Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης: «Το κάθε του κύτταρο σταυρωμένο για τον Χριστό»

Σήμερα, Τρίτη 9 Φεβρουαρίου, η Εκκλησία μας εορτάζει την Ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του Οσίου Γεωργίου Καρσλίδη. Ας δούμε τι διηγείται μία μοναχή από εκείνη τη μέρα…

«Ήταν η ώρα εννάτη το πρωί. Είμαστε στο πόδι από την νύχτα. Εναλλάσσονταν όσες μπορούσανε να σκάψουν. Εμείς ψέλναμε, είπαμε την ευχή, χαιρετισμούς της Παναγίας, μέσα στο παγωμένο τοπίο που θύμιζε την Ρωσία απ’ όπου ήλθε. Hσυχία, να ακούγονται τα φτυάρια και ο κασμάς και το μουρμουρητό της ευχής και της Κυρίας Θεοτόκου ή παράκλησις και τo όνομα. Μουντός ό καιρός, σύννεφα, παγωνιά και η όλη περιρρέουσα ατμόσφαιρα αναστάσιμη.

Η δύναμη της σκόνης πάνω από την Αγία Τράπεζα

(Από το βιβλίο: «Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας»)

Ο Αντώνης Δασκαλούδης, όταν ήταν περίπου έξι ετών, ενώ έβλεπε καλά και δεν είχε κανένα πρόβλημα με τα μάτια του, εντελώς ξαφνικά άρχισε να χάνει το φως του. Οι γονείς του ανήσυχοι τον πήγαν στους γιατρούς, αλλά το παιδί δεν γινόταν καλά, Αντιθέτως χειροτέρευε.

Τότε άκουσαν για την αρετή και τα χαρίσματα του καλόγερου της Σίψας και μια που ήταν ευλαβείς και θεοφοβούμενοι, αποφάσισαν να το πάνε στον Γέροντα.

Νουθεσίες Οσίου Γεωργίου Καρσλίδη: Αν θέλουμε να είμαστε πραγματικά Χριστιανοί, πρέπει να ακολουθήσουμε τα χνάρια του Χριστού μας

«Να μη σκέπτεσθε μόνο τι θα φάτε, τι θα φορέσετε, τι μεγάλο σπίτι θα χτίσετε. Να κτυπάτε τις πόρτες των φτωχών, των αρρώστων, των ορφανών. Περισσότερο να προτιμάτε τα σπίτια των θλιμμένων παρά των χαρούμενων. Εάν κάνετε καλά έργα, θα έχετε μεγάλο μισθό από τον Θεό. Θ’ αξιωθείτε να δείτε θαύματα, και στην άλλη ζωή θα έχετε απέραντη αγαλλίαση».

«Ποτέ σου να μη ζηλέψης τον πλούτο, ούτε τις φαντασίες. Πάντα να ζείτε σεμνά και ταπεινά, δίχως εγωισμό. Γιατί ο εγωισμός είναι φοβερό αμάρτημα. Όταν ακούς ότι συκοφαντούν κάποιον, ας είναι

Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης ο Ομολογητής (4 Νοεμβρίου)

Ο Όσιος Γεώργιος ο Καρσλίδης γεννήθηκε το 1901, στην Αργυρούπολη (Γκιουμούς Χανέ) του Πόντου. Από πολύ μικρό παιδί έχασε τους γονείς του κι ανέλαβε να τον προστατέψει η πιστή γιαγιά του. Αυτή του ενέπνευσε την αγάπη προς τη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας μας .Σύντομα ό­μως και η γιαγιά του ανεχώρησε για τον ουρανό.  Μόνον ένας μεγαλύτερος αδελφός του έμεινε, που και αυτός τον βασάνιζε και τον τυραννούσε. Έτσι στην ηλικία των 7-8 χρονών έφυγε κρυφά, για να γλιτώσει από την περιφρόνηση και την τυραννία. Αισθάνεται μέσα του βαθιά δίψα για τον Θεό. Ξεκινά μια χιονισμένη νύχτα λοιπόν μόνος το μεγάλο του ταξίδι με όπλο του την πίστη,