴ χρειάζεται καὶ προσευχή, γιὰ νὰ μὴ πέφτουμε σὲ λάθη. 

Γιὰ νὰ ἀπολαύσεις τὶς χαρὲς τοῦ Μοναχισμοῦ, τῆς πνευματικῆς ζωῆς, πρέπει νὰ καλλιεργήσεις μὲ ὅλη τὴ δύναμη τῆς ψυχῆς σου τὴν προσευχή, τὴν ὑπομονὴ καὶ τὴν σιωπή. Χωρὶς τὴν προσευχὴ δὲν εἶναι εὔκολο νὰ ὑπομένεις, οὔτε νὰ σιωπᾶς. Με τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, αὐτὰ ἐφάρμοσα στὴ ζωή μου. Μᾶς βοηθοῦν νὰ ἔχουμε τὸν Χριστὸ κάτοικο στὴν καρδιά μας. 

Πηγή