Παραιτήσου από το δικό σου θέλημα, για να βρεις ειρήνη ψυχής. Πρόσεχε να μη κατακρίνεις.
Διότι από αυτό παραχωρεί ο Θεός και φεύγει η Χάρη και σε αφήνει ο Κύριος να πέφτεις, να ταπεινώνεσαι, να βλέπεις τα δικά σου σφάλματα.
Αλλ’ όταν υποχωρεί η Χάρη για να δοκιμαστεί ο άνθρωπος, τότε γίνονται όλα σαρκικά και πέφτει η ψυχή.
Συ όμως, τότε μή χάνεις την προθυμία σου, άλλα φώναζε διαρκώς την ευχή με βία, με το ζόρι, με πόνο πολύ:
‘‘Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”.
Και πάλι και πολλές φορές, το ίδιο συνεχώς. Και σαν να ατενίζεις νοερά τον Χριστό να του λέγεις:
”…Δόξα σοι, δόξα σοι, ο Θεός μου”.
Και υπομένοντας, πάλι θα έλθει η Χάρη, πάλι η χαρά.
Όμως και πάλι ο πειρασμός και η λύπη, η ταραχή και τα νεύρα.
Αλλά και πάλιν αγώνας, νίκη, ευχαριστία.
Και αυτό γίνεται μέχρις ότου σιγά-σιγά καθαρίζεσαι από τα πάθη και γίνεσαι πνευματικός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου