༄༄༄
Όλα να αντιμετωπίζωνται μέσα στον γάμο με αγάπη, πραότητα, υπομονή.
Πίστη στον Θεό και προσευχή και όλα θα πηγαίνουν κατά Θεόν. Μεταξύ σας (με τον σύζυγο) να υπάρχη κλίμα απόλυτης εμπιστοσύνης και ειλικρίνειας. Μην αφήνης κάτι μέσα σου, γιατί αυτό μετά θα σε πνίξη.
«Η νηστεία είναι εντολή του Θεού. Γι’ αυτό και μεις να νηστεύουμε, παιδιά μου. Δε μ’ έβλαψε η νηστεία μέχρι σήμερα που είμαι 70 χρονών.
Η μητέρα μου μ’ έμαθε νηστεία παιδιόθεν. Δεν κάνω τον υποκριτή ότι, παιδιά μου, νηστεύω, αλλά αυτά με δίδαξαν οι γονείς μου και μέχρι σήμερα αυτά τηρώ, τέκνα μου. Δεν με έβλαψε ποτέ η νηστεία κι ας έχω ασθένειες πάνω μου.
Ο Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος σκιαγραφεί την προσωπικότητα και την αγιότητα του Γέροντος Ιακώβου, όπως ο ίδιος Tον έζησε.
"...ο Ιάκωβος ήτανε πατρικός… ήταν πατέρας, ένας πολύ επιεικής πατέρας, που κατανοούσε την τότε νεότητά μας, την οποία φιλτράραμε μέσα από τη φοιτητική μας ζωή. Ήταν άνθρωπος μεγάλης αγάπης. Αλλά το μεγαλύτερό του χάρισμα ήταν όπως προείπα αυτό της πνευματικής πατρότητας. Φρόντιζε να σου αποκαλύπτει διάφορα που σε αφορούσαν, είτε του παρελθόντος είτε του παρόντος είτε του μέλλοντος, για να σε κάνει πιο ταπεινό, για να σε κάνει υπεύθυνο απέναντι στον εαυτό σου, απέναντι στον Θεό. Έτσι χειριζόταν τα πράγματα. Αυτό που μας εξέπεμπε ήταν σαν να μας έλεγε, «κοίταξε, είμαι πατέρας σου. Ανάλαβε κι εσύ κάποιες ευθύνες απέναντι σ’ αυτή την αγάπη.» Κάπως έτσι".
Η ομιλία πραγματοποιήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2017 στην αίθουσα της Ενορίας Αποστόλου Βαρνάβα και Μακαρίου Δασούπολης, σε φιλανθρωπική εκδήλωση του Χριστιανικού Συνδέσμου Γυναικών της Ενορίας Αποστόλου Βαρνάβα και Αγίου Μακαρίου.
Από το κανάλι: RumOrthodox
Ὁ μακαριστὸς γέροντας Ἰάκωβος ἀγρύπνησε ἀποβραδὶς μὲ προσευχή. Μὰ ὁ ἐξουθενωμένος δὲ λησμόνησε καὶ τοὺς πονεμένους. Διάβασε τὰ τελευταία γράμματα καὶ ἀπάντησε περίπου σὲ δεκαπέντε. Παρηγόρησε, συμβούλεψε κατὰ περίπτωση. 21 τοῦ Νοέμβρη. Ξημερώνοντας θὰ γιόρταζε τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου. Ἑτοιμαζόταν ὅλη τὴ νύχτα, θὰ κατέβαινε. Κανονικὰ δὲ θὰ ‘πρεπε, μὰ τὸ ἤθελε πολύ. Τόσο πολὺ ποὺ τίποτα δὲν μποροῦσε νὰ τὸν ἀποκλείσει ἀπὸ τὴν τελευταία του Θεία Κοινωνία. Μὲ κόπο κατέβηκε, σκοτάδι ἀκόμα, στὴν Ἀκολουθία. Μερικοὶ μοναχοὶ πρόσεξαν μίαν ἄλλη διάθεση στὸ πρόσωπο τοῦ Γέροντα. Ἱλαρότητα ὑπέρμετρη, ἀγάπη ξεχείλιζε ὁλόκληρος, τὸ ἀγγελικό του χαμόγελο ἀτέλειωτο. Ἔγινε ἡ Ἀκολουθία. Ἔψαλε γονατιστὸς τόσο ἄνετα καὶ ἀναστάσιμα, λὲς καὶ δὲν ἦταν ἄρρωστος.
Άγιος Ιάκωβος ο εν Ευβοία: «Ο Θεός μου έδωσε το χάρισμα να βλέπω τους προσερχόμενους χωρίς μετάνοια μαύρους, ενώ τους μετανοούντες φωτεινούς. Μία φορά λοιπόν, βλέπω έναν νεαρό να προσέρχεται στην Θεία Κοινωνία ολόμαυρος. Όταν έφτασε εις το Ποτήριον, είπα από μέσα μου: ''Ποιος είσαι εσύ Ιάκωβε για να τον κρίνεις;''. Έκανα το λάθος και τον κοινώνησα. Ενώ έβαζα την Λαβίδα στο στόμα του, είδα μία λάμψη να φεύγει από την Λαβίδα και να επιστρέφει στο Ποτήριον.. Έμεινα άναυδος. Δεν κοινώνησε ο αμετανόητος.»
Απόσπασμα από την εισήγηση του κ. Ανδρέα Χριστοφόρου, πτυχιούχου νομικής, στην Ημερίδα: «Τὸ μεγαλεῖο τῆς Μετανοίας στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου» της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 13 Μαρτίου 2017 στον ιερό ναό Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία με πτυχιούχους της Θεολογικής Σχολής και άλλων σχολών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου.
– Έλα, παπά μου, να πιείτε έναν καφέ.
– Παιδί μου, εγώ δεν πηγαίνω σε σπίτια, του λέω.
– Αν δεν έρθετε παπά μου, μας προσβάλλετε χονδρικώς. Εμείς, πάτερ μου, σας σεβόμεθα και σας εκτιμούμε.
Λέω στον πάτερ Κύριλλο, που ήμαστε μαζί.
