γέροντος Δωροθέου: γράμματα στούς πιστούς

42 Ἡ μετάνοια εἶναι μία διαρκής κατάσταση. Οἱ Ἅγιοι ἐνεθυμοῦντο τίς πτώσεις τους καί ἔκλαιον. Ὅταν, γιά παράδειγμα, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος γράφει μέ συντριβή τήν προσευχή πρό τῆς θείας μεταλήψεως δέν ὑπερβάλλει οὔτε ὑποκρίνεται. Θλἰβεται γιά τίς ἀνεπαίσθητες πτώσεις του. Κατά τόν Δαβίδ ἡ ἁμαρτία μου «ἐνώπιόν μου ἐστί διά παντός». Δέν πᾶμε, λοιπόν, στήν ἐξομολόγηση νά «ξεφορτωθοῦμε» τίς ἁμαρτίες μας. Ἡ ἐξομολόγηση προϋποθέτει τήν μετάνοια.

Τό μυστήριο λέγεται μετάνοια-ἐξομολόγηση. Ἡ θλίψη τῆς καρδιᾶς μας πού λυπήσαμε τόν Ἀγαπητό μᾶς ὁδηγεῖ στό πετραχείλι τοῦ ἐξομολόγου καθώς καί ἡ ἀπόφασή μας νά μήν πέσουμε πάλι στήν παγίδα τοῦ πονηροῦ ἤ νά μήν ὑπηρετήσουμε ξανά τό πάθος μας. Ἡ ἐξομολόγηση εἶναι, ἐπίσης, μία πράξη ἀγάπης. Ἡ καρδιά ὀδυνᾶται ἀπό ἔρωτα στόν κτίστη της.