Σ΄ ευχαριστώ και σε δοξολογώ Θεέ μου ( Μεγας Βασίλειος )

Θεέ μου και Κύριε του κόσμου, Συ ο αγαθότατος πατέρας των ανθρώπων, 

Σύ που είσαι άναρχος και αιώνιος και αναλλοίωτος και αμετάβλητος,

 Σύ που η ουσία σου και το μέγεθός σου και η αγαθότητά σου η άπειρη, δεν χωρεί στον μικρό και περιορισμένο νου μας, 

Σύ που είσαι η πλουσιώτατη πηγή και η απερίγραπτη άβυσσος της δύναμης και της σοφίας, σ΄ευχαριστώ και σε δοξάζω που είδες με συμπάθεια και αγάπη κι εμένα το μικρό και αδύνατο και αμαρτωλό.

Σ΄ευχαριστώ που με λύτρωσες από σκέψεις και πράξεις κακές,

«Να κρατάς γερά τα πηδάλια της ζωής!»

Να κυβερνάς τα μάτια σου, για να μην πέσει κάποτε πάνω σου

ορμητικό το κύμα της επιθυμίας από τα μάτια.

Να κυβερνάς τη γλώσσα, την ακοή για να μην δεχθείς κάτι το βλαβερό,

για να μην πεις κάτι απ’ αυτά που απαγορεύονται.

Να μη σε αναποδογυρίσει η ζάλη απ’ το θυμό,

να μη σε κατακλύσουν  οι αιφνίδιοι φόβοι, 

ούτε να σε καταποντίσει βαριά λύπη.

Το μέρος του χρόνου που δανείζουμε στον Χριστό δεν πηγαίνει χαμένο...

πηγή

Γιάννης ὁ Εὐλογημένος

Τοῦ Φώτη Κόντογλου

O Ἅγιος Βασίλης, σὰν περάσανε τὰ Χριστούγεννα, πῆρε τὸ ραβδί του καὶ γύρισε σ᾿ ὅλα τὰ χωριά, νὰ δεῖ ποιὸς θὰ τόνε γιορτάσει μὲ καθαρὴ καρδιά. Πέρασε ἀπὸ λογιῶν - λογιῶν πολιτεῖες κι ἀπὸ κεφαλοχώρια, μὰ σ᾿ ὅποια πόρτα κι ἂν χτύπησε δὲν τ᾿ ἀνοίξανε, ἐπειδὴ τὸν πήρανε γιὰ διακονιάρη. Κ᾿ ἔφευγε πικραμένος, γιατὶ ὁ ἴδιος δὲν εἶχε ἀνάγκη ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, μὰ ἔνοιωθε τὸ πόσο θὰ πονοῦσε ἡ καρδιὰ κανενὸς φτωχοῦ ἀπὸ τὴν ἀπονιὰ ποὺ τοῦ δείξανε κεῖνοι οἱ ἄνθρωποι.