Ἀναστήτω ὁ Θεός, καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ, καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτὸν

Τὸ Ἀναστάσιμο μήνυμα τῆς Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης

Ἐπέτρεψε – εὐλόγησε ὁ Θεὸς νὰ βιώσουμε τούτη τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα μὲ μιὰ πρωτόγνωρη πίκρα.  Στὴν γεύση της αὐτὴ συντελοῦμε καὶ ἐμεῖς κατὰ τὴν πνευματική μας κατάσταση, μὲ τὶς πράξεις μας ἢ καὶ μὲ τὴν ἀπραξία μας. Ἄς μὴν ἀπελπιζώμαστε ὅμως, διότι αὐτὴ εἶναι ἡ ἱστορία τῆς Πίστεώς μας. Πρέπει νὰ πάθῃ γιὰ νὰ δοξασθῇ.
Ἐμεῖς ἂς ἔχουμε τὸν νοῦ μας στὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας. Ἄς νοηματοδοτήσουμε τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη» ὡς νίκη ἐπὶ τοῦ Θανάτου. Χωρὶς Θάνατο δὲν ὑπάρχει Φόβος. Χωρὶς Φόβο εἴμαστε ἐλεύθεροι! Ἀντὶ ἄλλων σχολίων παραπέμπουμε στὸ παρακάτω χωρίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Δυστυχῶς ἡ ἀνθρωπότητα ἐπιστρέφει πνευματικὰ στὸν τύπο τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου καὶ πλέον πολλὰ ἔχουμε νὰ διδαχθοῦμε ἀπὸ ἐκεῖ:

Οἱ Σύροι εἶχαν πολιορκήσει τὴν πόλη τῶν Ἰσραηλιτῶν, τὴν Σαμάρεια ὅπου πεῖνα μεγάλη καὶ ἀπελπισία κατέλαβε αὐτή. Ὅμως….

Οἱ Σύροι ἐγκαταλείπουν τὸ στρατόπεδο

Δ Βασ. 7,3 καὶ τέσσαρες ἄνδρες ἦσαν λεπροὶ παρὰ τὴν θύραν τῆς πόλεως, καὶ εἶπεν ἀνὴρ πρὸς τὸν πλησίον αὐτοῦ· τί ἡμεῖς καθήμεθα ὧδε, ἕως ἀποθάνωμεν;

Δ Βασ. 7,3 Τέσσαρες λεπροὶ ἄνδρες εὑρίσκοντο πλησίον ἔξω ἀπὸ τὴν πύλην τοῦ τείχους τῆς πόλεως. Ὁ ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς εἶπεν στὸν ἄλλον· “διατὶ καθήμεθα ἐδῶ περιμένοντες τὸν θάνατον;



Δ Βασ. 7,4 ἐὰν εἴπωμεν, εἰσέλθωμεν εἰς τὴν πόλιν, καὶ ὁ λιμὸς ἐν τῇ πόλει καὶ ἀποθανούμεθα ἐκεῖ· καὶ ἐὰν καθίσωμεν ὧδε, καὶ ἀποθανούμεθα. καὶ νῦν δεῦτε καὶ ἐμπέσωμεν εἰς τὴν παρεμβολὴν Συρίας· ἐὰν ζωογονήσωσιν ἡμᾶς, καὶ ζησόμεθα· καὶ ἐὰν θανατώσωσιν ἡμᾶς, καὶ ἀποθανούμεθα.

Δ Βασ. 7,4 Ἐὰν ἀποφασίσωμεν νὰ εἰσέλθωμεν εἰς τὴν πόλιν, θὰ ἀποθάνωμεν ἐκεῖ λόγῳ τῆς πείνης. Ἐὰν καθίσωμεν ἐδῶ, ποὺ εὑρισκόμεθα, πάλιν θὰ ἀποθάνωμεν. Ἐμπρὸς λοιπὸν ἂς προχωρήσωμεν καὶ ἂς πέσωμεν στὸ στρατόπεδον τῶν Σύρων. Ἐὰν μᾶς λυπηθοῦν καὶ μᾶς δώσουν τροφήν, θὰ ζήσωμεν. Ἐὰν μᾶς φονεύσουν, θὰ ἀποθάνωμεν ἐκεῖ”.



Δ Βασ. 7,5 καὶ ἀνέστησαν ἐν τῷ σκότει εἰσελθεῖν εἰς τὴν παρεμβολὴν Συρίας καὶ ἦλθον εἰς μέρος παρεμβολῆς Συρίας, καὶ ἰδοὺ οὐκ ἔστιν ἀνὴρ ἐκεῖ.

Δ Βασ. 7,5 Ἐσηκώθηκαν πράγματι καί, καθὼς εἶχε πέσει τὸ σκοτάδι, εἰσῆλθον στὸ στρατόπεδον τῶν Σύρων, ἔφθασαν εἰς τὴν ἀρχὴν τοῦ στρατοπέδου. Καὶ ἰδοὺ κανένας στρατιώτης δὲν εὑρίσκετο ἐκεῖ.



Δ Βασ. 7,6 καὶ κύριος ἀκουστὴν ἐποίησε παρεμβολὴν τὴν Συρίας φωνὴν ἅρματος καὶ φωνὴν ἵππου, φωνὴν δυνάμεως μεγάλης, καὶ εἶπεν ἀνὴρ πρὸς τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ· νῦν ἐμισθώσατο ἐφ᾿ ἡμᾶς ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ τοὺς βασιλέας τῶν Χετταίων καὶ τοὺς βασιλέας Αἰγύπτου τοῦ ἐλθεῖν ἐφ᾿ ἡμᾶς.

Δ Βασ. 7,6 Τοῦτο συνέβη, διότι ὁ Κυριος ἔκαμεν, ὥστε τὰ στρατεύματα τῶν Σύρων νὰ ἀκούσουν κάποιον μεγάλον θόρυβον, σὰν νὰ προήρχετο ἀπὸ πολεμικὰ ἅρματα, ἀπὸ ποδοβολητὸν ἵππων καὶ θόρυβον μεγάλης στρατιωτικῆς δυνάμεως. Τοτε ὁ κάθε στρατιώτης εἶπεν στὸν συνάδελφόν του· “ἰδού, ὁ βασιλεὺς τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ ἐπῆρε μισθοφορικὰ στρατεύματα ἀπὸ τοὺς βασιλεῖς τῶν Χετταίων καὶ τοὺς βασιλεῖς τῆς Αἰγύπτου, δια νὰ ἐπιτεθοῦν ἐναντίον μας”



Δ Βασ. 7,7 καὶ ἀνέστησαν καὶ ἀπέδρασαν ἐν τῷ σκότει καὶ ἐγκατέλιπαν τὰς σκηνὰς αὐτῶν καὶ τοὺς ἵππους αὐτῶν καὶ τοὺς ὄνους αὐτῶν ἐν τῇ παρεμβολῇ ὥς ἐστι καὶ ἔφυγον πρὸς τὴν ψυχὴν ἑαυτῶν.

Δ Βασ. 7,7 Ἐσηκώθηκαν, λοιπόν, καὶ ἐτράπησαν πανικόβλητοι κατὰ τὸ διάστημα τῆς νυκτὸς εἰς φυγήν, ἐγκατέλειψαν τὰς σκηνὰς αὐτῶν καὶ τοὺς ἵππους των καὶ τοὺς ὄνους των στὸ στρατόπεδον, ὅπως ἦσαν, καὶ ἔφυγαν φροντίζοντες νὰ σώσουν μόνον τὴν ζωήν των.

Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν,

θανάτῳ θάνατον πατήσας

καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασιν,

ζωὴν χαρισάμενος.



ΑΚ

Πηγή