Όσιος Εφραίμ ο Σύρος
Επειδή ευτύχησε να έχει το ανθρώπινο γένος εσένα, Θεοτόκε, προστάτη και μεσίτρια προς τον Θεό που γεννήθηκε από σένα, και επειδή εξαρτήθηκε πάντοτε από την προστασία σου, και έχει εσένα μόνο καταφυγή και βοήθεια, διότι έχεις παρρησία σ αυτόν, γι αυτό και εγώ πλησιάζω σ εσένα με ολόθερμη ψυχή, επειδή δεν τολμώ να πλησιάσω με παρρησία στον Υιό σου, αλλά σε ικετεύω να επιτύχω τη σωτηρία με τη δική σου μεσιτεία σ αυτόν.
Μη λοιπόν με παραβλέψεις, Δέσποινα, ούτε να απομακρύνεις το δούλο σου, που ανέθεσα όλη την ελπίδα μου, ύστερα από τον Θεό, σ εσένα. Μην αποστραφείς εμένα τον άσωτο, ούτε να παραβλέψεις εμένα που κινδυνεύω εντελώς και βρίσκομαι μέσα σε πολύ μεγάλες λύπες, αλλά ως συμπονετική και του ευσπλαχνικού Θεού Μητέρα, ελέησέ με το δούλο σου, και απάλλαξέ με από την κατάκριτη συνείδησή μου, και καθησύχασε την ταραχή των πονηρών λογισμών, και σβήσε το καμίνι των ηδονών, και καταλάγιασε τη φλόγα της σάρκας, και άναψε τον πόθο προς τον Υιό σου και Θεό, και ασφάλισε όλες μου τις αισθήσεις, με το να μην επιτρέπεις καμιά είσοδο στις άτοπες επιθυμίες.
Παρακαλώ να μου δοθεί καιρός μετανοίας, για να μη με θερίσει άκαρπο το δρεπάνι του θανάτου, και παραδοθώ ως άκαρπος στη φωτιά. Άναψε τη σβησμένη λαμπάδα της ψυχής μου, και διασκόρπισε το ζόφο από τις λύπες μου, και διώξε μακριά την ομίχλη των εμπαθών επιθυμιών, με τη μεσιτεία σου· διότι έχει μεγάλη δύναμη η μητρική δέηση σε υποχωρητικό γιο. Δος μου φως μετανοίας, και οδήγησέ με σε μέρα κατάνυξης, και αξίωσέ με να ζω όλες τις μέρες της ζωής μου σύμφωνα μ αυτό που ευαρεστεί τον φιλάνθρωπο Θεό.
Και όσο βέβαια βρίσκομαι σ αυτή την πολυώδυνη ζωή, υπεράσπιζέ με, σκέπαζέ με, φύλαγέ με· όταν ταξιδεύω στη θάλασσα, ταξίδευσε μαζί μου· όταν βαδίζω στη στεριά, βάδισε μαζί μου· όταν είμαι άγρυπνος, φύλαξέ με· όταν κοιμούμαι, σκέπασέ με· και όλες τις πορείες μου οδήγησέ τες στον ίσιο δρόμο.
Όταν όμως πρόκειται να αναχωρήσω από το σώμα, συμπαραστάσου με, φιλάγαθη Δέσποινα, και ελάφρυνε εκείνη την αβάσταχτη λύπη και ανακούφισε τον πόνο μου, τη στενοχώρια μου παρηγόρησε και οδήγησε την αξιολύπητη ψυχή μου στις αιώνιες κατοικίες, για να μη με συναντήσει η ζοφερή δύναμη –ο σκοτεινός Διάβολος– και με ρίξει στο βυθό του άδη.
Ας αντικρύσω ευσπλαχνικό τον Κριτή, να με κοιτάζει με διάθεση γεμάτη καλοσύνη. Ας γλυτώσω από τη φλόγα που καίει αιώνια, με τη μεσολάβησή σου, Θεονύμφευτη. Ας απολαύσω την τρυφή του παραδείσου, ας γίνω συμμέτοχος στη βασιλεία των ουρανών· ώστε φυλαττόμενος και προστατευόμενος από σένα, να δοξάζω και να μακαρίζω πάντοτε εσένα, που έγινες η μοναδική βοηθός του ανθρώπινου γένους, και που επανόρθωσες με τη γέννα σου την πτώση της προμήτορος· εσένα που είσαι ο προστάτης των αμαρτωλών· εσένα που είσαι η παρηγοριά εκείνων που χάνουν το θάρρος τους· εσένα που γίνεσαι η ανακούφιση εκείνων που θλίβονται· διότι εσένα θα μακαρίζουν όλες οι γενεές, Παρθένε Δέσποινα Θεοτόκε, η οποία είσαι η ελπίδα όλων των Χριστιανών.
Από το βιβλίο: Οσίου Εφραίμ του Σύρου Έργα, τ. ΣΤ, «Προσευχές στην Θεοτόκο». Εκδόσεις «Το Περιβόλι της Παναγίας», Θεσσαλονίκη 1998, σελ. 370
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου