«Καθισμένος στο πεζούλι έξω από την Σταυρονικήτα συζητούσε ο Γέροντας με προσκυνητές. Κάποιος θεολόγος υποστήριζε ότι ο αββάς ο Ισαάκ ο Σύρος ήταν Νεστοριανός. Επανελάμβανε δυστυχώς τις γνωστές δυτικές αντιλήψεις.
Ο π. Παΐσιος προσπαθούσε να τους πείσει ότι είναι όχι μόνο ορθόδοξος, αλλά και Άγιος, και ότι οι ασκητικοί του Λόγοι έχουν πολλή χάρι και δύναμη, αλλά ματαίως. Ο θεολόγος επέμεινε πεισματικά στις απόψεις του. Έφυγε ο Γέροντας για το Καλύβι του λυπημένος και προσευχόμενος.
Όταν προχώρησε λίγο και έφθασε στο σημείο που είναι ο μεγάλος πλάτανος, «κάτι του συνέβη», όπως είπε, χωρίς να θελήσει να εξηγήσει τι ακριβώς ήταν αυτό. Σύμφωνα με μαρτυρία είδε σε όραμα τον χορό των οσίων Πατέρων να περνά από μπροστά του. Κάποιος από αυτούς σταμάτησε και του είπε: «Είμαι ο Ισαάκ ο Σύρος. Είμαι ορθοδοξότατος. Πράγματι υπήρχε στην περιοχή μου η αίρεση του Νεστορίου, αλλά εγώ την καταπολέμησα». Αδυνατούμε να επιβεβαιώσουμε ή να απορρίψουμε την αξιοπιστία αυτής της μαρτυρίας. Πάντως αδιαμφισβήτητο είναι ότι το «κάτι που συνέβη» στον Γέροντα ήταν υπερφυσικό γεγονός που τον πληροφορούσε ξεκάθαρα περί της ορθοδοξίας και της αγιότητος του αββά Ισαάκ»[9]. [9] Ιερομονάχου Ισαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, Άγιον Όρος 2008, σελ. 259-260.
Μετά απ’ αυτό στο µηναίο του Ιανουαρίου στις 28, που εορτάζεται ο Άγιος Εφραίµ ο Σύρος πρόσθεσε τα εξής: «…και Ισαάκ του µεγάλου ησυχαστού και πολύ αδικηµένου».
«Ελάχιστα γνωρίζουμε για τη ζωή του. Γεννήθηκε στην Νικευΐ ή κατ’ άλλους κοντά στην Έδεσσα της Συρίας. Έζησε τον ς΄ αιώνα.[1] Νέος έγινε μοναχός μαζί με τον αδελφό του στη Μονή του Αγίου Ματθαίου και αφού προγυμνάσθηκε και έφθασε σε μεγάλα μέτρα αρετής, τον κατέλαβε ο έρως της ησυχίας και ανεχώρησε μένοντας σε κελλί μακριά από το μοναστήρι, στην έρημο. Όταν ο αδελφός του έγινε ηγούμενος στο μοναστήρι του Αγίου Ματθαίου τον καλούσε με συνεχείς επιστολές να γυρίσει πίσω, εκείνος όμως έχοντας την ησυχαστική εμπειρία αρνήθηκε. Αργότερα, όταν έγινε γνωστή η αγιότητά του, υπακούοντας σε θεία αποκάλυψη δέχθηκε να γίνει επίσκοπος Νινευΐ.
Την ίδια ημέρα που χειροτονήθηκε επίσκοπος, ήλθαν στο επισκοπείο δύο άνθρωποι για να λύσουν μία διαφορά τους. Ο οφειλέτης ζητούσε μια μικρή παράταση για το χρέος του, ενώ ο δανειστής έλεγε: «Αν δε μου δώσει τώρα τα οφειλόμενα, θα τον πάω στο δικαστή». Τότε του είπε ο Άγιος Ισαάκ: «Αν, σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, ούτε καν πρέπει να ζητούμε όσα μας πήραν, τότε πολύ περισσότερο θα πρέπει να κάμεις υπομονή μια μέρα για να επιστρέψει το χρέος του ο οφειλέτης σου».
Αλλά ο σκληρός δανειστής απάντησε: «Άσε τώρα το Ευαγγέλιο!». Τότε σκέφθηκε ο Άγιος: Αν αυτοί εδώ δεν υπακούουν στα ευαγγελικά προστάγματα του Κυρίου, τότε τι ήρθα εγώ να κάμω εδώ;» και ενθυμούμενος τον ησυχαστικό βίο, εγκατέλειψε τον επισκοπικό θρόνο και γύρισε στην αγαπημένη του έρημο.[2] Εκεί έζησε μέχρι το θάνατό του ασκητικώς αγωνιζόμενος και, όπως λέγει ο ανώνυμος βιογράφος, ο Όσιος ανεδείχθη «υφηγητής και διδάσκαλος όλων των μοναχών και λιμήν σωτηρίας πάντων». («Αββάς Ισαάκ ο Σύρος, ο αδικημένος Άγιος», π. Ιωάννη Φωτόπουλου, εκδόσεις «ΤΗΝΟΣ»,σελ.39-40 . )
[1] Αυτό συνάγεται εκ του γεγονότος ότι έγραψε επιστολή στον άγιο Συμεών τον στυλίτη (521-596 μ.Χ.)που ασκήθηκε στο Θαυμαστό όρος πλησίον της Αντιόχειας της Συρίας.
[2] Ισχύει αυτό που ελέχθη για τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, ο οποίος μόλις χειροτονήθηκε Επίσκοπος Σασίμων αμέσως σκέφθηκε την φυγή. «Φαίνεται», σημειώνει ο διδάσκαλος του Γένους Ιερομόναχος Νικηφόρος Θεοτόκης, ότι «δεν ήταν άξιος του ανδρός ο κόσμος».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου