Στον ουρανό ανεβαίνει η σκέψη μου

Στον ουρανό ανεβαίνει η σκέψη μου – Προσευχή στον Κύριο

Ως εμεγαλύνθη τα έργα Σου, Κύριε. Δόξα σοι

Όταν βλέπω τα αθώα, γαλανά μάτια μικρού παιδιού, σε Σένα, στον ουρανό ανεβαίνει η σκέψη μου ευθύς, Θεέ μου.

Όταν παρατηρώ τα υπέροχα χρώματα, τα τέλεια σχέδια κι’ όταν μυρίζω τα θαυμαστά αρώματα των λουλουδιών στη δική Σου χάρη και ωραιότητα πάει ο νους μου.

Όταν βλέπω, πόσο ξέγνοιαστα ζουν τα πουλιά, χωρίς να σπέρνουν, να θερίζουν και να συνάζουν σε αποθήκες, κι’ όταν ακούω το γλυκό κελάδημά τους, τη θεία Σου πρόνοια αναλογίζομαι, Θεέ μου.

Όταν κοιτάζω τα ξανθά στάχυα και τους μυρωδάτους, γλυκόχυμους, ωραιότατους καρπούς, και γεύομαι ταύτα των χειρών Σου τα έργα, στην στοργική, λεπτή φροντίδα Σου για μένα στέκομαι.

Όταν αναπλέω το καθάριο, ανάλαφρο μοσχαγέρι του δάσους, που φρεσκάρει τη ζωή μου, εκ βαθέων μου κράζω:

Δόξα σοι, Κύριε, Δόξα σοι.

Όταν βλέπω το χρυσό ήλιο να σκορπά τη ζωή στη γή, σε Σένα, ΗΛΙΕ της αιώνιας ζωής, αναπέμπω το θαυμασμό μου:

Ως εμεγαλύνθη τα έργα Σου, Κύριε. Πάντα εν σοφία και εν προνοία και εν αγάπη, εποίησας! Δόξα σοι, Κύριε, Δόξα σοι!

Πηγή