Και οι σαράντα αυτοί Άγιοι ήταν στρατιώτες στο πιο επίλεκτο τάγμα του στρατού του Λικινίου. Όταν αυτός εξαπέλυσε διωγμό κατά των χριστιανών, οι Άγιοι σαράντα συλλαμβάνονται αμέσως από τον έπαρχο Αγρικόλα (στη Σεβάστεια). Στην αρχή τους επαινεί και τους υπόσχεται αμοιβές και αξιώματα, για να αρνηθούν την πίστη τους. Τότε ένας από τους σαράντα, ο Κάνδιδος, απαντά:
"Η μετάνοια ξυπνά την ψυχή και αρχίζουν να λειτουργούν πλέον όλα όσα μας έδωσε ο Θεός. Και όταν ο άνθρωπος έχει βαθιά μετάνοια τότε και θαύματα να επιτελέσει δεν μπορεί να τον πλησιάσει η υπερηφάνεια. Η μετάνοια είναι σαν μια φωτιά που καίει την καρδιά του ανθρώπου και ό,τι και να γίνει δεν τον συγκινεί τίποτα, όπως κάποιος άνθρωπος ο οποίος έχει ένα βαθύ πένθος. Και ό,τι και αν κάμει πλέον δεν τον συγκινεί τίποτα, δεν τον θέλγει τίποτα σ' αυτόν τον κόσμο, διότι μέσα του υπάρχει ο πόνος".
"Όταν παραβαίνουμε τις εντολές του Θεού και δεν μετανοούμε για αυτό, και γίνεται μία παράβασις και δεν μετανοούμε, δεύτερη και δεν μετανοούμε, τρίτη και δεν μετανοούμε, τότε αυτή η παράβασις είναι σαν μία λίμα, η οποία τρίβει συνέχεια την οξύτητα της συνειδήσεως και την αμβλύνει και μετά γίνεται τόσο αμβλεία που δεν έχει καμία δυνατότητα να συλλάβει οτιδήποτε".
Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Λεμεσού κ. Αθανάσιος, περιγράφει την συγκλονιστική εμπειρία που είχε με τον άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη όταν εμφανίστηκε η Παναγία, καθώς επίσης και της επισκέψεως της αγίας Ευφημίας.
