Κλαυθμοί, οδυρμοί και δάκρυα...
Πόσα δάκρυα έχυσαν οι λαοί σ' αυτό το τρομερό διαβολικό πόλεμο. Ποταμοί δακρύων. Αν μπορούσαμε να μαζέψουμε όλα τα δάκρυα που έχυσε η ανθρωπότητα σε χιλιάδες χρόνια της ιστορίας της θα γινόταν ένας δεύτερος κατακλυσμός...
Εμείς, ενώ πιστεύουμε ότι η ζωή μας είναι μία δύσκολη σταυρική πορεία του πόνου και των δακρύων, ξέρουμε ότι «Μακάριοι οι πενθούντες ότι αυτοί παρακληθήσονται». Η απαισιοδοξία ευνουχίζει την ψυχή, ενώ η δική μας θλίψη και τα δάκρυα γονιμοποιούν τη ζωή και καθαρίζουν την ψυχή μας.
...Με τα δάκρυα της μετανοίας έκλαιγαν όλοι οι άγιοι και έκλαιγαν τόσο όσο κανείς από μας δεν κλαίει...
Τέτοια δάκρυα ξεπλένουν κάθε αμαρτία. Τέτοια δάκρυα καθαρίζουν κάθε ακαθαρσία και είναι πολυτιμότατο μέσο για την κάθαρση της ψυχής μας.
Πρέπει να φτάσουμε σε μεγάλο βαθμό της πνευματικής τελειότητας, της αγάπης προς όλους τους ανθρώπους, για να μπορέσουμε να κλαίμε όπως έκλαιγε ο θείος Παύλος...
«Διό γρηγορεῖτε, μνημονεύοντες ὅτι τριετίαν νύκτα καὶ ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετὰ δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον».
Πείτε μου, είναι εύκολο να κλαίει κανείς μέρα νύχτα τρία χρόνια συνεχόμενα, και όχι για τον εαυτό του, για τον δικό του πόνο, αλλά γι' αυτούς τους οποίους διδάσκει; Τα δάκρυά του ήταν δάκρυα της αγάπης, της αγάπης προς εκείνους τους ανθρώπους τους οποίους δίδασκε την αλήθεια του Ευαγγελίου. Και όχι μόνο για τον εαυτό του έκλαιγε ο απόστολος αλλά για όλους αυτούς που ο Κύριος ο Θεός του εμπιστεύτηκε να τους οδηγεί στον δρόμο της σωτηρίας.
Αυτά τα δάκρυα, της άπειρης αγάπης προς τους ανθρώπους, τα δάκρυα της μετάνοιας, του πόνου για τη δική μας αναξιότητας και την αμαρτωλότητά μας, για την κακία που υπάρχει στον κόσμο, για τους αμαρτωλούς ανθρώπους που βλέπουμε γύρω μας- αυτά λοιπόν τα δάκρυα είναι τα πιο πολύτιμα δάκρυα ενώπιον του Θεού.
Γι' αυτά τα δάκρυα ο Χριστός υπόσχεται λέγοντας:
«Μακάριοι οι πενθούντες ότι αυτοί παρακληθήσονται»(Μτ. 5,4).
ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ
ΛΟΓΟΙ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου